Lovemission ภารกิจรัก สยบร้าย นายคาสโนว่า

เมื่อทั้ง 2 กินข้าวต้มเสร็จแล้ว ขณะนี้เวลา 21.26 น.
โทโมะ          - ฮ้าววววว ง่วงนอน
แก้ว              - นี่นาย ยังง่วงไม่ได้นะ นายยังไม่ได้ไปส่งชั้นกลับบ้านเลย
โทโมะ          - หืม กลับบ้าน กลับทำไม
แก้ว              - ถามโง่ๆ จะให้ชั้นนอนบ้านนายหรอห๊ะ!
โทโมะ          - เออดิ ฮ้าววววว ~ ชั้นง่วงนอนละ เธอนอนเนี่ยแหละ
แก้ว              - จะบ้ารึไง ไม่ได้นะ ชั้นจะกลับบ้าน
โทโมะ          - ก็ชั้นไม่ไปอ่ะ ง่วง ! เข้าใจ๊!
แก้ว              - ไม่เข้าใจ ! ชั้นจะกลับบ้าน
โทโมะ          - งั้นก็กลับไปเองเลย
แก้ว              - ชั้นไม่มีรถ
โทโมะ          - เดินกลับดิ
แก้ว              - บ้า! มืดขนาดนี้อ่ะ
โทโมะ          - งั้นนอนนี่แหละ
แก้ว              - ไม่อ่ะ ชั้นยืมรถนายนะ
โทโมะ          - ไม่ไม่ไม่ !!! ห้ามใช้
แก้ว              - ยืมหน่อยน้าๆๆๆ
โทโมะ          - เห้ย!!! บอกว่าไม่ไง เดี๋ยวถ้าชั้นโมโหอีกรอบนะ เธอไม่เหลือชิ้นดีแน่!!!
แก้ว              - โอ๊ยๆๆๆๆๆ นายไม่คิดจะมีนิสัยดีกับคนอื่นบ้างรึไง
โทโมะ          - ชั้นสั่งแจ๋วปิดโรงรถแล้ว ไปเอาไม่ได้
แก้ว              - แล้ว นายจะให้ชั้นนอนไหนล่ะ
โทโมะ          - ตามใจ นอนกับชั้นก็ได้นะ ไม่ว่า
แก้ว              - น่าเกลียด!!! >0< จะบ้ารึไง
โทโมะ          - แล้วจะนอนไหนล่ะ ฮ้าววววววว .....ชั้นง่วงแล้วนะ
แก้ว              - นายก็บอกมาสิ มีห้องไหนว่างอีกมั่ง
โทโมะ          - มีห้องว่างอีกเพียบเลย ไปเลือกนอนไป มีแต่ชั้นล่างนะ ชั้นบนเต็มหมดแล้ว
แก้ว              - ชั้นล่าง ? ต้องลงไปหรอ
โทโมะ          - จะเหาะไปก็ได้นะ
แก้ว              - นาย...ไปส่งหน่อยสิ
โทโมะ          - เหอะ ไปเอง ชั้นง่วง
แก้ว              - ก็ไม่กล้าไปนี่
โทโมะ          - .........
แก้ว              - นี่นาย ฟังชั้นอยู่รึเปล่า
แก้วหันมาอีกทีโทโมะก็หลับปุ๋ยไปแล้ว จะทำยังไงล่ะทีนี้
แก้ว              - หนอยยยย ไอ้ขี้เซา -^- ชิ่งหลับก่อนหรอ แล้วชั้นจะไปยังไงเนี้ย
แจ๋ว              - คุณชายขา ก๊อกกกๆๆๆ คุณชาย
แก้ว              - ตายล่ะ มีคนมา ถ้ามาเห็นเราซวยแน่ๆ
แจ๋วเปิดประตูเข้ามาก็เห็นโทโมะหลับอยู่
แจ๋ว              - คุณชายนะคุณชาย นอนแล้วไม่ยอมปิดไฟ เดี๋ยวคุณผู้ชายก็ด่าหรอกค่ะ
แจ๋วปิดไฟแล้วเดินออกไป แก้วมุดออกมาจากผ้าห่ม
แก้ว              - เฮ้อ รอด .... คุณผู้ชาย ? ใครหว่า ช่างเถอะ หลับห้องนายนี่ก็ได้
แก้วเดินไปที่ตู้เก็บผ้าห่มแล้วปูที่นอนนอนข้างล่างเตียงของโทโมะ แล้วล้มตัวลงนอน
แก้ว              - จริงๆนายนี่ก็ไม่ได้เลวอะไรขนาดนั้นนะเนี่ย แต่ก็ยังมีเรื่องค้างคาใจอยู่ ยังไว้ใจไม่ได้แน่นอน เฮ้อ ... เซ็งชะมัด
แล้วแก้วก็หลับไป
กลางดึก เวลา 03.45 น. โทโมะตื่นขึ้นมา
โทโมะ          - ฮ้าวววววว ...แจ๊บๆๆ ยัยทอมนั่นไปนอนไหนแล้วนะเนี่ย
โทโมะก้าวลงจากเตียงไปเหยียบน่องแก้วพ่อดี
โทโมะ          - เห้ย!!! ขาใคร!!!
โทโมะวิ่งไปเปิดไฟ
โทโมะ          - เฮ้อ ตกใจหมด ที่แท้ก็ขายัยทอมนี่เอง ทำชั้นตกใจหมดเลย
โทโมะมองหน้าแก้วตอนหลับ ดูดีๆ ยัยนี่ก็ดูมีเสน่ห์เหมือนกันนะเนี่ย ถ้ายัยนี่ไม่ตื่นมาพูดปากจัดเหมือนเดิมก็คงจะดีไม่น้อยเลย ถ้าเปลี่ยนนิสัยยัยทอมได้จะเปลี่ยนให้เป็นสาวเรียบร้อยเหมือนฟางเพื่อนเธอซะหน่อย โห ! ถ้าเปนงั้นก็ดีสิ จะจีบไม่ให้หลุดมือเลย โทโมะนั่งคิดเรื่อยเปื่อยต่างๆนานา โดยที่ไม่รู้ว่าความจริงจะเปนไปได้หรือไม่
โทโมะ          - เธอคงไม่ตื่นมาด่าชั้นตอนนี้หรอกนะ
โทโมะหยิบผ้าห่มของตัวเองมาห่มให้แก้ว เพราะดูท่าทีของเธอจะหนาวเหลือเกิน เครื่องปรับอากาศของเขาก็เปิดไว้ที่ 24 องศาเอง จะไม่ให้หนาวได้ไงล่ะ เมื่อห่มผ้าแล้วก็รู้สึกอุ่นขึ้นเยอะเลย หวังว่าตอนตื่นยัยนี่คงไม่ลุกมาวีนใส่ชั้นนะ
แก้ว              - ฮ้าวววววววววววว ....
โทโมะ          - ยัยทอม ตื่นแล้วหรอ
แก้ว              - (ตายังหลับอยู่) หืม อะไรนะ หาววววววว
โทโมะ          - ตื่นแล้วหรออออออ !!!
แก้ว              - 0*0 ตื่นแล้ววววววว !!!
โทโมะ          - เออ ก็ดี หนาวหรอเมื่อกี้
แก้ว              - อืม งั้นมั้ง แล้วนี่ผ้าห่มใครอ่ะ
โทโมะ          - ของชั้น
แก้ว              - อุ๊ย โทษที ชั้นละเมอไปหยิบมาเลยหรอเนี่ย
แก้วยื่นคืนให้ โทโมะปัดมือแก้ว
โทโมะ          - จะบ้ารึไง เอาไปห่ม
แก้ว              - เออ ชั้นไม่รู้จริงๆ
โทโมะ          - จะรู้ได้ไง ในเมื่อชั้นห่มให้เธอกับมือ
แก้ว              - อ้าว ? นายห่มให้ชั้นหรอ
โทโมะ          - เออดิ
แก้ว              - ข...ขอบใจนะ
แก้วคิดในใจ ทำไมนายนี่ถึงหวังดีกับชั้นเนี่ย คิดอะไรรึเปล่านะ
แก้ว              - ถามนายจริงๆเหอะ คิดอะไรกับชั้นรึเปล่าเนี่ย
โทโมะ          - คิด ? คิดอะไร
แก้ว              - ที่นายให้แจ๋วเช็ดตัวให้ชั้น ทำข้าวต้มให้ชั้น ให้ชั้นนอนที่ห้องนาย แล้วนายก็ห่มผ้าให้ นายคิดอะไรรึเปล่า ทำไมนายถึงหวังดีกับชั้นขนาดนี้ ทั้งๆที่แต่ก่อนชั้นกับนายเป็นคู่อริกันแท้ๆ
โทโมะ          - เปล่า ชั้นก็แค่ ...... อยากลองคุยดีๆกับเธอบ้าง ดูว่าเธอจะตอบกลับว่าไง
แก้ว              - แค่นี้ ? ... จริงๆหรอ
โทโมะ          - อือ ... คงงั้นแหละ
แก้ว              - ชั้นไม่เชื่ออ่ะ คนอย่างนายมันต้องมีเงื่อนงำมากกว่านี้
โทโมะ          - งั้นเธอก็พิสูจน์สิ
แก้ว              - พิสูจน์ยังไงล่ะ
โทโมะ          - ทำตามที่ใจเธอต้องการ แล้วเธอจะรู้ว่าชั้นคิดอะไรกับเธออยู่ โอเคมั๊ย
แก้ว              - จะลองดูละกัน
โทโมะ          - แล้วเธอล่ะ คิดอะไรกับชั้นอยู่
แก้ว              - เปล่า
โทโมะ          - หรอ พูดจริงๆนะ
แก้ว              - เออ.......เออๆๆๆๆ นั่นแหละ คิดงั้นแหละ
โทโมะ          - อย่างงั้นมันยังไงอ่ะ
แก้ว              - อย่างที่ใจนายคิดนั่นแหละ
โทโมะ          - หรอ ก็โอนะ
แก้ว              - นายคิดว่าอะไร
โทโมะ          - คิดว่าเธอกำลังยั่วโมโหชั้นอยู่น่ะสิ
แก้ว              - หนอยยยยย~!!! นี่นาย !!!
โทโมะ          - ทำไม ห๊ะ
แก้ว              - ชั้นอุตส่าห์พูดดีๆแล้วนะ!!!
โทโมะ          - แต่มันยังแย่สำหรับชั้น
แก้ว              - เชอะ คนอย่างนายมันก็คิดดีๆได้แค่นี้แหละ
โทโมะ          - เออ ใช่ซี้ !!! ชั้นคิดได้แค่นี้แหละ
แก้ว              - >^< ชิ!!!
 
เม้นมากจะอัพให้วันนี้เลยจ้า :)