นายมันคนไร้หัวใจ! (หรอ?)
8.2
11)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“ แก้วๆ แกหลับนานแล้วนะ ไปกินข้าวกัน ” ฟางหันหลังมาสะกิดแก้วให้ตื่น
“ อ๊ากกกกกก ก ยัยซาลาเปา แกจะทำอะไรพวกฉัน ออกไปนะๆ อย่ามายุ่งกับพวกฉัน ไม่งั้นฉันจะฆ่า แก ยัยซาลาปาววววววววววววววววววว~ ” เนื่องจากฝันร้ายและด้วยความตกใจ มือจึงปัดสะเปะ สะปะไปทั่ว
“ เฮ้ยๆ ยัยแก้ว แกเปนอะไร นี่ฟางนะ ไม่ใช่ซาลาเปา แกเปนบ้าไรเนี่ย ” เสียงของฟางพอที่จะเรียกสติของแก้วได้บ้าง
“ หะ...หา ฟางเองหรอ ตกใจหมด ขอโทษนะ แก้วฝันร้ายอ่ะ ” แก้วรีบขอโทษเพื่อนของตนยกใหญ่
“ ร้ายมากเลยหรอ ” ป๊อบปี้ที่เงียบอยู่นานถามขึ้น
“ ร้าย...แม้กระทั้งชีวิตเลยก็ว่าได้แหละมั้ง เฮ้ออ อ.. ” แก้วว่าพลางถอนหายใจยาว โทโมะที่เงียบฟังบทสนธนาเมื่อครู่มานาน จึงเปิดปากพูดออกมาบ้าง
“ ฝันว่า... ”
“ ช่างเหอะ ฉันไม่อยากพูด ” โทโมะทำหน้าเคืองเล็กน้อย
“ …. ” ความเงียบนั่นแหละ ทำให้แก้วคิดได้
“ โทษนะ ต้องแทนตัวเองว่าแก้วสินะ คงไม่จบง่ายเรื่องเรียกชื่อ นาย เอ้ย ...โมะนี่นะ ” แค่เรียกชื่อต้องเขินขนาดนี้เลยหรอ?
“ แน่ะๆ พวกเธอไปสานสัมพันธ์เมื่อไรเนี่ย ” เฟย์เดินเข้ามาแซวพร้อมเขื่อน
“ ก็คงตั้งแต่ รอยแดงๆ ที่คอแก้วแหล่ะเฟย์ ” เขื่อนพูดขึ้นมา จนแก้วหน้าแดงจัดสุดๆ
“ ไอ่บ้า หุบปากไปเลย ” แก้วตวาดด้วยความเขิน
“ เอ้า ฉันพูดผิดหรอ ห๊ะ ”
“ ไอ้.... ฮึ่ย - - ” เล่นเอาแก้วเถียงไม่ออก
“ โกหกใครได้ โกหกไป แต่โกหกหัวใจเธอไม่ได้หรอก ว่าเธอรักใคร ” คำพูดนั้นเอาแก้วหัวเสียไปเลย
“ 55555 เอาล่ะๆ แต่ฉันจะบอกว่า เนี่ยฉันได้ข่าวพวกหวายอ่ะ กำลังหาเรื่องพวกเธออยู่นะ เพราะฉะนั้น เฟย์เธออยู่กับไอ่เขื่อน 24 ชั่วโมงได้ยิ่งดี ส่วนแก้ว ติดกับไอ่โมะมันไปเลย ไม่ต้องแยกจากกันแล้วชีวิตนี้ ส่วนฟางฉันจะดูแลเอง ” ป๊อบปี้พูดประโยคสุดท้ายจบก็ยกมือโอบไหล่ฟาง ส่วน ฟางก็เขินไปตามระเบียบ
“ โอเคๆ ” เขื่อนตกลง แต่...
“ ฉันขอค้านๆ ” เสียงแก้วนั่นเอง *-*
“ อะไรของเธอ เงียบไปเลย ทำตามที่ฉันบอกดีที่สุดไป ละ ฉันไปกินข้าวกับฟางดีกว่า ไปครับสาวน้อย ” แล้วจูงมือฟางออกไป แก้ว ได้แต่หน้าบึ้ง
“ 5555 ไปดีกว่าเฟย์เย่ คริคริๆ ” แล้วก็พากันไปอีกคู่
“ กำ ให้มันได้งี๊สิว๊ะ - - ” แก้วสบถออกมา
“ นี่ โมะหิวแล้ว ไปกินข้าวได้ยัง ” คำว่าโมะแก้วก็ยังไม่ชินเท่าไรก็ได้แต่หน้าแดง ถ้ามันจะขนาดนี้ - -
“ ฉ้น.. เอ่อ..แก้วไม่หิวนิ่ นายไปกินเหอะๆ ” แก้วบอกปัดๆ ทั้งที่หิวจนไส้บิด
“ จะไปไม่ไป ” สายตาแทะโลมของโทโมะอีกแล้ว...
“ ปะ...ไปๆๆๆ ไปก็ไป เรวๆ ดิ หิวๆ ”
ปังงง ง! > เสียงคนเปิดประตูอย่างแรง ในขณะที่ ทั้ง 2 จะเดินออกไป
“ ……. ”
---------------------------------------------------------------------------------------------------
555+ วันนี้พอแค่นี้ ก่อน อ่านหนังสือๆ 55+ จะสอบแล้ว อิอิ+ ปิดเทอม เปนไปได้จะอัพให้ทุกวันเลยนะ
“ อ๊ากกกกกก ก ยัยซาลาเปา แกจะทำอะไรพวกฉัน ออกไปนะๆ อย่ามายุ่งกับพวกฉัน ไม่งั้นฉันจะฆ่า แก ยัยซาลาปาววววววววววววววววววว~ ” เนื่องจากฝันร้ายและด้วยความตกใจ มือจึงปัดสะเปะ สะปะไปทั่ว
“ เฮ้ยๆ ยัยแก้ว แกเปนอะไร นี่ฟางนะ ไม่ใช่ซาลาเปา แกเปนบ้าไรเนี่ย ” เสียงของฟางพอที่จะเรียกสติของแก้วได้บ้าง
“ หะ...หา ฟางเองหรอ ตกใจหมด ขอโทษนะ แก้วฝันร้ายอ่ะ ” แก้วรีบขอโทษเพื่อนของตนยกใหญ่
“ ร้ายมากเลยหรอ ” ป๊อบปี้ที่เงียบอยู่นานถามขึ้น
“ ร้าย...แม้กระทั้งชีวิตเลยก็ว่าได้แหละมั้ง เฮ้ออ อ.. ” แก้วว่าพลางถอนหายใจยาว โทโมะที่เงียบฟังบทสนธนาเมื่อครู่มานาน จึงเปิดปากพูดออกมาบ้าง
“ ฝันว่า... ”
“ ช่างเหอะ ฉันไม่อยากพูด ” โทโมะทำหน้าเคืองเล็กน้อย
“ …. ” ความเงียบนั่นแหละ ทำให้แก้วคิดได้
“ โทษนะ ต้องแทนตัวเองว่าแก้วสินะ คงไม่จบง่ายเรื่องเรียกชื่อ นาย เอ้ย ...โมะนี่นะ ” แค่เรียกชื่อต้องเขินขนาดนี้เลยหรอ?
“ แน่ะๆ พวกเธอไปสานสัมพันธ์เมื่อไรเนี่ย ” เฟย์เดินเข้ามาแซวพร้อมเขื่อน
“ ก็คงตั้งแต่ รอยแดงๆ ที่คอแก้วแหล่ะเฟย์ ” เขื่อนพูดขึ้นมา จนแก้วหน้าแดงจัดสุดๆ
“ ไอ่บ้า หุบปากไปเลย ” แก้วตวาดด้วยความเขิน
“ เอ้า ฉันพูดผิดหรอ ห๊ะ ”
“ ไอ้.... ฮึ่ย - - ” เล่นเอาแก้วเถียงไม่ออก
“ โกหกใครได้ โกหกไป แต่โกหกหัวใจเธอไม่ได้หรอก ว่าเธอรักใคร ” คำพูดนั้นเอาแก้วหัวเสียไปเลย
“ 55555 เอาล่ะๆ แต่ฉันจะบอกว่า เนี่ยฉันได้ข่าวพวกหวายอ่ะ กำลังหาเรื่องพวกเธออยู่นะ เพราะฉะนั้น เฟย์เธออยู่กับไอ่เขื่อน 24 ชั่วโมงได้ยิ่งดี ส่วนแก้ว ติดกับไอ่โมะมันไปเลย ไม่ต้องแยกจากกันแล้วชีวิตนี้ ส่วนฟางฉันจะดูแลเอง ” ป๊อบปี้พูดประโยคสุดท้ายจบก็ยกมือโอบไหล่ฟาง ส่วน ฟางก็เขินไปตามระเบียบ
“ โอเคๆ ” เขื่อนตกลง แต่...
“ ฉันขอค้านๆ ” เสียงแก้วนั่นเอง *-*
“ อะไรของเธอ เงียบไปเลย ทำตามที่ฉันบอกดีที่สุดไป ละ ฉันไปกินข้าวกับฟางดีกว่า ไปครับสาวน้อย ” แล้วจูงมือฟางออกไป แก้ว ได้แต่หน้าบึ้ง
“ 5555 ไปดีกว่าเฟย์เย่ คริคริๆ ” แล้วก็พากันไปอีกคู่
“ กำ ให้มันได้งี๊สิว๊ะ - - ” แก้วสบถออกมา
“ นี่ โมะหิวแล้ว ไปกินข้าวได้ยัง ” คำว่าโมะแก้วก็ยังไม่ชินเท่าไรก็ได้แต่หน้าแดง ถ้ามันจะขนาดนี้ - -
“ ฉ้น.. เอ่อ..แก้วไม่หิวนิ่ นายไปกินเหอะๆ ” แก้วบอกปัดๆ ทั้งที่หิวจนไส้บิด
“ จะไปไม่ไป ” สายตาแทะโลมของโทโมะอีกแล้ว...
“ ปะ...ไปๆๆๆ ไปก็ไป เรวๆ ดิ หิวๆ ”
ปังงง ง! > เสียงคนเปิดประตูอย่างแรง ในขณะที่ ทั้ง 2 จะเดินออกไป
“ ……. ”
---------------------------------------------------------------------------------------------------
555+ วันนี้พอแค่นี้ ก่อน อ่านหนังสือๆ 55+ จะสอบแล้ว อิอิ+ ปิดเทอม เปนไปได้จะอัพให้ทุกวันเลยนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ