นายเพลย์บอยฉันยอมได้ทุกอย่าง

ตอนที่  7

โรงเรียน

~โรงอาหาร~

“นี่เธอจะกินอะไรอ่ะ”โทโมะหันมาถามแก้ว

 

“ชั้ลไม่รู้อ่ะนายสั่งให้หน่อยดิ”แก้วตอบโทโมะแบบเกร็งๆ จะไม่ให้เกร็งได้อย่างไงล่ะคนมองทั้งแก้วและโทโมะ

ขนาดนี่อ่ะ  สาวๆที่แอบชอบเค้า(โทโมะ)คงจะไม่พอใจเป็นแน่  คงคิดว่าแก้วกับโทโมะเป็นแฟนกันแน่ๆเลย

 

“อืมมม   งั้นเอาข้าวต้มหมู 2 ถ้วยละกันครับ” ประโยคแรกโทโมะพูดกับแก้ว แล้วหันไปพูดกับแม่ค้า

หลังจากที่ได้ข้าวต้มหมูมาแล้วทั้งสองคนก็นั่งกินไปโดยไม่มีใครปริปากพูดสักคำ

 

.............................................................................................................................................................................

 

Part   fang

 

 

“เฮ้อออ”ฉันได้แต่นั่งมองยัยเฟย์ถอนหายใจเป็นสิบๆรอบแล้วเนี่ยไม่รู้เป็นอะไร

 

“เฮ้อออ”นั่นไงเอาอีกแล้วน้องสาวชั้ล

 

“โอ๊ยยย!!!ยัยเฟย์แกจะถอนหายอีกนานมั้ยห๊ะ”อย่าว่าชั้ลโหดเลยนะก็มันอยากรู้ว่าเป็นอะไรอ่ะ

 

“โธ่~พี่ฟางก็เฟย์คิดถึงยัยแก้วอ่ะ”นั่นไง...ในที่สุดชั้ลก็รู้ซะทีว่ายัยเฟย์เป็นอะไรก็แค่คิดถึงยัยแก้ว

ก็น่าหรอกนะ ก็ปรกติยัยเฟย์กับยัยแก้วสองคนนี้ตัวติดกันตลอดอ่ะไปไหนก็ไปด้วยกัน

 

 

 โป๊กกก~

 

 

“โอ๊ยยย   พี่ฟางเฟย์เจ็บนะมาตีหัวเฟย์ได้ยังไงอ่ะ ฮึย งอนแล้ว”  ดูสิน้องใครเนี่ยฟางล่ะเซ็งเป็ด

 

“แหมยัยเฟย์ให้มันน้อยๆหน่อย  คิดว่าน่ารักไงทำหน้าอย่างงั้นอ่ะ  ทำหน้าเป็นตูดไปได้

อีกนะยัยแก้วพึ่งไปแค่วันเดียวเอง ทำเป็นควรครางไปได้นะเรา”

 

“อ้าววว  แล้วพี่ฟางไม่คิดถึงยัยแก้วรึไงห๊า”

 

“ชั้ลอ่ะก็คิดถึงแต่ไม่ได้เวอร์เหมือนแก  แล้วที่บอกว่าคิดถึงอ่ะโทรหายัยแก้วรึยังหืม”

 

 

                          ใช่คิดถึงก็โทรหากันบ้างสิ

 

 

“เอ่อ...ใช่สิเฟย์ลืมโทรเลย  งั้นโทรเลยมะ”

เฟย์ปุ๊บก็หยิบไอโฟนขึ้นมาเตรียมจะกดหาเบอร์แก้ว

 

“โน่วๆ ไม่ต้องเลยยัยเฟย์”

 

“อ้าวแล้วเมื่อกี้พี่ฟางบอกให้โทรไง??”

 

“ก็ใช่แกพูดถูกยัยเฟย์แต่ตอนนี้แกดูเวลาบ้างสิ แก้วอาจเรียนแล้วก็ได้นะ”

 

“อือ  ก็ได้เฟย์ค่อยโทรหาแก้วตอนเย็นก็ได้ เน๊อะ”

เฟย์พูดแล้วเก็บไอโฟนเครื่องหรูลง

 

“อืม”

 

“นี่เฟย์ฟางจะไปโรงเรียนได้ยังอ่ะ  สายแล้วนะมีนยืนรอจนเมื่อยแล้วนะ”

นั่นไงสงสัยฟางคุยกับยัยเฟย์นานไปหน่อยมีนถึงมาเรียกเนี่ย

 

“โทษทีล่ะกันงั้นฟางไปหาจินนี่ดีกว่า”

 

“อ้าวพี่ฟางทิ้งเฟย์หรอ”

 

 

5555 ดูสิยัยเฟย์ หน้างี้บึ้งเชี่ยว 55มีความสุขจริงๆได้แกล้งยัยเฟย์แต่เช้า

 

 

 

End     fang

 

............................................................................................................................

 

 

โรงเรียน

 

 

~เกรด 11 ห้องA~

 

 

 

เมื่อเข้าห้องเรียนมาก็ได้ยินเสียงดังของเขื่อนหนุ่มหน้ายาวมาแต่ไกล

“ยู้ฮู้~แก้วจ๋ามาแล้วหรอจร๊ะ”เขื่อนทักแล้วเดินเข้าหาแก้วแล้วเดินแทรกกลางระหว่างโทโมะกับแก้ว

 

“อ๋อ  จร๊าเขื่อนถ้าเขื่อนเห็นแก้วก็แสดงว่าแก้วมาแล้วสิจร๊ะ  อิอิ”แก้วพูดแล้วแอบขำเล็กน้อย

ทำเขื่อนซะหน้าจ๋อยเลยที่เดียว แต่ก็เรียกเสียงฮ่าจากเพื่อนได้ไม่ใชน้อย  รวมถึงโทโมะด้วยที่ขำกับ

ความน่ารักแก่นเซียวของหญิงสาว  เป็นใคร ใครก็ขำทุกทีหนุ่มหน้ายาวชอบเล่นมุขดีนักเจอแก้ว

ใส่ให้ถึงกับพูดไม่ออก

 

 

   ใจกล้านะเรา

 

 

“555+++”

 

“555+++เป็นไงไอเขื่อน  สมน้ำหน้าว่ะ  555”เคนตะเอ่ยแซวเขื่อนอย่างขำขัน

เขื่อนได้แต่หันหน้าไปค้อนใส่เพื่อนๆทั้งหลาย

 

                       แหมได้ทีล่ะขำใหญ่เชียว

 

 

“เอ่อ...เออเน๊อะแก้ว  มะมาเดี๋ยวเขื่อนว่าเราไปนั่งที่ดีกว่าเน๊อะ”

 

 

เขื่อนพูดแล้วเนียนเอาแขนของตัวเองไปโอบไหล่แก้วเบาๆ เขื่อนเองก็ไม่ได้คิดอะไร เล่นไปเฉยๆ

แก้วที่รู้ว่าเขื่อนแค่แกล้ง ก็เล่นตามเนื้อผ้าไป  หนุ่มๆทั้งหลายก็แอบอิจฉาบ้างแต่ก็เข้าใจว่าเขื่อนชอบเล่นอะไรพิเรน  แต่ก็จะมีแต่โทโมะเท่านั้นที่แอบเคืองอยู่ แต่ก็ไม่รู้หรอกว่าตนเป็นอะไร

 

                      เห็นแล้วหงุดหงิด  เว้ยยย!!

 

 

หลังจากที่เล่นกันไปพักใหญ่อาจารย์เข้ามาสอน  แล้วก็เรียนกันตามปรกติ ดูจากวันนี้แล้วแก้วเองก็เข้ากับเพื่อนๆ

ได้ดีมีอะไรก็คุยกัน เขื่อนเองก็เรียนไปเล่นไป พอถึงวิชาที่ยากๆเข้าหน่อยเขื่อนก็ปิดปากเงียบสนิท  พูดไม่ได้

 

 

                      เกิดเขื่อนพูดไปล่ะไม่ถูกต้อง  น่ะเสียฟอร์มหมด

 

 

แก้วกับโทโมะเองก็คุยๆกันบ้างแต่ก็ถือว่าน้อยอยุ่    บรรยากาศในห้องดูจะไม่ค่อยเรียบร้อยซะเท่าไร นักเรียนบ้าง

คนหลับบ้าง เรียนบ้าง เหมือนหนุ่มเคนตะที่ไม่รู้ว่าเมื่อคืนเอาเรี่ยวเอาแรงไปทำอะไรหมดถึงได้หลับๆตื่นๆแต่ก็ไม่วายหนุ่มเกาหลีอย่างจองเบต้องคอยสะกิดให้ตื่นอยู่เรื่อย

 

 

 พักเที่ยง

 

 

“เฮ้ยเคน  แกทำไมดูเพลียๆว่ะ หลับๆตื่นๆอยู่ได้น่ารำคาญว่ะ”เสียงของโทโมะที่หันไปถามเคนตะ เพราะปรกติไม่

เห็นจะเป็นหนักขนาดนี่

 

 

                        มันต้องมีอะไรแน่ๆเลย    ไอเพื่อนร่วมชาติคนนี้

 

 

“........................................................”

 

“อ้าวไอเคน  ทำไมแกไม่ตอบฉันว่ะ”โทโมะเริ่มอารมณ์เสีย

 

“.......................................................”

 

“ไอเคนตะ!!”โทโมะหันมาก็พบว่าเคนตะนั่งหลับอยู่

 

 

                         ไอบ้า!!  ปล่อยให้ฉันพูดอยู่คนเดียว   เพื่อนเวรรรร

 

 

“ฮะๆ แกพูดพูดว่าไงนะไอโมะ”เคนตะสะลืมสะลือขึ้นมาตอบโทโมะ

 

“ฉันถามแกว่า  แกทำไมดูเพลียๆว่ะ หลับๆตื่นๆอยู่ได้น่ารำคาญว่ะ” โทโมะตอบแบบหงุดหงิด

 

“โธ่~ก็เป็นเพราะแกล่ะน่าไอโมะ     ฉันถึงเป็นแบบนี้อ่ะ” โทโมะเอานิ้วชี้เข้าตัวเองแล้วคิดว่า

ทำไมตนถึงเป็นตนเหตุ

 

 

                    ฉัน!!  ฉันทำไรผิดว่ะ(?)

 

 

“เฮ้ยไอเคนตะแกจะบ้าหรอ  ฉันเนี่ยนะจะไปทำอะไรให้แกถึง......”

 

“เออ  แกนั่นแหละเมื่อคืนทำไมแกไม่ไป  TK CLUB ว่ะ ฉันควรจะเป็นคนมาถามแกซะมากกว่า”

 

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกัน แค่ฉันไม่ไปอ่ะ”

 

 

                      งง(?)คร๊าฟ

 

 

“ก็เมื่อคืนพวกชั้ลอุตส่าห์หาน้องสาวๆสวยๆอย่างน้องฟ้าดาวโรงเรียนมาให้แกเลยนะเว้ย  แต่แกไม่ยอมมาฉันก็เลยรับช่วงต่อแกได้ทั้งน้องฟ้าและน้องเมย์    เอาซะเหนื่อยเลยตู”

 

“อ้าวหรอ(?)”

 

“เออ  แต่ข้าอยากรู้ว่าทำไมเมื่อคืนทำไมไม่ไปว่ะ”

 

“อะ..เอ่อ...คือ...ว่า”

 

 

            ซวยแล้วตู

 

 

“ว่าไงไอโมะแกไปไหนมาว่ะ”

 

 

         เอาว่ะ !!     ตอบก็ตอบ

 

 

........................................................................................................................................................................

เม้น+โวรต  ให้ด้วยนะจร๊ะจะได้เป็นกำลังใจในการแต่งต่อไปเน้อ