รู้ไว้ซะ...ฉันไม่เต็มใจรักนาย!!

ตอนที่ 34
โอะ โอ ร้านอาหารอิตาเลี่ยน หรูว่ะ
“ 2 ที่ครับ ” โทโมะพูดกับพนักงาน
“ ค่ะ นี่ค่ะเมนู ” พนักงานพาไปที่โต๊ะแล้วยื่นเมนูมาให้2อัน
“ มองอะไร สั่งดิ ”
“ ทำไม นายจะเลี้ยง ?? ”
“ อือ ” โอ้มายกอท หูฝาดหรือเปล่าวะ
“ เอารีซอตโต้ครับ ”
“ ลาซานย่า1ที่ค่ะ ” มัวแต่สั่งอาหาร ลืมเข้าห้องน้ำได้ไง
“ ไปไหนอ่ะ ”
โทโมะถามแก้วที่ลุกขึ้น
“ เข้าห้องน้ำ ”
“ อืม ฮ่าๆๆ ” หัวเราะอะไรของเค้า
“ เอ่อ ห้องน้ำไปทางไหนคะ ” ฉันถามพนักงาน
“ ขอโทษนะคะ พอดีห้องน้ำเรากำลังปิดปรับปรุงน่ะค่ะ ” OoO ปิดปรับปรุง !!!! อะไรกันนี่ TxT (นิยายเรื่องนี้ชอบทรมานคน)
“ ไม่เป็นไรค่ะ ”
“ อ้าว ไม่เข้าห้องน้ำล่ะ -w- ” ยังมาทำหน้าใสซื่อ ไอ้บ้า รู้แล้วก็ไม่บอก
โทโมะเห็นป้ายที่ติดอยู่อะนะ
“ ................ ” กินๆๆ จะได้รีบๆกลับ “ กินเร็วๆดิ ” ช้ามากเลยนะกว่าจะตักใส่ปากสักคำเนี่ย
“ จะรีบกินไปไหน ”
“ .................. ” ไม่พูด ตอนนี้กินอย่างเดียว
ผ่านไป 10 นาที ลาซานย่าหมดแล้ว ทีนี้ก็เหลือแค่โทโมะ อยากตบนายนี่จริงๆ มันจะแกล้งกันไปถึงไหนฟะ ดูสิ กินยังไม่ถึงครึ่งจานเลย
“ นี่โทโมะ กินเร็วๆหน่อยได้มั้ย =_=++ ” ไม่กล้าตะโกน คนเยอะ
“ ไม่ได้ เดี๋ยวติดคอ ไม่มีมารยาท กินมูมมาม ” มันจะมามีมารยาทอะไรตอนนี้!!! อดทนหน่อยน้าแก้ว
อีก 5 นาทีนายกินไม่หมดฉันไปแล้วนะ
5 นาทีผ่านไป
“ เฮ้ยๆรอด้วย ” ไม่รอแล้วเว้ยขืนรอฉันก็ราดน่ะสิ
แก้วคว้ากระเป๋าแล้วออกจากร้านไปเรียกแท็กซี่ตรงนั้นแล้วขึ้นไปทันที
ส่วนโทโมะตักรีซอตโต้เข้าปากคำสุดท้าย แล้วเรียกพนักงานมาเก็บเงิน
“ ไปหมู่บ้านkamkaze village ค่ะ ”

~ ~ ในที่สุดก็ถึงบ้าน ห้องน้ำจ๋าแก้วมาแล้ว ~ ~
“ อ้าวแก้ว พี่โทโมะไปไหนล่ะ ” หวายถาม
“ เดี๋ยวก็มา ” ฉันพูดแล้ววิ่งขึ้นไปบนห้อง

เฮ้ออออ ค่อยสบายตัวขึ้นหน่อย

“ ไปเที่ยวกันมั้ย ” จู่ๆหวายก็ถามขึ้นขณะนั่งอ่านหนังสือกันอยู่2คนในห้องรับแขก
“ มันหกโมงเย็นแล้วนะ ”
“ ไปชอปปิ้ง อยากซื้อหนังสือพอดี วันนี้มันลดวันสุดท้ายแล้วด้วย ตั้ง50% ” ที่แท้มันงก ^o^
“ ไปก็ได้ ” ฉันพูดแล้วก้มหน้าอ่านหนังสือต่อ “ ชวนกวินไปด้วยดีป้ะ ”
“ ฉันบอกตั้งแต่เที่ยงแล้ว เดี๋ยวกวินก็มา ”
“ หะ อะไรวินๆนะ แกมีแฟนเป็นวิน’มอไซด์เหรอหวาย ”
โทโมะที่เพิ่งลงมาจากห้องพูด
“ สมองพี่คิดอะไรดีๆเป็นกะเค้ามั้ย ” สมน้ำหน้า
“ กล้าย้อนเหรอ ”
โป้กกกกก เสียงโทโมะเขกหัวหวาย
พี่น้องคู่นี้ท่าทางจะปัญญาอ่อน
“ ไปๆ กวินมาแล้ว ” หวายลุกขึ้นแล้วเรียกแก้ว
“ หวัดดีโทโมะ ” กวินทัก
“ ดี ” ดูมันตอบ -_-^
“ ไปหรือเปล่าพี่โทโมะ ” ชวนทำไม -_-;;
“ ไม่ไปดีกว่า ดูเหมือนใครบางคนไม่อยากให้ไป ”
โทโมะพูดพร้อมปลายตามองมาที่แก้ว
“ รู้ได้ไง ” >O<
“ งั้นไปแล้วนะ เอารถแก้วไป Let' go ”
“ เออๆ แล้วห้างไหนล่ะที่แกจะไป ”
“ ห้าง.......... ”
หวายตอบแล้วเดินไปที่รถ

ห้าง…......
“ นี่เหรอที่แกจะซื้อ ”
แก้วพูดแล้วชี้นิยายที่หวายถือ
“ อือ ” หวายตอบแล้วหันไปสนใจหนังสือต่อ
“ นิยายน้ำเน่าทั้งนั้น เฮ้อ ” “ แล้วกวินมันหายไปไหนล่ะ ”
“ ค่อยไปเจอกันที่รถ มันไปซื้อพวกอาหารอ่ะ ” จริงสิ กวินมันอยู่บ้านคนเดียวนี่ เหอะๆ ไม่งั้นอดตาย พี่ซีก็ยังไม่มา “ แกไม่ซื้ออะไรหรอแก้ว ”
“ ไม่อ่ะ เร็วๆล่ะ จะกลับไปดูละคร ”
“ เมื่อก่อนแกไม่ชอบดูละครไม่ใช่เหรอ เห็นบอกว่าปัญญาอ่อน ”
“ เวลาเปลี่ยนรสนิยมก็เปลี่ยน ” แก้ว
“ พูดซะ ได้แล้ว 4 เล่มก็พอ ” หวาย

“ ซื้ออะไรมาอ่ะหวาย ” โทโมะถามเมื่อฉันกับหวายเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นหลังจากกลับจากห้าง
“ หนังสือ ” หวาย
“ นิยาย ” แก้ว
“ ทำไมแกชอบอ่านแต่นิยายว่ะมีแต่นิยายน้ำเน่า เปลืองเงินเปล่าๆ ” บังอาจมาใจตรงกับฉันได้ไง
“ พี่ใจตรงกับแก้วเลย ”
หวายพูดแล้วยิ้มมมมมมม “ แล้วคิดไงมานั่งดูละครล่ะ ปกติไม่เห็นดู ”
“ ไม่มีอะไรทำ เบื่อ ”
“ วันนี้วันอะไรอ่ะแก้ว ” หวาย
“ วันอังคาร ”
“ เฮ้ยยยย รักไม่มีวันตาย !!! พี่โมะเปลี่ยนช่องด่วน!! ” ไอ้นี่ทำอย่างกับขาดละครเรื่องนี้ไม่ได้
“ ไม่เห็นหล่อเลย ” โทโมะ
“ ว่าใคร !! ”
แก้วกับหวายพูดพร้อมกัน
“ ก็พระเอกเรื่องนี้ไง ฉันหล่อกว่าตั้งเยอะ ” หลงตัวเองชะมัด พี่โดมหล่อกว่าอีก
“ อืม หล่อ ”
“ เห็นมั้ยแก้วยังเห็นด้วยเลย ” โทโมะ
“ หล่อกว่าลิงนิดนึงว่ะ ฮ่าๆๆ ”
“ ยัยทอม !!! ”
“ อะไรนายตุ๊ด !! ”
“ เอาเป็นว่าหล่อเหมือนกันค่ะ หล่อคนละแบบน่ะ ”
หวายรีบพูดตัดบทก่อนที่สองคนนี้จะทะเลาะกันไปไกล