รู้ไว้ซะ...ฉันไม่เต็มใจรักนาย!!

ตอนที่ 29

KAEW TALK
มอนิ่งค่า กับเช้าวันเสาร์ที่แสนจะสดใส วันนี้มีความสุขที่ไม่ได้นอนห้องเดียวกับนายโทโมะ ^_^ แต่ตอนนี้ หิวข้าวชะมัดเลย หวายจะโชว์ฝีมือทำอาหารให้ทานอีกแล้ว เมื่อไรจะเสร็จสักที รอเป็นชั่วโมงแล้วนะโว้ยยย
“ หวาย !!! เสร็จยัง!!! ” ชั้นตะโกนเรียกหวายที่อยู่ในห้องครัว
“ เสร็จแล้วค่า !!! ” หวายพูดพร้อมยกอาหารมา
จากนั้นก็กินๆๆแล้วก็กิน
“ วันนี้ชั้นไม่มีงาน ไปเที่ยวกันดีมั้ย ” หวายชวน
“ ก็ดี ”
“ แล้วเธอไม่มีงานมีการทำหรือไงแก้ว ”
“ ไม่มี ” เพราะชั้นจะเข้าร้านหรือไม่มันก็เรื่องของชั้น รายได้มันก็ตกถึงชั้นอยู่แล้วล่ะ ฮ่าๆๆ
“ วันที่ไปอเมริกา พ่อชั้นกับพ่อเธอบอกว่าจะให้เธอไปทำงานที่โรงแรมชั้น ” อะไรนะ ไม่จริง !!!!!!! ไปคุยกันตอนไหน ทำไมชั้นไม่รู้เรื่อง !!!!!
“ ไม่เชื่อ ”
“ จริงๆ เธอจบบัญชีมาใช่มั้ย ” รู้ได้ไง
“ อือ ”
“ งั้นชั้นจะให้เธอมาทำงานแทนพิม แล้วให้พิมไปทำบัญชีแทน เพราะเค้างานยุ่ง ” อย่าบอกนะ ว่าจะให้ชั้นเป็นเลขานายอ่ะ ฟ้ากลั่นแกล้ง T_T แต่ที่นี้มันเปลี่ยนต่ำแหน่งกันง่ายจังเนอะ (มันคือนิยาย)
“ เลขา !! ”
“ ใช่ เรื่องนี้ชั้นคุยกับพิมตั้งแต่เมื่อวานแล้วล่ะ แล้วก็จะให้เธอไปทำงานวันจันทร์นี่เลย ” อยากจะเป็นลม ~
“ โอ๊ย ! ฟังแล้วปวดหัว หวาย ไปเหอะ ”
“ ไปไหน ”
“ ก็แกบอกเองว่าจะไปเที่ยว ”
“ ห้างยังไม่เปิด เพิ่ง9โมงเอง อีกสักครึ่งชั่วโมงค่อยไป ”
“ อือ ” หน้าแตกเลย

~ ก็เพราะชั้นหลงทาง หลงอยู่กลางใจของเธอ ~

ใครโทรมา ............................................. กวิน !!!
“ ไปคุยโทรศัพท์ก่อนนะ ”
แก้วเดินไปนั่งที่โต๊ะในสวน
GAVIN : หวัดดีแก้ว
KAEW : ดี กวิน โทรมามีไร
GAVIN : โทรหาแฟนเก่าไม่ได้หรือไง
KAEW : เออๆ ตกลงมีไรเนี่ย
GAVIN : ที่บริษัทมีคำสั่งให้ชั้นมาดูงานที่ไทยแล้ว 3 เดือน
KAEW : ดีใจด้วย ! มาวันไหน
GAVIN : อาทิตย์หน้ามั้ง
KAEW : ที่พักล่ะ
GAVIN : ก็บ้านแกไง
KAEW : เฮ้ย ไม่ได้ !!!
GAVIN : ล้อเล่น จะไปพักบ้านญาติ
KAEW : แล้วไป บ้านญาติแกอยู่ตรงไหนเหรอ แล้วเค้าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย
GAVIN : ยังไม่รู้เลย ญาติชั้นเค้า ... เอ่อ เดี๋ยวแกก็รู้เองนั่นแหละว่ะ

KAEW : อะไร
GAVIN : แค่นี้นะเว้ย เดี๋ยวเงินหมด บาย
KAEW : บาย


“ ใครโทรมาวะแก้ว คุยนานเชียว ” หวายถามทันทีที่ชั้นเดินเข้ามาในบ้าน
“ ไอ้กวิน ”
“ แฟนเก่าเธออ่ะนะ ”
“ เออ ใช่ เฮ้ย นายรู้ได้ไง !! ”
“ หวายบอก ”
“ แล้วนายไม่ไปทำงานล่ะ ”
“ วันเสาร์อาทิตย์ชั้นหยุดน่ะ ” หยุด ขี้เกียจละไม่ว่า เหมือนชั้น ^_^
“ แล้วกวินมันโทรมาทำไม ”
“ มันบอกว่า จะมาดูงานที่ไทย 3 เดือน ”
“ 3 เดือน นานว่ะ แล้วพักที่ไหน ”
“ บ้านญาติ ”
“ วันนี้เอารถแกไปนะ ”
“ อือ ”

“ ไปดูหนังดีมั้ยหวาย ” ตอนนี้ชั้นขับรถไปแบบไม่มีจุดหมายปลายทาง
“ ดีๆ มีเรื่องไหนเข้าใหม่บ้าง ”
“ เดี๋ยวค่อยไปดูหน้าโรงหนัง ”

“ มี เลิฟ จุลินทรีย์ ศพเด็ก 2002 ฮักนะ สารคาม ”
“ งั้นดู ศพเด็ก 2002 อยากดูหนังผี ”
“ น่ากลัวว่ะแก้ว แค่ดูโปสเตอร์ก็หลอนแล้ว ”
หลังจากดูหนังจบ
“ น่ากลัว หลอน คืนนี้ชั้นจะนอนหลับมั้ย ”
“ แกเลือกเองนะแก้ว ”
“ ไปชอปกัน ” เปลี่ยนอารมณ์ไวจริงๆ
“ แวะร้านนี้ก่อนๆ ” “ ตัวนี้สวยมั้ยแก้ว ” หวายหยิบเสื้อมาให้ชั้นดู
“ ก็สวยดี ”
“ งั้นเอาตัวนี้แหละ พี่คะ เสื้อตัวนี้เท่าไร ” หวายถามพี่ผู้ชาย น่าจะเป็นเจ้าของร้าน ท่าทางคล้ายๆตุ๊ด
“ ตัวนี้ 450 จ้า ส่งตรงมาจากเกาหลีเลยนะคะคุณน้อง ” จริงด้วย
“ 400 ได้มั้ยคะคุณพี่สุดสวย ” ยัยนี่มันเป็นนักต่อราคา เท่าที่จำได้แทบทุกรายต้องใจอ่อน
“ เอ่อ ได้ค่ะ น้องนี่ตาถึงนะค้า มีหลายคนที่ชมพี่แบบนี้น่ะ ” พี่เค้าก็หลงตัวเองซะอีก “ แล้วน้องคนนี้ไม่สนใจหรอจ๊ะ ” พี่เค้าถามชั้นเหรอเนี่ย
“ อ่อ ไม่ค่ะ ” ชั้นพูดยิ้มๆ แล้วเดินออกจากร้านพร้อมหวาย
“ แก้วๆ ไปดูกางเกงร้านนั้นแปบ ” “ แกน่าจะซื้อกางเกงตัวนี้นะแก้ว ” โห กางเกงขาสั้นขนาดนั้น
“ ฝันไปเหอะ ไปดูตัวนั้นดีกว่า ” เจอตัวที่ใช่แล้ว แบบนี้แหละ กางเกงยีนขาเดฟ
“ ตัวนี้ 350 ค่ะน้อง ” เจ้าของร้านเดินมา
“ เอาตัวนี้แหละค่ะ ”

“ เฮ้ย นั่นมันพี่ฟางกับพี่ป๊อปนี่ ” มาสวีท
“ ไหนๆ ”
“ หน้าโรงหนังอ่ะ ”
“ ทานข้าวก่อนดีมั้ย หิวแล้ว ” ก็นะ บ่ายโมงกว่าแล้วนี่
“ อือ ไปกินKFCกัน ” ชั้นจูงมือหวายมาในร้าน
“ เอา ข้าวไก่กรอบเขียวหวาน ข้าวยำไก่ซี้ด ทูน่า คอร์น สลัด ทาร์ตไข่ แล้วก็ เป๊ปซี่ ค่ะ ” จะกินหมดมั้ยเนี่ย
“ แก้วๆ ไปดูชุดทำงานด้วยนะ พี่โทโมะบอก ”
“ หะ บอกตอนไหน ” อาหารแทบจะติดคอ
“ ก็ตอนที่แกไปโทรศัพท์ไง เดี๋ยวเลือกให้เอง ” ซวยสิ ยัยหวายจะเลือกให้
“ ใครจ่าย ”
“ พี่โมะฝากเงินมาแล้ว เกือบหมื่น ” เสื้อผ้าแค่นี้ให้เงินมาตั้งเยอะ จะซื้อให้หมดเล้ย อิอิ
“ อืมๆ ”

“ นี่ๆร้านนี้ เสื้อผ้าผู้หญิง ” หวายดันหลังชั้นเข้าไป “ ตัวนี้สวยดีนะแก้ว ”
“ ไม่ชอบ ” เสื้อเชิ้ตแขนกุดสชมพู
“ ตัวนี้ล่ะ ”
“ หึ ” เสื้อแขนกุดคอกว้าง มีเสื้อกล้ามข้างใน ชุดทำงานเหรอเนี่ย “ ชั้นเลือกเองดีกว่า ” นี่ไง เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีครีม สวยดี ได้ตัวนึงแล้ว
“ เลือกไปสัก 5-6ตัวก่อน วันหลังค่อยมาซื้อใหม่ ” หวายพูด แล้วหยิบเสื้อมาอีกตัว
แล้วก็ตัวนี้ บลาๆๆๆ หมดไป 3000 กว่า
“ ต่อไปก็ไปดูกระโปรง ”
“ กระโปรง !! ”
“ ใช่ ^_^ ”
“ กางเกงไม่ได้เหรอ ”
“ ไม่ได้ มันคือคำสั่งจากเบื้องบน ว่าแกต้องใส่กระโปรง โหะๆๆ ” คำสั่งบ้าบออะไรของมัน ตีงต๊องใหญ่แล้ว
“ ร้านไหนล่ะ ”
“ ร้าน นู้นนนนนนนนนน ” “ ครั้งนี้ชั้นเลือกให้เอง ไม่งั้นแกต้องเลือกกระโปรงยาววววววววแน่ๆ ” รู้ได้ไง
“ อือ ” พอชั้นตกลง หวายก็ลากชั้นเข้าร้านไป
“ นี่ๆ ตัวนี้ ถือไว้นะแก้ว ตัวนี้อีก ตัวโน้น ตัวนั้นด้วย ” เอิ่ม แต่ละตัว อยากกระโดดถีบยัยหวายจริงๆ กระโปรงสีดำสั้นเลยเข่ามาประมาณ3นิ้ว กระโปรงสีเทาเอวสูง ยาวคลุมเข่า แล้วก็อีก3-4ตัว เสียเงินไป เกือบ3000พัน
“ เหลืออะไรอีกน้า ~ คิดๆๆ อ๋อ รองเท้ากับกระเป๋า ” “ เอาส้นสูงไป2คู่ คัชชูอีก 2 คู่ ” จะซื้อไปขายรึไงฟะ
“ ไม่อยากใส่ส้นสูงอ่ะหวาย ” แค่นี้ชั้นก็สูงพอแล้ว
“ เอาไปเหอะน่า เงินพี่โทโมะ 55 ”
“ จริงสิ ไม่ใช่เงินชั้นนี่หว่า ”
“ กระเป๋า 2 ใบก็พอ ”
“ หมดไปประมาณเท่าไร ” หอบของกันเต็มมือแล้ว
“ เก้าพันกว่าได้อ่ะ ”
“ ที่เหลือไปซื้ออาหารกินเลย หิวอ่ะ นี่ก็ทุ่มกว่าแล้วด้วย ”

หลังจากนั้น

“ เมื่อยแล้วอ่า เดินทั้งวันเลย ”
“ กลับๆ ” “ แก้ว แกว่าผู้หญิงคนนั้นคุ้นๆมั้ย ” เออ คุ้นๆเหมือนกัน คล้ายๆ
“ พิม !! ”
“ มาทำอะไร ถ่ายแบบงั้นเหรอ ”
“ นิตยสารชีวจิต ” ชั้นอ่านตัวหนังสือที่สกีนอยู่ข้างหลังทีมงานอ่ะนะ
“ แบบยัยนี่นะ ชีวจิต น่าจะไปถ่ายนิตยสารโรคจิตมากกว่า ”
“ ฮ่าๆๆ พูดถูกใจมากเลยหวาย นึกถึงวันนั้นแล้วยังอดหัวเราะไม่ได้ ฮ่าๆๆ ”
“ ฮ่าๆๆ รีบขึ้นรถเหอะ ก่อนเค้าจะหาว่าเราบ้า ”




คิดว่าญาติกวินคือใคร --