Occur On Campus มหาลัย อุ่นไอรัก

ทางด้านบ้านศิริมงคลสกุล
แม่แก้ว/เฟย์ : (กดโทรศัพท์หาลูกสาวเป็นร้อยๆครั้งแต่ไม่มีคนรับ เพราะแก้วลืมโทรศัพท์ไว้ในรถ) หายไปไหนนะยัยแก้ว กะว่าจะให้ไปทานข้าวเป็นเพื่อนพี่เขาซะหน่อย ให้ตายเถอะ ลูกคนนี้ไม่ไหวเลย
.... : เอ่อ... ไม่เป็นไรครับ น้องเขาคงยังยุ่งอยู่มั้งครับ ไว้วันหลังผมจะมาชวนน้องแก้วไปทานอาหารเองแล้วกันนะครับ
แม่แก้ว/เฟย์ : ขอโทษด้วย แล้วก็ขอบใจมากนะจ๊ะ
.... : ไม่เป็นไรครับ อีกหน่อยเราก็เป็นคนกันเองแล้วนะครับ งั้นผมขอตัวก่อนแล้วกันนะครับคุณน้า
แม่แก้ว/เฟย์ : จ้าๆ แต่มาคราวหลังห้ามเรียกคุณน้าแล้วนะให้เรียกว่าคุณแม่
.... : อ่อๆ ได้ครับ ^^ ผมไปก่อนนะครับคุณแม่ (พูดจบก็เดินขึ้นรถแล้วขับกลับบ้านไป)
 
~ 15 นาทีต่อมา ~
แก้วเดินออกมาจากห้องน้ำในชุดเสื้อเชิ๊ตและกางเกงขาสั้น
แก้ว : คุณทำอะไรน่ะ (เดินเข้าไปหาชายหนุ่ม)
โทโมะ : ก็ทำอาหารให้คุณทานไง เสร็จพอดีเลย (พูดแล้วยกจานอาหารมาวางบนโต๊ะกินข้าว) ผมไปอาบน้ำก่อนนะ คุณทานไปก่อนเลยไม่ต้องรอผม
แก้ว : ค่ะ (โทโมะเดินเข้าห้องน้ำไป) คุณนี่ก็น่ารักดีเหมือนกันนะ (พูดกับตัวเองเบาๆ)
เมื่อโทโมะอาบน้ำเสร็จก็เดินมาทานอาหาร แล้วทั้งคู่ก็กำลังจะเริ่มติวหนังสือกันต่อ แต่...
โทโมะ : เดี๋ยว!!
แก้ว : มีอะไรคุณ
โทโมะ : เอายามารึเปล่า
แก้ว : เอ่อ... อยู่บ้านน่ะ (พูดจบโทโมะก้เดินไปหยิบยาหลังตู้เย็นมาให้แก้วกิน) ขอบคุณนะ
โทโมะ : อืมๆ (ส่งยิ้มบางๆให้ ก่อนตัดสินใจพูดตัดบทเพื่อไม่ให้หัวใจตัวเองสั่งการอีก) มาๆติวกันต่อเถอะ
แก้ว : อืม ฉันพร้อมแล้ว ว่ามาเลยคุณ
แล้วทั้งคู่ก็ติวกันไปถึง 3 ทุ่ม , 4 ทุ่ม , 5 ทุ่ม , เที่ยงคืน
แก้ว : คุณๆ ฉันไม่ไหวแล้ว ง่วงแล้วอ่ะ หาววววว~
โทโมะ : ผมก็เหมือนกันคุณ ไปนอนกันเถอะคุณไปนอนในห้องผมสิ เดี๋ยวผมนอนโซฟาข้างนอกนี่ก็ได้
แก้ว : ไม่เอาอ่ะนี่ห้องคุณนะ ฉันเกรงใจ ไปนอนด้วยกันก็ได้ ฉันอนุญาต
โทโมะ : มันจะดีหรอคุณ คุณเป็นผู้หญิงนะ
แก้ว : คิดซะว่าวันนี้ฉันเป็นผู้ชายละกันนะ (พูดจบก็ลากแขนโทโมะเข้าห้อง และดึงเขาขึ้นไปนอนบนเตียงๆเดียวกับเธอ)
โทโมะ : เอ่อ...มันจะดีหรอ?
แก้ว : คร่อก Z z z
โทโมะ : อ้าว หลับแล้วหรอเนี่ย (บ่นให้กับความขี้เซาของเธอเบาๆก่อนจะห่มผ้าให้และล้มตัวลงนอนตาม)
 
 
เช้าวันต่อมา
~ ติ๊ดดด ~ << เสียงนาฬิกาปลุก
เมื่อเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นทำให้โทโมะรู้สึกตัวตื่น
โทโมะ : ผู้หญิงอะไร ขี้เซาจริงๆ (บ่นกับตัวเองเบาๆ แล้วค่อยๆเลื่อนมือของแก้วที่กอดเขาแน่นออก) เดี๋ยวผมมาปลุกนะครับ (พูดจบก็ก้มลงจูบที่หน้าผากเนียนของหญิงสาวเบาๆ แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป)
 
~ 10 นาทีผ่านไป ~
โทโมะ : หึ!! ยังไม่ตื่นอีกหรอเนี่ย (ขำเบาๆแล้วเดินมาที่เตียง) แก้วตื่นได้แล้วนะ เดี๋ยวไปสอบไม่ทันหรอก
แก้ว : อือออ~ (รู้สึกตัวตื่น) สอบไม่ทัน คุณก็ให้ฉันผ่านเลยไง ^^ (ตื่นมาก็กวนโทโมะทันที)
โทโมะ : ฝันไปเถอะว่าผมจะให้คุณผ่านง่ายๆ ตื่นเร็วๆเลย จะตื่นไม่ตื่น??
แก้ว : ม่ายยยย~
โทโมะ : งั้นได้ (โทโมะกระโดดขึ้นเตียงแล้วคร่อมแก้วทันที)
แก้ว : คะ...คุณจะทำอะไรอ่ะ
โทโมะ : ถ้าคุณไม่ตื่นผมก็จะปล้ำคุณไง
แก้ว : O_O อ้ายยยยย~ ตะ...ตื่นๆแล้วๆๆๆ (ผลักโทโมะออกจากตัวเต็มแรง และสำเร็จ เธอหลุดออกมาจากตัวของเขาได้ เธอจึงรีบคว้าผ้าขนหนูวิ่งเข้าห้องน้ำไปทันที)
โทโมะ : หึๆๆ (หัวเราะเบาๆ แล้วเดินไปหยิบชุดนักศึกษาของแก้วที่ตากไว้ที่ระเบียงมาให้)
 
~ 15 นาทีผ่านไป ~
แก้วเดินออกมาจากห้องน้ำในชุดผ้าขนหนู และเธอกำลังมองหาชุดของเธอ
โทโมะ : นี่!! ชุดของคุณเอาไปสิ (ยื่นเสื้อผ้าให้แก้ว)
แก้ว : เอ่อ...
โทโมะ : มีอะไรหรอ??
แก้ว : ปะ...ป่าว (ดูเหมือนแก้วกำลังมองหาอะไรบางอย่าง)
โทโมะ : หาไอ้นี่อยู่ใช่มั๊ย (แล้วโทโมะก็ชูชุดชั้นในของแก้วขึ้นเหนือศีรษะ)
แก้ว : เฮ้ย!! เอามานี่นะ -////- (ตอนนี้หน้าของแก้วแดงซ่านด้วยความโกรธและอาย)
โทโมะ : อยากได้ก็มาเอาสิ
แล้วแก้วกับโทโมะก็วิ่งไล้กันเหมือนเด็กๆ แต่แก้วดันลืมไปว่าตัวเองมีผ้าขนหนูเพียงผืนเดียวที่ใช้ปกปิดร่างกายอันงดงามของเธอ ทันใดนั้นเอง แก้วสะดุดผ้าขนหนูตัวเอง ทำให้ผ้าขนหนูหลุดลงไปกองที่ปลายเท้า
แก้ว : อ้ายยยย~ (แก้วรีบดึงตัวโทโมะเข้ามากอด เพื่อเขาจะได้ไม่เห็นอะไรต่ออะไรในร่างกายของเธอ)
โทโมะ : คะ...คุณทำอะไรเนี่ย (ผมทนไม่ไหวแล้วนะ อ้ากกกก~ ><)
แก้ว : เพราะคุณนั่นแหล่ะ หลับตาแล้วเดินตรงไป เร็วๆสิ (แก้วออกคำสั่ง ส่วนโทโมะก็ทำตามอย่างว่าง่าย เมื่อเดินไปถึงผ้าขนหนู แก้วก็รีบหยิบมาพันตัว แล้วผละตัวออกจากโทโมะทันที)
โทโมะ : ไปแต่งตัวได้แล้วไป เดี๋ยวสายนะ
แก้ว : ก็เอานั่นมาสิ (พูดแล้วชี้ไปที่ชุดชั้นในที่อยู่ในมือของโทโมะ)
โทโมะ : อ่ะ!! เอาไปสิ (พูดแล้วยื่นให้ แก้วคว้าแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไปแต่งตัวอย่างรวดเร็ว)
 
อัพแล้วววว ลาเลยนะๆๆ 5555+
ตอนนี้ไม่มีอะไรอีกแล้วเนอะ ซอรี่ๆๆ T^T