Lovemission ภารกิจรัก สยบร้าย นายคาสโนว่า

ฟาง              - ก็คือ พิมอ่ะนะ เคยมีเรื่องถกเถียงกับพวกแก๊งคาสโนว่าแบบรุนแรงมาก จนกระทั่งตอนกลางคืนที่โรงเรียนไม่มีใคร มีแต่พิมและแก๊งคาสโนว่าคนนึงที่ชื่อป๊อปปี้อ่ะนะ เค้าหมั่นไส้กันมาก จนป๊อปปี้ต้อง ..... แง ไม่อยากเล่าแล้ว
แก้ว              - อ้าว อีกละ เล่ามาเหอะ นะๆ อยากรู้แล้วอ่ะ
ฟาง              - ก็คือ ฟางขอพูดตรงๆเลยนะ
แก้ว              - ได้เลย
ฟาง              - ป๊อปปี้มีอะไรกับพิมอ่ะ
แก้ว              - O.O หา !!! จริงหรอ
ฟาง              - อย่าทำหน้าแบบนั้น ฟางไม่ได้ไปเจอเองนี่ มีคนเล่าๆกันมา เพราะว่าเห็นกล้องวงจรปิดน่ะ ฟางถึงไม่กล้าเล่าไง น่ากลัวมาก
แก้ว              - โหดนี่ไม่ว่านะ แต่แรงส์แบบนี้ลาออกดีกว่าตรู T^T
ฟาง              - แก้วเป็นทอมจะกลัวอะไรล่ะ
แก้ว              - เฮ้ฟาง ทอมนะไม่ใช่ผู้ชายแท้ ยังไม่ได้ผ่าเลย ก็ต้องกลัวสิ ยิ่งไอ้พวกนั้นยิ่งโรคจิตอีก ทำไมฟางไม่รีบเล่าเรื่องนี้เนี่ย จะได้ไม่ต้องไปมีเรื่องกะมันอ่ะ
ฟาง              - ก็ฟางบอกแล้วนี่นา
แก้ว              - โอเค สรุปแก้วผิดเอง แหะๆ แล้วพิมไม่ท้องหรอ ?
ฟาง              - อันนี้ก็ไม่รู้นะ มีแต่คนสงสัยกันทั้งนั้น แต่เรื่องมันไม่นานนะ ปลายปีที่แล้วเอง
แก้ว              - แสดงว่าพิมท้องชัวร์ เพิ่งปลายปีที่แล้วเอง นี่เพิ่งต้นปีใหม่เอง ยังไม่สังเกตไง เพราะว่าถ้าไม่กี่เดือนท้องก็ไม่โตหรอก
ฟาง              - ทำไมแก้วรู้เรื่องนี้ดีจัง แก้วเคยมีอะไรกะใครรึเปล่าเนี่ย
แก้ว              - เฮ้ย บ้าหรอ แค่คิดก็จะเป็นลมละ หน้าอย่างแก้วเนี่ยนะจะมีอะไรกะใคร มันเป็นเรื่องธรรมดาที่ผู้หญิงเป็นไง ลองถามแม่สิ
ฟาง              - อืม จะว่าไปแก้วก็ต้องระวังนะ เพราะว่าแก้วเพิ่งโดนบัญชีดำไปหยกๆเลย ถ้ามีเรื่องอะไรแรงกว่านี้ระวัง เพราะว่าประวัติของพวกนี้ซับซ้อนสุดๆ ไม่มีใครค้นเจอเลย
แก้ว              - มันเป็นคนหรือผีเนี่ย ซับซ้อนจัง
ฟาง              - เอาเป็นว่าแค่นี้ก็พอเนอะ คร่าวๆร่างๆไว้ก่อน
ครูอูซี่            - นี่นักเรียน ตอนนี้คาบว่างนะจ้ะ เพราะว่าครูสอนวิทย์ลาป่วย เป็นคาบว่างไปก่อน ให้นักเรียนอยู่ในห้องนะจ้ะ
แล้วครูอูซี่ก็เดินออกไปจากห้อง
เขื่อน            - สาวๆ ไปกินไอติมนอกโรงเรียนกันมั๊ยคร้าบบบบบ
โฟร์              - ครูบอกให้อยู่ในห้องนะ
เขื่อน            - แหม เจ๊โฟร์นี่ก็ เครียดไปได้ อย่าลืมสิ ครูคนไหนขัดใจเฮียโมะ คนนั้นต้องซวยไปตลอดชีวิต
โทโมะ          - จริงเว้ย
เขื่อน            - ว่าแต่เจ๊โฟร์สนใจไปกะเขื่อนมั๊ยคร้าบ
โฟร์              - ลามปามละ ไปไหนก็ไปไป๊
หวาย            - ไปกินไอติมกับโมะได้มั๊ยอ่ะ นะคะๆๆๆ
โทโมะ          - ไปสิจ๊ะ ไปตอนเนี้ยแหละ
แก้ว              - แหวะ พวกผู้หญิงนี่คิดยังไงนะ ถึงได้ไปกับไอ้พวกโรคจิตเนี่ย ระวังเหอะ
ฟาง              - แก้ว พูดเบาๆ
จองเบ           - เฮียไปคนเดียวเลย ไม่ชวนกันไปบ้าง
เคนตะ           - เฮ้ย ทุกคน ใครรู้เรื่องของไอ้ป๊อบกะพิมมี่มั่ง
พรี่บ ทุกคนยกมือ ยกเว้นแก้ว ฟาง และพิม
ป๊อปปี้           - เรื่องมันบานปลายขนาดนี้เลยหรอวะ
เคนตะ           - ใครๆเค้าก็รู้หมดและ ยอมรับความจริงหน่อยนะพิม
ป๊อปปี้เดินไปหาพิม
พิม               - แกมาทำไมที่โต๊ะชั้น
ป๊อปปี้           - เป็นอะไรไป กลัวจนตัวสั่นเลยหรอ
พิม               - (น้ำตาคลอเบ้า) ฮึก ฮึก ฮือๆๆๆๆ
ป๊อปปี้           - เห้ย!!! หยุดร้องได้แล้วเว้ย อดีตมันผ่านไปแล้ว จะกลัวไรวะ สำออยว่ะ แค่เรื่องหนุกๆเรื่องเดียว เครียดไปได้
แก้ว              - (กระซิบกับฟาง) ไอ้พวกนี้มันดูถูกเกินไปแล้ว แก้วจะไปด่ามัน
ฟาง              - อย่านะแก้ว ไม่งั้นเราตายแน่
แก้ว              - ศักดิ์ศรีของคนนะฟาง จะให้คนด้วยกันดูถูกได้ยังไงล่ะ
ฟาง              - แต่....แก้ว
แก้ว              - เห้ย!!! แกชื่อป๊อปปี้ใช่มั๊ย ทำไมทำแบบนี้วะ
ป๊อปปี้           - เกี่ยวไรเนี่ย
แก้ว              - เกี่ยวดิ แกทำร้ายเพื่อนของแก แถมยังดูถูกอีก นี่มันไม่ใช่นิสัยของคนมีการศึกษานะเว้ย
ป๊อปปี้           - เห้ย ชักจะลามปามละนะ อยากมีเรื่องหรอวะ
แก้ว              - เออ อยากมีเว้ย ถ้ามีเรื่องแล้วกู้ความเป็นเพื่อนกลับคืนมาได้ ก็อยากมีว่ะ
ป๊อปปี้           - อยากโดนดีเหมือนอิพิมหรอวะ
แก้ว              - แกลองพูดใหม่อีกทีสิ
ป๊อปปี้           - อยากโดนด....
ผัวะ!!! แก้วชกแก้มป๊อปปี้ไปเต็มๆ เลือดกระเด็นออกมา
ป๊อปปี้           - ชั้นไม่อยากทำร้ายผู้หญิงนะเว้ย แก แก
แก้ว              - เป็นผู้หญิงแล้วแกคิดว่าจะอ่อนแออย่างเดียวหรอวะ
ปึก!!! แก้วเตะผ่าหมากไปอย่างจัง ป๊อปปี้ถึงกับทรุดตัวลงไปนั่งกุมเป้าอยู่กับพื้น
ป๊อปปี้           - อู๊ยยยย ซี้ดดดด เจ็บโคตร
แก้ว              - อย่างน้อยแกก็ควรจะสำนึกบ้าง ว่าทำอะไรลงไป ถ้าแกคิดว่าแกสนุกบนความทุกข์ของคนอื่นเนี่ย ขอให้กลับไปนอนคิดใหม่ว่าคนอื่นจะรู้สึกยังไงกับสิ่งที่แกทำ ว่ามันสนุกอย่างที่แกสนุกมั๊ย ถ้าไม่ก็ไปขอโทษเค้าซะ แต่ถ้าแกคิดว่าใช่ แกจะเกิดมาเป็นคนทำไมวะ
พิม               - ก....แก้ว ฮึก ฮึก
แก้ว              - ไปขอโทษพิมเดี๋ยวนี้เลย
ป๊อปปี้           - ทำไมชั้นต้องขอโทษมันด้วย ชั้นไม่ได้ทำอะไรผิดนี่
แก้ว              - ถึงขั้นนี้แล้วยังไม่สำนึกอีกหรอวะ เดี่ยวแม่เตะอีกรอบเลยนี่
ฟาง              - พอแล้วแก้ว แค่นี้คงรู้ตัวแล้วล่ะ
แก้ว              - สันดารชั่วๆน่ะ เทศนาไปกี่จบมันก็แก้ทันท่วงทีไม่ได้หรอกนะ มันต้องใช้เวลา
เคนตะ+จองเบ          - โอ้ เจ้าแม่แก้ว ข้าน้อยขอคาราวะ
ป๊อปปี้           - เฮ้ย ไอ้เคนไอ้เบ ไปสรรเสริญมันทำไม มาช่วยชั้นก่อน โอ๊ย เจ็บว่ะ
พิม               - ข.. ขอบใจนะแก้ว
แก้ว              - อื้ม ไม่เป็นไร ก็เราเป็นเพื่อนกันนี่
ป๊อปปี้           - เชิญดีใจไปก่อนเถอะ เดี๋ยวถ้าเฮียโมะมาล่ะก็ แกโดนดีแน่ยัยแก้ว
แก้ว              - เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะไอ้ป๊อด 5555+
โทโมะ          - ใครป๊อดวะ
ป๊อปปี้           - เฮีย ยัยแก้วมันมาหาเรื่องเรา
โทโมะ          - อีกแล้วหรอ
ป๊อปปี้           - มันทั้งด่า ทั้งชก ทั้งเตะเป้าชั้น เจ็บทุกอย่างเลยเว้ย
โทโมะ          - เธออีกแล้วหรอ
แก้ว              - ใช่สิ ก็มันมาดูถูกเพื่อนชั้นก่อนทำไมล่ะ
ป๊อปปี้           - แค่เรื่องยัยพิมนิดเดียวเอง เอะอะทำไมวะ
แก้ว              - นิดเดียวอะไร เรื่องใหญ่โตตะหาก
โทโมะ          - เห้ย! หยุด อยากเจอดีหรอ ห๊า
แก้ว              - ไม่ว่านายจะทำอะไร นิสัยอย่างนายมันก็ต่ำทรามทั้งนั้นแหละ มันก็เหมือนดอกบัวจมปลักอยู่ในโคลน รูปสวยอย่างเดียว แต่จมอยู่กับสิ่งต่ำๆ ไม่สูงส่งขึ้นมาหรอก หมั่นสั่งสอนเพื่อนนายด้วยนะว่าให้หลาบจำบ้าง ว่านิสัยช......
โทโมะดึงแขนแก้วมากำไว้แน่น จนแก้วต้องร้อง จ๊ากกกก
แก้ว              - โอ้ย เห้ย!!! เจ็บนะเว้ย
โทโมะ          - ปากมากนัก จะเทศนาทำไมเนี่ย
แก้ว              - ให้คนโง่ๆอย่างนายฉลาดขึ้นมาบ้างไง
โทโมะยิ่งบิดแขนแก้วแรงยิ่งขึ้น จนแก้วต้องนิ่วหน้าเจ็บ
แก้ว              - นี่นาย!!!
โทโมะ          - คนโง่ก็คือเธอต่างหาก ไม่รู้จักว่าคนอย่างชั้นเป็นใคร ไม่เจียมกะลาหัวมั่งเลย
แก้ว              - ไม่ว่าจะเป็นใคร เป็นคนหรือสัตว์ ก็ควรจะมีคุณธรรมในจิตใจกันมั่งล่ะ
โทโมะไม่พอใจในคำพูดของแก้วอย่างแรง จนต้องดึงแก้วเข้ามาใกล้ตัวแล้วกำแขนไว้แน่น
โทโมะ          - จำไว้นะ คนอย่างเธอไม่มีสิทธิ์มาสั่งสอนชั้น ถ้าอยากเจ็บปวดทรมานกว่านี้ก็ลองมาอีกสิ แล้วจะรู้ว่าคนอย่างชั้นไม่เคยปราณีใคร ไม่ว่าคนนั้นจะเป็นใคร ชั้นก็ไม่ยอมก้มหัวให้หรอก แล้วคนอย่างเธอ ก็ไม่ใช่สเปคชั้น อย่ามาอ่อยชั้นให้ยากนักเลย ที่ทำมาเป็นปากดีก็เพราะแบบนั้ใช่มั๊ย
แก้ว              - (น้ำตาไหล) ไอ้คนสารเลว! พูดแบบนี้หมายความว่าไง ชั้นไม่เคยคิดจะทำอะไรทุเรศๆแบบนั้น คนอย่างนายน่ะเหรอที่ชั้นจะหลงรัก เฮอะ! คนโง่สิ ถึงรักนาย ไอ้คนเลวๆต่ำๆนิสัยเจ้าชู้โรคจิตวิปริต และงี่เง่าแบบนาย มันไม่เจริญหรอกนะ ถ้านายคิดว่านายเจ๋งจริงนายก็อย่าทำแบบนี้สิ หัดเป็นสุภาพบุรุษบ้าง แต่น้ำหน้าอย่างนาย คงไปได้ไม่ไกลหรอก
โทโมะ          - หรือถ้าเธออยากลองก็มาได้นะ ชั้นก็อยากลองทำอะไรสนุกๆอย่างไอ้ป๊อปซะแล้วสิ
ปึก! แก้วชกท้องของโทโมะไปอย่างเต็มแรง จนโทโมะจุก
แก้ว              - คนอย่างนายมันก็คิดได้แค่นี้แหละ คิดแต่เรื่องโง่ๆ ไร้สาระไปวันๆ ไม่คิดถึงใจคนอื่นเลยว่าเค้าจะคิดยังไง เห็นแก่ตัวที่สุดเลย
แก้วพูดแล้วเดินออกไปจากห้อง พร้อมกับปาดน้ำตาที่ไหลลงมาเป็นสาย ฟางรีบวิ่งตาม
ฟาง              - แก้ว ! แก้ว! รอฟางด้วย!
โทโมะ          - โธ่เว้ย!! ยัยนี่ กล้าดีนัก หมั่นไส้ว่ะ
ป๊อปปี้           - เย็นก่อนเฮีย เดี๋ยวเฮียค่อยตามเก็บก็ได้
โทโมะ          - ชั้นชักจะทนไม่ไหวกับยัยนี่แล้วนะไอ้ป๊อป
ป๊อปปี้           - ปล่อยมันไปก่อน
มาดูทางฝั่งแก้วกันบ้าง ณ. ลานสนามเด็กเล่น
แก้ว              - ฮือๆๆๆ ชั้นเกลียดนายบ้านั่นที่สุดเลย ฮึกฮึก ฮือๆๆๆ
ฟาง              - แก้ว ..... เช็ดน้ำตาก่อนนะ
แก้ว              - แก้วทนไม่ไหวแล้วนะ อยากจะด่าให้แรงๆบ้าง
ฟาง              - นี่ยังไม่แรงอีกหรอแก้ว
แก้ว              - ฮือๆๆๆ ก็นี่มันขั้นหน่อมๆอยู่นิฟาง ถ้าระดับเจ็บแสบล่ะก็ มันมุดหัวแล้ว
ฟาง              - แล้วแก้วจะทำไงต่อล่ะ จะมองหน้าติดรึเปล่า
แก้ว              - แก้วก็ไม่อยากมองนายนั่นหรอก นิสัยชั่วที่สุดเลย ฮือๆๆๆๆ
ฟาง              - แก้วใจเย็นๆนะ เดี๋ยวฟางไปซื้อน้ำมาให้ แก้ร้อนนะ
แก้ว              - ขอบใจนะฟาง
 
****ปล.เราจะอัพนิยายให้คนที่ติดตามเท่านั้น เราจะไม่รอพวกที่ไม่ยอมคอมเม้นท์อีกแล้ว V_V