Occur On Campus มหาลัย อุ่นไอรัก

ทางด้านบ้านศิริมงคลสกุล

แม่แก้ว/เฟย์ : (กดโทรศัพท์หาลูกสาวเป็นร้อยๆครั้งแต่ไม่มีคนรับ เพราะแก้วลืมโทรศัพท์ไว้ในรถ) หายไปไหนนะยัยแก้ว กะว่าจะให้ไปทานข้าวเป็นเพื่อนพี่เขาซะหน่อย ให้ตายเถอะ ลูกคนนี้ไม่ไหวเลย

.... : เอ่อ... ไม่เป็นไรครับ น้องเขาคงยังยุ่งอยู่มั้งครับ ไว้วันหลังผมจะมาชวนน้องแก้วไปทานอาหารเองแล้วกันนะครับ

แม่แก้ว/เฟย์ : ขอโทษด้วย แล้วก็ขอบใจมากนะจ๊ะ

.... : ไม่เป็นไรครับ อีกหน่อยเราก็เป็นคนกันเองแล้วนะครับ งั้นผมขอตัวก่อนแล้วกันนะครับคุณน้า

แม่แก้ว/เฟย์ : จ้าๆ แต่มาคราวหลังห้ามเรียกคุณน้าแล้วนะให้เรียกว่าคุณแม่

.... : อ่อๆ ได้ครับ ^^ ผมไปก่อนนะครับคุณแม่ (พูดจบก็เดินขึ้นรถแล้วขับกลับบ้านไป)

~ 15 นาทีต่อมา ~

แก้วเดินออกมาจากห้องน้ำในชุดเสื้อเชิ๊ตและกางเกงขาสั้น

แก้ว : คุณทำอะไรน่ะ (เดินเข้าไปหาชายหนุ่ม)

โทโมะ : ก็ทำอาหารให้คุณทานไง เสร็จพอดีเลย (พูดแล้วยกจานอาหารมาวางบนโต๊ะกินข้าว) ผมไปอาบน้ำก่อนนะ คุณทานไปก่อนเลยไม่ต้องรอผม

แก้ว : ค่ะ (โทโมะเดินเข้าห้องน้ำไป) คุณนี่ก็น่ารักดีเหมือนกันนะ (พูดกับตัวเองเบาๆ)

เมื่อโทโมะอาบน้ำเสร็จก็เดินมาทานอาหาร แล้วทั้งคู่ก็กำลังจะเริ่มติวหนังสือกันต่อ แต่...

โทโมะ : เดี๋ยว!!

แก้ว : มีอะไรคุณ

โทโมะ : เอายามารึเปล่า

แก้ว : เอ่อ... อยู่บ้านน่ะ (พูดจบโทโมะก้เดินไปหยิบยาหลังตู้เย็นมาให้แก้วกิน) ขอบคุณนะ

โทโมะ : อืมๆ (ส่งยิ้มบางๆให้ ก่อนตัดสินใจพูดตัดบทเพื่อไม่ให้หัวใจตัวเองสั่งการอีก) มาๆติวกันต่อเถอะ

แก้ว : อืม ฉันพร้อมแล้ว ว่ามาเลยคุณ

แล้วทั้งคู่ก็ติวกันไปถึง 3 ทุ่ม , 4 ทุ่ม , 5 ทุ่ม , เที่ยงคืน

แก้ว : คุณๆ ฉันไม่ไหวแล้ว ง่วงแล้วอ่ะ หาววววว~

โทโมะ : ผมก็เหมือนกันคุณ ไปนอนกันเถอะคุณไปนอนในห้องผมสิ เดี๋ยวผมนอนโซฟาข้างนอกนี่ก็ได้

แก้ว : ไม่เอาอ่ะนี่ห้องคุณนะ ฉันเกรงใจ ไปนอนด้วยกันก็ได้ ฉันอนุญาต

โทโมะ : มันจะดีหรอคุณ คุณเป็นผู้หญิงนะ

แก้ว : คิดซะว่าวันนี้ฉันเป็นผู้ชายละกันนะ (พูดจบก็ลากแขนโทโมะเข้าห้อง และดึงเขาขึ้นไปนอนบนเตียงๆเดียวกับเธอ)

โทโมะ : เอ่อ...มันจะดีหรอ?

แก้ว : คร่อก Z z z

โทโมะ : อ้าว หลับแล้วหรอเนี่ย (บ่นให้กับความขี้เซาของเธอเบาๆก่อนจะห่มผ้าให้และล้มตัวลงนอนตาม)

เช้าวันต่อมา

~ ติ๊ดดด ~ << เสียงนาฬิกาปลุก

เมื่อเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นทำให้โทโมะรู้สึกตัวตื่น

โทโมะ : ผู้หญิงอะไร ขี้เซาจริงๆ (บ่นกับตัวเองเบาๆ แล้วค่อยๆเลื่อนมือของแก้วที่กอดเขาแน่นออก) เดี๋ยวผมมาปลุกนะครับ (พูดจบก็ก้มลงจูบที่หน้าผากเนียนของหญิงสาวเบาๆ แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป)

~ 10 นาทีผ่านไป ~

โทโมะ : หึ!! ยังไม่ตื่นอีกหรอเนี่ย (ขำเบาๆแล้วเดินมาที่เตียง) แก้วตื่นได้แล้วนะ เดี๋ยวไปสอบไม่ทันหรอก

แก้ว : อือออ~ (รู้สึกตัวตื่น) สอบไม่ทัน คุณก็ให้ฉันผ่านเลยไง ^^ (ตื่นมาก็กวนโทโมะทันที)

โทโมะ : ฝันไปเถอะว่าผมจะให้คุณผ่านง่ายๆ ตื่นเร็วๆเลย จะตื่นไม่ตื่น??

แก้ว : ม่ายยยย~

โทโมะ : งั้นได้ (โทโมะกระโดดขึ้นเตียงแล้วคร่อมแก้วทันที)

แก้ว : คะ...คุณจะทำอะไรอ่ะ

โทโมะ : ถ้าคุณไม่ตื่นผมก็จะปล้ำคุณไง

แก้ว : O_O อ้ายยยยย~ ตะ...ตื่นๆแล้วๆๆๆ (ผลักโทโมะออกจากตัวเต็มแรง และสำเร็จ เธอหลุดออกมาจากตัวของเขาได้ เธอจึงรีบคว้าผ้าขนหนูวิ่งเข้าห้องน้ำไปทันที)

โทโมะ : หึๆๆ (หัวเราะเบาๆ แล้วเดินไปหยิบชุดนักศึกษาของแก้วที่ตากไว้ที่ระเบียงมาให้)

~ 15 นาทีผ่านไป ~

แก้วเดินออกมาจากห้องน้ำในชุดผ้าขนหนู และเธอกำลังมองหาชุดของเธอ

โทโมะ : นี่!! ชุดของคุณเอาไปสิ (ยื่นเสื้อผ้าให้แก้ว)

แก้ว : เอ่อ...

โทโมะ : มีอะไรหรอ??

แก้ว : ปะ...ป่าว (ดูเหมือนแก้วกำลังมองหาอะไรบางอย่าง)

โทโมะ : หาไอ้นี่อยู่ใช่มั๊ย (แล้วโทโมะก็ชูชุดชั้นในของแก้วขึ้นเหนือศีรษะ)

แก้ว : เฮ้ย!! เอามานี่นะ -////- (ตอนนี้หน้าของแก้วแดงซ่านด้วยความโกรธและอาย)

โทโมะ : อยากได้ก็มาเอาสิ

แล้วแก้วกับโทโมะก็วิ่งไล้กันเหมือนเด็กๆ แต่แก้วดันลืมไปว่าตัวเองมีผ้าขนหนูเพียงผืนเดียวที่ใช้ปกปิดร่างกายอันงดงามของเธอ ทันใดนั้นเอง แก้วสะดุดผ้าขนหนูตัวเอง ทำให้ผ้าขนหนูหลุดลงไปกองที่ปลายเท้า

แก้ว : อ้ายยยย~ (แก้วรีบดึงตัวโทโมะเข้ามากอด เพื่อเขาจะได้ไม่เห็นอะไรต่ออะไรในร่างกายของเธอ)

โทโมะ : คะ...คุณทำอะไรเนี่ย (ผมทนไม่ไหวแล้วนะ อ้ากกกก~ ><)

แก้ว : เพราะคุณนั่นแหล่ะ หลับตาแล้วเดินตรงไป เร็วๆสิ (แก้วออกคำสั่ง ส่วนโทโมะก็ทำตามอย่างว่าง่าย เมื่อเดินไปถึงผ้าขนหนู แก้วก็รีบหยิบมาพันตัว แล้วผละตัวออกจากโทโมะทันที)

โทโมะ : ไปแต่งตัวได้แล้วไป เดี๋ยวสายนะ

แก้ว : ก็เอานั่นมาสิ (พูดแล้วชี้ไปที่ชุดชั้นในที่อยู่ในมือของโทโมะ)

โทโมะ : อ่ะ!! เอาไปสิ (พูดแล้วยื่นให้ แก้วคว้าแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไปแต่งตัวอย่างรวดเร็ว)

อัพแล้วววว ลาเลยนะๆๆ 5555+

ตอนนี้ไม่มีอะไรอีกแล้วเนอะ ซอรี่ๆๆ T^T