Lovemission ภารกิจรัก สยบร้าย นายคาสโนว่า

10โมงวันเสาร์
~ก็เพราะชั้นหลงทาง หลงอยู่กลางใจของเธอ~
แก้ว              - ฮัลโหล สวัสดีค่ะ ใครคะ
โทโมะ          - ชั้นเองโทโมะ พูดกับชั้นทำไมหวานจังเลย เสียวนะเนี่ย
แก้ว              - อ้าว นายเองหรอ แล้วนายรู้เบอร์ชั้นได้ไง
โทโมะ          - แหม ดูในเฟซไง
แก้ว              - หรอ แล้วโทรมามีอะไรอ่ะ
โทโมะ          - วันนี้ว่างมั๊ย
แก้ว              - ทำไม นายจะมาหาชั้นหรอ
โทโมะ          - อืม ใช่
แก้ว              - ห๊า!!! นายจะมาหาชั้นจริงๆหรอ
โทโมะ          - ถูก
แก้ว              - มาทำไม
โทโมะ          - มาหาหน่อยไม่ได้รึไง เธอเคยมาบ้านชั้นแล้ว ชั้นก็อยากเห็นบ้านเธอมั่งนี่
แก้ว              - ตามใจละกัน ว่าแต่รู้ที่อยู่แล้วรึไงยะ
โทโมะ          - ไม่รู้อ่ะ บอกมาเร็ว
แก้ว              - 346463*--//_\=\\8946^^$#@6^7@21@3!!!~~~ อะไรประมาณนี้แหละ
โทโมะ          - โอเค เดี๋ยวไปนะ
เวลาผ่านไป ณ.บ้านของแก้ว
โทโมะ          - แก้วๆๆๆๆๆๆ
แก้ว              - มาแล้วๆๆๆๆๆๆๆ
โทโมะ          - เป็นไง มาไวป่าว
แก้ว              - อื้ม ไวดี
โทโมะ          - บ้านเธอร่มรื่นดีเนอะ เย็นสบาย
แก้ว              - ไม่ขนาดนั้นหรอก ตอนนี้ชั้นยังร้อนเลย
โทโมะ          - วันนี้ว่างใช่ป่ะ
แก้ว              - อื้ม ว่างดิ
โทโมะ          - อยากไปไหนเป็นพิเศษรึเปล่า
แก้ว              - นายจะพาไปรึไง
โทโมะ          - อืม ใช่
แก้ว              - อยากไปตากแอร์ห้างอ่ะ ได้ป่ะล่ะ
โทโมะ          - ได้ดิ ไปกัน
แก้ว              - เดี๋ยวววววววๆๆๆๆๆ วันนี้นายดูใจดีแปลกๆแฮะ
โทโมะ          - โหยยย ไม่หรอก ธรรมดา
แก้ว              - โอเค งั้นไปห้างกัน
ณ.ห้างสรรพสินค้า kamikaze อะโลฮ่า ปาดังก้า ดุ๊กดิ๊ก (ชื่อห้างบ้าอะไรเนี่ย???)
โทโมะ          - มาซื้ออะไรหรอ
แก้ว              - ไม่ได้ซื้อ แค่มาเดินตากแอร์ กินข้าว นิดหน่อย
โทโมะ          - ไปนั่งคุยกันดีกว่า
ณ.ร้านอาหาร อะมีบ้าชอนไช (เฮ้ย!ชื่อน่าเกลียด) เป็นร้านอาหารส่วนตัวระดับ first class
แก้ว              - ชั้นถามนายตรงๆนะ นายดูเปลี่ยนไปรึเปล่าเนี่ย ดูเหมือนไม่ใช่นายโทโมะคนเดิมเลย ปกตินายจะปากจัด หน้าโหด นิสัยเสียนะ
โทโมะ          - เกินไปๆ ชั้นแค่ไม่อยากเป็นเหมือนเดิมน่ะ
แก้ว              - ทำไมล่ะ ชั้นเลยไม่มีใครให้เถียงเลย
โทโมะ          - ไม่รู้สิ คงเป็นเพราะเธอมั้งที่ทำให้ชั้นเปลี่ยนไปอ่ะ
แก้ว              - 0///0 พ...เพราะชั้น...หรอ?
โทโมะ          - อื้ม จากที่ชั้นอารมณ์เสียบ่อยๆ เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเป็นแบบนั้นแล้ว เพราะเธอมาคุยกับชั้นทุกวันนี่แหละ
แก้ว              - -///- นี่นาย พูดจริงหรอ
โทโมะ          - ทำไมต้องหน้าแดงด้วยล่ะ เขินหรอ
แก้ว              - ก็นายเล่นชมชั้นขนาดนี้ เขินไม่เขินก็ให้มันรู้ไปแหละ ชั้นเหมือนเป็นตัวเปลี่ยนชีวิตนายยังไงก็ไม่รู้อ่ะ
โทโมะ          - คงงั้นแหละ เธอนี่น่ารักจริงๆเลยนะ
โทโมะหยิกแก้มแก้วเบาๆ ทำให้แก้วใจเต้นแรงกว่าเดิม! 0-0^
แก้ว              - >///< พอได้แล้ว ไม่ต้องชมชั้นเลย ชั้นไม่น่ารักซะหน่อย
โทโมะ          - หืม ใครว่าล่ะ เธอน่ารักที่สุดในโลกเลยนะรู้มั๊ย
แก้ว              - >/////////////////< พอออออออ!!!! โอเค ชั้นน่ารัก จบ ไม่ต้องชมแล้ว
โทโมะ          - ทำไมอ่ะ ทำไมต้องหน้าแดงด้วย ดูดิ ฮ่าๆ
แก้ว              - 0////0 ก็เพราะนายนั่นแหละ ทำให้ชั้นเขิน
โทโมะ          - 5555 พอแล้วๆๆๆ ชมเกินเดี๋ยวได้ใจเข้าไปใหญ่ กินอะไรก่อนดีกว่า
แก้ว              - พี่คะ เอา *@#!#@#^*=0\- ค่ะ
โทโมะ          - 2 ที่เลยครับ
แก้ว              - ทำไมไม่สั่งอย่างอื่น
โทโมะ          - ไม่เอา เอาอันนี้แหละ
เมื่ออาหารมาเสิร์ฟ
แก้ว              - ทำไมนายมาร้านนี้ล่ะ
โทโมะ          - อาหารอร่อยดี ลองชิมสิ
แก้ว              - กรุบๆ งั่มๆ อื้ม ก็โอนะ
โทโมะ          - เป็นไง ถูกใจมั๊ยล่ะ
แก้ว              - อื้ม สุดๆ
~ก็เพราะชั้นหลงทาง หลงอยู่กลางใจของเธอ~
แก้ว              - ว่าไงฟาง
ฟาง              - นี่แก้ว ไปไหนอ่ะ ฟางมาหาที่บ้านไม่มีใครอยู่เลย
แก้ว              - (ทำไงดีเนี่ย ถ้าบอกว่าอยู่กับนายนี่ซวยแน่) เออ.......แก้วมาเดินห้างน่ะ เดินคนเดียวนะ ไม่ได้เดินกับใครเลย
ฟาง              - หรอแก้ว งั้นฟางไปหานะ
แก้ว              - บ้าหรอ ไม่ได้ เดี๋ยวฟางหาไม่เจอ ห้างมันใหญ่ งั้นฟางรออยู่บ้านก่อนนะ เล่นกับน้องดอลล่าร์ไปก่อน เดี่ยวมะม๊าก็มาแล้ว
ฟาง              - หรอ ได้ๆ เดี๋ยวฟางอยู่ที่บ้านรอนะ
แก้ว              - จ้าๆ บ๊ายบาย
ตู๊ด ตู๊ดดดด
โทโมะ          - เพื่อนเธอหรอ
แก้ว              - อืม ฟางน่ะ
โทโมะ          - รีบรึเปล่า
แก้ว              - เออๆๆๆๆ ไม่รีบหรอก อยู่ต่อได้
โทโมะ          - นี่แก้ว
แก้ว              - นายกล้าเรียกชื่อชั้นครั้งแรกเลยนะเนี่ย
โทโมะ          - ตอนไปบ้านชั้นก็เรียกชื่อเธอนี่
แก้ว              - แต่นั่นมันเรียกแบบไม่ค่อยเรียบร้อยไง ทีตอนนี้ล่ะนี่แก้วววววว เสียงเบาๆ
โทโมะ          - เรียกหน่อยไม่ได้รึไง
แก้ว              - ได้สิ ชั้นอยากให้นายพูดดีๆกับชั้นมานานแล้ว
โทโมะ          - ทำไมไม่บอก ชั้นจะได้พูดดีตั้งแต่แรก
แก้ว              - อ้าว คนไม่รู้จักคิด
โทโมะ          - ล้อเล่นน่ะ ที่ชั้นเรียกเธอเมื่อกี้จะถามว่าไปดูหนังกันมั๊ย
แก้ว              - ตามใจ ไปก็ได้ แต่นายต้องเลี้ยงน้ำกับป๊อปคอร์นชั้นด้วย
โทโมะ          - โอเค๊ ได้เลย ไปกันเถอะ
ณ.โรงหนัง หนังฉายไปได้ครึ่งเรื่องแล้ว ทั้งโรงมีแค่แก้วกับโทโมะ และคนอื่นแค่ 4-5 คน
แก้ว              - หนุกดีเนอะ แต่น่ากลัวไปนิดนึง
โทโมะ          - บางฉากเท่านั้นแหละ ปอดแหกจริงๆเลย
แก้วตีไหล่โทโมะดังเปรี้ยง
แก้ว              - นี่นายว่าชั้นหรอ
โทโมะ          - ก็เออดิ เห็นหน้าตาน่ากลัวแบบนี้นึกว่าจะเก่ง ที่แท้เก่งแต่ปาก
แก้ว              - ใครจะไปซาดิสต์เหมือนนายล่ะยะ
โทโมะ          - เห้ยๆๆๆๆ นั่นมันผี!!!!!!!!!!!! (ในหนัง)
แก้ว              - กรี๊ดดดดดดดดด!!! ><
แก้วกอดโทโมะแน่น โทโมะตกใจนิดนึงแล้วก็แสยะยิ้มเล็กๆ
แก้ว              - มันไปรึยังอ่ะ ><
โทโมะ          - ยังเลย มันโผล่มาใกล้มาก ทำไงดี (จริงๆมันไปตั้งนานละ)
แก้ว              - ฮือๆๆๆๆๆๆ ชั้นกลัว
โทโมะ          - (คิดในใจ: ที่แท้ก็กลัวผีนี่เองยัยทอมเอ๊ย) โอ๋ๆๆๆๆไม่ต้องกลัวน้า~
แก้ว              - เมื่อไหร่มันจะไปซะที
โทโมะ           - ล้อเล่นน่า มันไปตั้งนานแล้ว
แก้วลืมตาขึ้นมา แล้วผละออกจากโทโมะ
แก้ว              - นายแกล้งชั้นนี่
โทโมะ          - นิดหน่อยเอง อย่าทำหน้าเครียดสิ
แก้ว              - ก็ชั้นกลัวจริงๆนี่
โทโมะ          - เดี๋ยวหนังก็จบแล้ว ไปสูดอากาศข้างนอกดีกว่า
ณ.ดาดฟ้าของห้าง (เริ่ดมากค่ะ) เวลา 1 ทุ่ม
แก้ว              - วันนี้ชั้นมีความสุขที่สุดเลย ขอบใจนายมากนะ
โทโมะ          - หึ ไม่เป็นไรหรอก เธอก็ทำให้ชั้นมีความสุขเหมือนกัน
แก้ว              - 0///0 จริงหรอ
โทโมะ          - อือ ใช่ ทำไมต้องเขินล่ะ เขินตลอดเลยเธอเนี่ย
แก้ว              - >///< ก็เป็นของชั้นแบบนี้ นายเกี่ยวอะไรเล่า ชิ
โทโมะ          - เอาแต่ใจตัวเองแบบนี้ไม่น่ารักนะ
แก้ว              - เหอะ -*- ทีตอนกลางวันยังชมชั้นหยกๆ
โทโมะ          - ก็อย่าทำหน้ามุ่ยสิ แล้วจะน่ารัก
แก้ว              - :) อ่ะ ยิ้มก็ได้
โทโมะ          - นั่นแหละ น่ารักมาก
แก้ว              - ^///^ ชั้นขอถามอะไรนายอย่างได้มั๊ยอ่ะ
โทโมะ          - ได้สิ ถามมาเลย
แก้ว              - ที่นายพาชั้นมาห้าง มาดูหนัง มากินข้าว ไปนู่นไปนี่
โทโมะ          - อืม ทำไมหรอ
แก้ว              - นี่เค้าเรียกว่า “เดต” รึเปล่า???
โทโมะอึกอักไปนิดนึง แก้วจ้องหน้าด้วยสายตาที่อยากรู้อยากเห็นเต็มที่ จนโทโมะต้องยอมตอบ
โทโมะ          - คงงั้น.......มั้ง
แก้ว              - ทำไมต้องมีมั้งล่ะ
โทโมะ          - ไม่รู้สิ คงงั้น อย่างเดียวก็ได้
แก้ว              - ชั้นรู้นะว่านายคิดอะไรอยู่
โทโมะ          - ......... >.<
แก้ว              - ชั้นไม่โกรธหรอกน่า ^_^
โทโมะอึ้ง
โทโมะ          - ว....ว่าไงนะ
แก้ว              - ชั้นไม่โกรธนายหรอก เรื่องแค่นี้เอง
โทโมะ          - จิง...ดิ
แก้ว              - อื้ม ใช่ แล้วนายคงไม่คิดอะไรกับชั้นจริงจังหรอกใช่ป่ะล่ะ 55 นายคงแค่พามากินเที่ยวเพื่อเป็นเพื่อนกับชั้นอย่างเดียว ไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่านั้น ชิมิล่า ^^ ชั้นรู้นะ
โทโมะเห็นแก้วพูดอย่างนั้น ก็อึ้งทันที เพราะคำตอบที่แก้วพูดมา มันไม่ใช่.....มันไม่ใช่ในสิ่งที่เขาคิดเลยแม้แต่นิดเดียว แค่เพื่อนหรอ ....... ไม่จริง ...... ชั้นไม่ได้คิดกับเธอแค่เพื่อนหรอกนะ เธอกำลังเข้าใจอะไรชั้นผิดไปหมดแล้ว เธอมองโลกในแง่ดีเกินไปนะแก้ว มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ!
แก้ว              - ว่าไงโทโมะ ที่ชั้นพูดมามันตรงอ่ะเด้ 555 อึ้งเลยๆ
โทโมะ          - ........
แก้ว              - นี่นาย พูดกับชั้นหน่อยสิ อย่าอึ้งนานสิ
โทโมะ          - .........................
แก้ว              - นี่ โทโมะ ชั้น ...... พูดอะไรผิดรึเปล่า
โทโมะ          - ใช่ เธอพูดผิดแล้วล่ะแก้ว
แก้ว              - ชั้นพูดผิดยังไงหรอ?
 
อยากรู้ว่าแก้วพูดผิดยังไงติดตามต่อ เม้นมากอัพมากนะจ้ะ ! :D
วันนี้พิเศษอัพให้พร้อมกันเลย 2 ตอน ถ้าเม้นมากอีกอัพอีกจ้า <3