Occur On Campus มหาลัย อุ่นไอรัก

ณ บริเวณหน้าร้านของป๊อป
แก้ว : โอ๊ยยยย~ ปล่อยยยยย~ ปล่อยฉันนะ ฉันเจ็บ
โทโมะ : ก็บอกว่าให้มาคุยกันดีๆ คุณก็ไม่มา
แก้ว : แล้วมีอะไรล่ะ (สะบัดข้อมือออก)
โทโมะ : ผมรู้นะว่าคุณกำลังจะเล่นเกมจับคู่ให้เพื่อนคุณกับเพื่อนผมสมหวังกันใช่มะ (โทโมะพูดอย่างรู้ทัน)
แก้ว : (O_O รู้ได้ไงเนี่ย) เอ่อ...
โทโมะ : งั้นเราควรร่วมมือกัน
แก้ว : .... (งงหนักกว่าเดิมอีก ตอนแรกคิดว่าเขาจะหาว่าเธอเข้าไปยุ่งเรื่องชาวบ้าน แล้วทำไมกลับเป็บอย่างนี้ไปได้เนี่ย)
โทโมะ : เอ้า!! งงซะให้พอนะคุณ
แก้ว : ก็ฉันแค่งงว่าคุณ...
โทโมะ : ทำไมถึงอยากจะร่วมมือกับเธอใช่ป่ะ??
แก้ว : (ชิ!! รู้ดีจิงๆ) อืมๆ (พยักหน้าตอบ)
โทโมะ : ผมก็พอจะดูออกนะว่าเขา 2 คนมีใจให้กันน่ะ เพราะฉะนั้น เราต้องร่วมมือกัน เข้าใจ๊??
แก้ว : (ทำไมฉันต้องร่วมมือกับคุณด้วยเนี่ย แต่เพื่อเพื่อนรักของฉัน...) ก็ได้ ฉันจะร่วมมือกับคุณ
 
วันรุ่งขึ้น
แก้ว : ไปก่อนนะพี่เฟย์ บ๊ายบาย
เฟย์ : จ้าบ๊ายบาย
~ ปิ๊นนนน ~ << เสียงแตรรถ
แก้ว : (ใครมาแต่เช้าเนี่ย หรือว่าจะเป็นพี่เขื่อนมารับพี่เฟย์ คู่นี้นี่หวานกันตลอดเลย) อ้าวคุณ มาทำไมเนี่ย (ถึงกับตกใจเมื่อความจริงไม่เป็นอย่างที่เธอคิด)
โทโมะ : ก็มารับคุณไง
แก้ว : มารับฉันทำไม รถฉันก็มี ฉันไปเองได้
โทโมะ : ก็นี่ไงแผนผม
แก้ว : ??? (แผนไรวะ??)
โทโมะ : ผมบอกไอ้ป๊อปว่า ทางรีสอทให้นำรถเข้าจอดได้แค่สองคันตามจำนวนห้องพักเนื่องจากกลัวมีคนมาจอดหนีน้ำท่วมในระยะยาวน่ะครับ
แก้ว : บ้ารึเปล่า ข้ออ้างปัญญาอ่อนแบบนี้ พี่ป๊อปเขาคงไม่ชื่อคุณหรอก พี่ป๊อปเขาฉลาดจะตายไป
โทโมะ : หึ!! คิดผิดคิดใหม่ได้นะคุณ ไอ้ป๊อปน่ะ ซื่อตัวพ่อเลย
แก้ว : .... (มีคนเชื่อด้วยหรอ เหตุผลอย่างนี้)
โทโมะ : นี่คุณจะยืนอึ้งอีกนานมั๊ย ขึ้นรถ!! (แก้วกำลังจะยกกระเป๋าตัวแองขึ้นรถ แต่โดนโทโมะห้ามไว้ซะก่อน) คุณจะทำอะไรน่ะ
แก้ว : ก็ยกกระเป๋าน่ะสิ ไม่เห็นรึไง ใส่อยู่ได้แว่นดำน่ะ (ถือโอกาสแขวะซะเลยนี่ หมันไส้ๆๆ)
โทโมะ : ผมบอกให้คุณขึ้นรถก้ขึ้นไปเถอะน่ะ เร็วๆ (แก้วได้แต่ยืนงง แต่ก้เริ่มเข้าใจเมื่อโทโมะเดินอ้อมมายกกระเป๋าขึ้นรถให้เธอ) ไง จะขึ้นเองหรือจะให้ผมจับคุณขึ้นรถ (โทโมะเดินปรี่ๆ เข้ามาหาแก้ว แก้วจึงรนรานรีบวิ่งขึ้นรถไปทันที ทำเอาอีกคนหลุดขำออกมาไม่ได้)
 
บนรถ
แก้ว : นี่คุณ เมื่อกี้คุณบอกว่ารถเนี่ยจอดได้แค่สองคันตามจำนวนห้องพัก มันหมายความว่าไง
โทโมะ : คุณนี่โง่จริงๆ หรือแกล้งโง่เนี่ย ความหมายมันก็ตรงตัวอยู่แล้วนะ
แก้ว : คุณหลอกด่าฉันหรอ
โทโมะ : ป๊าววว~ (ปฏิเสธเสียงสูง)
แก้ว : ตกลงคุณจองห้องพักไว้กี่ห้องกันแน่
โทโมะ : 2 ห้อง
แก้ว : ห๊ะ!! 2 ห้อง แล้วจะนอนกันยังไงอ่ะ
โทโมะ : โง่อีกแล้วนะคุณเนี่ย (ไม่ว่าเปล่าคราวนี้แขกหัวแก้วเบาๆด้วยทีนึง)
แก้ว : โอ๊ยย~ เจ็บนะ
โทโมะ : ก็ยังไงก็ตามแผนเราทั้งคู่คือให้เขาสองคนนอนห้องเดียวกันไม่ใช่หรอ แล้วทีนี้เหลือใครล่ะ คิดสิคิดๆๆ (พูดแล้วทำหน้ากวนๆใส่แก้ว)
แก้ว : ก็ฉันกับคุณไง
โทโมะ : อืมๆ ก็ฉลาดดีหนิ ฉะนั้นคุณกับผมต้องนอนห้องเดียวกัน โอเค๊ๆๆ
แก้ว : แล้วถ้าไม่โอเคล่ะ
โทโมะ : นี่คุณ การมาเที่ยวครั้งนี้ เราทำเพื่อเพื่อนของเราทั้งสองคน เพราะฉะนั้นเรื่องของเรายุติไว้ก่อนละกันนะครับ
แก้ว : กล้าพูดนะคุณ เรื่องของเรา แหวะๆ
โทโมะ : แล้วทำไม รอให้จบภารกิจนี้ก่อนเถอะคุณเสร็จผมแน่
แก้ว : (แก้วอ้าปากเตรียมเถียงแต่โดนเขาขัดคอไว้ก่อน)
โทโมะ : หยุด!! ไม่ต้องเถียง คุณนอนไปเลยถึงแล้วผมปลุก
แก้ว : ชิ!! (ไม่ถึง 5 นาทีแก้วใจก็หลับไปเสียอย่างง่ายๆ)
 
อัพแล้วนะคะ (แต่ก็คงไม่ได้อัพอีกนานล่ะมั้ง) ขอโทษที่หายไปนานนะคะ พอดีเพิ่งเปิดเทอม
อาทิตย์แรกก็งานเข้าหนักเลย TT^TT ทั้งการบ้าน งานกลุ่ม กีฬาสี เรียนเสริม อ๊ากกก~ อยากตายยย~