Lovemission ภารกิจรัก สยบร้าย นายคาสโนว่า

ฟาง              - ก็คือ พิมอ่ะนะ เคยมีเรื่องถกเถียงกับพวกแก๊งคาสโนว่าแบบรุนแรงมาก จนกระทั่งตอนกลางคืนที่โรงเรียนไม่มีใคร มีแต่พิมและแก๊งคาสโนว่าคนนึงที่ชื่อป๊อปปี้อ่ะนะ เค้าหมั่นไส้กันมาก จนป๊อปปี้ต้อง ..... แง ไม่อยากเล่าแล้ว

แก้ว              - อ้าว อีกละ เล่ามาเหอะ นะๆ อยากรู้แล้วอ่ะ

ฟาง              - ก็คือ ฟางขอพูดตรงๆเลยนะ

แก้ว              - ได้เลย

ฟาง              - ป๊อปปี้มีอะไรกับพิมอ่ะ

แก้ว              - O.O หา !!! จริงหรอ

ฟาง              - อย่าทำหน้าแบบนั้น ฟางไม่ได้ไปเจอเองนี่ มีคนเล่าๆกันมา เพราะว่าเห็นกล้องวงจรปิดน่ะ ฟางถึงไม่กล้าเล่าไง น่ากลัวมาก

แก้ว              - โหดนี่ไม่ว่านะ แต่แรงส์แบบนี้ลาออกดีกว่าตรู T^T

ฟาง              - แก้วเป็นทอมจะกลัวอะไรล่ะ

แก้ว              - เฮ้ฟาง ทอมนะไม่ใช่ผู้ชายแท้ ยังไม่ได้ผ่าเลย ก็ต้องกลัวสิ ยิ่งไอ้พวกนั้นยิ่งโรคจิตอีก ทำไมฟางไม่รีบเล่าเรื่องนี้เนี่ย จะได้ไม่ต้องไปมีเรื่องกะมันอ่ะ

ฟาง              - ก็ฟางบอกแล้วนี่นา

แก้ว              - โอเค สรุปแก้วผิดเอง แหะๆ แล้วพิมไม่ท้องหรอ ?

ฟาง              - อันนี้ก็ไม่รู้นะ มีแต่คนสงสัยกันทั้งนั้น แต่เรื่องมันไม่นานนะ ปลายปีที่แล้วเอง

แก้ว              - แสดงว่าพิมท้องชัวร์ เพิ่งปลายปีที่แล้วเอง นี่เพิ่งต้นปีใหม่เอง ยังไม่สังเกตไง เพราะว่าถ้าไม่กี่เดือนท้องก็ไม่โตหรอก

ฟาง              - ทำไมแก้วรู้เรื่องนี้ดีจัง แก้วเคยมีอะไรกะใครรึเปล่าเนี่ย

แก้ว              - เฮ้ย บ้าหรอ แค่คิดก็จะเป็นลมละ หน้าอย่างแก้วเนี่ยนะจะมีอะไรกะใคร มันเป็นเรื่องธรรมดาที่ผู้หญิงเป็นไง ลองถามแม่สิ

ฟาง              - อืม จะว่าไปแก้วก็ต้องระวังนะ เพราะว่าแก้วเพิ่งโดนบัญชีดำไปหยกๆเลย ถ้ามีเรื่องอะไรแรงกว่านี้ระวัง เพราะว่าประวัติของพวกนี้ซับซ้อนสุดๆ ไม่มีใครค้นเจอเลย

แก้ว              - มันเป็นคนหรือผีเนี่ย ซับซ้อนจัง

ฟาง              - เอาเป็นว่าแค่นี้ก็พอเนอะ คร่าวๆร่างๆไว้ก่อน

ครูอูซี่            - นี่นักเรียน ตอนนี้คาบว่างนะจ้ะ เพราะว่าครูสอนวิทย์ลาป่วย เป็นคาบว่างไปก่อน ให้นักเรียนอยู่ในห้องนะจ้ะ

แล้วครูอูซี่ก็เดินออกไปจากห้อง

เขื่อน            - สาวๆ ไปกินไอติมนอกโรงเรียนกันมั๊ยคร้าบบบบบ

โฟร์              - ครูบอกให้อยู่ในห้องนะ

เขื่อน            - แหม เจ๊โฟร์นี่ก็ เครียดไปได้ อย่าลืมสิ ครูคนไหนขัดใจเฮียโมะ คนนั้นต้องซวยไปตลอดชีวิต

โทโมะ          - จริงเว้ย

เขื่อน            - ว่าแต่เจ๊โฟร์สนใจไปกะเขื่อนมั๊ยคร้าบ

โฟร์              - ลามปามละ ไปไหนก็ไปไป๊

หวาย            - ไปกินไอติมกับโมะได้มั๊ยอ่ะ นะคะๆๆๆ

โทโมะ          - ไปสิจ๊ะ ไปตอนเนี้ยแหละ

แก้ว              - แหวะ พวกผู้หญิงนี่คิดยังไงนะ ถึงได้ไปกับไอ้พวกโรคจิตเนี่ย ระวังเหอะ

ฟาง              - แก้ว พูดเบาๆ

จองเบ           - เฮียไปคนเดียวเลย ไม่ชวนกันไปบ้าง

เคนตะ           - เฮ้ย ทุกคน ใครรู้เรื่องของไอ้ป๊อบกะพิมมี่มั่ง

พรี่บ ทุกคนยกมือ ยกเว้นแก้ว ฟาง และพิม

ป๊อปปี้           - เรื่องมันบานปลายขนาดนี้เลยหรอวะ

เคนตะ           - ใครๆเค้าก็รู้หมดและ ยอมรับความจริงหน่อยนะพิม

ป๊อปปี้เดินไปหาพิม

พิม               - แกมาทำไมที่โต๊ะชั้น

ป๊อปปี้           - เป็นอะไรไป กลัวจนตัวสั่นเลยหรอ

พิม               - (น้ำตาคลอเบ้า) ฮึก ฮึก ฮือๆๆๆๆ

ป๊อปปี้           - เห้ย!!! หยุดร้องได้แล้วเว้ย อดีตมันผ่านไปแล้ว จะกลัวไรวะ สำออยว่ะ แค่เรื่องหนุกๆเรื่องเดียว เครียดไปได้

แก้ว              - (กระซิบกับฟาง) ไอ้พวกนี้มันดูถูกเกินไปแล้ว แก้วจะไปด่ามัน

ฟาง              - อย่านะแก้ว ไม่งั้นเราตายแน่

แก้ว              - ศักดิ์ศรีของคนนะฟาง จะให้คนด้วยกันดูถูกได้ยังไงล่ะ

ฟาง              - แต่....แก้ว

แก้ว              - เห้ย!!! แกชื่อป๊อปปี้ใช่มั๊ย ทำไมทำแบบนี้วะ

ป๊อปปี้           - เกี่ยวไรเนี่ย

แก้ว              - เกี่ยวดิ แกทำร้ายเพื่อนของแก แถมยังดูถูกอีก นี่มันไม่ใช่นิสัยของคนมีการศึกษานะเว้ย

ป๊อปปี้           - เห้ย ชักจะลามปามละนะ อยากมีเรื่องหรอวะ

แก้ว              - เออ อยากมีเว้ย ถ้ามีเรื่องแล้วกู้ความเป็นเพื่อนกลับคืนมาได้ ก็อยากมีว่ะ

ป๊อปปี้           - อยากโดนดีเหมือนอิพิมหรอวะ

แก้ว              - แกลองพูดใหม่อีกทีสิ

ป๊อปปี้           - อยากโดนด....

ผัวะ!!! แก้วชกแก้มป๊อปปี้ไปเต็มๆ เลือดกระเด็นออกมา

ป๊อปปี้           - ชั้นไม่อยากทำร้ายผู้หญิงนะเว้ย แก แก

แก้ว              - เป็นผู้หญิงแล้วแกคิดว่าจะอ่อนแออย่างเดียวหรอวะ

ปึก!!! แก้วเตะผ่าหมากไปอย่างจัง ป๊อปปี้ถึงกับทรุดตัวลงไปนั่งกุมเป้าอยู่กับพื้น

ป๊อปปี้           - อู๊ยยยย ซี้ดดดด เจ็บโคตร

แก้ว              - อย่างน้อยแกก็ควรจะสำนึกบ้าง ว่าทำอะไรลงไป ถ้าแกคิดว่าแกสนุกบนความทุกข์ของคนอื่นเนี่ย ขอให้กลับไปนอนคิดใหม่ว่าคนอื่นจะรู้สึกยังไงกับสิ่งที่แกทำ ว่ามันสนุกอย่างที่แกสนุกมั๊ย ถ้าไม่ก็ไปขอโทษเค้าซะ แต่ถ้าแกคิดว่าใช่ แกจะเกิดมาเป็นคนทำไมวะ

พิม               - ก....แก้ว ฮึก ฮึก

แก้ว              - ไปขอโทษพิมเดี๋ยวนี้เลย

ป๊อปปี้           - ทำไมชั้นต้องขอโทษมันด้วย ชั้นไม่ได้ทำอะไรผิดนี่

แก้ว              - ถึงขั้นนี้แล้วยังไม่สำนึกอีกหรอวะ เดี่ยวแม่เตะอีกรอบเลยนี่

ฟาง              - พอแล้วแก้ว แค่นี้คงรู้ตัวแล้วล่ะ

แก้ว              - สันดารชั่วๆน่ะ เทศนาไปกี่จบมันก็แก้ทันท่วงทีไม่ได้หรอกนะ มันต้องใช้เวลา

เคนตะ+จองเบ          - โอ้ เจ้าแม่แก้ว ข้าน้อยขอคาราวะ

ป๊อปปี้           - เฮ้ย ไอ้เคนไอ้เบ ไปสรรเสริญมันทำไม มาช่วยชั้นก่อน โอ๊ย เจ็บว่ะ

พิม               - ข.. ขอบใจนะแก้ว

แก้ว              - อื้ม ไม่เป็นไร ก็เราเป็นเพื่อนกันนี่

ป๊อปปี้           - เชิญดีใจไปก่อนเถอะ เดี๋ยวถ้าเฮียโมะมาล่ะก็ แกโดนดีแน่ยัยแก้ว

แก้ว              - เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะไอ้ป๊อด 5555+

โทโมะ          - ใครป๊อดวะ

ป๊อปปี้           - เฮีย ยัยแก้วมันมาหาเรื่องเรา

โทโมะ          - อีกแล้วหรอ

ป๊อปปี้           - มันทั้งด่า ทั้งชก ทั้งเตะเป้าชั้น เจ็บทุกอย่างเลยเว้ย

โทโมะ          - เธออีกแล้วหรอ

แก้ว              - ใช่สิ ก็มันมาดูถูกเพื่อนชั้นก่อนทำไมล่ะ

ป๊อปปี้           - แค่เรื่องยัยพิมนิดเดียวเอง เอะอะทำไมวะ

แก้ว              - นิดเดียวอะไร เรื่องใหญ่โตตะหาก

โทโมะ          - เห้ย! หยุด อยากเจอดีหรอ ห๊า

แก้ว              - ไม่ว่านายจะทำอะไร นิสัยอย่างนายมันก็ต่ำทรามทั้งนั้นแหละ มันก็เหมือนดอกบัวจมปลักอยู่ในโคลน รูปสวยอย่างเดียว แต่จมอยู่กับสิ่งต่ำๆ ไม่สูงส่งขึ้นมาหรอก หมั่นสั่งสอนเพื่อนนายด้วยนะว่าให้หลาบจำบ้าง ว่านิสัยช......

โทโมะดึงแขนแก้วมากำไว้แน่น จนแก้วต้องร้อง จ๊ากกกก

แก้ว              - โอ้ย เห้ย!!! เจ็บนะเว้ย

โทโมะ          - ปากมากนัก จะเทศนาทำไมเนี่ย

แก้ว              - ให้คนโง่ๆอย่างนายฉลาดขึ้นมาบ้างไง

โทโมะยิ่งบิดแขนแก้วแรงยิ่งขึ้น จนแก้วต้องนิ่วหน้าเจ็บ

แก้ว              - นี่นาย!!!

โทโมะ          - คนโง่ก็คือเธอต่างหาก ไม่รู้จักว่าคนอย่างชั้นเป็นใคร ไม่เจียมกะลาหัวมั่งเลย

แก้ว              - ไม่ว่าจะเป็นใคร เป็นคนหรือสัตว์ ก็ควรจะมีคุณธรรมในจิตใจกันมั่งล่ะ

โทโมะไม่พอใจในคำพูดของแก้วอย่างแรง จนต้องดึงแก้วเข้ามาใกล้ตัวแล้วกำแขนไว้แน่น

โทโมะ          - จำไว้นะ คนอย่างเธอไม่มีสิทธิ์มาสั่งสอนชั้น ถ้าอยากเจ็บปวดทรมานกว่านี้ก็ลองมาอีกสิ แล้วจะรู้ว่าคนอย่างชั้นไม่เคยปราณีใคร ไม่ว่าคนนั้นจะเป็นใคร ชั้นก็ไม่ยอมก้มหัวให้หรอก แล้วคนอย่างเธอ ก็ไม่ใช่สเปคชั้น อย่ามาอ่อยชั้นให้ยากนักเลย ที่ทำมาเป็นปากดีก็เพราะแบบนั้ใช่มั๊ย

แก้ว              - (น้ำตาไหล) ไอ้คนสารเลว! พูดแบบนี้หมายความว่าไง ชั้นไม่เคยคิดจะทำอะไรทุเรศๆแบบนั้น คนอย่างนายน่ะเหรอที่ชั้นจะหลงรัก เฮอะ! คนโง่สิ ถึงรักนาย ไอ้คนเลวๆต่ำๆนิสัยเจ้าชู้โรคจิตวิปริต และงี่เง่าแบบนาย มันไม่เจริญหรอกนะ ถ้านายคิดว่านายเจ๋งจริงนายก็อย่าทำแบบนี้สิ หัดเป็นสุภาพบุรุษบ้าง แต่น้ำหน้าอย่างนาย คงไปได้ไม่ไกลหรอก

โทโมะ          - หรือถ้าเธออยากลองก็มาได้นะ ชั้นก็อยากลองทำอะไรสนุกๆอย่างไอ้ป๊อปซะแล้วสิ

ปึก! แก้วชกท้องของโทโมะไปอย่างเต็มแรง จนโทโมะจุก

แก้ว              - คนอย่างนายมันก็คิดได้แค่นี้แหละ คิดแต่เรื่องโง่ๆ ไร้สาระไปวันๆ ไม่คิดถึงใจคนอื่นเลยว่าเค้าจะคิดยังไง เห็นแก่ตัวที่สุดเลย

แก้วพูดแล้วเดินออกไปจากห้อง พร้อมกับปาดน้ำตาที่ไหลลงมาเป็นสาย ฟางรีบวิ่งตาม

ฟาง              - แก้ว ! แก้ว! รอฟางด้วย!

โทโมะ          - โธ่เว้ย!! ยัยนี่ กล้าดีนัก หมั่นไส้ว่ะ

ป๊อปปี้           - เย็นก่อนเฮีย เดี๋ยวเฮียค่อยตามเก็บก็ได้

โทโมะ          - ชั้นชักจะทนไม่ไหวกับยัยนี่แล้วนะไอ้ป๊อป

ป๊อปปี้           - ปล่อยมันไปก่อน

มาดูทางฝั่งแก้วกันบ้าง ณ. ลานสนามเด็กเล่น

แก้ว              - ฮือๆๆๆ ชั้นเกลียดนายบ้านั่นที่สุดเลย ฮึกฮึก ฮือๆๆๆ

ฟาง              - แก้ว ..... เช็ดน้ำตาก่อนนะ

แก้ว              - แก้วทนไม่ไหวแล้วนะ อยากจะด่าให้แรงๆบ้าง

ฟาง              - นี่ยังไม่แรงอีกหรอแก้ว

แก้ว              - ฮือๆๆๆ ก็นี่มันขั้นหน่อมๆอยู่นิฟาง ถ้าระดับเจ็บแสบล่ะก็ มันมุดหัวแล้ว

ฟาง              - แล้วแก้วจะทำไงต่อล่ะ จะมองหน้าติดรึเปล่า

แก้ว              - แก้วก็ไม่อยากมองนายนั่นหรอก นิสัยชั่วที่สุดเลย ฮือๆๆๆๆ

ฟาง              - แก้วใจเย็นๆนะ เดี๋ยวฟางไปซื้อน้ำมาให้ แก้ร้อนนะ

แก้ว              - ขอบใจนะฟาง

 

****ปล.เราจะอัพนิยายให้คนที่ติดตามเท่านั้น เราจะไม่รอพวกที่ไม่ยอมคอมเม้นท์อีกแล้ว V_V