นายมันคนไร้หัวใจ! (หรอ?)

ตอนที่ 3
“ นี่พวกเธอน่ะ จะยุ่งกับชีวิตชาวบ้านเค้าหนักหนา ชิวิตตัวเองทำไมไม่เอามันออกมาประจานบ้างล่ะ ”
 
“ แล้วเธอใหญ่นักหรอ ยัยนักเรียนใหม่ อย่าซ่าได้มั้ย ” เสียงแอ๊บของเกล หัวหน้าห้องดังขึ้น ด้วยความไม่พอใจ ยิ่งทำให้  โทโมะ ไม่สบอารมณ์เข้าไปอีกที่เกลมายืนข้างโต๊ะเขาเพื่อ ทะเลาะกับแก้ว
 
“ ฉันไม่ใช่น้ำอัดลมนะ จะได้มาซ่า ” แก้วพูดติดตลก ทำให้เฟย์ที่ไม่รู้เวลาหัวเราะขึ้นมาอย่างดัง ยิ่งทำให้เกลโมโห แต่เธอก็มองโทโมะเปนระยะว่า โทโมะจะแคร์เธอสักนิดแต่โทโมะก็ ได้แต่ยิ้มเหยียดๆ ไม่แม้แต่จะมอง
 
“ นี่ยัยเฟย์ หัวเราะอะไรของเธออยากมีเรื่องหรอ ” เกลได้แต่โมโหจนจะทนไม่ไหว
 
“ อ้าวๆ พูดงี๊หาเรื่องนี่หว่า ” เฟย์พูดพร้อมลุกขึ้นก่อนถกแขนเสื้อขึ้น
 
“ อย่ามีเรื่องกันเลยนะ เกล เขื่อนขอเหอะ ” เขื่อนกลัวมีเรื่องเลยมาห้ามไว้
 
“ อย่าแส่นะเขื่อน เรื่องของผู้หญิง ! ” เกลยิ่งไม่พอใจที่เขื่อนเข้าข้างเฟย์
 
“ พอๆ ถ้าเธอจะหาเรื่องอ่ะ มาเคลียร์กับฉันสิ ไปยุ่งไรกะเพื่อนฉันว๊ะ ” เสียงใสๆ ของแก้วพูดขึ้น ทำเอาโทโมะที่ฟุบโต๊ะไป ต้องเงยหน้ามามอง
 
“ ไม่สนย่ะ! ยัยแก้ว ยัยเฟย์ พวกเธอกวนฉันก่อนน๊ะแล้วจะรู้ว่าหายนะมีจิง ” เกลพูดพร้อมจิกตาใส่ทั้ง 2 สาว
 
“ ใครแคร์? ” แก้วพูดหน้าตาย เพราะเธอไม่เคยกลัวอะไรอยู่แล้ว
 
“ ยัยแก้ว!” เกลกระแทกเสียงด้วยความไม่พอใจ
 
ปัง!
 
“ โธ่เว้ย! พวกเธอจะเถียงกันอีกนานมั้ย ” โทโมะที่ทนฟังคำเถียงกันข้ามหัวเขาไปมา มานานทนไม่ไหวจนตบโต๊ะ ทำเอาทั้งห้องตกใจกันไปกหมด
 
“ นี่นาย เงียบๆ ไปเลยน่า ” แก้วพูดขึ้นน้ำเสียงติดรำคาญ
 
“ ฉันไม่เงียบแน่ ถ้าพวกเธอจะเถียงกันอีก! ” พูดพร้อมมองหน้าเกลแวบนึง และแก้ว แบบโหดๆ
 
“ เรื่องวันนี้ฉันจบก็ได้ แต่วันอื่นอย่าหวัง! ” เกลพูดพร้อมเดินจากไป เพราะก็อึดอัดไม่แพ้กันที่ต้องอยู่หน้าโทโมะเปนเวลานาน
 
“ ฉันกลัวเธอนักนิ่ ! ” แก้วพูดไล่หลังเกลที่เดินออกห้องไปแล้ว
 
“ จะไม่เงียบใช่มั้ย ? ” โทโมะพูดขึ้นด้วยเสียงนิ่งๆ
 
“ อะไรของนายว๊ะ ฉันพูดก็ปากฉัน ไม่ได้ใช้ปากนายพูดสักหน่อย เชิญนายเปนใบ้ต่อไปเหอะ! ”
 
“ อย่าปากดีไปหน่อยเลย ” น้ำเสียงเริ่มแสดงความเบื่อหน่ายกับอาการบ้าๆ บอๆ ของแก้ว
 
“ เอ๊ะ! คิดว่าตัวเองเก๋านักหรอห๊ะ ถึงนายจะเปนผู้ชายฉันก็สู้น๊ะเฟ้ย ” แก้วพูดพร้อมชูหมัด เหมือนจะต่อยมวยไทยขึ้นมา มันทำให้โทโมะอยากขำออกมา แต่ก็รักษาฟอร์ม ทำหน้านิ่งๆ ไว้
 
“ ยัยบ้า! ” โทโมะลุกขึ้นแล้วพูดใส่หน้าแก้ว พร้อมยื่นหน้าไปใกล้ๆ ทำเอาอึ้งไปเลย
 
“ เชอะ! ไอ้คนปกติ ” แก้วตะคอกกลับ แล้วผลักโทโมะออก
 
“ ….. ” โทโมะเผลอ อดไม่ได้ที่จะเผยยิ้มออกมา ทำเอาสาวๆ ในห้องกรี๊ดกันแตกที่ได้เหนรอยยิ้มของโทโมะ
 
“ เฮ้ย! ไอ่โมะ แกยิ้มหรอว๊ะ ไม่อยากจะเชื่อ สิ่งมหัศจรรย์ของเมืองไทย อะเมซิ่งชัดๆ 555555 ” เขื่อนพูดออกมา             ทำเอาป๊อบปี้ ฟาง และเฟย์ ขำกันไม่หยุด
 
“ นายไม่เคยยิ้มเลยหรอ โอ้! ฉันต้องภูมิใจมั้ยเนี่ยที่ทำให้นายยิ้ม >O< ” แก้วแสดงสีหน้าออกมาอย่างภูมิใจสุดๆ
 
“ หุบปากไปน่า พวกแกด้วย! ” เขาได้เพียงแต่ตอบเก้อๆ ไปแค่นั้น แล้วก็นั่งลง แล้วฟุบโต๊ะไปยิ้มอยู่คนเดียว
 
“ แน่ะๆ เขินหรอคร๊าฟ ” เขื่อนแซวไม่ยอมหยุด
 
โป๊กก ก!    “ โอ้ยย ย! ” และตามมาด้วยเสียงเขื่อนที่แสดงความเจบปวดออกมา หลังจากที่โดน โทโมะขว้างสมุดไปเตมๆ กลางหัว ทำเอามึนไม่น้อย
 
“ เฟย์จ๋า! เขื่อนเจบอ่า พาเขื่อนไปห้องพยาบาลหน่อยนะ ” เขื่อนพูดอ้อนเฟย์
 
“ เกี่ยวไรกับฉันอ่ะ ” เฟย์ถามอย่าง งงๆ
 
“ นะๆ เลี้ยงข้าวมื้อกลางวันเลย ” นั่นเอาของฟรีมาล่อ
 
“ Ok! เขื่อนน่ารักที่สุดเลยยย ย ” แล้วทั้ง 2 ก็หัวเราะแล้วจูงมือพากันออกไป ผู้หญิงในห้องแทบจะคลั่ง แต่ก็ไม่พูดเพราะกลัวจะโดนโทโมะไปแบบเกล
 
“ ฟางๆ ”ป๊อบปี้เรียกฟางแบบตื่นเต่นสุดๆ
 
“ หือ ” ฟางตอบแบบ งงๆ
 
“ ไปห้องสมุดเปนเพื่อนป๊อบหน่อยได้ไหม ”
 
“ อ่อๆ ได้ดิ ”ฟางตอบไป เพราะอยากอยู่กับป๊อบปี้เหมือนกัน แล้วก็จับมือเดินจากไปอีกคู่นึง ก็เช่นเคยที่ สาวๆ จะหมันไส้กันเข้าไปอีก
 
“ โหย! แล้วพวกแกก็ทิ้งฉันให้อยู่คนเดียว ไรฟระ เหนผู้ชายดีกว่าเพื่อนหรอ ” แก้วได้แต่บ่นออกมา
 
“ เธออยู่คนเดียวซะที่ไหนเล่า ”โทโมะ ที่ตื่นเมื่อไรไม่รู้พูดขึ้น
 
“ เออลืม! ว่ามีนายอยู่ด้วย ทำตัวเหมือนไม่มีตัวตนนักนิ่ ”
 
“ เรื่องของฉัน! ”
 
“ แค่นี้ทำไมต้องใส่อารมณ์ด้วยฟระ ”
 
ออดดดดดดด~ >เถียงกันไปๆ มาๆ จนพักกลางวัน
 
“ ยัยเฟย์ ฟางก็ยังไม่กลับโอ้ยๆ ไปไหนกันเนี่ยฮึ่ยๆ - -* แล้วฉันจะกินข้าวกับใครว๊ะ ” แก้วสบถออกมาด้วยความอารมณ์เสียสุดๆ
 
“ ฉันนี่ไง ” โทโมะเดินตามแก้วออกมาที่หน้าระเบียง
 
“ ห๊ะ ไปกับนายเนี่ยนะ ”
 
“ อืม เพื่อนฉันโทมาเมื่อกี๊บอกให้ฉันพาเธอไปกินข้าวเลยไม่ต้องรอ ”
 
“ งั้นฉันไม่กิน กินข้าวกับนายอาหารแสนอร่อยก็จืดชืดพอดีสิ เหอะๆ ”
 
“ จะไปไม่ไป ” โทโมะพูดพร้อมเดินเข้าไปใกล้แก้ว นักเรียนที่เหนเหตการณ์ พากันนั่งไม่ติด เพราะรู้ข่าวว่าโทโมะยิ้ม เพราะแก้วด้วย พากันไม่พอใจ และ พอ ใจ ไปพอๆ กัน
 
“ ไม่ไปโว้ยยยยย ย >O< ” เสียงที่ดังก็ยิ่งเรียกให้ผู้คนมาสนใจเข้าไปใหญ่ แต่แก้วไม่มีทีท่าว่าแคร์สักนิด
 
“ 1 ” ยืนหน้าเข้ามา....
 
“ ไม่! ”
 
“ 2 ” ปลายจมูกแตะกัน ทำเอาแก้วใจสั่นไปมาก
 
“ เฮ้ย ถอยไปนะ ทำบ้าไรเนี่ย ”
 
ตึกตักๆๆๆ < เสียงหัวใจที่เต้นแรงไปทุกที
 
“ …..สะ ”
 
“ ไปแล้ว ๆๆ ไปแล้วโว้ยย ย ปล่อยๆๆ ” แก้วพูดแล้วผลักโทโมะไปสุดแรง แต่เขาก็แค่เซไปตามแรงผลักเล็กน้อย
 
“  งั้นก็ไป ” แล้วก็เข้ามาจูงมือแก้ว แต่แก้วก็ไม่ได้ว่าอะไร กลัวโดนแบบเมื่อกี๊อีก สายตารอบข้างยิ่งให้ความสน อีกไม่นานก็กลายเปนข่าวไปทั้งในและนอก ร.ร. เรียบร้อย
แฮะๆ มันดูแปลกๆ ไงไม่รู้เน๊าะ ถ้าเราพิมพ์ผิดขออภัยมานะที่นี้ด้วย รีบมากกก ก ><