กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย ?
aeytomokaew
3) สิ่งที่ทำไม่ดีทำผิดไป..ลืมไปได้มั้ยกลับมารักกัน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
หากวันนั้นฉันทำอะไร.....ที่ไม่ดีที่ผิดไป
อยากจะขอให้ลืมมันไปได้มั้ย ....กลับมารักกัน
“นั่นใคร .... เธอใช่มั้ยแก้ว! ”
โทโมะรีบยันกายลุกขึ้น ก่อนจะสาวเท้าตนเองหมายที่จะหวังกระชากร่างปริศนาที่สวมฮู้ดเดินหัน
หลังให้เขากำลังจะหนีเขาไป มือหนารีบคว้าข้อมือบางให้หันกลับมา ก่อนที่จะผลักกายงามชิดผนังที่
ติดกระจก ดวงตาเรียวที่แดงก่ำเพราะเพิ่งผ่านการร้องไห้ของโทโมะสั่นระริกตื้นตัน ก่อนจะคว้าคนตรง
หน้ามากอดแน่นอย่างโหยหา
“ฮึก...รู้มั้ยแก้วฉันรักเธอมากแค่ไหน คิดถึงเธอเหลือเกิน คิดถึงวันเวลาของเรา ได้โปรดเถอะ...ฮึก
ขอร้อง ได้โปรดยิ้มให้ฉันเหมือนเมื่อก่อน ”
โทโมะเอ่ยด้วยเสียงสั่นใบหน้าหล่อคมก้มลงซบบนศรีษะได้รูป กดจูบหนักๆอย่างคิดถึง น้ำตาลูก
ผู้ชายก็รื้นขึ้นอย่างบังคับไม่ได้ เขาอ่อนแอเหลือเกิน.....เขาอย่างพัก ไม่มีแรงจะก้าวต่อ...หนทาง
ข้างหน้ามันเงียบเหงาเมื่อไม่มีเธอ...แก้ว !
“......”
“ คุยหยอกล้อแกล้งกันเหมือนเมื่อก่อน ....ส่งบีบีข้อความหากันก่อนนอน ...ฮึก..คะ..คอยห่วงใย
ดูแลกัน เคียงข้าง คอยซับน้ำตากัน เหมือนเมื่อก่อนที่เราเคยทำ ภาพวันเหล่านั้น ฉันไม่เคยลืม”
“.......”
เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม....ได้มั้ยเธอ
ยังรอเธอเสมอทุกครั้ง.........ที่หายใจ
ไม่อยากมีชีวิตอ้างว้าง.........อีกต่อไป
ก็มันทนไม่ไหวจริงๆเพราะหัวใจ.....รักแค่เธอ
“ได้...มั้ย....เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย...แก้ว..กลับมารัก..”
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองเพดาน เพราะกลัวน้ำตาเจ้ากรรมจะไหลออกมาให้เขาเห็น ดวงหน้าสวย
แทบร้องไห้ เมื่อฟังคำพูดจากปากเขามือบางกำชายเสื้อของชายหนุ่มตรงหน้าจนยับก่อนที่เธอทนไม่
ไหวผลักร่างสูงออกไปสุดแรง
“พล่ามเสร็จหรือยัง! ! ....ถ้าเสร็จแล้วก็ออกไปได้แล้ว ...เฟย์กับฟางจะตามมา พวกเราจะซ้อมเต้น
กันต่อ ”
หญิงสาวหันหลังมองทางกระจก ดวงตากลมโตสบเข้ากับดวงตาเรียวที่แดงก่ำของเขาที่มองมาที่
เธออย่างเศร้าสร้อย ก่อนที่เธอจะหลบตาและเมินหน้าหนีไม่สนใจ
“......แก้ว....ลืมเรื่องนั้นมันไปได้มั้ย....เรากลับมาเริ่มใหม่กันได้มั้ย....”
“หึ....นายนั่นแหล่ะที่ต้องลืม นายควรจะลืมเรื่องเก่า คนเก่าๆอย่างฉัน! ไปหาคนใหม่ที่นายคิดว่าดี
กว่า ...สำหรับฉันอดีตก็คืออดีต ไม่มีทางที่ฉันจะกลับไปหามันอีก ...คนเราต้องเดินหน้าต่อไป
ไม่ควรเหยียบย่ำ! กับสิ่งของเก่าๆ! ...ไม่ใช่หรือไง”
“พอ...พอสักที ฮึก พอเถอะแก้ว ฉัน..ขอ...โทษ”
ร่างสูงปราดเข้าสวมกอดเอวบางจากด้านหลังซบใบหน้ากับแผ่นหลังบอบบาง แม้แก้วจะ
พยายามขัดขืนและทุบตีมือของเขาแค่ไหน แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ยอมปล่อยเธออย่างที่คิด
ดวงตากลมโตจดจ้องตนเองและเขาในกระจก สมเพชเหลือเกิน ถ้าเรื่องนี้รุ้ถึงคนที่เธอคิดว่าเธอรัก
เข้า ทุกอย่างควรจบเสียตรงนี้สักที!
“นายนั่นแหล่ะควรพอ...พอสักทีโทโมะ เลิกทำตัวงี่เง่าแบบนี้สักที ฉันรำคาญ! !”
เสียงหวานเอ่ยอย่างเอือมระอาและดังขึ้นเสียงจนชายหนุ่มต้องเงยหน้ามองเธอในกระจก
“......”
“...เลิกทำตัวน่าเกลียด ! และงี่เง่าเหมือนเด็กไม่รุ้จักโตได้แล้ว!...ออกไปจากชีวิตฉันซะ! !”
“.......”
แก้วสบตากับโทโมะนิ่งน้ำตาเม็ดโตเอ่อล้นทะลักออกมาในที่สุดมือเรียวบางแกะมือหนาออก
ก่อนหันหน้ากลับมามองเขายิ้มอย่างเย้ยยันทั้งน้ำตา
“หึหึ..เจ็บมั้ย..ฮึก นายเจ็บใช่มั้ย ....นายได้รุ้แล้วสิน่ะ ...ว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน ฉันด่านายเหมือนที่
นายเคยด่าฉัน คำพูดนี่..ฮึก มันเป็นคำที่เคยออกมาจากปากนายทุกคำ”
“...กะ...แก้ว..ฉันอยุ่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอ..ฮึก..ขอร้อง..เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย..
ฉันรักเธอน่ะแก้ว”
“ฮึก..ฉันก็รักนาย...โทโมะ...แต่...”
“แต่...แต่อะไร”
ชายหนุ่มเอ่ยละล่ำละลักทั้งน้ำตาแม้มีรอยยิ้มแห่งความหวังเปื้อนอยู่ ดวงตาเรียวจดจ้องคนสวย
ตรงหน้าที่มองมาที่เขาด้วยน้ำตาเช่นกัน มือเรียวบางของหญิงสาวยกขึ้นกุมมือเขาไว้ ความเย้นยะ
เยือกสัมผัสเข้าที่มือเขาวัตถุสีเงินคุ้นตาที่เขาเคยให้เธอเป็นของแทนใจถูกวางตรงหน้าบนมือของเขา
“แต่..ตอนนี้ฉันรักเขา...หวังว่านายจะรู้จุดยืนของนายดี ว่ายืนตรงไหน”
หญิงสาวพูดแค่นั้น ก่อนที่มือเรียวจะยกขึ้นปาดน้ำตาให้เขาอย่างฝืนยิ้ม แล้วเดินผ่านหน้าเขาไป
อย่างช้าๆ ทิ้งให้คนฟังถึงกับทรุดเข่าล้มลงกับพื้น เขาไม่มีแรงที่ก้าวต่อ ไม่ไหวแล้วจริง แม้แต่แรง
หายใจต่อไปเขาก็แทบไม่หลงเหลือ เธอ...ได้กระชากวิญญาณเขาออกไปกับมือ หัวใจที่เคยเข้ม
แข้งเสมอมากลับอ่อนแรงแทบแตกสลาย มือหนากุมแหวนแน่นราวบีบมันราวกับหัวใจตนเองที่ถูกบีบ
ให้เจ็บปวดแล้วปล่อยทิ้งโดยไม่มีใครเยียวยา ดวงตาเรียวหลับแน่นพยายามไม่ให้น้ำตาที่จะไหลไม่
ให้ไหลออกมา เขาอ่อนแอเกินไป.... น่าสมเพชเหมือนที่คนอื่นพากันดูถูก...ถูกแล้ว เขาสมควรตาย
ไปซะ ถ้ายังอยู่อย่างงี่เง่าแบบนี้......
ในวันที่ไม่มีกันในใจของฉัน....ว่างเปล่า
ไม่เคยต้องเหงาอะไรแบบนี้....ยิ่งเข้าใจ
ถ้าหากฉันย้อนเวลากลับไป....วันวาน
ฉันจะไม่ยอมให้เธอจากไป.........
*****
เอาหล่ะวันนี้แค่นี้ก่อนน้า (เจ้านางน้อยสุดรักของพี่)555+
เดี๋ยวพรุ่งนี้ถ้าอารมณ์ดีเหมือนวันนี้จะมาอัพให้อีกน่ะค่ะ
ตอนนี้ฝันดีน่ะทุกคน จุ๊บๆฟๆๆๆๆๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
