Occur On Campus มหาลัย อุ่นไอรัก

~ 30 นาทีผ่านไป ~

แก้ว : แฮ่กๆๆ (แก้วหอบด้วยความเหนื่อยก่อนจะวางหนังสือและเอกสารกองโตที่โต๊ะ)

โทโมะ : ตอนนี้เวลา 8 โมง 31 นาที คุณมาสาย

แก้ว : นาฬิกาฉันก็ยัง 8 โมง 29 นาทีอยู่เลย

โทโมะ : ไม่เกี่ยวเพราะผมยึดเวลาตามนาฬิกาของผม

แก้ว : ขี้โกงอ่ะ

โทโมะ : ฉะนั้นผมต้องลงโทษคุณ

แก้ว : ทำไม จะหักคะแนนฉันอีกล่ะสิ ตามสบายเลย ฉันไม่แคร์ (พูดแล้วสะบัดหน้าหนี แต่โดนโทโมะดึงเข้ามาประกบปากทันที) คุณทำบ้าอะไรเนี่ย

โทโมะ : ลงโทษคุณไง ก็คุณบอกผมว่าตามสบายเลย คุณไม่แคร์ ผมก็เลยทำนี่ไง

แก้ว : ไอ้บ้า อาจารย์โรคจิต (พูดแล้วถูปากตัวเองหลายๆครั้ง)

โทโมะ : fด่าแบบนี้อยากโดนอีกรึไง?? (พูดพร้อมกับยื่นหน้ามาใกล้ๆ)

แก้ว : เอาหน้าออกไปไกลๆเลย (ผลักหน้าโทโมะออก แล้วเดินไปนั่งที่ เตรียมตัวเรียน)

โทโมะ : หึ!! (อวดเก่งดีนัก สมน้ำหน้า)

~ เลิกเรียน ~

โทโมะ : คุณจะไปไหน

แก้ว : ไปนั่งเล่นที่สวนดอกไม้ (กำลังจะเดินผ่านหน้าโทโมะไปแต่โดนคว้าข้อมือไว้ก่อน) มีไร??

โทโมะ : รอก่อน ผมไปด้วย

แก้ว : เร็วๆสิ (เมื่อเห็นว่าเถียงไม่ได้จึงยอมแต่โดยดี)

ณ สวนดอกไม้ของมหาวิทยาลัย

โทโมะ : คุณชอบมาที่นี่หรอ??

แก้ว : อืมๆ ฉันว่ามันสงบดี เหมาะกับการอ่านหนังสือ

โทโมะ : พรุ่งนี้หน้ามีสอบย่อยของผมนะ ห้ามลืมล่ะ ไปอ่านมาเยอะๆเลย

แก้ว : ก็กำลังจะอ่านอยู่เนี่ยแหละ คุณมาด้วยก็ดีแล้ว มาติวให้ฉันเลย

โทโมะ : เฮ้ย!! ได้ไงอ่ะ ไม่ได้หรอก ผมเป็นอาจารย์นะ

แก้ว : ก็เพราะคุณเป็นอาจารย์เนี่ยแหละ มาติวให้ฉันเลย ถือเป็นการไถ่โทษไงที่คุณ เอ่อ...

โทโมะ : ที่ผมจูบคุณน่ะหรอ (ถามแก้วกลับอย่างกวนๆ)

แก้ว : นะ...นั่นแหละ จะพูดทำไมเนี่ย ฮึ่ย!! คนอุตส่าห์ลืมแล้วเชียว (มองเห็นหน้าโทโมะที่กำลังขำในท่าทีของเธออยู่) ขำไร!! ถ้าคุณไม่ติวให้ ฉันโกรธคุณจริงด้วย เชอะ!! (พูดแล้วค้อนหน้าใส่)

โทโมะ : ก็ได้ๆ (เมื่อเห็นว่าคนสวยกำลังงอน จึงยอมใจอ่อนแต่โดยดี)

โทโมะกับแก้วติวหนังสือด้วยกันนานมาก แล้วฝนก็ตกลงมา โทโมะจึงพาแก้วไปส่งที่รถ แต่แก้วดันหากุญแจรถไม่เจอ (ก็เธอลืมมันไว้ในหนังสือที่ติวกับโทโมะเมื่อกี้) แก้วจึงขอติดรถโทโมะไปด้วย แต่ไม่ได้ไปบ้านแก้วหรอกนะ ไปคอนโดโทโมะต่างหากล่ะ (ก็ยังติวกันไม่จบนี่นา พรุ่งนี้ก็จะสอบแล้ว แก้วจึงจำเป็นต้องไป)

ณ คอนโดใจกลางเมือง

โทโมะ : ถึงแล้ว!! ตามสบายนะคุณ ^^

แก้ว : ขะ...ขอบคุณ ม...มากนะคะ (พูดด้วยน้ำเสียงสั่น เพราะแอร์ในห้องของเขาหนาวมาก)

โทโมะ : หนาวล่ะสิ (พูดแล้วเดินไปเบาแอร์ ก่อนจะหยิบผ้าห่มผืนหนามาให้หญิงสาว)

แก้ว : แค่เบาแอร์อย่างเดียวก็พอแล้วค่ะ คุณเอาไปเถอะ (ยื่นผ้าห่มคืนให้เจ้าของ)

โทโมะ : ห่มไว้เถอะ ชุดนักศึกษามันบางจะตาย ไม่อายรึไง ถ้าผมทนไม่ไหวขึ้นมาล่ะ คุณจะแย่แน่ (พูดติดตลกนิดๆ แต่ในใจก็คิดอย่างนั้นจริงๆ แล้วหยิบผ้าห่มมาห่มให้แก้ว)

แก้ว : ขะ...ขอบคุณคะ

โทโมะ : ผมว่าคุณไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนดีกว่านะ เดี๋ยวปอดบวมกันพอดี (พูดจบก็ยื่นเสื้อผ้าชุดใหม่ให้ ซึ่งเป็นเพียงเสื้อเชิ๊ตยาวๆ และกางเกงขาสั่นเท่านั้น)

แก้ว : อืมๆ ขอบคุณนะ (พูดจบก็หยิบเสื้อผ้า ผ้าขนหนู แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป)

ตอนนี้ไม่มีอะไรเลยเนอะ เก๊าขอโตดๆๆๆ TT^TT