The Dangerous Game! เกมรักเกมร้ายอันตราย ท้าหัวใจยัยตัวดี

 

 

เช้าวันจันทร์

 

 

 

"โว้ยยยย เมื่อไหร่แกจะเสร็จซะทีวะเนี่ย =__=^^^^" คนนอกห้องน้ำทุบประตูปึงปัง

 

 

“อีกนาน -_-” คนในห้องน้ำตอบออกมาอย่างไม่รู้ร้อน

 

 

 

 

- -; ฉันมองป๊อบที่ทุบประตูห้องน้ำอย่างเอือมๆ เช้าวันนี้เป็นเช้าที่ผิดแปลกไปจากกิจวัตรประจำวันเดิมของฉันกับฟางนิดหน่อย อา...ไม่นิดหรอก มากเลยทีเดียว -_-;

 

 

 

เริ่มจากตอนที่ตื่นมา ปกติฉันกับฟางจะตื่นกันตอนหกโมงอาจจะเลตไปบ้างซักห้านาที จากนั้นก็จะแยกกันใช้ห้องน้ำ... แต่เช้านี้ฉันกับฟางต้องรีบตื่นก่อนหกโมง เพื่อไม่ให้เจ้าพวกลิงห้าตัวตื่นขึ้นมา แล้วรีบอาบน้ำแปรงฟันแต่งตัว ก่อนจะมาปิ้งขนมปังให้ครบกับจำนวนคนสองคนและลิงห้าตัว (ไม่ค่อยเอียงในการเรียกกันซักเท่าไหร่ ฮ่าๆ) พอหกโมงหกนาทีปุ๊บ ลิงทุกตัวก็ตื่นขึ้นมาตามลำดับ เริ่มจากเขื่อนกับป๊อบและไอ้ตุ๊ดที่นัดกันตื่นพร้อมกัน =_= ตามด้วยจองเบ และเคนตะ

 

 

 

ทั้งห้าตัวแอบตกใจที่ฉันกับฟางเสร็จก่อน แถมยังมีอาหารเช้าวางไว้บนโต๊ะที่อยู่ในครัวอีก -.,- แต่พวกนั้นก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก และแล้ว...ศึกแย่งเข้าห้องน้ำก็เกิดขึ้น! ผ่าง~ ผ่าง~ ผ่าง~ (ถามว่าทำไมต้องมีเสียงดนตรีเปิดตัว - -) อยากรู้มั้ย ทั้งห้าตัว (ตกลงแกจะเรียกพวกเขาเป็นลิงเป็นตัวจริงๆ ใช่มั้ย - -*) ต่อสู้แย่งชิงเอาดาบมาฟันเอากระบี่กระบองมาชักรุนแรงแค่ไหน...

 

 

 

 

 

ก็ไม่เท่าไหร่ ก็แค่...เป่ายิงฉุบ กับ...โอนอยออก ใครไม่เปลี่ยนเป็น! อ๊ะ ม่ายช่ายยย -_-;;

 

 

 

 

 

และเมื่อตกลงกันเรียบร้อย... เขื่อนกับเคนตะก็ไปใช้ห้องน้ำเล็ก ส่วนจองเบก็รีบชิ่งใช้ห้องน้ำใหญ่ ...และ...โทโมะกับป๊อบ...แอบเขม่นตากันเล็กน้อยเมื่อจองเบออกมาจากห้องน้ำ จากนั้นทั้งคู่ก็รีบวิ่งแข่งกันเพื่อแย่งห้องน้ำสุดหรู และไอ้ตุ๊ดก็ปิดฉากด้วยการดึงชายเสื้อป๊อบก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำแล้วล็อกประตูเพื่ออาบน้ำอย่างสบายใจโดยไม่สนใจป๊อบที่ทุบประตูอยู่แม้แต่น้อย - -

 

 

 

 

 

 

 

อา...เยี่ยม ดึงชายเสื้อเพื่อนเพื่อแย่งห้องน้ำ -_-;

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อบครับ น้องเคนตะอาบน้ำเสร็จแล้วครับ > < ฮ่าๆๆ” เคนตะเดินมาตบไหล่ป๊อบเบาๆ ก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อผ้าที่วางอยู่เบาะนั่งนุ่มๆ (ซึ่งฉันจัดการดันมันไปชิดผนัง) ก่อนจะเข้าไปแต่งตัวในห้องป๊อบ

 

 

 

 

 

 

อืมม เพิ่งรู้ว่าห้องนอนก็สามารถกลายเป็นห้องแต่งตัวของส่วนรวมได้ง่ายๆ เช่นกัน =_=

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หูยยย ไรวะ บอกว่ามีคนรับ-ส่งไปโรงเรียนทุกวัน ที่ไหนได้ ที่แท้ก็พี่ป๊อกเองหรอห๊ะ กร๊าซซซซๆๆ =__=^^ น้องป๊อบอยากพ่นไฟ T^T”

 

 

 

 

 

ป๊อบคร่ำครวญหลังจากที่ฉันโม้ไว้ว่าฉันกับฟางมีคนรับ-ส่งไปโรงเรียนทุกวัน และสุดท้ายก็พบว่าพี่สาวของตัวเองนั่นเอง

 

 

 

 

 

“ฮ่ะๆ เอาน่าๆ ดีออก ประหยัดค่ารถ ประหยัดพลังงาน ลดโลกร้อนน้า~” ฟางหัวเราะเสียงใส

 

 

“โห่ ไรว๊า TOT” ป๊อบเริ่มน้ำตาซึม “นี่พี่จะราวีผมอีกนานป่ะเนี่ยยยย”

 

 

“ฉันจะไม่ราวีแกเลยแม้แต่น้อยนิด ถ้าพ่อกับแม่ไม่เอาแกมาฝากไว้ให้พี่น่ะ = =^” พี่ป๊อกกี้เริ่มโวยบ้าง เมื่อเราทั้งแปดคน มาอยู่ในลิฟต์

 

 

 

 

 

เหอะๆ รักกันดีจริงๆ นะคะ พี่ป๊อกกับน้องป๊อบ - -

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ณ โรงเรียน

 

 

 

ในที่สุดพวกเราก็มาถึงโรงเรียนได้อย่างเหมือนเดิม...ตรงที่ก่อนจะลากัน ฟางจะแอบจิกกัดพี่ป๊อกกี้แล้วรีบชิ่งลงจากรถเพื่อไม่ให้พี่ป๊อกกี้ได้สวนกลับทัน ซึ่งนั่นล่ะ ฟางจะถือว่าตัวเองเป็นผู้ชนะ เห๊ออ ปัญญาอ่อนดีเนอะ - -*

 

 

 

 

 

อ่า... ^^; อาจจะไม่เหมือนเดิมซักเท่าไหร่ตรงที่ระหว่างทางจะมีเสียงโหยหวนครวญครางของป๊อบดังเล็ดลอดออกมาเป็นระยะๆ เพื่อนๆ ของเขาต้องปลอบกันยกใหญ่

 

 

 

 

 

ชีวิตฉัน... มันเจอแต่คนโรคจิต! ประสาทหลอน! ไม่ปกติ! -__-!!!!!!

 

 

 

 

 

 

ครืดดด

 

 

 

 

 

 

เสียงประตูห้องถูกเลื่อนอย่างรุนแรงด้วยฝีมือของลิงบ้าพลัง (= 0 =)!!! เพื่อนๆ แทบทุกคนหันมามองพวกเราเป็นตาเดียว ไม่สิ มองฉันกับฟาง คงนึกแปลกใจว่าทำไมวันนี้ถึงเดินเกาะกลุ่มเปิดประตูกับพวกลิงๆ

 

 

 

 

 

อ้อ ที่ต้องบอกว่าแทบทุกคนน่ะ ก็เพราะมันมีอยู่คนนึงล่ะนะที่ไม่ยอมหันมา = =^ ยัยพิมไง ยัยนี่มันก็มัวแต่ปัดบลัชออน ทาอายแชโดว์ เขียนคิ้ว ทาลิปกลอส บลาๆๆ เสริมสวยอยู่นั่น!!! (โรงเรียนฉันอนุญาตให้แต่งหน้าได้ เสริมสวยได้ อยากทำอะไรทำ แต่อย่าเว่อร์ น่าอิจฉาใช่มั้ยล่ะ =.,=)

 

 

 

 

 

นับหนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า... บลาๆ ว้า วันนี้ฉันไม่ได้มาถึงเป็นคนที่สองที่สามของห้องเหมือนทุกวันแฮะ จริงสิ ฉันมองนาฬิกาของตัวเองก็พบว่าตอนนี้เจ็ดโมงจะครึ่งอยู่แล้ว เพื่อนๆ ก็เลยมากันเยอะแล้ว ว้า เซ็งจิต -_-

 

 

 

 

ฉันเดินไปวางกระเป๋าไว้ที่โต๊ะ ก่อนจะกระแทกก้นงามๆ =.,= ลงบนเก้าอี้ ทำเอาโฟร์กับขนมจีนที่นั่งเล่นฉุบตีกันอยู่ ถึงกับตกใจเลยทีเดียว -*-

 

 

 

 

 

“เป็นไรของแกเนี่ย อยู่ๆ ก็มานั่งทำหน้าเหมือนคนปวดขี้ -*-” โฟร์ถามคิ้วขมวด

 

 

 

 

 

คนปวดขี้... มาเหมือนยัยฟางเลย = =^

 

 

 

 

 

‘ทำไมหน้าเหมือนคนปวดขี้จังอ่ะ’

 

 

 

 

‘แก้วอ่ะชอบทำหน้าเหมือนคนปวดขี้อยู่เรื่อยเลยแฮะ -*-’

 

 

 

 

บลาๆๆ ทำไมยัยพวกนี้ชอบเอาฉันไปเปรียบเทียบกับคนปวดขี้ด้วยฮะ ไม่เข้าใจ -*-

 

 

 

 

“เออแก้ว เล่นบัดดี้กันป่ะ” อยู่ดีๆ ขนมจีนก็หันมาชวนฉัน

 

 

 

 

 

“หือ = = ปัดขี้?”

 

 

“บ้า!!!” โฟร์กับขนมจีนตะโกนใส่หน้าฉันพร้อมกัน

 

 

“อะไรของพวกแกเนี่ย >0< ตะโกนใส่ฉันทำไมอ๊า ตกใจน้า TOT” ฉันอุดหู

 

 

“ไม่ต้องมาแอ๊บเลย เกมบัดดี้ย่ะ บัดดี้ ไม่ใช่ปัดขี้อะไรนั่นของแก = =^^” โฟร์แก้คำผิดให้

 

 

 

 

 

อ้อเหรอ นึกว่าปัดขี้ สงสัยช่วงนี้อยู่กับขี้มากเกินไป = =

 

 

 

 

 

“เล่นอีกแล้วเหรอเนี่ย เล่นมันทุกปีแหละ” ฉันบ่น

 

 

“โหยย เอาน่าๆ สนุกดี >< เล่นป่ะล่ะ”

 

 

“เล่นดิ ไหนๆ ก็เล่นมันทุกปีแล้วนี่ แล้ว...มีใครบ้างอ่ะ”

 

 

“ก็ก๊วนเรานั่นแหละ สิบสองคน”

 

 

 

 

 

อ้อ นึกว่าทั้งห้องเหมือนตอน ม.1 ซะอีก =_=

 

 

 

 

 

“เฮ้ย เล่นบัดดี้เหรอ เล่นด้วยๆ” ฟางแทรกเข้ามา

 

 

“เออ ว่าจะชวนพอดีเลย งั้นครบละ ทำฉลากกัน” โฟร์ออกความเห็นก่อนจะหยิบกระดาษแผ่นเล็ก ลายคิตตี้สีม่วงออกมาจากกระเป๋าแล้วเริ่มใช้มายคัลเลอร์สีน้ำเงินเขียนชื่อทุกคนในแก๊งค์ลงไป

 

 

“อะโหยๆ เดี๋ยวนี้จะคุยกันไม่มีชวนเลย~” จินนี่เดินมาจับไหล่ขนมจีน ก่อนจะหันมายิ้มให้ฉันกับฟาง “แก้วกับฟางเล่นด้วยใช่ม้า~”

 

 

เมื่อทุกคนเห็นว่าฉันกับฟางนั่งอยู่กับโฟร์กับขนมจีนที่ชวนเล่นเกมบัดดี้ ดังนั้นเลยเดินมาเกาะกลุ่มคุยกันเหมือนเคย รวมถึงพิมด้วย ถึงยัยนี่จะห่วง (เสริม) สวยแค่ไหน แต่ก็ไม่เคยทิ้งเพื่อน แต่พอมานั่ง...มันกลับนั่งเคลือบเล็บซะงั้น = =;

 

 

 

 

 

 

 แหม อุตส่าห์ชม - -

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะ ทำฉลากเสร็จแว้ววว~~ >O<” โฟร์ร้องขึ้นเบาๆ ด้วยความดีใจ พลางชูกระดาษใบสุดท้ายที่เขียนชื่อฟางเอาไว้ (ซึ่งม้วนไว้เรียบร้อย) ก่อนที่ฉันจะเอาไปใส่ไว้ในกล่องเหล็กเล็กๆ ที่มินเอามาวางไว้บนโต๊ะ แต่ยังไม่ทันจะได้เขย่า เสียงที่แสนจะเริงร่าก็ดังขึ้นมาก่อน

 

 

 

 

 

“สาวๆ เพื่อนที่น่ารักของพวกเราทำอะไรกันอยู่น้า~” เคนตะพูดด้วยความร่าเริง

 

 

“ส.ท.ร. ทุกทีแหละแกน่ะ -*-” มินพูดด้วยความรำคาญ

 

 

“เอ๋ มันคืออะไร o_o”

 

 

“เสือกทุกเรื่องไง” เขื่อนเดินมาโอบไหล่เคนตะไว้

 

 

“แง้ มินแรงอ่ะคร้าบบบบ น้องเคนรับไม่ได้ พี่แก้วคร้าบบบบ TT^TT” เคนตะจะถลามาหาฉัน แต่ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด

 

 

“หยุดเหอะ - -++”

 

 

“คร้าบบบ TT^TT แต่พี่แก้วต้องจัดการให้น้องนะฮ้าบบบ ^0^”

 

 

“เรื่องไรล่ะ ปัญญาอ่อนชะมัด”

 

 

“ใช่ ปัญญาอ่อนมากกกกก ฮ่าๆๆ ตกลงว่าทำไรกันเนี่ย” ป๊อบเดินเข้ามาสมทบด้วย จากนั้นจองเบก็เดินเข้ามาอีกคน -*-

 

 

“เล่นเกมบัดดี้น่ะ เล่นป่ะล่ะ” แจมบอก

 

 

“เฮ้ยๆๆ อยากเล่นว่ะ เล่นด้วยๆ” เขื่อนบอกด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น โฟร์จึงเขียนชื่อเขื่อนลงไปในกระดาษก่อนจะม้วนให้เหมือนกับทุกแผ่น

 

 

“เล่นด้วยๆ” จองเบ เคนตะ ป๊อบพูดออกมาตามลำดับ

 

 

“โทโมะเล่นป่าว” เขื่อนเดินไปหาไอ้ตุ๊ดโทโมะที่นั่งเก๊กขรึมอยู่ได้ -*- จากนั้นไอ้ตุ๊ดก็เดินเข้ามาร่วมวงด้วย

 

 

“เล่นไร” ถามได้หน้าตายมาก -_-

 

 

“บัดดี้ เล่นรึเปล่า สนุกน้า” มดชวน

 

 

“เล่นไงอ่ะ เล่นไม่เป็น -_-”

 

 

 

 

 

“หา!!!!!!!????!!!!!”

 

 

 

 

 

 

ทั้งห้องพูดออกมาเสียงดังมากกกกก (ดูจากเครื่องหมายสิ - -) ทำเอาไอ้ตุ๊ดถอยหลังพลางอุดหูไปด้วย ><

 

 

“อะไรของพวกเธอฮะ!! อ้อ พวกแกด้วย -.- ตะโกนหาหลวงจีนที่ไหนให้มาเทศน์ให้ฟังกันรึไงฮะ!!! -_-^^!!!”

 

 

“แกเนี่ยนะเล่นไม่เป็น” จองเบถามด้วยสีหน้างุนงง

 

 

“ก็เออดิ เล่นเป็นฉันจะถามให้เปลืองน้ำลายมั้ย”

 

 

“เหอะ! สมควร หน้าตุ๊ดซะอย่างนี้ เล่นไม่เป็นอยู่แล้ว” ฉันยักไหล่ ทั้งห้องเลยเรียกชื่อฉันเสียงดังอีกครั้ง

 

 

“แก้ว!!!!”

 

 

“ทำไม ว่าไม่ได้เลยใช่มะ ไอ้ตุ๊ดของพวกแกน่ะ”

 

 

“ไอ้ตุ๊ดของแกคนเดียวเหอะแก้ว พวกฉันต้องโทโมะย่ะ ไม่ใช่ไอ้ตุ๊ด = =” มดแก้ตัวแทน

 

 

“ตกลงว่าจะอธิบายมั้ย ถ้าไม่ฉันจะได้ไม่ต้องเล่น จะกลับไปนั่งที่” ไอ้ตุ๊ดโพล่งขึ้นมา

 

 

“ยี้~ พูดอย่างกับว่าฉันอยากให้นายเล่นงั้นแหละ = =”

 

 

“เธอไม่อยากให้เล่น แต่เพื่อนเธออยากให้เล่นนี่”

 

 

“ได้ข่าวว่าเขื่อนชวนนี่นา เพราะงั้นก็เพื่อนนายต่างหากที่ชวน ไม่ใช่เพื่อนฉัน”

 

 

“พอเลยๆ เอางี้นะโทโมะ เดี๋ยวอธิบายให้ฟัง...” หวายหยุดการทะเลาะของฉันกับไอ้ตุ๊ด

 

 

“หวาย!!!...แก!!! =[]=” ชี้หน้าด้วยความเคียดแค้นด้วย -*-

 

 

“เอาน่าๆ แก้ว คนเล่นไม่เป็นนี่นา ^^ ก็คือว่า...เราจะเขียนชื่อของคนที่เล่นเกมนี่ลงไปในกระดาษ แล้วให้ทุกคนจับขึ้นมา ได้ชื่อใครก็ให้เงียบไว้ ห้ามบอกให้คนอื่นรู้เด็ดขาด แต่ว่าห้ามได้ชื่อของตัวเอง ถ้าได้ก็ให้จับใหม่ จากนั้นเนี่ย เราก็จะส่งจดหมายหรือของที่เราจะให้คนที่เราจับชื่อได้ อ่า...เรียกง่ายๆ ก็บัดดี้นั่นแหละ แล้วที่สำคัญ ห้ามให้บัดดี้เรารู้เด็ดขาดด้วยนะ พอเข้าใจป่ะ”

 

 

 

 

 

พิมอธิบาย หลังจากที่ทำผมเสร็จเรียบร้อย -_-; แต่ยังไม่วายฉกกระดาษมาจากยัยโฟร์เพื่อเตรียมเขียนชื่อไอ้ตุ๊ด หลังจากที่โฟร์เขียนชื่อของลิงสี่ตัวไปเรียบร้อยแล้ว

 

 

 

 

 

สงสัยว่ะ...ชอบไอ้ตุ๊ดนี่กันไปได้ยังไงวะ ต่อมอะไรมีปัญหารึเปล่า -_- ( แกน่ะสิ =_= )

 

 

 

 

 

“อือ พอเข้าใจ งั้นก็เล่นด้วย ...แต่สงสัยนะ ...ถ้าเราไม่บอก แล้วอย่างนี้เราจะรู้ได้ไงว่าเราเป็นบัดดี้ใคร แล้วใครเป็นบัดดี้เรา”

 

 

 

“ก็มันจะมีวันที่เรากำหนดขึ้นมาให้เป็นวันเฉลยนะ อืมม ปีนี้ก็เหมือนเดิมนะ เฉลยวันที่ฉลองวันปิดเทอมวันแรก ที่ร้าน Dairy Farm หน้าโรงเรียน โอเคป่ะ” ขนมจีนตกลงกับพวกเราทุกคน ก่อนจะให้สัญญาณ (โห สำนวนโคตรหรู - -) “จับกันๆ แก้ว เขย่ากล่องเลย”

 

 

 

 

 

ฉันทำตามขนมจีนอย่างว่าง่าย แล้วเปิดฝากล่อง ก่อนจะให้ทุกคนจับ ...อยากจับได้ชื่อฟางจัง เมี้ยวว~ >w<~

 

 

 

 

 

ตอนนี้ฟางกำลังจับขึ้นมา ตอนแกะออกอ่าน ฟางดูอึ้งนิดหน่อย แต่ก็ลอบยิ้มเล็กน้อยออกมา

 

 

 

 

 

ง่า... ได้ชื่อใครอ่ะ ถึงยิ้มได้ซะขนาดนี้ =O=

 

 

 

 

 

จับกันเกือบครบแล้ว เหลือฉัน ไอ้ตุ๊ด ป๊อบ

 

 

 

 

 

ป๊อบจับแล้ว สีหน้าแอบอมยิ้มนิดหน่อย ...สงสัยถูกใจ จากนั้นพิมก็บอกให้ฉันกับไอ้ตุ๊ดจับพร้อมกัน กร๊าซซ =[]=^^ แต่ก่อนที่ฉันจะจับ.. ฉันก็แอบขอ...

 

 

 

 

 

 

 

 

ขออย่าให้จับได้ชื่อยัยพิมเลย =_=

 

 

 

 

 

 

 

 

เชื่อสิ ยัยนี่ต้องขอเอาเครื่องสำอางมาเป็นของขวัญแหง ฉันเคยจับได้ชื่อพิมอยู่ครั้งนึง ตอนนั้นฉันให้เพื่อนข้างห้องเขียนถามพิมว่าอยากได้อะไร ปรากฏว่า ยัยนี่มันไม่รักเพื่อน T^T มันเขียนตอบกลับมาว่า ‘ เค้าขอเป็นเครื่องสำอางแบรนด์เนมเซ็ทใหม่ค่ะ :) ’

อ๊ากกก จะบ้าตาย =_= แต่ฉันก็ซื้อให้นะ ซื้อเป็นเซ็ท แค่ไม่แบรนด์เนมอ่ะ แต่มันก็มีราคา แถมแพงระยับอีก T^T พอปีต่อมา ซวยซ้ำซ้อน ยัยพิมจับได้ชื่อฉัน วันเฉลย ยัยนี่ซื้อน้ำยาทาเล็บครบสามสิบหกสี ( โห ทุ่ม คงจะเหมือนซื้อสีไม้ =_= ) ยัยนี่มันคิดม้ายยย ว่าฉันจะใช้รึเปล่าาา TOT แกล้งกันช้าดๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เชอะๆ ถ้าเป็นแบบนี้ ฉันยอมจับไอ้ตุ๊ดดีกว่า -_-

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

O_<

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

จับแล้วๆ~ ได้ชื่อใครคะลูกจ๋า~ ^-^

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

‘โทโมะ :)’

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฮึก... หนูตาฝาดนะคะ หนูเบลอๆ เนอะๆ ^_^ อ่านใหม่ๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

‘โทโมะ :)’

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟายย!!!!!!! ฟายอิ๊บอ๋าย =[]=^^^^^

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

กรี๊ดดดดดดด รู้งี้บอกขอจับยัยพิมดีกว่าไอ้ตุ๊ดนี่ดีกว่า ถ้าไม่รู้ว่าจะจับได้ชื่อมันอย่างเน้อ๊าาาาาา TTOTT

 

 

 

 

 

 

 

ฉันกับไอ้ตุ๊ดหันมามองหน้ากันด้วยสีหน้าขุ่นเคืองก่อนจะหันไปหาโฟร์กับขนมจีน “โฟร์! หนมจีน! เปลี่ยนใหม่ได้ป่ะวะ =O=^”

 

 

 

 

 

 

 

และโฟร์กับขนมจีนก็ตอบกันออกมาอย่างพร้อมเพรียงพลางยิ้มแห้งๆ ว่า...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โทษที ที่ต้องบอกว่าไม่ได้อ่ะ ^^;”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

อ๊ากกกกกกกกกก ไอ้โง่ววววววแก้วเอ๊ยยยยย ไปตายซะไป!!!!!!! =[]=^^^!!!