Occur On Campus มหาลัย อุ่นไอรัก

ข้างล่างของบ้าน

แก้ว : พี่เฟย์ เมื่อวานขอบคุณนะที่พี่เฟย์อุตส่าห์อุ้มแก้วขึ้นไปนอนข้างบน เพิ่งรู้ว่าพี่เฟย์เป็นพี่ที่ดีก็วันนี้แหละ (พูดจบก็วิ่งเข้ามากอดพี่สาวแน่น)

เฟย์ : โอ๊ยยย~ พอได้แล้วยัยแก้ว (ผละตัวออกจากกัน) พี่ไม่ได้เป็นคนอุ้มแกขึ้นไปนะ

แก้ว : อ้าววว~ แล้วใครอุ้มแก้วขึ้นไปนอนอ่ะ หรือว่า...

เฟย์ : อาจารย์ของแกไง

แก้ว : จริงหรอ?? O_O

เฟย์ : ดูท่าว่าอาจารย์คนนี้เขาจะเป็นห่วงแกมากเป็นพิเศษเลยนะยัยแก้ว แอบมีอะไรรึป่าวเนี่ยไม่ยอมบอกพี่ อย่าบอกนะว่า น้องสาวพี่ขายออกแล้ว เย้ๆๆๆ (พูดอย่างดีใจออกนอกหน้า)

แก้ว : หยุดเลยพี่เฟย์ (พูดแล้วหลบสายตาผู้เป็นพี่) แก้วก็หลงนึกว่าพี่เฟย์เป็นพี่ที่ดี ชิ!! แก้วรีบไปเรียนดีกว่า (พูดแล้วรีบวิ่งออกไปเรียนอย่างรวดเร็ว)

เฟย์ : รีบไปเรียนหรือรีบไปหาใครจ๊ะน้องสาว ฮ่าๆๆ (พูดไล่หลังออกไป)

ณ ห้องสมุดของมหาวิทยาลัย

ตอนนี้แก้วกำลังอ่านหนังสือและตำราเรียนเพื่อเตรีบมสอบย่อยของเธออยู่ แต่แล้วก็มีคนบางคนเดินเข้ามาคุยกับเธอคนๆนั้นก็คือ...

คยองเท : พี่แก้ว!!

แก้ว : อ้าว น้องคยองเท มาอ่านหนังสือหรอคะ?? (แก้วทักรุ่นน้องอย่างเป็นกันเองตามมารยาท)

คยองเท : คะ...ครับ

แก้ว : เอ่อ...นั่งก่อนสิ (แก้วพูดเพื่ออยากจะเปลี่ยนเรื่องคุย)

คยองเท : ครับ แล้ววันนั้นพี่แก้วได้รับดอกไม้ของผมมั๊ยครับ

แก้ว : อ๋อๆ ได้จ่ะ ขอบใจมากนะ ^^ (พูดจบก็ก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือต่อ)

คยองเท : ผมดีใจนะครับที่พี่แก้วชอบ ไว้วันหลังผมเอามาให้อีกนะครับ

แก้ว : ไม่ต้องลำบากหรอกจ้า (ทันใดนั้น บุคคลที่แอบฟังพวกเขาทั้งสองคุยกันมานานก็ปรากฎตัวขึ้น)

โทโมะ : ใช่ครับ ไม่ต้องลำบากหรอก แฟนผม ผมหามาให้เองได้

แก้ว : คุณ!! เอ่อ อาจารย์มาได้ไงคะ

โทโมะ : มากับผม (พูดแล้วลากแก้วออกไป)

หน้าห้องสมุด

แก้ว : คุณๆ นี่คุณ ปล่อยได้แล้วฉันเจ็บนะ (แล้วสะบัดข้อมือออกจากโทโมะอย่างแรง)

โทโมะ : ไอ้นั่นใช่มั๊ย รุ่นน้องปี 1 ที่มาจีบคุณน่ะ

แก้ว : เอ่อ...ใช่ (อ้ำอึ้งอยู่นานก่อนตัดสินใจตอบออกไป)

โทโมะ : แล้วคุณไปยุ่งกับมันทำไม

แก้ว : ฉันไม่ได้ยุ่งกับเขาสักหน่อย เขาต่างหากที่มายุ่งกับฉันเอง

โทโมะ : แต่ผมได้ยินว่าคุณเชิญมันนั่ง หมายความว่าไง

แก้ว : ก็แค่ตามมารยาท แล้วนี่คุณเป็นอะไรเนี่ย ทำไมต้องโมโหใส่ฉันด้วย

โทโมะ : ก็ผมหึง (ตอบไปตามอารมณ์โดยไม่ทันคิดว่าพูดอะไรออกไป)

แก้ว : อะไรนะ (แกล้งถามย้ำอีกรอบ)

โทโมะ : ก็ผมห่วง

แก้ว : หรอ??

โทโมะ : กะ...ก็ผมแค่ไม่อยากให้เรื่องอย่างนี้มาเกิดขึ้นกับนักศึกษาของผม ก็แค่นั้น

แก้ว : อ๋อหรอๆ แต่เมื่อกี้ฉันไม่ได้ยินแบบนี้อ่ะ (ถามแล้วยิ้มอย่างกวนๆใส่โทโมะ ส่วนโทโมะก็พยายามหลบหน้าหลบตาแก้ว) ตกลงหึงหรอ?? (ยื่นหน้าไปถามโทโมะใกล้ๆ)

โทโมะ : ปะ...เปล่าซะหน่อย นี่ว่าแต่คุณเถอะ รีบไปเรียนได้แล้ว คุณมีเรียนตอน 10 โมงกับเที่ยงนะอย่าลืมล่ะ

แก้ว : รู้ดี (บ่นเบาๆกับตัวเอง)

โทโมะ : ผมได้ยินนะ (แกล้งโมโหใส่เพื่อกลบเกลื่อน) ผะ...ผมไปนะ

แก้ว : อืมๆ สรุปไม่ได้หึงใช่ป่ะ?? (แก้วยังคงกวนไม่เลิก)

โทโมะ : บ้าหรอ ยัยบ๊อง หลงตัวเอง ไปนะ อ๋อแล้วก็อย่ากลับไปหามันด้วย ผมห่วง!! (เน้นคำว่าห่วงดังๆใส่หน้าแก้ว แล้วรีบก้าวเท้าเดินจากไป)

แก้ว : ฮ่าๆๆ (ยืนขำกับท่าทีของโทโมะก่อน ขึ้นห้องเพื่อไปเตรียมตัวเรียน)

อัพแล้วนะค้าบ ตามสัญญา TToTT