The Dangerous Game! เกมรักเกมร้ายอันตราย ท้าหัวใจยัยตัวดี

 
11.45 A.M.
 
 
การเรียนของพวกเราดำเนินไปตามปกติ อาจจะไม่ปกติ...ใช่ ไม่ปกติ ชีวิตฉันช่วงนี้ไม่ปกติซักอย่าง ตั้งแต่ไอ้พวกลิงเวรทั้งหลายมันโผล่มาในชีวิตที่แสนจะเรียบง่ายและสงบสุขของฉันนั่นแหละ
 
มันไม่ปกติ เพราะปกติ ฉันจะนั่งฟังครู อาจจะตั้งใจบ้าง ไม่ตั้งใจบ้าง แต่ยังไงฉันก็ยังเข้าใจและตั้งใจกับสิ่งที่ครูสอนอยู่ดี ไม่ใช่เอาแต่อารมณ์เสีย คิ้วขมวด ทึ้งหัวตัวเองเล่น (?) อยู่แบบนี้ =_=^
 
 
 
“คิก...” ฟางหัวเราะ
 
“อาไรฟาง มีอะไรให้ขำ” ฉันเหล่มองฟาง ถึงจะชอบจะรักก็เหอะ แต่ถ้าหัวเราะฉัน ฉันก็ไม่เว้นเหมือนกันหรอกน่า ชิๆ - -+
 
“มีละกัน :D”
 
“ถ้าหัวเราะเรื่องเมื่อเช้าล่ะก็ หยุดได้เลย - -++”
 
“เขินๆ~ แก้วเขิน~ >///<”
 
“บ้าละ ฟังครูสอนเหอะ พรุ่งนี้ครูบอกว่าครูจะสอบนี่ -0-”
 
“เปลี่ยนเรื่องๆ”
 
“ฟาง!” (กัดฟันกระซิบเสียงหนัก)
 
“โอเคๆ ไม่หัวเราะแล้ว” ฟางกลั้นขำไว้ แอบอมยิ้มด้วย
 
 
 
 
ตึง ตึง ตึง ตึ๊ง ตึง ตึ่ง ตึ๊ง ตึ๊ง ตึง ตึ๊ง ตึง ตึ่ง ตึง ตึง ตึ๊ง ตึ่ง ตึ๊ง ตึง...
 
(เสียงเพลงหมดคาบโรงเรียนฉันย๊าวยาว - -)
 
 
 
 
“อ้าว สิบเอ็ดโมงห้าสิบแล้วนี่ หมดเวลาละ อืมม อย่าลืมสูตรตรงนี้ที่ครูย้ำนะ เอาล่ะ ไปพักกันได้แล้ว ^^”
 
 
 
 
 
 
 
 
“มาแล้วๆ~ สั่งอะไรกันไว้เอ่ย”
 
เมื่อหวายเดินมาวางจานข้าวที่ฉันฝากซื้อไป ฉันที่กำลังนั่งจดสูตรวิชาเคมีที่ครูเพิ่งสอนไปเมื่อครู่ ก็เงยหน้าขึ้นมาแล้วนั่งกินมันอย่างเอร็ดอร่อย แหงล่ะ ก็มันเป็นกะเพราะหมูสับไข่ดาวของโปรดนี่นา แถมโรงเรียนยังทำได้อร่อยเว่อๆ ><
 
ชิ้ง! -_-++
 
 
-_-;;
 
 
ชิ้ง! -_-++
 
 
-_-;;
 
 
“แก...จะจ้องฉัน...อีกนานป่ะวะ -*-” ฉันตัดสินใจเอ่ยปากถามเนยที่เอาแต่จ้องฉันไม่หยุด แถมยังมองฉันสลับกับหนังสือในมือ (ไม่รู้ว่าหนังสืออะไร -*-) เฮ้อ ก็เข้าใจว่ายัยนี่ชอบทำอะไรแปลกๆ โดยที่คนอื่นยังไม่รู้ (เรื่อง) อ่ะนะ - -
 
 
“เหมือน...เหมือนมาก...ที่สุด...เหมือนเอาการมากๆ” เนยไม่ตอบคำถามฉัน แต่กลับพูดอะไรงึมงำๆ อีกทั้งสายตาก็ยังจ้องฉันอย่างไม่ลดละ
 
“อะไรของแกเนี่ย จ้องแก้วมันแล้วก็พล่ามอะไรบ้าๆ ออกมา” หวายทำหน้าขุ่น
 
“เฮ้ยแก ก็มันเหมือนจริงๆ นี่นา”
 
“อะไร อะไรที่เหมือน -*-”
 
“ก็นี่ไง เนี่ย หน้าแก้วกับไอ้เนี่ย...” เนยพูดพร้อมกับเอาหนังสือมาให้หวายดู โดยที่ (จงใจ) ให้ฉันมองไม่เห็น ทั้งๆ ที่ฉันก็พยายามชำเลืองมอง
 
“ดูไรกันอ่ะ ดูบ้างดิ” สองสามคนเริ่มเป็นไทยมุง
 
“นี่ไงแก เหมือนป่ะ หน้าแก้วอ่ะ”
 
 
 
 
จากนั้นทุกคน ยกเว้นฉัน ( แง้ แม้แต่ฟางก็เป็นกับเขาด้วยอ่ะ TOT ) ก็เริ่มไปมุงดูหนังสือของเนยและสลับมามองหน้าฉันแบบอมยิ้มขำๆ ก่อนจะเริ่มพูดประโยคที่ใกล้เคียงกัน
 
 
 
 
“เออ เหมือนว่ะ”
 
“เหมือนสุดๆ ถ้าดูดีๆ นี่เป๊ะอ่ะ นึกว่าแฝด”
 
“มันเป็นอะไรกันกลับชาติมาเกิดรึเนี่ยย~ หรือว่าเป็นฝาแฝดที่พรากจากกันมานาน -*-”
 
“เป็นอะไรกันอีกล่ะ...พวกแกนี่” ฉันถามส่งๆ รู้สึกได้เลยว่าคิ้วฉันมันขมวดจนเมื่อยแล้ว -*-
 
 
 
“ไม่มีไรหรอกน่า แต่แกเชื่อเรื่องพรหมลิขิตป่ะล่ะ” เนยถามฉัน
 
“พรมเช็ดเท้าอ่ะดิ -*-”
 
“พูดแบบนี้ไม่เชื่อชัวร์ๆ แล้วเรื่องเนื้อคู่ล่ะ”
 
“มันก็เหมือนกันแหละน่า เอาเป็นว่าฉันไม่ค่อยจะเชื่อกับมันซักเท่าไหร่ละกัน -.-”
 
“แต่พวกเราเชื่ออ่ะ แล้วก็...เห็นชัดเจน...” ทุกคนตอบออกมาเสียงเบา
 
“เรื่องของพวกแก ไหน มีอะไรมาพิสูจน์”
 
 
 
 
 
ไม่มีใครตอบอะไร เนยจึงยื่นรูปถ่ายใบหนึ่งมาตรงหน้าฉัน และพบว่ามันเป็น...รูปไอ้ตุ๊ด -_-^ กัชช่าๆ~ มันเอามาให้ฉันทำไม!!! -_-!
 
 
ฉันขยำแล้วปามันลงพื้นทันที ทุกคนทำหน้าเหวอ ก่อนที่ยัยเนยจะเป็นหน่วยกล้าตาย อ่านตามในหนังสือที่ยัยนี่ถือไว้อยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เค้าบอกว่า...คนที่ไม่ใช่ญาติ ไม่ใช่พี่น้อง ไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้อง แต่มีหน้าตาที่เหมือนกัน มีอะไรที่คล้ายๆ กันหลายๆ อย่าง เขาเรียกว่าเนื้อคู่...”
 
 
 
 
 
 
 
หา! ฉัน...กับ...ไอ้ตุ๊ด...เนี่ยนะ =_=
 
 
 
 
 
 
...เนื้อคู่ เหอะๆ เนื้อหมูเนื้อไก่น่ะสิไม่ว่า = =
 
 
 
 
 
 
 
ฉันรีบก้มลงหยิบรูปถ่ายที่ฉันเพิ่งจะขยำทิ้งไปเมื่อครู่ เอามาคลี่เอามากางแล้วเพ่งมองดูดีๆ
 
 
 
 
 
 
 
อืมม... ผมสีนี้ ง่า...เข้มกว่าฉันอ่ะ แต่ช่างมัน -_- ต่อๆ ซอยแบบนี้ ปัดเป๋ทางนี้ ขาวแบบนี้ กรี๊ดดด เจาะหูข้างเดียวกันอีก! -[]- ตอนยิ้มก็... เกือบเป๊ะอ่ะ - -; นี่ถ้ามันใส่แหวน ใส่นาฬิกาแบบเดียวกับฉันอีก ฉันจะกรี๊ดออกมาให้ดังๆ เลย -^-
 
 
 
 
“เนย... มีรูปแบบ..เต็มตัวหรือแบบเห็นมือเต็มๆ อะไรแบบนั้นป่ะ = =”
 
“อ่า...ไม่มีอ่ะ มีใบเดียว - -; เอ้อ ถามพิมดิ พิม แก...มีป่ะ”
 
“ง้า~ ถามเค้าใช่ม้า มีสิมี เค้ามีทุกรูปแหละ ฮี่ๆ เขินจัง~ >///<”
 
 
 
 
 
เขินเพื่อ? =____=;;
 
 
 
 
 
ว่าจบ พิมก็เอากล่องพลาสติกขึ้นมาวาง....เอ่อ แกไปเป็นแฟนคลับไอ้ตุ๊ดนั่นเลยสิ เยอะชิบ ดีไม่ดียัยนี่อาจจะมีเยอะกว่าเจ้าตัวก็เป็นได้ล่ะมั้ง ฮ่ะ.. = =;
 
 
 
 
 
ฉันหยิบมาพิจารณาดูทีละรูปๆ ตอนแรกก็มีหลายยี่ห้อดี อาจจะมีแหวนด้วย แต่ก็ไม่เหมือนกัน แต่เอ๊ะ ไอ้ที่มัดไว้นี่คืออะไร = =?
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เมื่อแกะมันออกมา...
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
=[]=!!!
 
นะ...นาฬิกา...สีฟ้า ใส่ข้างเดียวกัน กับ แหวนเงินเกลี้ยง... แบบเดียวกัน ใส่ข้างเดียวกัน นิ้วเดียวกัน...
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
มะ...มัดนี้มันรวมความเหมือนของฉันไว้ทุกอย่างเลย! T[]T
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เนื้อคู่เนอะพิมเนอะ” จินนี่หัวเราะคิกๆ กับพิม
 
“ช่ายๆ อะไรๆ ก็คล้ายกัน คล้ายแทบทุกอย่าง กรี๊ด พรหมลิขิตชัวร์ๆ >///<”
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
อ๊ากกกกกกกกกก แกใส่แบบนี้ มาเป็นตัวฉันอีกคนเลยสิ!!!!!!! =[]=!!!!
 
 
 
 
 
 
 
 
‘นี่ถ้ามันใส่แหวน ใส่นาฬิกาแบบเดียวกับฉันอีก ฉันจะกรี๊ดออกมาให้ดังๆ เลย’
 
 
 
 
 
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”