Lovemission ภารกิจรัก สยบร้าย นายคาสโนว่า

10โมงวันเสาร์

~ก็เพราะชั้นหลงทาง หลงอยู่กลางใจของเธอ~

แก้ว              - ฮัลโหล สวัสดีค่ะ ใครคะ

โทโมะ          - ชั้นเองโทโมะ พูดกับชั้นทำไมหวานจังเลย เสียวนะเนี่ย

แก้ว              - อ้าว นายเองหรอ แล้วนายรู้เบอร์ชั้นได้ไง

โทโมะ          - แหม ดูในเฟซไง

แก้ว              - หรอ แล้วโทรมามีอะไรอ่ะ

โทโมะ          - วันนี้ว่างมั๊ย

แก้ว              - ทำไม นายจะมาหาชั้นหรอ

โทโมะ          - อืม ใช่

แก้ว              - ห๊า!!! นายจะมาหาชั้นจริงๆหรอ

โทโมะ          - ถูก

แก้ว              - มาทำไม

โทโมะ          - มาหาหน่อยไม่ได้รึไง เธอเคยมาบ้านชั้นแล้ว ชั้นก็อยากเห็นบ้านเธอมั่งนี่

แก้ว              - ตามใจละกัน ว่าแต่รู้ที่อยู่แล้วรึไงยะ

โทโมะ          - ไม่รู้อ่ะ บอกมาเร็ว

แก้ว              - 346463*--//_\=\\8946^^$#@6^7@21@3!!!~~~ อะไรประมาณนี้แหละ

โทโมะ          - โอเค เดี๋ยวไปนะ

เวลาผ่านไป ณ.บ้านของแก้ว

โทโมะ          - แก้วๆๆๆๆๆๆ

แก้ว              - มาแล้วๆๆๆๆๆๆๆ

โทโมะ          - เป็นไง มาไวป่าว

แก้ว              - อื้ม ไวดี

โทโมะ          - บ้านเธอร่มรื่นดีเนอะ เย็นสบาย

แก้ว              - ไม่ขนาดนั้นหรอก ตอนนี้ชั้นยังร้อนเลย

โทโมะ          - วันนี้ว่างใช่ป่ะ

แก้ว              - อื้ม ว่างดิ

โทโมะ          - อยากไปไหนเป็นพิเศษรึเปล่า

แก้ว              - นายจะพาไปรึไง

โทโมะ          - อืม ใช่

แก้ว              - อยากไปตากแอร์ห้างอ่ะ ได้ป่ะล่ะ

โทโมะ          - ได้ดิ ไปกัน

แก้ว              - เดี๋ยวววววววๆๆๆๆๆ วันนี้นายดูใจดีแปลกๆแฮะ

โทโมะ          - โหยยย ไม่หรอก ธรรมดา

แก้ว              - โอเค งั้นไปห้างกัน

ณ.ห้างสรรพสินค้า kamikaze อะโลฮ่า ปาดังก้า ดุ๊กดิ๊ก (ชื่อห้างบ้าอะไรเนี่ย???)

โทโมะ          - มาซื้ออะไรหรอ

แก้ว              - ไม่ได้ซื้อ แค่มาเดินตากแอร์ กินข้าว นิดหน่อย

โทโมะ          - ไปนั่งคุยกันดีกว่า

ณ.ร้านอาหาร อะมีบ้าชอนไช (เฮ้ย!ชื่อน่าเกลียด) เป็นร้านอาหารส่วนตัวระดับ first class

แก้ว              - ชั้นถามนายตรงๆนะ นายดูเปลี่ยนไปรึเปล่าเนี่ย ดูเหมือนไม่ใช่นายโทโมะคนเดิมเลย ปกตินายจะปากจัด หน้าโหด นิสัยเสียนะ

โทโมะ          - เกินไปๆ ชั้นแค่ไม่อยากเป็นเหมือนเดิมน่ะ

แก้ว              - ทำไมล่ะ ชั้นเลยไม่มีใครให้เถียงเลย

โทโมะ          - ไม่รู้สิ คงเป็นเพราะเธอมั้งที่ทำให้ชั้นเปลี่ยนไปอ่ะ

แก้ว              - 0///0 พ...เพราะชั้น...หรอ?

โทโมะ          - อื้ม จากที่ชั้นอารมณ์เสียบ่อยๆ เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเป็นแบบนั้นแล้ว เพราะเธอมาคุยกับชั้นทุกวันนี่แหละ

แก้ว              - -///- นี่นาย พูดจริงหรอ

โทโมะ          - ทำไมต้องหน้าแดงด้วยล่ะ เขินหรอ

แก้ว              - ก็นายเล่นชมชั้นขนาดนี้ เขินไม่เขินก็ให้มันรู้ไปแหละ ชั้นเหมือนเป็นตัวเปลี่ยนชีวิตนายยังไงก็ไม่รู้อ่ะ

โทโมะ          - คงงั้นแหละ เธอนี่น่ารักจริงๆเลยนะ

โทโมะหยิกแก้มแก้วเบาๆ ทำให้แก้วใจเต้นแรงกว่าเดิม! 0-0^

แก้ว              - >///< พอได้แล้ว ไม่ต้องชมชั้นเลย ชั้นไม่น่ารักซะหน่อย

โทโมะ          - หืม ใครว่าล่ะ เธอน่ารักที่สุดในโลกเลยนะรู้มั๊ย

แก้ว              - >/////////////////< พอออออออ!!!! โอเค ชั้นน่ารัก จบ ไม่ต้องชมแล้ว

โทโมะ          - ทำไมอ่ะ ทำไมต้องหน้าแดงด้วย ดูดิ ฮ่าๆ

แก้ว              - 0////0 ก็เพราะนายนั่นแหละ ทำให้ชั้นเขิน

โทโมะ          - 5555 พอแล้วๆๆๆ ชมเกินเดี๋ยวได้ใจเข้าไปใหญ่ กินอะไรก่อนดีกว่า

แก้ว              - พี่คะ เอา *@#!#@#^*=0\- ค่ะ

โทโมะ          - 2 ที่เลยครับ

แก้ว              - ทำไมไม่สั่งอย่างอื่น

โทโมะ          - ไม่เอา เอาอันนี้แหละ

เมื่ออาหารมาเสิร์ฟ

แก้ว              - ทำไมนายมาร้านนี้ล่ะ

โทโมะ          - อาหารอร่อยดี ลองชิมสิ

แก้ว              - กรุบๆ งั่มๆ อื้ม ก็โอนะ

โทโมะ          - เป็นไง ถูกใจมั๊ยล่ะ

แก้ว              - อื้ม สุดๆ

~ก็เพราะชั้นหลงทาง หลงอยู่กลางใจของเธอ~

แก้ว              - ว่าไงฟาง

ฟาง              - นี่แก้ว ไปไหนอ่ะ ฟางมาหาที่บ้านไม่มีใครอยู่เลย

แก้ว              - (ทำไงดีเนี่ย ถ้าบอกว่าอยู่กับนายนี่ซวยแน่) เออ.......แก้วมาเดินห้างน่ะ เดินคนเดียวนะ ไม่ได้เดินกับใครเลย

ฟาง              - หรอแก้ว งั้นฟางไปหานะ

แก้ว              - บ้าหรอ ไม่ได้ เดี๋ยวฟางหาไม่เจอ ห้างมันใหญ่ งั้นฟางรออยู่บ้านก่อนนะ เล่นกับน้องดอลล่าร์ไปก่อน เดี่ยวมะม๊าก็มาแล้ว

ฟาง              - หรอ ได้ๆ เดี๋ยวฟางอยู่ที่บ้านรอนะ

แก้ว              - จ้าๆ บ๊ายบาย

ตู๊ด ตู๊ดดดด

โทโมะ          - เพื่อนเธอหรอ

แก้ว              - อืม ฟางน่ะ

โทโมะ          - รีบรึเปล่า

แก้ว              - เออๆๆๆๆ ไม่รีบหรอก อยู่ต่อได้

โทโมะ          - นี่แก้ว

แก้ว              - นายกล้าเรียกชื่อชั้นครั้งแรกเลยนะเนี่ย

โทโมะ          - ตอนไปบ้านชั้นก็เรียกชื่อเธอนี่

แก้ว              - แต่นั่นมันเรียกแบบไม่ค่อยเรียบร้อยไง ทีตอนนี้ล่ะนี่แก้วววววว เสียงเบาๆ

โทโมะ          - เรียกหน่อยไม่ได้รึไง

แก้ว              - ได้สิ ชั้นอยากให้นายพูดดีๆกับชั้นมานานแล้ว

โทโมะ          - ทำไมไม่บอก ชั้นจะได้พูดดีตั้งแต่แรก

แก้ว              - อ้าว คนไม่รู้จักคิด

โทโมะ          - ล้อเล่นน่ะ ที่ชั้นเรียกเธอเมื่อกี้จะถามว่าไปดูหนังกันมั๊ย

แก้ว              - ตามใจ ไปก็ได้ แต่นายต้องเลี้ยงน้ำกับป๊อปคอร์นชั้นด้วย

โทโมะ          - โอเค๊ ได้เลย ไปกันเถอะ

ณ.โรงหนัง หนังฉายไปได้ครึ่งเรื่องแล้ว ทั้งโรงมีแค่แก้วกับโทโมะ และคนอื่นแค่ 4-5 คน

แก้ว              - หนุกดีเนอะ แต่น่ากลัวไปนิดนึง

โทโมะ          - บางฉากเท่านั้นแหละ ปอดแหกจริงๆเลย

แก้วตีไหล่โทโมะดังเปรี้ยง

แก้ว              - นี่นายว่าชั้นหรอ

โทโมะ          - ก็เออดิ เห็นหน้าตาน่ากลัวแบบนี้นึกว่าจะเก่ง ที่แท้เก่งแต่ปาก

แก้ว              - ใครจะไปซาดิสต์เหมือนนายล่ะยะ

โทโมะ          - เห้ยๆๆๆๆ นั่นมันผี!!!!!!!!!!!! (ในหนัง)

แก้ว              - กรี๊ดดดดดดดดด!!! ><

แก้วกอดโทโมะแน่น โทโมะตกใจนิดนึงแล้วก็แสยะยิ้มเล็กๆ

แก้ว              - มันไปรึยังอ่ะ ><

โทโมะ          - ยังเลย มันโผล่มาใกล้มาก ทำไงดี (จริงๆมันไปตั้งนานละ)

แก้ว              - ฮือๆๆๆๆๆๆ ชั้นกลัว

โทโมะ          - (คิดในใจ: ที่แท้ก็กลัวผีนี่เองยัยทอมเอ๊ย) โอ๋ๆๆๆๆไม่ต้องกลัวน้า~

แก้ว              - เมื่อไหร่มันจะไปซะที

โทโมะ           - ล้อเล่นน่า มันไปตั้งนานแล้ว

แก้วลืมตาขึ้นมา แล้วผละออกจากโทโมะ

แก้ว              - นายแกล้งชั้นนี่

โทโมะ          - นิดหน่อยเอง อย่าทำหน้าเครียดสิ

แก้ว              - ก็ชั้นกลัวจริงๆนี่

โทโมะ          - เดี๋ยวหนังก็จบแล้ว ไปสูดอากาศข้างนอกดีกว่า

ณ.ดาดฟ้าของห้าง (เริ่ดมากค่ะ) เวลา 1 ทุ่ม

แก้ว              - วันนี้ชั้นมีความสุขที่สุดเลย ขอบใจนายมากนะ

โทโมะ          - หึ ไม่เป็นไรหรอก เธอก็ทำให้ชั้นมีความสุขเหมือนกัน

แก้ว              - 0///0 จริงหรอ

โทโมะ          - อือ ใช่ ทำไมต้องเขินล่ะ เขินตลอดเลยเธอเนี่ย

แก้ว              - >///< ก็เป็นของชั้นแบบนี้ นายเกี่ยวอะไรเล่า ชิ

โทโมะ          - เอาแต่ใจตัวเองแบบนี้ไม่น่ารักนะ

แก้ว              - เหอะ -*- ทีตอนกลางวันยังชมชั้นหยกๆ

โทโมะ          - ก็อย่าทำหน้ามุ่ยสิ แล้วจะน่ารัก

แก้ว              - :) อ่ะ ยิ้มก็ได้

โทโมะ          - นั่นแหละ น่ารักมาก

แก้ว              - ^///^ ชั้นขอถามอะไรนายอย่างได้มั๊ยอ่ะ

โทโมะ          - ได้สิ ถามมาเลย

แก้ว              - ที่นายพาชั้นมาห้าง มาดูหนัง มากินข้าว ไปนู่นไปนี่

โทโมะ          - อืม ทำไมหรอ

แก้ว              - นี่เค้าเรียกว่า “เดต” รึเปล่า???

โทโมะอึกอักไปนิดนึง แก้วจ้องหน้าด้วยสายตาที่อยากรู้อยากเห็นเต็มที่ จนโทโมะต้องยอมตอบ

โทโมะ          - คงงั้น.......มั้ง

แก้ว              - ทำไมต้องมีมั้งล่ะ

โทโมะ          - ไม่รู้สิ คงงั้น อย่างเดียวก็ได้

แก้ว              - ชั้นรู้นะว่านายคิดอะไรอยู่

โทโมะ          - ......... >.<

แก้ว              - ชั้นไม่โกรธหรอกน่า ^_^

โทโมะอึ้ง

โทโมะ          - ว....ว่าไงนะ

แก้ว              - ชั้นไม่โกรธนายหรอก เรื่องแค่นี้เอง

โทโมะ          - จิง...ดิ

แก้ว              - อื้ม ใช่ แล้วนายคงไม่คิดอะไรกับชั้นจริงจังหรอกใช่ป่ะล่ะ 55 นายคงแค่พามากินเที่ยวเพื่อเป็นเพื่อนกับชั้นอย่างเดียว ไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่านั้น ชิมิล่า ^^ ชั้นรู้นะ

โทโมะเห็นแก้วพูดอย่างนั้น ก็อึ้งทันที เพราะคำตอบที่แก้วพูดมา มันไม่ใช่.....มันไม่ใช่ในสิ่งที่เขาคิดเลยแม้แต่นิดเดียว แค่เพื่อนหรอ ....... ไม่จริง ...... ชั้นไม่ได้คิดกับเธอแค่เพื่อนหรอกนะ เธอกำลังเข้าใจอะไรชั้นผิดไปหมดแล้ว เธอมองโลกในแง่ดีเกินไปนะแก้ว มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ!

แก้ว              - ว่าไงโทโมะ ที่ชั้นพูดมามันตรงอ่ะเด้ 555 อึ้งเลยๆ

โทโมะ          - ........

แก้ว              - นี่นาย พูดกับชั้นหน่อยสิ อย่าอึ้งนานสิ

โทโมะ          - .........................

แก้ว              - นี่ โทโมะ ชั้น ...... พูดอะไรผิดรึเปล่า

โทโมะ          - ใช่ เธอพูดผิดแล้วล่ะแก้ว

แก้ว              - ชั้นพูดผิดยังไงหรอ?

 

อยากรู้ว่าแก้วพูดผิดยังไงติดตามต่อ เม้นมากอัพมากนะจ้ะ ! :D

วันนี้พิเศษอัพให้พร้อมกันเลย 2 ตอน ถ้าเม้นมากอีกอัพอีกจ้า <3