Occur On Campus มหาลัย อุ่นไอรัก
8.8
Mochi~
แชร์นิยายฟิคชั่น
3) ตอนที่ 3
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ ร้านเบเกอร์รี่ข้างมหาวิทยาลัย
~ กริ๊งงง ~ << เสียงประตูร้าน
ฟาง : พี่ป๊อป สวัสดีค่ะ
ป๊อป : สวัสดีจ้าฟาง
แก้ว : แหมพี่ป๊อป มากันตั้งสองคนสวัสดีแค่คนเดียวเลยนะ (พูดพลางล้อเลียน ทำเอาเพื่อนสาวของเธอหน้าแดงก่ำ)
ป๊อป : อ้าว แก้วมาด้วยหรอมองไม่เห็นเลย สวัสดีจ้า
แก้ว : ฮึ่มๆ สวัสดีค่ะ
ป๊อป : เชิญนั่งก่อนนะครับ ฟางกับแก้วเอาเหมือนเดิมใช่มั๊ยครับ เดี๋ยวพี่เอามาเสริฟให้นะครับ รอสักครู่
~ 5 นาทีต่อมา ~
ป๊อป : มาแล้วครับอันนี้ของแก้วนะ ส่วนอันนี้ของฟางครับ
ฟาง : ขอบคุณค่ะ
~ กริ๊งงง ~
ป๊อป : สวัสดีครับ รับอะ... เฮ้ย!! ไอโมะ มาได้ไงวะเพื่อน
โทโมะ : เดินมาดิถามแปลกๆนะไอป๊อป ได้ข่าวว่าแกมาเปิดร้านที่นี่ เป็นไงบ้างวะ
ป๊อป : ก็ดีว่ะเพื่อน
ฟาง : อาจารย์
แก้ว : คุณ
ป๊อป : อ้าว ฟางกับแก้วรู้จักเพื่อนพี่ด้วยหรอ
ฟาง : ค่ะ พอดีเขาเป็นอาจารย์คนใหม่ที่มหาลัยฟางน่ะค่ะ
ป๊อป : จริงหรอ ไม่เคยพอกันเลยนะไอ้เพื่อนเวร
โทโมะ : ก็ถ้าบอกก็ไม่เซอร์ไพรส์สิ
ป๊อป : เออๆ เซอร์ไพรส์มากเลย เข้ามานั่งกินไรก่อนดิ
โทโมะ : นึกว่าจะไม่ชวนซะแล้ว (พูดแล้วก็เดินมาที่โต๊ะแก้วกับฟาง) ขอนั่งด้วยคนนะครับ
ฟาง/แก้ว : เชิญค่ะ/ไม่ให้นั่ง
โทโมะ : ขอคุณครับ (พูดจบก็เดินเข้าไปนั่งข้างๆแก้ว)
แก้ว : ฉันบอกว่าไม่ให้คุณนั่งไง
โทโมะ : ก็ผมจะนั่งอ่ะ มีปัญหาไรป่ะ
แก้ว : ชิ!! (เมื่อรู้ว่าเถียงอะไรไม่ได้ก็นั่งกินเค้กเงียบๆ)
~ 15 นาทีผ่านไป ~
แก้ว : ฟางกลับยัง แก้วง่วงแล้วอ่ะ หาววว~
ฟาง : ฟางก็ง่วงเหมือนกัน งั้นฟางกับแก้วขอตัวก่อนนะคะสวัสดีค่ะพี่ป๊อป/อาจารย์
แก้ว : สวัสดีค่ะพี่ป๊อป ไปกันเถอะฟาง
ฟาง : เอ่อ... แก้วลืมใครรึเปล่า
แก้ว : เปล่านี่ ไม่เห็นมีใครเลย ไปกันได้แล้วๆๆ (พูดแล้วลากเพื่อนสาวออกจากร้านไป และแยกย้ายกันกลับบ้าน)
ป๊อป : ไงมึง รู้สึกจะไม่ค่อยถูกชะตากับแก้วใช่มะ
โทโมะ : ก็คงงั้นมั้ง
ป๊อป : ชอบน้องแก้วละสิ
โทโมะ : จะบ้าหรอ ไม่มีทาง ผู้หญิงอะไรไม่รู้ปากจัดชะมัดเลย ว่าแต่มึงเถอะ ชอบลูกศิษย์ฉันหรอ ^^
ป๊อป : เฮ้ย!! แกรู้ได้ไงวะ ฉันอุตส่าห์เก็บอาการซะขนาดนี้ แกนี่ดูคนเก่งตั้งแต่เมื่อไหร่วะ
โทโมะ : ไอป๊อป สาบานได้ใช่มั้ยว่าแกเก็บอาการแล้วเนี่ย ต่อให้ฉันดูคนไม่เก่งฉันก็ดูออก เด็กอนุบาลยังดูออกเลยเว่ย
ป๊อป : จริงหรอวะ แล้วน้องฟางเค้าจะรู้มั้ยเนี่ย
โทโมะ : เอางี้ เดี๋ยวฉันช่วยแกเอง โอเคป่ะ
ป๊อป : จริงๆนะ (โทโมะพยักหน้า) ขอบใจมากว่ะเพื่อนรัก (กระโดดกอดคอเพื่อนรัก)
โทโมะ : ไอป๊อป ออกไปเดี๋ยวนี้เลย เดี๋ยวฟ้าผ่าหรอก เออๆ ฉันบอกว่าจะช่วยก็จะช่วยเว่ย งั้นฉันกลับก่อนนะเพื่อน
ป๊อป : อืมๆ ว่างๆก็มาอุดหนุนกันใหม่นะเพื่อน
(โทโมะพูดแล้วเดินออกจากร้าน มุ่งไปที่รถเพื่อจะกลับบ้าน)
อัพแล้วนะคับบบบ~ ฝากติดตามด้วยนะ แล้วจะมาอัพบ่อยๆๆ (มั้ง!! >^<")
~ กริ๊งงง ~ << เสียงประตูร้าน
ฟาง : พี่ป๊อป สวัสดีค่ะ
ป๊อป : สวัสดีจ้าฟาง
แก้ว : แหมพี่ป๊อป มากันตั้งสองคนสวัสดีแค่คนเดียวเลยนะ (พูดพลางล้อเลียน ทำเอาเพื่อนสาวของเธอหน้าแดงก่ำ)
ป๊อป : อ้าว แก้วมาด้วยหรอมองไม่เห็นเลย สวัสดีจ้า
แก้ว : ฮึ่มๆ สวัสดีค่ะ
ป๊อป : เชิญนั่งก่อนนะครับ ฟางกับแก้วเอาเหมือนเดิมใช่มั๊ยครับ เดี๋ยวพี่เอามาเสริฟให้นะครับ รอสักครู่
~ 5 นาทีต่อมา ~
ป๊อป : มาแล้วครับอันนี้ของแก้วนะ ส่วนอันนี้ของฟางครับ
ฟาง : ขอบคุณค่ะ
~ กริ๊งงง ~
ป๊อป : สวัสดีครับ รับอะ... เฮ้ย!! ไอโมะ มาได้ไงวะเพื่อน
โทโมะ : เดินมาดิถามแปลกๆนะไอป๊อป ได้ข่าวว่าแกมาเปิดร้านที่นี่ เป็นไงบ้างวะ
ป๊อป : ก็ดีว่ะเพื่อน
ฟาง : อาจารย์
แก้ว : คุณ
ป๊อป : อ้าว ฟางกับแก้วรู้จักเพื่อนพี่ด้วยหรอ
ฟาง : ค่ะ พอดีเขาเป็นอาจารย์คนใหม่ที่มหาลัยฟางน่ะค่ะ
ป๊อป : จริงหรอ ไม่เคยพอกันเลยนะไอ้เพื่อนเวร
โทโมะ : ก็ถ้าบอกก็ไม่เซอร์ไพรส์สิ
ป๊อป : เออๆ เซอร์ไพรส์มากเลย เข้ามานั่งกินไรก่อนดิ
โทโมะ : นึกว่าจะไม่ชวนซะแล้ว (พูดแล้วก็เดินมาที่โต๊ะแก้วกับฟาง) ขอนั่งด้วยคนนะครับ
ฟาง/แก้ว : เชิญค่ะ/ไม่ให้นั่ง
โทโมะ : ขอคุณครับ (พูดจบก็เดินเข้าไปนั่งข้างๆแก้ว)
แก้ว : ฉันบอกว่าไม่ให้คุณนั่งไง
โทโมะ : ก็ผมจะนั่งอ่ะ มีปัญหาไรป่ะ
แก้ว : ชิ!! (เมื่อรู้ว่าเถียงอะไรไม่ได้ก็นั่งกินเค้กเงียบๆ)
~ 15 นาทีผ่านไป ~
แก้ว : ฟางกลับยัง แก้วง่วงแล้วอ่ะ หาววว~
ฟาง : ฟางก็ง่วงเหมือนกัน งั้นฟางกับแก้วขอตัวก่อนนะคะสวัสดีค่ะพี่ป๊อป/อาจารย์
แก้ว : สวัสดีค่ะพี่ป๊อป ไปกันเถอะฟาง
ฟาง : เอ่อ... แก้วลืมใครรึเปล่า
แก้ว : เปล่านี่ ไม่เห็นมีใครเลย ไปกันได้แล้วๆๆ (พูดแล้วลากเพื่อนสาวออกจากร้านไป และแยกย้ายกันกลับบ้าน)
ป๊อป : ไงมึง รู้สึกจะไม่ค่อยถูกชะตากับแก้วใช่มะ
โทโมะ : ก็คงงั้นมั้ง
ป๊อป : ชอบน้องแก้วละสิ
โทโมะ : จะบ้าหรอ ไม่มีทาง ผู้หญิงอะไรไม่รู้ปากจัดชะมัดเลย ว่าแต่มึงเถอะ ชอบลูกศิษย์ฉันหรอ ^^
ป๊อป : เฮ้ย!! แกรู้ได้ไงวะ ฉันอุตส่าห์เก็บอาการซะขนาดนี้ แกนี่ดูคนเก่งตั้งแต่เมื่อไหร่วะ
โทโมะ : ไอป๊อป สาบานได้ใช่มั้ยว่าแกเก็บอาการแล้วเนี่ย ต่อให้ฉันดูคนไม่เก่งฉันก็ดูออก เด็กอนุบาลยังดูออกเลยเว่ย
ป๊อป : จริงหรอวะ แล้วน้องฟางเค้าจะรู้มั้ยเนี่ย
โทโมะ : เอางี้ เดี๋ยวฉันช่วยแกเอง โอเคป่ะ
ป๊อป : จริงๆนะ (โทโมะพยักหน้า) ขอบใจมากว่ะเพื่อนรัก (กระโดดกอดคอเพื่อนรัก)
โทโมะ : ไอป๊อป ออกไปเดี๋ยวนี้เลย เดี๋ยวฟ้าผ่าหรอก เออๆ ฉันบอกว่าจะช่วยก็จะช่วยเว่ย งั้นฉันกลับก่อนนะเพื่อน
ป๊อป : อืมๆ ว่างๆก็มาอุดหนุนกันใหม่นะเพื่อน
(โทโมะพูดแล้วเดินออกจากร้าน มุ่งไปที่รถเพื่อจะกลับบ้าน)
อัพแล้วนะคับบบบ~ ฝากติดตามด้วยนะ แล้วจะมาอัพบ่อยๆๆ (มั้ง!! >^<")
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
