Occur On Campus มหาลัย อุ่นไอรัก

เช้าว้นต่อมา (วันนี้เป็นวันที่พวกเขาต้องกลับเข้ากรุงเทพกันแล้ว)

โทโมะ : หึ!! ยัยขี้เซา (ตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าแก้วนอนกอดโทโมะแน่น เลยหลุดกลั้นหัวเราะไม่ได้ แล้วโทโมะก็เดินเข้าห้องน้ำไป เมื่อเขาออกมาก็พบว่าแก้วตื่นแล้ว) ตื่นแล้วหรอคุณ

แก้ว : อืมๆ (พยักหน้าให้) ฉะ...ฉันปวดหัวอ่ะคุณ

โทโมะ : เมื่อวานคุณคงเล่นน้ำนานไปหน่อยน่ะ ถึงไม่สบาย (เดินเข้ามาลูบหัวแก้วอย่าเอ็นดู)

สมน้ำหน้า (พูดติดตลกเล็กๆกับแก้ว)

แก้ว : ชิ!! เพราะคุณนั่นแหละทำให้ฉันเป็นอย่างนี้

โทโมะ : นี่ๆไม่ต้องเลยนะ คุณนั่นแหละทำตัวคุณเอง พอตื่นมาก็บ่นเลยนะคุณ ทีเมื่อคืนนะ...

แก้ว : มะ...เมื่อคืนอะ...อะไร

โทโมะ : เมื่อคืนคุณฝันอะไรล่ะ ละเมอทั้งคืนเลย

แก้ว : มะ...ไม่ได้ฝันอะไรเล๊ยยย~ (ปฏิเสธเสียงสูง)

โทโมะ : หรอๆ อืมๆ ไม่ฝันก็ไม่ฝัน งั้นผมคงหูฝาดไปว่าคุณละเมอหาผมทั้งคืนเลย ^^ (พูดแล้วยิ้มอย่างภาคภูมิใจ)

แก้ว : เฮ้ย!! ฉะ...ฉันละเมอว่าอะไรหรอคุณ

โทโมะ : โทโมะอย่าไปนะ อย่าไป อย่าไป (พูดด้วยน้ำเสียงล้อเลียนใส่แก้ว)

แก้ว : O_O

โทโมะ : ฮ่าๆๆ ตกลงบอกมาได้ยังว่าฝันว่าอะไร (เมื่อเห็นว่าแก้วไม่ยอมบอกจึงเดินเข้าไปใกล้ๆ) บอกมา เร็วๆ

แก้ว : จ้างให้ฉันก็ไม่บอกหรอก แบร่ (แลบลิ้นใส่โทโมะแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไป)

โทโมะ : หึ!! ยัยเด็กบ้า

ข้างล่าง ที่รถ

โทโมะ : โหคุณ มาช้าจัง ไอป๊อปกับฟางขึ้นรถกลับไปแล้วนะ

แก้ว : คุณนี่!! ฉันเร็วได้ที่สุดก็แค่นี้แหละ รอได้ก็รอ รอไม่ได้ก็ไม่ต้องรอ (พูดแล้วกอดอกยืนมองหน้าโทโมะ) มองไร!! ขนกระเป๋าดิ (แล้วแก้วก้เดินขึ้นไปนั่งรอบนรถ ชิ!! คนสวยอารมณ์แสีย)

บนรถ

โทโมะ : คุณๆ ตกลงจะบอกได้ยังว่าเมื่อคืนคุณฝันอะไร

แก้ว : ... (ฮึ่ย!! ยังไม่ลืมอีกอ้ากกก~ แก้วใจอยากจะบ้าตาย T^T) ไม่ได้ฝันอะไรสักหน่อย

โทโมะ : งั้นแปลว่าที่คุณละเมอเมื่อคืนก็ตั้งใจใช่ป่ะ

แก้ว : บะ...บ้าหรอ ถ้าฉันรู้ตัวนะ จ้างให้ก็ไม่พูดหรอก

โทโมะ : งั้นบอกมาเร็วๆ ถ้าไม่บอกผมจะหักคะแนนภาคปฏิบัติคุณนะ

แก้ว : เฮ้ย!! อะไรอ่ะ คิดจะใช้อำนาจขู่เข็ญฉันหรอ ฝันไปเถอะ อยากหักก็หักไปสิ (แก้วพูดอย่างไม่แคร์คะแนนของโทโมะเลย)

โทโมะ : ถ้างั้น... (โทโมะเลี้ยวรถมาจอดข้างทาง)

แก้ว : คุณจะทำอะไรอ่ะ จอดทำไม

โทโมะ : ถ้าคุณไม่บอกผม ผมจะจูบคุณ (พูดแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆแก้ว ใกล้แล้วใกล้อีก ใกล้มากๆ)

แก้ว : คะ...คุณไม่กล้าหรอก ขะ...ขับรถต่อไปเดี๋ยวนี้เลยนะ

โทโมะ : ไม่กล้างั้นหรอ (พูดจบโทโมะก็ดึงแก้วเข้ามากดจูบเบาๆ) ทีนี้จะบอกได้รึยัง

แก้ว : O_O (แก้วก็กำลังอึ้งอยู่ไม่หาย ก็ใช่สิ นั่นมันจูบแรกในชีวิตของเธอเลยนี่นา) ทำไมคุณต้องทำถึงขนาดนี้เลย คุณแค่อยากเอาชนะฉันแค่นั้นใช่มั๊ย

โทโมะ : นั่นมันก็แค่ส่วนนึงนะ

แก้ว : แล้วส่วนที่เหลือหล่ะ มันคืออะไร

โทโมะ : ไม่รู้สิ คงเป็นเพราะว่า... ใจผมมันสั่งให้ผมทำอย่างนั้นมั้ง (คำพูดของโทโมะทำให้หัวใจของแก้วเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ)

แก้ว : บะ... บ้า!! (เธอบ่นเบาๆกับตัวเอง ก่อนที่ชายหนุ่มหันมาส่งยิ้มให้เธอแล้วขับรถออกไป)

ณ บ้านศิริมงคลสกุล

โทโมะ : คุณๆ ถึงบ้านคุณแล้วนะ ตื่นได้แล้วยัยขี้เซา

แก้ว : ... (Z z z~)

โทโมะ : เฮ้อออ~ ทำไงดีล่ะเนี่ยยัยขี้เซาเอ๊ยยย~

เฟย์วิ่งออกมาจากบ้านพอดี เพราะมีนัดกับเขื่อนไว้ เมื่อเห็นโทโมะหน้าตาคุ้นๆจึงเอ่ยปากทักทาย

เฟย์ : อ้าว!! คุณ คนที่มารับยัยแก้วไปเที่ยวเมื่อ 2 วันก่อนใช่มั๊ยเนี่ย??

โทโมะ : ครับ ผมโทโมะครับ เป็นอาจารย์ของแก้วที่มหาวิทยาลัยด้วยครับ

เฟย์ : อ๋อค่ะ ฉันชื่อเฟย์ค่ะ เป็นพี่สาวยัยแก้ว (ก้มลงมองดูนาฬิกาตัวเอง) ตายแล้ว!! ไม่ทันแล้ว ตอนนี้แก้วอยู่ไหนคะ (โทโมะเปิดประตูฝั่งข้างคนขับให้พี่สาวได้ดูว่าน้องสาวตัวเองขี้เซาขนาดไหน) เอ่อ...ถ้าคุณไม่รังเกียจ ช่วยอุ้มยัยแก้วไปนอนบนห้องหน่อยได้มั้ยคะ

โทโมะ : เอ่อ...ก็ได้ครับ ผมไม่รังเกียจ

เฟย์ : งั้นฝากด้วยนะคะ นี่ค่ะกุญแจ หาเอาเองนะคะ (กำลังจะวิ่งออกไป) อ่อๆ เกือบลืม ล็อกบ้านให้ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ (พูดจบก็วิ่งออกไปขึ้นรถและขับออกไปด้วยความเร็วสูงทันที)

โทโมะ : เฮ้อออ~ บ๊องอย่างนี้ทั้งบ้านเลยรึป่าวเนี่ย (บ่นกับตัวเองเบาๆ ก่อนเดินมาอุ้มหญิงสาวเข้าไปในบ้าน แล้วมุ่งหน้าไปยังห้องหญิงสาวทันที)

~ แกร๊ก ~

เมื่อโทโมะเปิดประตูห้องเข้าไป สันนิษฐานว่าน่าจะเป็นห้องของแก้ว เพราะภายในห้องนั้นมีแต่รูปของเธอตั้งอยู่เต็มไปหมด แล้ววางตัวแก้วลงบนเตียงนุ่มๆอย่างเบามือที่สุด

โทโมะ : หลับสบายเชียวนะ -*- หลับฝันดีนะ เด็กบ้า (พูดเบาๆที่ใบหูของแก้วก่อนเลื่อนหน้ามาที่แก้มขวาแล้วหอมลงไปอย่างแผ่วเบา)

แล้วโทโมะก็เดินออกไปจากห้อง ลงมาข้างล่าง ก่อนจะล็อกประตูบ้านตามที่เฟย์สั่ง แล้วเดินขึ้นรถและขับออกไป

อัพเลี้ยวน้า อิอิ ^[++]^

ชดเชยที่หายไปนาน (ความจริงก็ไม่นานเท่าไหร่เลยเนอะ 555)