รู้ไว้ซะ...ฉันไม่เต็มใจรักนาย!!

ตอนที่ 32
“ แก้ววว ” หวายวิ่งเ ข้ามาเหมือนไม่ได้เจอฉันนานมาก ระวังพื้นยุบนะ ^__^
“ หยุดดดดด แกอย่าทำลายทรัพย์สินบ้านแกดิหวาย กระเบื้องร้าวหมดแล้วเนี่ย ”
“ ไอบ้า !!! แล้ว ทำงานวันแรกเป็นไงมั่งอ่ะ ” หวายเดินมานั่งที่โซฟา
“ น่าเบื่อ แกล้งฉันชัดๆ พี่แกอ่ะ ” ฉันนั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกับหวาย
“ ยังไง ”
“ ก็พี่แกมันเอางานมาให้ฉันทำตั้งเยอะแยะ ฉันก็เลยบอกไปว่า ถ้าใช้ฉันทำงาน ฉันจะโทรไปฟ้องพ่อ ฮ่าๆๆ นายนั่นก็เลยต้องช่วยทำด้วย ฉันก็อุตส่าห์เร่งทำนะเว้ย แต่พี่แกกลับมาบอกว่า งานไม่ได้ใช้วันนี้ น่าตบให้หัวหลุดว่ะ ” o__O O__oโทโมะไม่อยู่แถวนี้ ใช่มั้ย
“ เจอยัยพิมมั้ย ”
“ เจอตั้งแต่ลงรถเลยล่ะ เดินน่าถีบชะมัด แถมยังต้องมาทำงานห้องเดียวกันอีก เซ็ง ”
“ อ๋อๆแกเซ็งที่ยัยพิมมันมาเป็น ก.ข.ค กองขี้ควาย ขวางแกกับพี่โทโมะไม่ให้สวีทกันใช่มั้ย อ่ะๆ เดี๋ยวฉันบอกพี่โทโมะย้ายให้ ” ก.ข.ค กองขี้ควาย ก็เหอะๆ แต่สำหรับพิมเหมาะสมกว่าก้างขวางคอ ส่วนไอ้ประโยคหลัง ฉันอยากเปลี่ยนมาถีบยัยหวายแทนแล้วนะ
“ มั่วๆ ไม่ต้องเลย ”
“ มีเพื่อนใหม่ป้ะ ”
“ ก็มี เออ ฉันเจอกราฟ แฟนเก่ายัยเฟย์ด้วย ”
“ กราฟ กลับมาไทยตั้งแต่เมื่อไร ”
“ น่าจะนานแล้วนะ เป็นผู้จัดการ แล้วก็มีเนย แจม ทีเจ พิชชี่ ”
“ เนย แจม ฝาแฝดอ่ะนะ ฉันก็รู้จัก ”
“ ไปอาบน้ำก่อนนะ ”
“ ไอบ้าแก้ว แกจะรีบอาบไปไหน เพิ่ง5โมงเอง ”
“ เออ นั่นแหละ รำคาญชุดนี้ว่ะ เหนื่อยด้วย จะไปนอนแล้ว ”
“ จะนอนเลยเหรอ แล้วกินข้าวมั้ย ”
“ กินๆ เออ แล้วพี่แกไปไหนแล้วน่ะ ”
“ ไปไหนไม่รู้ ขับรถออกไปแล้ว ถามไม ”
“ เปล่าๆ ” ฉันจะได้นอนอย่างสบายไม่มีมารมารบกวนน่ะสิ โหะๆๆ

อาบน้ำเสร็จและแล้ว ก็ถึงเวลานอน หลังจากวันนี้เหนื่อยมาทั้งวัน ความจริงไม่ค่อยจะเกี่ยวสักเท่าไร เพราะฉันตั้งใจจะดูซีรี่ย์เกาหลีตอนตีหนึ่งต่างหากล่ะ เห็นยัยหวายก็บอกว่าจะดูเหมือนกัน แต่ยัยนี่มันคอซีรี่ย์แถมบ้าเกาหลีอีก ดึกดื่นแค่ไหนมันก็ทน แต่ฉันไม่ค่อยได้ดูตอนกลางคืน มันดึกเกิน ~ กลัวผี T_T ~
ว่าแล้วก็ หลับ ~~~

“ ฉันรักเธอนะแก้ว ”
“ ฉันก็รักนายเหมือนกัน ^__^ ”
พูดจบ โทโมะก็โน้มคอลงมาจูบแก้ว………………………………

เฮ้ยยยย
ฝันไปหรอเนี่ย อี๋ ~ ฝันบ้าอะไรอย่างงี้วะ สยองยิ่งกว่าเห็นผีอีก
“ แก้วๆ ” ใครมานั่งข้างๆเตียง O__o
“ โทโมะ !! ”
ผลั๊ก !!!
“ โอ๊ยยยย เธอมาต่อยฉันทำไม !!!!! ” เขาพูดแล้วเอามือไปถูๆที่แก้ม
“ หะ ฉันต่อยนายเหรอ =O= ”
“ ก็ใช่น่ะสิ เกิดบ้าอะไรขึ้นมาวะ ไม่รู้ตัวอีก ”
“ นี่นายว่าฉันบ้างั้นเหรอไอตุ๊ด !! ”
“ อยากรับก็เอาไปดิ ” กวนๆ
“ แล้วนายขึ้นมาทำไม ”
“ นี่ก็ห้องฉันนะ ยัยหวายให้มาตามไปกินข้าว ”
“ เดี๋ยวนี้ฟังคำสั่งน้องแล้วเหรอ ”
“ บ่นไร ”
“ เปล่า ”
“ แล้วนายจะไปไหน ” โทโมะขึ้นไปนอนบนเตียง
“ นอน ” มันตอบหน้าตาเฉย
“ แต่นั่นมันที่ฉันนะ!! ”
“ ก็เธอจะลงไปกินข้าวก่อนไม่ใช่เหรอ ลงไปสิ ” ไล่ฉันอีก
“ เออ !! ”

“ หวายไปไหนล่ะพี่แมว ” ฉันถามพี่แมวที่กำลังตักข้าวให้ฉันอยู่
“ เอ่อ คุณแก้วขา นี่มันสามทุ่มแล้วนะคะ คุณหวายคงไปนอนแล้วมั้งคะ ” นี่สามทุ่มแล้วหรอ ไวจัง
“ จริงด้วย ” พูดจบ ฉันก็กินอาหารที่อยู่ตรงหน้าเรียบทันที
พี่แมวที่ยืนอยู่แถวนั้นคงคิดว่าฉันกินหรือยัดกันแน่ ช่วยไม่ได้ก็คนมันหิวนี่นา ^////^

“ หวายไปไหนนะ ที่ห้องนอนก็ไม่มี หรือว่าจะไปห้องนั่งเล่น แน่ๆเลย ”
“ แก้ววววว ” นั่นไง เสียงดังมาก่อนตัวแล้ว
“ ดูอะไรอยู่ล่ะ ”
“ นี่ๆ dvd concert jyj ”
“ ดูด้วย ”
จากนั้น หลังจากที่ดู dvd และซีรี่ย์เสร็จ ตีสี่แล้ว

WAII TALK
“ อ้าว แก้วหลับไปแล้ว แก้วๆๆ ” ฉันเขย่าตัวแก้ว แต่มันก็ยังไม่ยอมตื่น ปลุกยากจริงๆยัยเพื่อนคนนี้ - -'' ถ้าไปอยู่ที่อื่นมีหวังโดนฉุดไปแน่ๆ ตัวก็หนักซะด้วย เอาไงดี นอนห้องนี้สักวันก็ได้เนอะแก้ว ฉันนอนเป็นเพื่อนแกเอง (ช่างเป็นเพื่อนที่แสนดีอะไรขนาดนี้)

“ ฮ้าวววววว ” ฉันตื่นขึ้นมา แต่ยัยแก้วยังหลับอยู่อีก แปดโมงเช้าแล้วนะ เดี๋ยวไปทำงานไม่ทัน ฉะนั้นก็ต้องปลุก
“ แก้ว !!!!!! ” หวายตะโกนสุดเสียง ไม่ตื่นให้มันรู้ไป
“ อ่า หวาย ตะโกนทำไม ” แก้วงัวเงียขึ้นมา
“ ก็แกไม่ตื่นสักทีอ่ะ ”
“ งั้นไปอาบน้ำก่อนนะ ”
“ เออ ไปเร็วๆเลยด้วย ”

KAEW TALK
วันนี้เป็นวันที่พี่ซีบอกว่าญาติจะมาที่บ้านด้วยนี่ เอาไงดี ฝากกุญแจยัยหวายไว้ก็ดีนะ
“ หวาย วันนี้แกว่างมั้ย ”
ว่าง มีไร ”
“ ฝากกุญแจนี่หน่อยสิ เดี๋ยวจะมีคนมาเอา น้องพี่ซี ” ฉันยื่นกุญแจไปให้หวาย
“ อืม ได้ๆ ”
“ ฉันว่าฉันช้าแล้วนะ พี่แกช้าโครตตตต ”
“ พี่โทโมะก็เป็นงี้แหละ ตื่นสาย กว่าจะอาบน้ำอีก เมื่อก่อนนะตอนที่ฉันเรียนที่เดียวกับพี่โทโมะ ไปสายแทบทุกวัน จนฉันชินแล้ว ” ยัยหวายเล่าได้อารมณ์มาก ทั้งน้ำเสียง สีหน้า อารมณ์ ท่าทาง (เว่อร์ไปมั้ย)
“ อะแฮ่ม จะนินทาอีกนานมั้ย ”
“ ไม่แล้วค่า ” หวาย
~ ออด ~ ฟังให้เป็นเสียงออดนะ
“ ใครมา ”
“ จะไปรู้มั้ย ”
“ ไม่ได้ถามนาย ”
“ คุณแก้วคะ มีคนมาพบค่ะ คุณคะ เชิญทางนี้เลยค่ะ ” ใครมาหานะ เดินมาแล้วๆ เฮ้ยยยยย
“ กวิน !!!! ” เสียงฉันกับหวาย
“ แก้ว หวาย !! ”
“ นั่งก่อนๆ นายรู้ที่อยู่พวกฉันได้ไงอ่ากวิน ” หวายถาม
“ เก่งอ่ะ ” กวินบอก
“ โรคหลงตัวเองกำเริบหรือไงวะ ”
“ หรือว่าแกคือ น้องชายพี่ซ๊ ”
“ อือ แต่ไม่ใช่น้องแท้ๆน่ะ กุญแจล่ะ ” ไอ้นี่ มาถึงก็ทวงเลย
“ อ่ะๆ ” หวายยื่นกุญแจให้กวิน
“ แก้วววว ไปทำงานได้ยัง ”
“ อยู่ใกล้แค่นี้ ตะโกนหาอะไรหะ ”
“ ไปเร็วๆ สายแล้ว ”
“ มาเร่งอะไรตอนนี้ ไปแล้วนะกวิน ”

GAVIN TALK
ทำไมแก้วถึงยอมแต่งตัวยังงั้นวะ เมื่อก่อนเห็นแต่งตัวอย่างกับทอม
“ ทำไมแก้วมันแต่งตัวแบบนี้อ่ะหวาย ”
“ แก้วทำงานอยู่ที่โรงแรมพี่โทโมะน่ะ เลยต้องแต่งตัวให้ดูดีหน่อย ฉันพามันไปซื้อชุดเอง ฮ่าๆๆ ”
“ อ๋อ ”
“ แล้วแกกลับวันไหนอ่ะ ”
“ มาประมาณ3เดือน หัวหน้าให้เริ่มดูงานอาทิตย์หน้า ”
“ อีกนานเลย แกเพิ่งมาจากอเมริกา ไม่คิดจะพักผ่อนบ้างเหรอ ” ผมอึดครับ
“ ไม่อ่ะ แกมีพวกซีรี่ย์เกาหลีอะไรยังงี้ให้ฉันดูมั้ยหวาย ”
“ ซีรี่ย์เกาหลีเหรอ มี10กว่าเรื่อง จะดูมั้ยล่ะ ”
“ ดูๆ ตอนนี้เลย ^_^ ”
“ งั้นก็ตามมา ”

มาที่แก้ว โทโมะ มั่ง หลังจากถึงโรงแรม

KAEW TALK
“ เธอจำได้ใช่มั้ย ว่าห้องทำงานอยู่ตรงไหน ”
“ ฉันไม่ได้โง่ขนาดนั้นสักหน่อย ”
“ อือๆ ” สงสัยจะเดินไปกินกาแฟมั้ง

“ หวัดดีพิมมี่ ”
“ ดียัยแก้ว ” ฉันดีไปยัยนี่มันก็ดีกลับ “ แตก ” ฉันขอถอนคำพูดเมื่อกี๊
“ อะไรเนี่ย ” แฟ้มอะไร
“ ก็งานที่เธอต้องทำไง ”
“ ห๊า !! ” หนาปึก
“ ไม่ต้องหาหรอก นั่นแหละงานเธอ ต้อง @^%$^^#^$#^$%^!!+%^& ” นี่มันงานของเลขาหรือว่าอะไรกันแน่ฟะ
“ แล้วงานเธอล่ะ ”
“ ก็นี่ไง ” พิมยกแฟ้มอีกอันให้ฉันดู งานหนักเหมือนกัน แต่น้อยกว่าฉัน ไม่เป็นไร นายโทโมกล้าใช้ฉันขนาดนี้ ฉันก็กล้าใช้เค้าเหมือนกัน