รู้ไว้ซะ...ฉันไม่เต็มใจรักนาย!!

ตอนที่ 28TOMO TALKเฮ้อ กว่าจะเคลียร์งานเสร็จ เหนื่อยชะมัด อ้าว นั่นพิมกำลังไปไหนนะ วิ่งใหญ่เลย คงรีบ“ กรี๊ดดดดด ผะ....ผี .....ผีหลอก ”“ พิมไปไหนหรอครับ ” ผมรีบลงจากรถแล้ววิ่งไปหาพิม“ กะ...... กลับแล้วค่ะ พิมกลัว......ผี ” พิมวิ่งขึ้นรถแล้วขับออกไปทันที“ กลัวผี อะไรของเค้า ” ได้ยินว่าผีหลอก บ้านนี้ผมอยู่มาตั้งหลายปี ไม่เห็นมีผี หรือว่ามีคนแกล้ง แต่ใครมันจะมาแกล้งแบบนี้ล่ะ“ ฮ่าๆๆๆๆๆ โอ๊ย เหนื่อย ฮ่าๆๆๆ ” “ กรามค้าง ฮ่าๆๆๆๆ ”ยัยสองคนนี้เป็นอะไร นั่งหัวเราะกันอยู่ได้ “ เป็นอะไรกัน ” ผมนั่งลงบนโซฟาอีกตัว แล้วเก็บแฟ้มงานกับโน๊ตบุ๊ค“ ปะ ... เปล่า ฮ่าๆๆๆ ” ยังหัวเราะต่ออีก“ เอ่อ พิมเค้าเป็นอะไรอ่ะ เห็นรีบกลับบ้านไปเลย ”“ คะ .......... เค้าคง.....ท้องเสียมั้ง ” หวายพูด“ ไม่ใช่แล้ว เค้าพูดว่าผีหลอกๆด้วย ”“ จะไปรู้เหรอ ”“ เปิดไฟห้องนั้นไว้ทำไม ” แล้วโทโมะก็เดินเข้าไปในห้องนั้น“ พี่โทโมะ !! ” “ อะไร ”“ พี่จะไปไหนอ่ะ ”“ ปิดไฟในห้องนั้นอ่ะ ”“ ห๊า !! ” ยัยสองคนนั้นประสานเสียงกันแค่ปิดไฟ เป็นอะไรกันมากป้ะเนี่ยKAEW TALK ซวยแล้วสิ ไม่ได้ปิดเครื่องคาราโอเกะ เอ๊ะ ! โทรศัพท์ล่ะ อย่าบอกนะว่าอยู่ในห้องนั้น T_T“ แก้ว แกได้ปิดคาราโอเกะนั่นมั้ย ” หวายถามเสียงเบาชั้นส่ายหัวแทนคำตอบ “ หวาย แก้ว !! ” โทโมะตะโกนเรียชั้นกับหวายลั่นบ้าน หวังว่าคงจะไม่รู้ไม่เห็นอะไรนะ“ อะไร !! ” ทำใจดีสู้เสือไปก่อน“ ชั้นต้องถามพวกเธอมากกว่าว่าเธอไปทำอะไรพิมรึเปล่า แล้วนี่เปิดเสียงดนตรีไทยทำไม โทรศัพท์อีก เนี่ยๆ มีเสียง เด็กร้อง หมาหอน เสียงตุ๊กแก บลาๆๆ ” ความซวยมาเยือนแล้ว“ ทำอะไร ไม่มี๊ ” ยัยหวาย แกจะทำเสียงสูงทำไม T_T “ ไม่ต้องเลย พูดเสียงสูงด้วย แสดงว่าโกหก แถมยังทำตัวมีพิรุธกันอีก ” เป็นชุด“ เอ่อ..........เฮ้ย ! ลืมได้ไง ละครเล่นแล้วอ่ะ โชคดีนะแก้ว !! ”แล้วหวายก็วิ่งหายไปกับสายลม ~ ยัยเพื่อนบ้า ทิ้งชั้นได้ไง “ หวายยย !!!!! ” ชั้นจะวิ่งขึ้นไปบนห้อง แต่ !!!!“ ไม่ทันแล้วล่ะ ” อ๊ากกก จับแขนชั้นทำม้ายยยย มันจะลากชั้นไปไหนฟะปัง !! เสียงปิดประตูอย่างแรง“ เธอเป็นคนแกล้งพิมใช่มั้ย ” “ ไม่ใช่ !!! โอ๊ยยยย !!! ” ไอ้บ้า มันบีบแขนช้าน ถ้าแขนขาวๆสวยๆของชั้นช้ำนะไอ้ตุ๊ด ชั้นไม่ปล่อยแกไว้แน่ “ ชั้นรู้ว่าเธอกับหวายเป็นคนทำ ” รู้แล้วจะถามทำเพื่อ“ แล้วไง ”“ แสดงว่าเธอเป็นคนเปิดไอ้เสียงเด็กร้องนี่จริงๆ ”“ ไม่ใช่ ชั้นเปิดเสียงหมา อุ๊บ...OxO… ” ไม่น่าพลั้งปากพูดไปแลย“ นั่นไง จริงด้วย ”“ เออ ชั้นกับหวายทำเอง จะทำไม ”“ พิมไปทำอะไรให้พวกเธอ ถึงต้องแกล้งเค้า ” “ บอกไปนายก็ไม่เชื่อหรอก ใครมันจะไปนิสัยดีแบบพิมของนายล่ะ ”“ พิมเค้านิสัยดี ไม่เหมือนเธอ !! ” แหวะ ดีตายล่ะ“ เหรอ ” ไปนอนแล้ว “ นอนดีกว่า ” เฮ้ยๆ นั่นมันเตียงชั้น ที่นายโซฟาโน่น ไม่คิดจะอาบน้ำรึไง“ ลงไปเลยนะ !!! ”“ ไม่ จะนอนตรงนี้ ” ไอ้บ้า ไล่แล้วยังไม่ลงอีก“ บอกให้ลงป๊ายยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!! ”“ ไม่ !! ถ้าเธอไม่นอนตรงนี้ก็ไปนอนที่อื่น ” กล้าไล่ชั้นเหรอ “ ..................... ”“ เป็นไร เงียบทำไม ”โทโมะลุกขึ้นนั่ง“ กำลังใช้ความคิดว่าจะต่อยนายข้างไหนดี ” ชั้นไม่รอช้า รับจัดไป ที่แก้มขวาของโทโมะ แต่ไม่แรงมากหรอก “ ฮ่าๆๆ ” วันนี้อารมณ์ไม่ค่อยดี ขอระบายอารมณ์นิดนึง“ โอ๊ย !!! ยัยบ้า เธอมาต่อยชั้นทำไมเนี่ย เจ็บนะเว้ย !!! ”“ หมั่นไส้ !! ” แก้วเดินไปหยิบหมอนมา“ ไปไหนน่ะ ” “ ............ ” ชั้นแกล้งเดินหูทวนลม วันนี้มีความสุขจริงๆ ไปนอนห้องหวายดีกว่าWAII TALKก๊อกๆๆ“ หวาย !! ” “ ค่า ” ใครมันมาเรียกชั้นนะ กำลังจะนอนพอดีเลย “ อ้าว แก้ว มีไรอ่ะ ” “ นอนด้วยดื ” ยัยแก้วว่าแล้วก็เดินเข้าห้องทันที ยังไม่อณุญาตเลยนะ“ ทำไมไม่นอนห้องแกล่ะ ” ห้องพี่โทโมะนั่นแหละ“ ก็พี่แก มันแย่งที่นอนชั้นอ่ะ ”“ อือๆ แล้วพี่โมะว่าไรป้ะ ที่แกล้งยัยพิมอ่ะ ”“ ก็ไม่ว่าอะไรนิ บอกแค่ว่า นิสัยไม่ดี !! ”“ แค่เนี้ย ! แล้วพี่โทโมะรู้ได้ไงวะ ว่าเราทำ ”“ ชั้นเผลอพูดไปเองแหละ แฮ่ๆ ง่วง ขอนอนก่อนนะ ”“ เออๆ ”