รู้ไว้ซะ...ฉันไม่เต็มใจรักนาย!!

ตอนที่ 44
“ อาการอย่างกับคนท้อง ” ฉันไม่ได้ท้องงงง
“ แกอาเจียนบ่อยจัง ” ฉันไม่สบาย
“ ทำไมลูกทานแต่ของเปรี้ยวๆล่ะจ๊ะ ” ก็หนูอยากกินนี่คะ

และหลังจากที่ฉันไปตรวจมา
“ ตั้งครรภ์ !! O.O ”
“ เธอท้องได้ไงยะ ” ฉันจ้องตาปลากัดมาย่ะ
“ เธอท้องกับฉันเหรอ ^ ^ ” ท้องกับซุปเปอร์แมนมั้ง ........... ยิ้มไปคนเดียวเหอะไอ้บ้า
“ โอ้ แม่จะมีหลานแล้ว ” = =*


วันที่ XX/XX/25XX
“ วันนี้พี่ฟางสวยมากกกกก ” วันนี้เป็นวันแต่งงานของพี่ฟางกับพี่ป๊อปนั่นเอง และตอนนี้ฉันก็อยู่ในงานแล้ว
“ วันอื่นฉันไม่สวยหรือไงแก้ว ”
“ ก็วันนี้สวยกว่าไง ฮ่าๆๆ ” ฉัน
“ ขี้เกียจเถียงแล้ว บู้ๆ ไปถ่ายรูปหน้างานดีกว่า ป๊อป ” พี่ฟาง
“ คร้าบบบบ ” เชื่อฟังพี่ฟางจริงๆ ถ้าโทโมะเป็นอย่างนี้บ้างก็คงดี................เฮ้ยยย คิดไรวะเนี่ย

อีกหลายๆวันต่อมา
“ คุณแม่คร้าบบบบ มันจะไม่เว่อร์ไปหน่อยเหรอ ยังไม่รู้เลยว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย ” วันนี้ คุณแม่ซื้อเสื้อผ้า ของใช้สำหรับเด็กแรกเกิดมาเต็มเลย ฉันแอบเห็นด้วยกับโทโมะนะ
“ เตรียมไว้ก่อนจ้ะ แม่ไปละนะ บายจ๊ะ ”
“ หวัดดีค่ะ/ครับ ”
“ เอาน่าพี่โทโมะ หลานคนแรกคนตระกูลนี่ ” คิดกันไปไกลแล้วววว
“ อึก!! อุ๊บบบบบ โทโมะ..นายช่วยออกไปห่างๆฉันหน่อยได้มั้ย ” ฉันพูดทั้งๆที่มียังปิดปากไว้อยู่
“ ฮะ อะไรนะ พูดดังๆซิ ! ” ยื่นหน้ามาใกล้ไปใหญ่เลย
“ อุ๊บบบบ อ้วกกกกกกก ................... ฉัน...ฉันเตือนนายแล้วนะ ” เอาอีกแล้ว เมื่อไรฉันจะหายสักทีเนี่ย ........ พอท้องก็น่าเบื่อเหมือนกันนะ แต่ดีอยู่อย่างนึง ....ฉันไม่ต้องไปทำงาน ฮิๆๆโทโมะไม่ให้ไปตั้งแต่ตอนรู้ว่าท้องแล้ว โฮ่ๆๆ สบาย ^^
“ ว้ากกกก.................................... เต็มๆ ดีนะที่ไม่โดนหน้า ”
“ น้ำหอมกลิ่นนี้เหม็นอ่ะ ไปเปลี่ยนเหอะ ”
“ ฉันใช้มาตั้งนานแล้วนะกลิ่นนี้ ” โทโมะ
“ ถ้างั้นอย่ามาใกล้ฉันละกัน จะอ้วกกกก ”
“ O.O เปลี่ยนก็ได้ T_T ”

“ พี่กิ่ง!^^ มาหาแก้ว มีไรเหรอ ” ว้ากกกก พี่กิ่งมาหาฉันในรอบ6เดือน
“ จำของขวัญที่แกให้พี่เมื่อปีที่แล้วได้มั้ย ” แค่เนี้ย
“ ดอลล่า??ทำไมอ่ะ ” อย่าบอกนะว่า ดอลล่า...ดอลล่า.....ฮึก อือๆๆ ไม่จริงนะดอลล่า T_T
“ ทำหน้าอย่างกับจะร้องไห้ เป็นอะไร ฉันแค่จะเอาดอลล่ามาให้แกเลี้ยง ฉันไม่มีเวลาดูแลมัน ”
“ อ้าววว งั้นตอนนี้ดอลล่าอยู่ไหนอ่ะ ^^ ” ยังไม่เห็นดอลล่าเลย อยู่กับพี่กิ่งมาตั้งหลายเดือน มันจะเป็นหมาติดกาแฟหรือป่าวนะ(สมมติว่าพี่กิ่งชอบกินกาแฟ)
“ อ๊ากกก หมาน้อย หยุดเดี๋ยวนี้นะ มาให้จับซะดีๆ ” ภาพที่ฉันเห็นตอนนี้คือ พะยูน เอ๊ยยย หวายกำลังวิ่งไล่ดอลล่าสุดที่รักของฉันอยู่ แกจะจับหมาฉันไปต้มยำเหรอยัยหวาย
“ ดอลล่า มานี่เร็ว ” พี่กิ่งเรียกแล้วดอลล่าก็วิ่งมาทันที
“ หมาพี่กิ่งเองเหรอค่ะ หวายเห็นมันวิ่งเข้ามาในบ้าน เลยจะจับมันออกไป แฮ่ๆ ”
“ จ้ะ ตอนนี้มันกำลังจะเป็นหมาของแก้วแล้วล่ะ พี่ฝากด้วยนะ แก้วพี่ไปละนะ บาย ”
“ บาย ”

เหงาโว้ยยยยย บางที...นั่งอยู่บ้านเฉยๆมันก็น่าเบื่อนะ จะไปเที่ยวไหนดี
“ ดอลล่า...อยากไปเที่ยวมั้ย ” ฉันหันไปอุ้มดอลล่า
“ ...... ”
“ ทำไมดอลล่าไม่ตอบง่ะ อยู่กับคุณป้ากิ่งนานไปลืมแก้วแล้วเหรอT_T ” พี่กิ่งทำหมาความจำเสื่อม มันลืมฉันๆๆๆ
“ เอ๋อป้ะเนี่ยแก้ว...หมาบ้านแกมันพูดได้เหรอ ” หวายที่กลับมาจากทำงานถามแก้ว
“ เค้าสื่อสารกันด้วยใจย่ะ เนอะดอลล่า ”
“ มันคงบ้าแล้วว่ะเพื่อนฉัน = =* ”
“ ....ฉันอยากไปเที่ยวอ่าหวาย พาไปมั่งดิ ”
“ ไปคนเดียวดิ ” หวาย!! แกใจร้าย T_T
“ ไม่ๆๆแกก็รู้นี่...ว่าพี่แกไม่ให้ฉันไปไหนคนเดียว...ถ้าฉันต้องอยู่อย่างนี้9เดือน ฉันคงกระอักเลือดตายพอดี ” มันบอกว่าอันตราย...บ้าเปล่าวะ
“ ก็ได้ๆ แต่!! พรุ่งนี้นะ ” หวาย
“ โอเค๊ !! ”


วันต่อมา
“ ไปกันสองคนกับอีก1ตัว ^^ พัทยาดีมั้ย ” ฉันอุ้มดอลล่าขึ้นมาบรถด้วย หลังจากโทโมะออกไปได้สักพัก ไม่ได้หนีเที่ยวนะ แค่ไม่ได้บอกเฉยๆฮ่าๆๆ
“ จ้า...เผื่อเจอหนุ่มหล่อๆ อ้ายยยย >< ” หวาย
“ กวินๆ ”
“ เอ๊ะ ขัดเรื่อยเลยยัยเพื่อนบ้านี่ ”

“ ฮ้ายยยย อากาศดีจัง.......รู้งี้มาตั้งนานแล้ว ” หวายวิ่งออกมาอ้าแขนรับลม
“ ไม่คิดจะเปิดห้องสักห้องนอนเล่นเหรอะวะ ” ยืนตากตากลมนานๆแบบนี้ฉันก็ไม่ไหวนะ เป็นลมพอดี - -*
“ แพงเว่อร์...อีกอย่าง..แกจะนอนทำเพื่อ มาไม่กี่ชั่วโมงก็กลับแล้วเว้ยยย ”
“ งั้นไปเช่าเตียงผ้าใบริมหาดนอนก็ยังดี ” ฉัน
“ อื้มมมมม สั่งอาหารมากินด้วยนะ ^^ ………. O.o o.O ว้ายยยยยย แก้ว...เธอเห็นอะไรมั้ย ” หวายทำหน้าตาตกใจ ตื่นเต้น โกรธ โมโห (เอ่อ ... ยังไงกันแน่วะ)พร้อมๆกับชี้ไปที่ชายหญิงคู่หนึ่งที่ฝ่ายหญิงกำลังฉุดกระชากลากถูผู้ชายออกมา ช่างดูโหดร้ายจริงๆ …….. แต่.เอ๊ะ มันคุ้นๆว่ะ
“ หวาย..แกว่าหน้า อะ..อ้าววว เฮ้ย หวายยย ” มันหายไปตอนไหนเนี่ย ไวจริงเพื่อนฉัน
“ กรี๊ดดดดดดดดดด พี่โทโมะ!!! พี่มาที่นี่กับยัยเบลล์ได้ไง ตอบสิ !!ไม่ตอบฉันตบยัยเบลล์จริงๆนะเว้ย ! ”โทโมะ ! OoO ภาพที่ฉันเห็นตอนนี้คือยัยป้าระฆังนั่นกำลังเกาะแขนโทโมะที่ยืนเอ๋ออยู่ ส่วนยัยหวายกำลังกระชากยัยเบลล์ออกมาพร้อมที่จะตบ!
“ ก็โทโมะน่ะสิ..ชวนฉันมาเที่นว กะว่าจะค้างสักคืนสองคืนนะ เขาบอกว่าเบื่อ!!! ..เธอ....เธอก็ด้วย ฮึ ฮึ ” ยัยนั่นแสยะยิ้มอันน่ารังเกียจมาทางฉันและหวาย
เพี๊ยยยยย!!!
“ โอ๊ยยยย ” สำออย! หมั่นไส้โว้ยยยยยย
“ ใครใช้ให้แกพูดยะ!!! ” นี่ก็แรงจริง!
“ เฮ้ยยยย แก้ว เธอมากับหวายเหรอ .......ฉันบอกว่าไม่ให้ออกมาโดยที่ไม่บอกฉันไง!!! ” มันเพิ่งรู้ตัวใช่มั้ย - -* โทโมะผลักเบลล์ออกจากตัวทันที ทำให้เบลล์กระเด็นไปข้างถังขยะ ตามด้วยเสียงหัวเราะสะใจของหวาย
“ ฉันจะมากับใครมันก็เรื่องของฉัน!.......นายไปดูแลยัยพี่เบลล์นู่น ” ฉันขอแรงมั่ง
“ ฉันไม่ได้พูดแบบนั้นนะ...เบลล์เขาขอร้องให้ฉันพามาเที่ยวเฉยๆ ” โทโมะ
“ แล้วนายก็พามา........ถ้าเบลล์ขอร้องให้นายพาไปนอนโรงแรม..นายก็คงไปสินะ ฮึ ! …… หวาย!อย่าไปยุ่งกับยัยขยะเน่านั่น เหม็น!! ” ฉันว่าแล้วหันหลังไปชวนหวายกลับ! จะว่าไป..ฉันก็แรงได้นะเนี่ย ฮิๆ
“ ยี้! จริงด้วย…. เหม็นอ่ะแก้ว ..... ว้ายๆๆหนอนขึ้นหัวแล้วเธอ! ” หวาย
“ ฮะ...กรี๊ดดดดดด หนอนนนนนน ” เบลล์ร้องลั่นแล้วปัดไปทั่วทำให้ผมเผ้ายุ่งเหยิงไปหมด
“ หน้าตาก็ดี....ไม่น่าเป็นบ้าเลยนะคะคุณแม่......น้องชมพู่สงสารจัง ” ว้ากกกก เด็กหาว่าเป็นคนบ้า
“ กรี๊ดดดดดดดด .ฉันไม่ใช่คนบ้านะ ยัยเด็กเอ๋อ!!!! …….. ว้ายยย โทโมะหายไปไหน!! ”
“ แก้ววววว....รอด้วย!!! ” โทโมะวิ่งตามฉันกับหวายมา
“ .............. ”
“ แก้ววววววว ฟังฉันก่อนนนนน ”
“ ..........ว่ามา......... - -* ” ฉัน
“ หวายไปที่รถก่อนเลย เคลียร์ยาววววว ” โทโมะบอก
“ ก็แค่มาเที่ยว...มันผิดด้วยเหรอ ? ” โทโมะ
“ มันผิดก็ตรงที่นายมากับเบลล์แค่สองคนนี่แหละ !! อีกอย่างนายก็แต่งงานแล้ว!!! คนอื่นเขาจะมองอย่างไง เขาคงจะคิดกันว่านายมากับกิ๊ก ชู้ เมียน้อย!!! ................................แต่ฉันว่ามันก็เป็นเรื่องจริงนะ...ระดับยัยนั่นแล้ว คงไม่ปล่อยนายไว้แบบนี้หรอก ”
“ เฮ้ยยยย...แรงไปป้ะ ฉันไม่ได้คิดอะไรกับยัยนั่น เอ๊ยยย เบลล์สักหน่อย ” โทโมะ
“ นายไม่คิด.......แต่เบลล์คิด....ผู้หญิงด้วยกันดูไม่ออกก็ซุปเปอร์บัฟฟูโล่วแล้ว....แสดงตัวซะขนาดนั้น ”
“ เออๆ...ฉันขอโทษ...อย่าโกรธนะ T^T ” งั้นฉันเล่นตัวหน่อยก็ดีนะ
“ ......พูดดีๆด้วย....... ”
“ ขอโทษคร้าบบบบ ”
“ ..........เชอะ!............ ” ฉัน
“ เดี๋ยวปล่อยไปเที่ยว1วัน ^ ^ ”
“ ฉันไม่ใช่หมานะ!! ………… หมา...? กรี๊ดดดดดดดด ดอลล่าหาย!! ” ฉันไปเผลอตอนไหนเนี่ย ดอลล่าหายยยยยย
“ ซื่อบื้อ! หวายมันเอาขึ้นรถไปตั้งนานแล้ว ตาถั่วเหรอ ” เออ! พูดอย่างงี้แหระ..ฉันจะได้โกรธไปอีกสัก10ปี!!
“ .................... ”
“ อาหารอิตาเลี่ยน1มื้อ ” ฉันไม่ใช่คนเห็นแก่กิน......ซะเมื่อไร่ 555+
“ เลี่ยน !! ”
“ อาหารญี่ปุ่น ”
“ สุกๆดิบๆ...ไม่ชอบอ่ะ ”
“ เรื่องมากว่ะ ไม่ต้องกินมันแล้ว ! ” อ้าวเฮ้ยยยย... โทโมะ.. พูดงี้ได้ไงวะ..เดี๋ยวปั๊ดตบร่วง

ตั้งแต่ไปพัทยามา..รู้สึกว่ายัยพี่เบลล์ก็ไม่ได้ห่างกับโทโมะสักเท่าไรนะ ตามติดยิ่งกว่าเดิมซะอีก ฉันละเหนื่อยแทน.......และนี่ก็เป็นอีกวัน(เสาร์)ที่ยัยพี่เบลล์มาหาถึงบ้าน แต่ตอนนี้นายโทโมะยังไม่ตื่น (มั้ง) ขณะที่ฉันกำลังเดินลงบันไดมานั้น
“ มองไรยะ...ยัยพยูน !! ” มาถึงก็ชวนหวายที่นั่งอ่านนิตยสารแต่แอบมองเบลล์ตอนเข้ามานิดๆทะเลาะเลย.. …
“ หาหมาในปากน่ะค่ะป้าขยะเน่า..เลี้ยงไว้กี่ตัวเหรอคะ ดูมันเพล่นพล่านเหลือเกินนะ ” หวาย
“ o.o นี่แกหลอกด่าฉันเหรอยะ!! ฮึ่มมมม เย็นเข้าไว้เบลล์ ............ โทโมะอยู่ไหน !! ”
“ อืมมมม คงไปสวีทกับแก้วอยู่มั้งคะ...อย่าให้เล่านะคะป้า เอ... แต่เล่าดีกว่าเนอะ...เมื่อคืนน่ะสองคนนั้นสวีทหว๊านนนหวานกันซะฉันเขินแทนแก้วเลยล่ะแค่นั้นยังไม่พอนะคะมี..... ” อย่าไปเชื่อนะคะ...ฉันไม่ได้สวีทอะไรกับนายนั่นแบบที่หวายบอกเลย - -*
“ หยุ๊ดดดดด ”
“ ทนฟังไม่ได้ละซี้...แก้วใจ..เล่าให้ป้าเบลล์ฟังสิว่าเมื่อคืนเธอทำอะไรกับพี่โทโมะบ้าง ? ” อ้าวววว โยนให้ฉันเฉยเลย ... ฉันไม่ได้ทำอะไรยังงั้นนะ
“ ยัยแก้ว!! ” เรียกอย่างงี้ฉันก็ขึ้นนะ ยิ่งไม่ใช่คนสนิทด้วย ปรี๊ดเว้ยยยย
“ อะไรยัยเบลล์!!! ” เบลล์เดินขึ้นมาตรงบันไดสูงกว่าที่ฉันยืนอยู่1ขั้น
“ บอกมาเดี๋ยวนี้น้า เธอทำอะไรกับโทโมะของฉัน!!!! ” ยัยนี้ก็เชื่ออีก - -*
“ โทโมะของเธอเหรอ ? ฮ่าๆๆ อยากจะหัวเราะให้ฟันร่วง...ของฉันต่างหากย่ะ!!จำใส่สมองกลวงๆของเธอไว้ด้วย ! ”
“ []o[] กรี๊ดดดดดดด ถ้าฉันไม่ได้โทโมะ....แกก็อย่าหวังว่าจะได้ ”
ผลั่ก!
กรี๊ดดดดดดดด!
เบลล์พูดเสียงดังแล้วผลักฉันลงมา เท่านั้น ทุกอย่างก็มืดมิดทันที
WAII TALK
“ กรี๊ดดดดดดดดดดดด ไม่นะ แก้ว!!!อย่าเป็นอะไรนะ ฮึก...ฮือ ~ ..... เบลล์!!!เธอทำเพื่อนฉัน!!! พี่โทโมะ !! พี่โทโมะ ช่วยแก้วด้วย ฮือๆ ~ ” ฉัน..ฉันทำอะไรไม่ถูกแล้ว มันสั่นไปหมด สิ่งที่ฉันคิดได้ในตอนนี้คือ.....ฉันอยากฆ่ายัยเบลล์ !!!
“ หวาย..เกิดอะไรขึ้น ทำไมแก้วเป็นแบบนี้!!! ” โทโมะที่เพิ่งเข้ามาในเหตุการณ์ตะโกนขึ้นแล้ววิ่งไปที่แก้ว
“ ไม่มีเวลามาอธิบายแล้วพี่..พาแก้วไปโรงพยาบาลเร็ว !! ”
“ เบลล์!! ” ฉันตะโกนลั่นกับเบลล์ที่ยืนสั่นอยู่ที่เดิม
เพี๊ยะ!!!
“ ตบแรก...สำหรับที่แกทำกับแก้ว!! ”
เพี๊ยะ !!!
“ ตบที่สอง...สำหรับที่แกทำกับเด็กที่ไม่รู้อะไรด้วยเลย !! ”
“ ฮือๆ ~ ฉันขอโทษ ”
เพี๊ยะ !!!
“ ตบนี้....เพื่อความสะใจของฉัน !!! ” “ ถ้าเธอไม่เลิกยุ่งกับครอบครัวเรา...ฉันไม่ปล่อยเธอไว้ง่ายแน่ จำไว้ !!! ”
“ ฉันขอโทษ...ฉันแค่ไม่อยากให้ใครมายุ่งกับโทโมะ ฮึก ..ฮือ ~ T^T ตอนนั้นฉันเหมือนขาดสติ ”
“ ก็รู้อยู่นี่....ว่าพี่โทโมะแต่งงานแล้ว..เรื่องระหว่างเธอยังไงมันก็เป็นไปไม่ได้ ”
“ ฉันรู้ดี...ว่าตอนนี้โทโมะเค้ารักแค่แก้วคนเดียว...แต่ฉันก็... ” เบลล์
“ พยายามจะแย่งมางั้นเหรอ ”
“ ฉันขอโทษนะ....ฉันจะออกไปจากชีวิตพวกเธอเอง ฉันขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำลงไป ”
ทางด้านโทโมะ
TOMO TALK
ตอนนี้ผมรอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน เข้าไปเป็นชั่วโมงแล้ว ทำไมยังไม่ออกมาอีกนะ
“ พี่โทโมะ แฮ่กๆ เหนื่อย แก้วเป็นไงมั่ง ” หวายวิ่งกระหืดกระหอบมาตามด้วยป๊อปปี้ ฟาง เขื่อนแล้วก็เฟย์ มากันเต็มเลย
“ หมอยังไม่ออกมา รออยู่เนี่ย เฮ้อออ ”
“ ใจเย็นๆนะเว้ยโทโมะ..แก้วต้องไม่เป็นอะไร..เชื่อฉันสิ!!! ” ป๊อปปี้ปลอบใจผม จะให้ใจเย็นได้ไง..คนทั้งคนนะ
“ หมอออกมาแล้วค่ะ!! ” เฟย์บอก
“ หมอครับ...ภรรยาผมเป็นอย่างไงบ้างครับ ! ”
“ ญาติคุณจริญญาใช่มั้ยครับ......คนไข้ปลอดภัยดีครับ ”
“ เฮ้ออออ โล่ง! ” ทุกคนพูดออกมาพร้อมๆกัน
“ แต่..... ”
“ แต่อะไรคะหมอ ! ” หวาย
“ หมอพยายามเต็มที่แล้ว...แต่.........เราไม่สามารถยื้อชีวิตเด็กในท้องไว้ได้ .................... หมอเสียใจด้วยนะครับ ”
“ T_T ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ด้วย ”
“ ฮือ หลานฉันนนนน ฮึกๆ ~ T^T ”

WAII TALK
วันถัดมา
“ แก้วฟื้นแล้ว เจ็บมากมั้ย ~ ” พี่ฟางถามหลังจากที่ย้ายแก้วมานอนในห้องพิเศษในวันต่อมา หมอบอกให้ดูอาการอีกสักคืน เพราะแก้วเพิ่งผ่าตัดเอาเด็กออกเมื่อวาน T^T คิดแล้วเศร้าแทนเพราะแก้วยังไม่รู้เรื่องเลย
“ .....ก็นิดหน่อยอ่ะพี่ฟาง T.T ......... เจ็บท้องจัง ”
“ เอ่อ...เอาไงดีเฟย์ หวาย ” พี่ฟางหันไปกระซิบเฟย์และคนอื่นๆ
“ บอกความจริงไปเถอะพี่...ดีกว่าให้แก้วรู้ความจริงทีหลัง ...... จะเสียใจกว่านี้ ” ฉัน
“ แก้ว ~ ถ้าพี่บอกอะไรไป แก้วอย่าเพิ่งโวยวายนะ ” พี่ฟางเดินมานั่งข้างๆเตียง
“ มีอะไรหรือเปล่าพี่ฟาง หวาย เฟย์ ? ” แก้ว
“ แก้ว..ไม่มีลูกแล้วนะ ” พี่ฟางค่อยๆพูดออกไป
“ ไม่มีลูก.......หมายความว่าแก้วแท้งเหรอพี่ฟาง ! ไม่จริงงงง ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ T^T ”
“ ใจเย็นๆนะแก้ว ” ฉัน
“ ~ ฮึก ฮึก ฮือ ~ แล้วโทโมะหายไปไหน ” แก้ว
“ โทโมะกำลังไปซื้ออาหารมาให้ แป๊ปเดียวจ้ะ ......... อย่าทำหน้าเศร้าอย่างงั้นสิแก้ว...ทำหน้าแบบนี้มันไม่เหมือนแก้วเลยนะ ”
“ จะให้แก้วมีความสุขได้ไงล่ะพี่ฟาง ทำไมต้องเกิดเรื่องแบบนี้ในชีวิตแก้วด้วย ”
“ บอกแก้วแล้วเหรอ ” พี่โทโมะมาแล้ว ^^
“ ฮือออออออ ~ T^T อย่าพูดเรื่องนี้อีกได้มั้ย ฮึก ฮือออ ”
หมับ ! พี่โทโมะเดินมาที่เตียงแล้วกอดแก้ว ว้ายยย หวายเขินนนนน >///< (หวายเกี่ยวไรด้วย - -*)
“ เรื่องมันผ่านมาแล้ว ร้องไห้ไปมันก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก ” ทำเป็นพูดหล่อนะพี่...ตอนแรกตัวเองยังแอบร้องเลย..เค้าเห็นนะO.o
“ ................... ”
“ อ้าว แก้วหลับแล้วอ่ะ ” พี่โทโมะ
“ งั้นฟางกับเฟย์กับก่อนนะคะ.แก้วจะได้พักผ่อน ”

KAEW TALK
และอีกหลายวันต่อมา
“ ถ้าคุณแม่(โทโมะ)รู้คงจะเสียใจนะ...ท่านตั้งความหวังไว้มากเลย ” ฉันพูดกับโทโมะ
“ คงงั้น .... แต่......ไม่ใช่ว่าไม่มีลูกได้อีกนี่ ฮี่ๆๆ -.,- *O* ” สายตาแบบนี้ ………
“ อย่าบอกนะ ......... ว้ากกกกกกกก ฉันเพิ่งผ่าตัดนะ เดี๋ยวตายกันพอดี ! ”
“ รอให้หายก่อนก็ได้...............เสร็จแน่ ฮ่าๆๆ ” ไอ้บ้าโทโมะ!!!
“ หยุดความคิดบ้าๆขอนายไปเลยน้า !!!!!!!! ”



The end !!!!!!! จบแล้วจ้า …………..







กรี๊ดดดดด จบแล้ววววววว ดีใจเว่อร์(?)ตอนนี้ยาวมาก.........หรือป่าว - -*
ขอบคุณทุกๆคนที่ติดตามมากๆนะคะ
ถึงแม้บางคนจะไม่เม้นบ้างก็ตาม ฮี่ๆๆ
เราคงไม่แต่งนิยายเรื่องยาวอีกแล้ว(มั้ง)เพราะมันต้องใช้เวลา อย่างเรื่องเนี้ย..แต่งมาได้ไงวะ ตั้ง 44 ตอน 555+