Lovemission ภารกิจรัก สยบร้าย นายคาสโนว่า
savefee
3) โมโหหิว
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความพักเที่ยง
ฟาง - แก้ว เราไปต่อแถวซื้อก๋วยเตี๋ยวกันเถอะ
แก้ว - ได้เลย
โทโมะ - มีอะไรกินบ้างวะเนี่ย
เคนตะ - วันนี้มีแต่ของทอดเฮีย
โทโมะ - อะไรว่ะ!!! เป็นถึงลูกผู้บริหารโรงเรียน ได้กินของแค่เนี้ยะหรอวะ!!!
ทุกคนหันมามองในสายตาเดียวกัน จดจ้องมาที่กลุ่มแก๊งของโทโมะ
เขื่อน - เฮียๆ คนอื่นมอง
โทโมะ - ใครมองนะ เดี๋ยวจะตามเก็บเม่งทุกคนเลย
ทุกคนหลบหน้าไปทางอื่น
โทโมะ - ไม่มีอะไรจริงหรอวะ
เคนตะ - มีอย่างนึงที่ดีนะเฮีย มีแต่ก๋วยเตี๋ยวน่ะ
โทโมะ - เออ ดีๆ เอาก๋วยเตี๋ยวนี่แหละ ป่ะ ไปร้านกัน
ณ.แผนกก๋วยเตี๋ยว โทโมะมุ่งแทรกทุกคนไปสั่งคนแรก คนอื่นที่ต่อแถวยาวเหยียดเป็นทางรถไฟจ้องเขม็งเป็นตาเดียวกันแต่ก็ไม่กล้าทำอะไรเฮียโมะคนนี้ได้สักคน
ป้า - สวัสดีค่ะเฮีย วันนี้เอาแบบไหนดีคะ
โทโมะ - เอาแบบพิเศษ ใส่ทุกอย่างเยอะที่สุด หิวว่ะ
ป้า - ได้ค่ะ
แก้ว - เฮ้ย นายอ่ะ แทรกแถวได้ไง คนอื่นเค้าต่อกันยาวเลยนะ
โทโมะ - เธออีกแล้วหรอยัยทอมเด็กใหม่
แก้ว - เออดิ แล้วไง
โทโมะ - อยากเจอเหมือนคาบว่างรึไง ยังจะมาลองดีอีก
แก้ว - เจอก็ไม่กลัว ในเมื่อเราทุกคนมาต่อก่อน ทำไมนายไม่คิดถึงใจคนอื่นบ้างเลยห๊ะ เนี่ยหรอที่คนทั้งโรงเรียนเค้าเรียกว่าเฮีย นายมีดีตรงไหนเนี่ย เรียกตัวเหี้ยไม่ดีกว่าหรอ
โทโมะ - เฮ้ย!!! ชั้นไม่อยากมีเรื่องตอนหิวนะเว้ย ถ้าไม่อยากตายแบบไม่รู้ตัวก็อย่ามาก่อกวนชั้นตอนหิว รู้มั๊ยมันจะเป็นยังไง
แก้ว - ถึงจะหาเรื่องนายตอนเป็นบ้าขั้นวิปริตชั้นก็ไม่กลัวหรอก เพราะนายมันก็คนเหมือนกันนั่นแหละ คนสู้คนมันก็ได้คนเหมือนเดิมนั่นแหละน่า
โทโมะ - แต่เธออาจจะกลายเป็นผีเมื่อสู้กับชั้นก้ได้ ยัยตัวดี
แก้ว - ใครจะเป็นผีกันแน่ ไอ้ขี้ขลาด แบร้ๆๆๆ
โทโมะ - เห้ย!!! ไอ้เคน ไอ้เขื่อน ฝากจองที่ที ชั้นจะไปสั่งสอนยัยนี่ซะหน่อย จะเอาให้เข็ดเหมือนยัยพิมเลยคอยดู!!!
โทโมะเดินเข้าไปกระชากคอเสื้อแก้วออกมาจากโรงอาหาร แล้วพาไปห้องน้ำข้างล่าง
แก้ว - นายพาชั้นมาที่นี่ทำไม
โทโมะ - ชั้นคงไม่ได้พาเธอมาร่วมกินขี้หรอก
แก้ว - ตอบมาเร็วๆนายพามาทำไมในห้องน้ำ
โทโมะล็อคประตูเอาไว้แล้วยืนมองหน้าหาเรื่องแก้วอย่างไม่เป็นท่า
โทโมะ - นี่เธอต้องการอะไรกันแน่ ที่มาหาเรื่องชั้นวันนี้ เธอกำลังคิดอะไรอยู่
แก้ว - ทำไมนายไม่โมโหเหมือนเมื่อกี้ล่ะ ทำไมนายถึงมาพูดดีกับชั้นล่ะ
โทโมะ - พูดมาก !!! ตอบมา ว่าทำไมถึงมายั่วโมโหชั้นได้ตลอด
แก้ว - ก็....ก็นายชอบเอาเปรียบคนอื่นนี่ ชั้นก็เลยสั่งสอนนายให้รู้จักการมีมารยาทบ้าง
โทโมะ - แล้วถ้าชั้นไม่อนุญาตให้เธอมาสอดล่ะ
แก้ว - นิสัยชั้นชอบสอดแทรกคนอื่นอยู่แล้ว ไม่มีใครห้ามได้
โทโมะ - แต่เธอรู้มั๊ย ว่าชั้นนี่แหละจะห้ามเธอคนแรก
แก้ว - คิดว่าเจ๋งนักรึไง ไอ้คนอย่างนายมันก็คิดได้แค่นี้แหละ
โทโมะ - คนอย่างเธอมันก็คิดได้แค่นี้เหมือนกัน!!!! อย่ามายุ่งเรื่องคนอื่นได้มั๊ย แล้วจะหาว่าไม่เตือน
แก้ว - คนอย่างนายสอนเท่าไหร่มันก็ไม่รู้จักจำ นี่คนรึเปล่าเนี่ย ไอ้โรคจิตเอ้ย
โทโมะบีบคอแก้วติดผนัง จนแก้วหายใจไม่ออก
แก้ว - อ้อคคคค >< ไอ้....แอ้ก ...แค่กๆๆ ไอ้ บ้า ....... ปล่อ....ปล่อย....นะ.....
โทโมะ - ก็บอกแล้วไง ว่าใครที่มายุ่งกับชั้นมันจะเป็นยังไง เธออยากเอาตัวเข้าแลกเองนะ ชั้นไม่สนแล้ว
แก้ว - ปล่อ....ปล่อย นะ
โทโมะปล่อยแก้วแล้วจับแก้วกดน้ำที่อยู่ในถัง
โทโมะ - ยัยบ้า ชั้นจะทำให้เธอไม่ต้องมายุ่งกับชั้นอีก
แก้ว - .....
แก้วก้มหน้าอยู่ในถังน้ำนานมากจนโทโมะตกใจ
โทโมะ - เห้ย ยัยทอม เป็นไรไปน่ะ เห้ย!!! ตอบมาดิวะ
โทโมะดึงคอเสื้อแก้วขึ้นมา แก้วหลับตาอยู่
โทโมะ - เห้ย !!! อย่ามาแกล้งตายนะเว้ย ชั้นไม่ได้ตั้งใจ เห้ย!!!
.... ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา
โทโมะ - ยัยทอม .... คือ. ..... ชั้น ..... ชั้นไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เธอตายนะ ฟื้นสิ ฟื้นสิ
........... ยังเงียบอยู่
โทโมะ - เอาวะ ลองวิธีนี้ละกัน
โทโมะก้มลงไปผายปอดแก้ว แก้วที่แกล้งตายก็สะดุ้งตาโพลนในทันใด สองมือที่ยังว่างรวมแรงตั้งแต่ที่เกิดมาทุบตีหลังโทโมะอย่างแรง จนโทโมะตกใจ
โทโมะ - โอ้ย!!! เจ็บ
แก้ว - แหวะ นายมาผายปอดชั้นทำไม ชั้นยังไม่ตายซะหน่อย แหวะ ><
โทโมะ - อ้าว ใครจะไปรู้ นึกว่าตาย
แก้ว - นายมาจูบชั้นทำไมเนี่ย แหวะ >< ชั้นเกลียดนายที่สุดเลย
โทโมะ - อ้าว ไรวะ ใครจะไปรู้ ชั้นก็เสียจูบไปเพราะเธอเหมือนกัน โธ่เว้ย
แก้ว - ชั้นจะออกไปแล้ว!!! หลีกไป!!!
โทโมะ - ชั้นไม่ให้เธอออก จนกว่าจะเคลียร์เรื่องนี้จบ
แก้ว - นายนั่นแหละต้องชดใช้
โทโมะ - ก็ชั้นไม่ได้ตั้งใจนี่
แก้ว - ถึงไม่ได้ตั้งใจนายก็ผิด ชั้นนี่แหละจะเสียหาย
โทโมะ - จะเอาเท่าไหร่ว่ามา
แก้ว - อย่าเอาเงินมาฟาดหัวชั้นนะไอ้มักง่าย คิดว่ารวยแล้วเจ๋งรึไง
โทโมะ - แล้วจะให้ทำอะไรล่ะ
แก้ว - ถ้าชั้นพูดแล้วนายจะทำได้หรอ
โทโมะ - ได้ดิ
แก้ว - ไอ้คนป๊อดๆอย่างนายเนี่ยนะ
โทโมะ - นี่ยัยทอม รีบๆพูดมา
แก้ว - บอกป๊อปปี้เพื่อนนายให้ไปขอโทษพิม แล้วนายก็ขอโทษชั้นด้วย
โทโมะ - คิดว่าชั้นจะทำหรอยัยทอม ฝันกลางวันเหอะ
แก้ว - งั้นแสดงว่านายป๊อด ไม่เป็นลูกผู้ชาย ไอ้ขี้ขลาด กากสุดๆ แบร้ๆๆๆๆ
โทโมะ - เห้ย!!! แรงไปป๊ะ
แก้ว - งั้นนายก็ทำสิ ไม่งั้นชั้นจะประกาศว่านายมันคนป๊อด
โทโมะ - งั้นต้องมีของแลกเปลี่ยนสิ
แก้ว - อะไร ?
โทโมะ - เย็นนี้เจอกันที่หลังโรงเรียน
แก้ว - ทำไม
โทโมะ - ไปเหอะ ไม่งั้นชั้นไม่ทำนะ
แก้ว - ไปก็ได้ รอดูชั้นละกัน
แก้วเดินเปิดประตูออกไปจากห้องน้ำ แล้วไปหาฟางที่โรงอาหาร
ฟาง - แก้ว ทำไมเปียกโชกอย่างนี้ล่ะ
แก้ว - ปล่าว ไม่มีอะไร
ฟาง - โทโมะทำอะไรแก้วหรอ บอกฟางเหอะนะ
แก้ว - ก็แค่สาดน้ำใส่แค่เนี้ย ช่างเหอะ แหะๆ ไม่มีอะไรหรอก
ฟาง - หรอ งั้นไปกินข้าวเถอะ ฟางหิวแล้ว
แก้ว - ก็ได้ๆ
ณ.โต๊ะอาหาร
เฟย์ - พี่ฟาง พี่แก้ว!!!
ฟาง - อ้าวเฟย์ มาตอนไหนเนี้ย
เฟย์ - เมื่อกี้เอง อ้าว ทำไมพี่แก้วเปียกอย่างนี้อ่ะคะ
แก้ว - อ๋อ คือ พี่เดินตกสระน้ำข้างโรงอาหารเองแหละ แหะๆ พี่ไม่ระวังเอง
เฟย์ - โธ่ สงสารจัง ไปเปลี่ยนชุดก่อนมั๊ยคะ
แก้ว - ช่างเถอะ เดี๋ยวก็แห้งแล้ว
ฟาง - แก้ว แล้วนายนั่นจะกลับมาทำอะไรรึเปล่า
แก้ว - เย็นนี้มันบอกให้เจอที่หลังโรงเรียนน่ะ
เฟย์ - อะไรคะ
ฟาง - อ๋อ ไม่มีอะไรหรอก เพื่อนพี่นัดกันไปทำรายงานภาคดึกน่ะ
ขณะนี้เวลา 18.50 น. ณ.หลังโรงเรียน หลังจากที่ฟางส่งเฟย์กลับบ้านไปแล้ว ก็พาแก้วมาหาโทโมะที่หลังโรงเรียนตามที่นัดกันไว้
ฟาง - เดี๋ยวฟางไปด้วยนะ
แก้ว - ไม่เปนไรฟาง รออยู่นี่แหละ ถ้ารอไม่ไหวกลับไปก่อนก็ได้นะ
ฟาง - ไม่เปนไรจ้ะ ดึกแค่ไหนฟางจะรอแก้ว ถ้าโทโมะทำอะไรแก้วฟางจะรอช่วยเอง
แก้ว - ขอบใจนะ แต่ทำไมไอ้บ้านั่นยังไม่มาซะที
***อ่านแล้วเม้นท์ด้วย
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
