Lovemission ภารกิจรัก สยบร้าย นายคาสโนว่า

แก้ว              - นี่ฟาง ขอดูแผนที่ที่นายนั่นให้มาหน่อย
ฟาง              - นี่จ้า
แก้ว              - อืม นายนั่นให้ไปบนห้องเรียนน่ะ
ฟาง              - ฟางไปส่งนะ
แก้ว              - อื้ม แต่ฟางไม่ต้องขึ้นไปหรอก
ณ.หน้าตึก
ฟาง              - งั้นฟางส่งแค่นี้นะ ดูแลตัวเองนะแก้ว
แก้ว              - โอเค๊ เดี๋ยวมานะ
แก้วขึ้นไปบนตึกเพียงลำพัง
แก้ว              - โอ้ย ต้องขึ้นไปชั้นบนสุดเลยหรอเนี่ย นายนั่นจะให้ชั้นกระโดดตึกโชว์รึไงนะ
แก้วบ่นอุบอิบอยู่คนเดียว และค่อยๆเดินขึ้นไปบนชั้นเรียนสูงสุดที่มีทั้งหมด 6 ชั้น (สูงอ่ะ) ไม่ได้เปิดไฟมีเพียงแต่แสงไฟจากพระจันทร์สาดส่องมาทางหน้าต่างเท่านั้น ดูวังเวงน่ากลัวใช่มั๊ยล่ะ แต่แก้วใจของเราไม่กลัวแฮะ
และแล้วแก้วก็เดินมาถึงชั้น 5
แก้ว              - อีกชั้นเดียวเท่านั้น สู้เว้ย!!!
พูดมาได้ไม่กี่วิแก้วก็เป็นลมเพราะเหนื่อย+หิวข้าวจัด แต่ทันได้นั้น!!!
หมับ!!! มีมือลึกลับมาปิดปากแก้วและดึงตัวไป แก้วรู้สึกตัวนิดๆและเริ่มใจคอไม่ดีและรวบรวมเสียงแล้วกรี๊ดให้ดังที่สุด
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!!!!!!!!!
???              - เฮ้ย อย่าเสียงดังสิยัยทอม
แก้ว              - ปล่อยชั้นนะ แกเป็นใครน่ะ
???              - ก็ชั้นไง
แก้ว              - หรือว่า
???              - คนที่นัดเธอไว้อ่ะ
แก้ว              - นาย .... นายโทโมะ !!!
โทโมะ          - ก็เออน่ะสิ จะให้คนหน้าตาดีที่ไหนอีกล่ะ
แก้ว              - แหวะ อ้วก
โทโมะ          - มาตรงเวลาดีนี่
แก้ว              - เหอะ รีบไปชั้นบนสุดดีกว่า
เมื่อทั้ง 2 เดินขึ้นมาบนห้องเรียน
แก้ว              - ว่าไง นายพาชั้นมาทำไม
โทโมะ          - เดี๋ยวก่อนสิ เพิ่งมาจะรีบร้อนทำไม
แก้ว              - รีบสิ ชั้นจะรีบกลับบ้าน
โทโมะ          - คืนนี้เธอคงไปไหนไม่ได้หรอก
แก้ว              - ทำไมชั้นจะไปไหนไม่ได้
โทโมะเดินไปแล้วดันแก้วไว้ติดผนัง
แก้ว              - น....น.....นายจะทำอะไรน่ะ
โทโมะ          - เรื่องนี้คงไม่สะสางกันง่ายๆสินะ
แก้ว              - ถ้านายรีบบอกมันจะง่ายกว่านะ ชั้นว่า
โทโมะ          - แต่ชั้นเป็นคนใจเย็น ไม่รีบ ไม่ต้องรีบร้อนหรอกน่า
แก้ว              - ชั้น....แต่....ชั้นรีบ
โทโมะ          - รีบหรอ .... หึหึ ชอบแบบรีบๆเลยใช่มั๊ย
แก้ว              - เอ่อ......อือออออ......  อ่า....
โทโมะ          - อย่าพูดเอ่ออ่าแบบนี้ ชั้นไม่ชอบ!!!
โทโมะขึ้นเสียงใส่แก้วจนแก้วสะดุ้งโหยง ! ทำไมนายนี่เวลาโกรธดูน่ากลัวจังเลย นายนี่จะมาไม้ไหนกะชั้นอีกนะ
โทโมะ          - ว่าไง ชอบแบบรีบๆมั๊ย ?
แก้ว              - รีบๆนายหมายถึงอะไร
โทโมะ          - ต้องให้บอกด้วยหรอ
แก้ว              - อืม
โทโมะ          - เตรียมตัวตายทั้งเป็นได้!!!!
แก้ว              - นายว่าไงนะ ตายทั้งเป็น หมายความว่าไงน่ะ
โทโมะ          - หึหึ เธอคงยังไม่รู้สึกถึงสวรรค์ของสาวๆสินะ
แก้ว              - นายพูดอะไรเนี่ย ชั้นไม่เข้าใจ
โทโมะ          - ทำเป็นไร้เดียงสา!!! ผู้หญิงอย่างเธอก็เป็นแบบนี้แหละ หลอกล่อให้คนเข้ามาติดแจ ตัวเองไม่ดูตัวเองเลยนะ
แก้ว              - อะไรเนี่ย นายพูดบ้าอะไร ชั้นไม่ได้คิดจะทำอะไรบ้าๆนะ
โทโมะ          - หรอ ทำอะไรบ้าๆ ? หมายความว่าไงล่ะ แบบว่า จะใช้มารยาไล่ต้อนผู้ชายหรอ
แก้ว              - หนอย !!! ไอ้คนปากหมา พูดอะไรไม่ดีซักอย่างเลยนะ คิดว่าคนอย่างชั้นคิดได้แค่นี้หรอ ชั้นมีจิตสำนึกมากกว่านี้ ใครจะเหมือนสาวๆในสต็อกของนายล่ะ แต่ละคน โธ่เอ๊ย มีอะไรยังไม่พอใจอีกหรอ
โทโมะ          - เพราะชั้นมันคนไม่ชอบพอดีไง ก็เลยชวนเธอมาที่นี่
แก้ว              - นี่นาย จะทำอะไรคิดถึงอนาคตบ้างนะ
โทโมะ          - อนาคตชั้นมันดีอยู่แล้ว!!! ทำไมต้องมาลังเลล่ะ ห่วงตัวเธอเองดีกว่า ว่าจะมีอะไรเข้ามาในชีวิต
แก้ว              - ชั้นดูแลตัวเองได้ ไม่ต้องให้ใครมาป้อน มาอ้อนๆๆๆๆอย่างนาย!!!
โทโมะ          - ใครอ้อนห๊ะ!!!
แก้ว              - ก็นายไงล.....
OxO^ อุบ ไอ้บ้าเอ๊ย ชั้นอยากจะชกหน้านายจริงๆเลย แต่ทำไมตัวชั้นมันอ่อนแรงอย่างงี้นะ หรือว่า ? เพราะนายนี่มันกำลังจูบชั้นด้วยริมฝีปากอันร้อนผ่าวนั่น โอ๊ย ทำไงดี ชั้นอ่อนแรงแล้วจริงๆ ใครก็ได้ช่วยที ฟาง ฟาง ฟางหายไปไหน ฟางทิ้งแก้วไปแล้วหรอ ...............
แล้วชั้นก็หลับไป ฟุบคาอกนายนั่น
โทโมะ          - ยัยบ๊อง แค่นี้ก็สลบละ เฮ้อ ...
โทโมะถอนหายใจพร้อมกับอุ้มแก้วลงบันไดไป
กลับมาที่ด้านฟางกันบ้างนะ
ฟาง              - เมื่อไหร่แก้วจะมาเนี่ย หรือว่า แก้ว >< ไม่นะ โทรตามดีกว่า
ตี๊ดดดดด ตายแล้ว ตังค์หมด ฮือๆๆๆๆ ไอ้ตังค์บ้า มาหมดตอนนี้ทำไมเนี่ย เสียอารมณ์หมดเลย
โทโมะอุ้มแก้วไปที่ลานจอดรถของโรงเรียนแล้วขับรถออกไปจากโรงเรียน
 
คอมเม้นท์ด้วยนะ ๆๆๆ