Occur On Campus มหาลัย อุ่นไอรัก

ณ ทะเล

Tomo Part

ถึงซะที ตอนนี้เธอหลับใหลไม่ได้สติเลย จะว่าไปแล้วยัยนี่ก็น่ารักเหมือนกันนะ เฮ้ยๆๆ นี่ผมเป็นบ้าอะไรเนี่ย ทำไมผมถึงรู้สึกหวั่นไหวทุกครั้งเมื่ออยู่ใกล้เธอด้วยนะ แล้วตกลงผมคิดอย่างไรกับเธอกันแน่เนี่ย ใครก็ได้ช่วยบอกผมที

End Tomo Part

โทโมะ : แก้วๆ ถึงแล้วตื่นได้แล้วยัยเด็กขี้เซา (โทโมะโน้มตัวลงไปที่ใบหน้าใสๆของแก้ว แล้วพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา)

แก้ว : อือ (เริ่มรู้สึกตัวตื่น เมื่อเห็นว่าใบหน้าของเขาใกล้กับเธอมาก) ทะ...ทำอะไรน่ะ

โทโมะ : ผมก็ปลุกคุณไง

แก้ว : แล้วทำไมต้องเอาหน้ามาใกล้ขนาดนี้ด้วย คุณคิดไรกับฉันป่าวเนี่ย

โทโมะ : โห!! คุณนี่คิดได้เนอะ อย่างคุณอ่ะนะ ไม่มีทางได้เห็นขาอ่อนผมหรอก

แก้ว : ชิ!! อยากเห็นตายแหล่ะ (พูดจบก็มองออกไปรอบๆ) แล้วนี่ฟางกับพี่ป๊อป มารึยังอ่ะ

โทโมะ : ยังมั้ง ผมยังไม่เห็นเลยนะ นี่คุณมาช่วยผมยกของสิ

แก้ว : อือๆๆ รู้แล้วน่า (ขณะที่กำลังขนของอยู่นั้น แก้วก็เหลือบไปเห็นกับ...) กรี๊ดดดด~

โทโมะ : คุณ (โทโมะรีบวิ่งเข้าไปดูแก้ว แก้วก็รีบกระโดดกอดโทโมะอย่างรวดเร็ว) เป็นอะไร

แก้ว : ตะ...ตุ๊กแก อ่ะ ตรงนั้นน่ะ (ว่าพลางชี้ไปที่ท้ายรถของเขา)

โทโมะ : ไหนๆๆ (พอเห็นปุ๊บ เขาก็ถึงกับกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่) ผมเพิ่งรู้นะ ว่าคุณกลัวตุ๊กแกปลอมด้วยน่ะ ฮ่าๆๆ

แก้ว : ห๊ะ!! (ถามกลับอย่าง งงๆๆ) นี่คุณแกล้งฉันหรอ (ว่าแล้วก็ทุบลงที่แผงอกของชายหนุ่มอย่างแรง)

โทโมะ : โอ๊ยคุณ ผมเจ็บนะ (พูดแล้วก็จับข้อมือแก้ว แก้วสะบัดหน้ากลับมา ทำให้ตอนนี้ใบหน้าของทั้งคู่อยู่ใกล้กันมาก แล้วโทโมะก็เริ่มโน้มหน้าลงไปใกล้แก้ว มากขึ้นๆๆๆ จนหลังของแก้วติดกับท้ายรถของโทโมะ แต่เขาก็ยังไม่หยุด และยังพยายามโน้มหน้าลงไปใกล้ๆแก้วมากขึ้นอีก)

แก้ว : คะ...คุณ ชะ...ช่วยออกไปหน่อยดิ ฉันอึดอัดน่ะ

โทโมะ : เอ่อ...ผะ...ผมขอโทษ (นี่ผมเป็นบ้าอะไรไป ผมทำอะไรลงไปเนี่ย)

แก้ว : มะ...ไม่เป็นไร (ตอบกลับด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ เต็มไปด้วยความเขินอาย)

โทโมะ : งั้นคุณไปเปิดห้องไป ของพวกนี้ผมจัดการเอง

แก้ว : โอเคๆ

ในห้องนอน แก้ว โทโมะ

โทโมะ : เรามาว่ากันเรื่องแผนดีกว่า

แก้ว : แผน??

โทโมะ : ก็แผนไง งงไรอีกคุณ เอาหูมานี่ (แก้วยื่นหูมาให้ใกล้ๆ) ซุบซิบๆๆๆๆ

แก้ว : เอ่อ...จะดีหรอคุณ

โทโมะ : ไม่ลองไม่รู้

♫ ♪ เนื่องจากตอนนี้มีคนๆ หนึ่งกำลังว้าวุ้นในใจ จะทนเก็บคำๆ นั้นเอาไว้ได้นานแค่ไหนไม่รู้เลย ♪ ♫

แก้ว : ฮัลโล ฟางอยู่ไหนเนี่ย

ฟาง : มาถึงแล้วกำลังเดินไปห้องพัก ว่าแต่พักห้องอะไรหรอแก้ว

แก้ว : ฟางมาหาแก้วที่ห้อง 211 ก่อนละกันนะ

ฟาง : โอเคๆ เจอกันจ้า

5 นาทีต่อมา

~ ก๊อกๆๆๆ ~

(แก้วเดินมาเปิดประตู)

แก้ว : ฟาง พี่ป๊อป สวัสดีค่ะ

ป๊อป : สวัสดีจ้า

แก้ว : ฟางกับพี่ป๊อปนอนห้อง 212 นะ ข้างๆนี้อ่ะ

(ฟางและป๊อปหันมามองหน้ากัน ประมาณว่าต้องนอนห้องเดียวกันหรอ??)

ฟาง : เอ่อ...แก้ว ทำไมไม่ให้ฟางนอนกับแก้ว แล้วไม่ให้พี่ป๊อปนอนกับอาจารย์โทโมะอ่ะ

(แล้วจู่ๆ โทโมะก็เดินออกมาเพื่อปฏิบัติการ เริ่มแผนแรก โดยการเดินมาโอบไหล่แก้ว สร้างความประหลาดใจให้ทั้งสองคนที่อยู่ตรงหน้า)

โทโมะ : ก็ไม่ได้มีอะไรมากมายหรอกนะครับ เพียงแต่ว่าผมอยากนอนห้องเดียวกับแฟน หวังว่าพวกคุณคงจะไม่ขัดข้องอะไรนะครับ (พูดพลางยิ้มให้หญิงสาวที่เขายืนโอบอยู่ ทำเอาป๊อปและฟางยืนงงเป็นไก่ตาแตก O_O)

ป๊อป : เฮ๊ย!! ไอโมะแกไปเป็นแฟนกับน้องแก้วตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ฉันไม่เชื่อแกหรอกนะ

โทโมะ : ไม่เชื่อหรอ เดี๋ยวฉันแสดงให้แกดูเอง แก้วจ๋า จุ๊บ (หันมาหาแก้วแล้ว หอมไปแรงๆที่แก้มของแก้ว ทำเอาทุกคนอึ้งไปตามๆกันรวมถึงแก้วด้วย) ทีนี้เชื่อยัง กลับห้องแกไปได้แล้ว อะนี่กุญแจ (โยนกุญแจให้ป๊อป แล้วปิดประตูห้องอย่าแรงใส่หน้าทั้งคู่ ทำให้ป๊อปกับฟางต้องยอมไปนอนห้องเดียวกันอย่างไม่มีทางเลือก)

ในห้องนอน แก้ว โทโมะ

แก้ว : อ้ากกกก!! แกตายยยยย

~ ตุ๊บ ตั๊บ ตุ๊บ ตั๊บ ~ << เสียงทั้งเข่า ทั้งศอก ทั้งหมัด ทั้งมือ

โทโมะ : โอ๊ย!! คุณผมเจ็บนะ

แก้ว : แล้วไหนบอกกอดอย่างเดียวไง ทำไมต้องหอมด้วยล่ะ (พูดพร้อมถูแก้มตัวเองอย่างแรง)

โทโมะ : ก็คุณไม่เห็นหรอ ไอ้สองคนนั้นมันไม่เชื่อเรานี่นา แต่ถึงยังไงแผนหนึ่งก็สำเร็จไปแล้ว ในที่สุดสองคนนั้นก็ยอมนอนห้องเดียวกันซะที

แก้ว : ฮึ่ย!! (เหวี่ยงใส่โทโมะ)

โทโมะ : เรามาวางแผนต่อไปเลยดีกว่า

แก้ว : นี่ยังจะมีแผนต่อไปอีกหรอเนี่ย (หันไปมองโทโมะ โทโมะก็พยักหน้าให้) โอ๊ย!! แค่แผนแรกฉันก็โดนคุณทั้งกอดทั้งหอม แล้วแผนต่อไปไม่ยิ่งกว่านี้หรอ ห๊ะๆๆ

โทโมะ : ทำไมอยากโดนรึไงคุณ (ยิ้มอย่างกวนๆ และเดินเข้ามาหาแก้วที่นั่งบนโซฟา)

แก้ว : จะบ้าหรอ!!

โทโมะ : ผมรับรองเลย ว่าแผนนี้สนุกชัวร์ เอาหูมา (ดึงตัวแก้วเข้ามากระซิบ) ซุบซิบๆๆๆๆ

ในห้องนอน ฟาง ป๊อป

ฟาง ; ฟางไม่อยากเชื่อเลยว่าแก้วกับอาจารย์จะ....

ป๊อป : พี่ก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกันแหละ

ฟาง : เอ่อ...พี่ป๊อป มันเป็นเตียงเดี่ยวอ่ะ แล้วจะนอนไงอ่ะ

ป๊อป : เอิ่ม...ไม่เป็นไรฟางนอนเตียงเถอะ พี่นอนโซฟาเอง สบายมาก (พูดแล้วยิ้มอ่อนให้ฟาง ด้วยความที่เธอเป็นหญิงสาวขี้เกรงใจและขี้สงสาร เธอจึงตอบกลับเขาไป)

ฟาง : ไม่เป็นไรค่ะ พี่ป๊อปนอนบนเตียงด้วยกันก็ได้

ป๊อป : แต่ว่า...

ฟาง : ไม่เป็นไรค่ะ ฟางไม่ถือ

ป๊อป : แต่พี่ถือนะ

ฟาง : ฮ่าๆๆ เอาเป็นว่า ฟางไว้ใจพี่ป๊อป โอเคมั๊ยคะ (ฟางพูดแล้วยิ้มให้ป๊อป)

ป๊อป : เอิ่มๆ ก็ได้ครับ ขอบคุณนะครับที่ไวใจพี่ (แต่ทำไมเราไม่ไว้ใจตัวเองวะเนี่ย ว้ากกก~)

ฟาง : (ฟางเดินออกไปยังระเบียงเพื่อรับลม แต่ดันเจอ) กรี๊ดดดด~

ป๊อป : เป็นอะไรไปฟาง

ฟาง : ตะ...ตุ๊กแกอ่ะ (ว่าพลางกระโดดกอดชายหนุ่ม)

ป๊อป : เข้าในห้องดีกว่านะ เดี๋ยวมันก็ไป

ฟาง : อือๆๆ (พยักหน้าแล้วกอดแขนป๊อปเข้าไป)

ในห้องนอน แก้ว โทโมะ

แก้ว : คุณๆ เสียงฟางอ่ะ เป็นอะไรรึป่าวไม่รู้

โทโมะ : จะเป็นอะไรล่ะ ก็เป็นเหมือนคุณไง

แก้ว : หมายความว่าไง??

โทโมะ : ก็กลัวตุ๊กแกปลอมเหมือนคุณไง ฮ่าๆๆ (พูดจบโทโมะก็หัวเราะออกมาอย่างดัง)

แก้ว : อ๋อๆๆ ขำเข้าไป นี่แหนะ!! (พูดแล้วเอาหมอนตีชายหนุ่ม)

โทโมะ : ก็มันขำอ่ะ ป่านนี้ก็คงกระโดดกอดเพื่อนผม เหมือนที่คุณกระโดดกอดผม แหงๆเลย

แก้ว : ฮึ่ย!! เลิกพูดเรื่องนั้นได้แล้ว แล้วคุณจะนอนโซฟาหรือพื้น

โทโมะ : โห!! ผู้หญิงอะไรใจร้ายจัง เตียงก็ออกจะกว้าง นอนด้วยกันก็ได้นะครับ ผมไม่ดิ้นจนคุณตกเตียงหรอก (พูดจบก็กระโดดขึ้นไปนอนรอบนเตียง)

แก้ว : ฉันไม่ได้แคร์เรื่องดิ้นซะหน่อย

โทโมะ : แล้วคุณแคร์เรื่องอะไร หรือว่า... (เดินเข้ามาใกล้ๆแก้ว) คุณกลัวว่าผมจะปล้ำคุณงั้นหรอ??

แก้ว : หึ่ย!! ไอ้บ้า (พูดแล้วดันหน้าโทโมะออกไปไกลๆ) ตกลงคุณจะนอนไหนมีให้เลือกแค่สองเท่านั้น ถ้าไม่ก็เชิญนอกห้อง (พูดพร้อมกับชี้นิ้วไปที่ประตู)

โทโมะ : ใจร้ายจัง ผมนอนโซฟาก็ได้

แก้ว : ดีมากค่ะ (พูดแล้วยิ้มหวานให้ ทำเอาโทโมะใจละลายยย~ แล้วเดินไปจัดที่นอนบนโซฟาให้ชายหนุ่ม)

ตกเย็น บริเวณริมชายหาด เมื่อทุกคนกินอาหารกันอิ่มแล้ว โทโมะก็ชวนป๊อปออกมาเดินเล่น ส่วนแก้วก็ชวนฟางมาเดินเล่นเช่นเดียวกัน

จิงๆวันนี้ไม่ได้ตั้งใจจะมาอัพหรอกนะ แต่พอดีมีทอมแก่ๆคนนึงมาทวงอ่ะ เลยจำเป็น 555+

(ถ้าตอนที่แล้วมันสั้นไปก็ขอโทษด้วยละกันนะค้าบบบ~ >o<")