รู้ไว้ซะ...ฉันไม่เต็มใจรักนาย!!

ตอนที่ 27 “ หวาย ตอนเย็นไปเล่นเทนนิสกันดีมั้ย ”“ แน่ใจนะว่าคราวนี้ไม่พลาดอ่ะ ฮ่าๆๆ ”“ เออน่า ” “ ไปชวนพี่ซีด้วยดีกว่า ”“ พี่เค้าจะว่างเหรอ ”“ ก็ไปดูก่อนไง แกจะเอาของฝากไปให้ไม่ใช่เหรอ ”“ อือ ”“ ไปหาพี่ซีเลยเนอะ ”“ คราวนี้เดินไปมั้ยหวาย อยากออกกำลัง ”“ ก็ดี ไป ! ”.................หลังไหนนะ บ้านเลขที่ 21 ห่างกับช้นตั้ง 10 กว่าหลัง แถมอยู่ท้ายหมู่บ้านอีก“ ขาลากแล้วอ่ะแก้ว ”“ ใช่ รู้งี้เอารถมาดีกว่า ”“ นั่นๆ หลังนั้นใช่มั้ยแก้ว เลขที่ 21 ” ไหนฟะ“ ใช่ๆ ” กริ๊งงงงง จินตนาการว่าเป็นเสียงออด“ อ้าว แก้ว หวาย มีอะไรกันครับ ”“ วันนี้พี่ซีว่างมั้ยคะ ” “ ว่างครับ ทำไม “ ไปเล่นเทนนิสกันมั้ยพี่ซี ” แก้วพูด เกือบลืมเลย แว่นๆ “ อ่ะ พี่ซี ซื้อมาฝาก ”“ โอ้วว ว้าวว แว่น ขอบคุณนะน้องรัก ”“ คร้าบบบ ”“ เออ เมื่อกี๊ถามว่าอะไรนะ ” ซี “ ถามว่าจะไปเล่นเทนนิสมั้ยคะพี่ซี ” หวาย“ ไปๆ แปบนะ ไปเอาไม้ก่อน ” ตกลงไวจริงๆ แล้วพี่ซีก็รีบเข้าไปเอาไม้เทนนิสในบ้าน“ จะเดินไปกันใช่มั้ยเนี่ย ”“ ช่ายยย ” “ เดินก็เดิน ” สนามเทนนิสอยู่ตรงท้ายหมู่บ้าน ใกล้บ้านพี่ซี เลยไม่เหนื่อยเท่าไร“ แก้ว แกไปเล่นกับพี่ซีก่อนเลย ... ชั้น... เหนื่อย ” หวายพูดหอบๆ แล้วเดินไปนั่งตรงขอบสนาม“ แก้ว อย่าทำไม้หลุดมืออีกนะ ฮ่าๆๆ ” ชั้นได้แต่ยิ้มเจื่อนๆให้พี่ซี “ ถ้าหลุด มันจะโดนพี่ซีคนแรกนะ ฮ่าๆๆๆๆ ” หัวเราะทีหลังดังกว่าหลายเท่าผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมง“ หวาย เลิกเล่นเหอะ เหนื่อย! ” ยังไม่ได้หยุดเลย พักรอบเดียวเอง หิวด้วย“ ก็ได้ ”~ ห่างกันสักพัก ห่างกันสักพัก เพื่อจะไปรักคนอื่นมากกว่าเธอหมดรักฉัน เธอก็พูดมา เธอจะมองหน้าทำไม ~เสียงโทรศัพท์หวายดังขึ้น“ ฮัลโหล ”“ (............) ”“ อืม ได้ๆ แค่นี้นะ ”“ ใครโทรมาอ่ะหวาย ”“ พี่โทโมะ บอกว่าวันนี้ไม่ต้องให้ทำอาหารเผื่อ จะไปทานนอกบ้าน กับเพื่อน ”“ งั้นหวาย กับ แก้ว ไปทานอาหารบ้านพี่มั้ย ” พี่ซีชวน“ ค่ะ ” “ งั้นแก้วโทรไปบอกที่บ้านก่อนนะ ” ชั้นพูดพร้อมเดินไปบ้านพี่ซีกัน“ ฮัลโหล พี่แมว วันนี้ไม่ต้องทำอาหารเผื่อนะ ไปทานนอกบ้านกัน แค่นี้นะ ” “ พี่ซีทำอาหารเองป้ะคะ ” หวายถาม“ อืม ทำเองครับ บางทีก็ให้แม่บ้านทำให้ ” “ อ้ะ ถึงแล้ว ไปนั่งรอที่ห้องอาหารก่อนก็ได้ พี่ไปทำอาหารในครัวก่อน ” จะว่าไป พี่ซีแมนกว่าอีตาโทโมะอีก ถึงจะเป็นทอมก็เหอะ ทำอาหารเก่ง (may : ยังไม่ได้กินเลย kaew : ทำอาหารก็เป็น ) พูดก็เพราะ สุภาพบุรษสุดๆ ใครได้เป็นแฟนคงโชคดีมากเลยหลังจากนั้นกลับมาบ้านแล้วน้าตอนนี้ชั้นอาบน้ำเสร็จแล้ว กำลังนั่งเล่นเกมส์อยู่ในห้องนั่งเล่นกับหวาย ห้องนั่งเล่นก็ต้องนั่งเล่น >>งงปรี้นนนน ๆ ๆ ๆ !!!!“ เย้ !! ชนะแล้ว ” อย่างน้อยแกก็ชนะชั้นครั้งแรกจ๊ะหวาย ฮ่าๆๆ“ ใครมันบ้าบีบแตรอยู่ได้วะ ชั้นแพ้เลย ” แก้วพูด “ สงสัยพี่โทโมะมั้ง ” หวายลุกไปเปิดหน้าต่างห้องนั่งเล่น “ รถใครขับตามมาอ่ะหวาย ” แก้วลุกไปดู “ ไม่รู้สิ ลงมาแล้วๆ ”ตะโกนพร้อมกัน โอ้ย ซวยแล้ว ดันเปิดหน้าต่างไว้ ยัยพิมจะได้ยินมั้ยเนี่ย“ ยัยพิม !!!!! ” ชั้นกับหวายรีบหลบPIMMY TALKเมื่อกี๊ชั้นได้ยินใครเรียกอะไรพิมๆ หรือหูแว่วไปเอง“ โทโมะคะ เมื่อกี๊ได้ยินอะไรมั้ย ” พิมถามโทโมะพร้อมนั่งลงบนโซฟา“ ไม่เห็นมีอะไรนี่ครับ ทำไมเหรอครับ ”“ ปล่าวค่ะ ” ชั้นหูแว่วไปเอง สงสัยจะเบลอๆ เมื่อคืนนอนดึก“ ผมขอตัวไปเอาแฟ้มงานกับโน๊ตบุ๊คข้างบนก่อนนะครับ ”“ ค่ะ ” ชั้นทำงานในโรงแรมของโทโมะน่ะ เป็นเลขา นางแบบนั่นเป็นอาชีพเสริม วันนี้มาตรวจดูข้อมูลพวกงบประมาณ ฯลฯ ของโรงแรมกัน ช่วงนี้งานที่โรงแรมยุ่งมากเลย ต้องเอากลับมาทำที่บ้านอีก แล้วยัยหวาย น้องของโทโมะไปไหนล่ะเนี่ย ยัยแก้วนั่นก็อีกคน ครั้งที่แล้วแกล้งชั้นได้เจ็บแสบมากนะ อย่าให้ชั้นได้เอาคืนมั่งก็แล้วกัน“ มาแล้วครับ พิมเช็คข้อมูลพวกนี้แล้วก็ส่งเมลไปบอกกราฟนะครับ ผมมีธุระด่วนที่โรงแรม ” กราฟคือ ผู้จัดการโรงแรม ( กราฟ BVV นั่นแหละ)“ ค่ะๆ ” แล้วโทโมะขับรถออกไป WAII TALKยัยพิมมาทำไมนะ“ แก้ว ไปเล่นดนตรีข้างล่างกัน ” “ อะไร ?? ”“ อยากเล่น ไวโอลีน ห้องข้างล่างอ่ะ ” มันคงงง ห้องนั้นแยกออกไปจากห้องรับแขก ห้องซ้อมร้องเพลงชั้นเอง“ ไปๆ ^_^ ” “ เฮ้ยๆ !! แก้ว นั่นมันยัยพิมนี่นา ” มานั่งทำอะไร“ เออ จริงด้วย อย่าไปสนใจเลย ”“ อือ ”“ นี่ ! เธออ่ะ!! ” เรียกใคร ชั้นกับแก้วงั้นเหรอ“ อะไร !! ” ชั้นเดินไปตรงที่ยัยพิมนั่ง“ เอาน้ำมาให้หน่อยสิ ” กรี๊ดดดดดดดด มันกล้าใช้ช้านนนน “ มีมือก็ไปเอามาเองสิ หรือไม่ก็แม่บ้านโน่น !! ” “ พี่ ! … ” ยัยแก้วจะตะโกนเรีกพี่แมว“ หยุด!!! ชั้นอยากให้พวกเธอไปเอามาให้ มีไรมั้ย ^_^ ” มันยังมาทำหน้าแอ๊บแบ้วอีก“ มี !!! อยากจะลองป้ะละ ชั้นมี2 ส่วน เธอ คนเดียว ฮ่าๆๆๆๆๆ ” คิดผิดไปแล้ว“ ชั้นไม่อยากมีเรื่อง … ” แก้วพูด“ โห ยัยแก้ว เธอนี่ป็นคนดีจริงจริ๊งงง !!! ” มันประชดค่ะ“ ด่าไปก็เปลืองน้ำลาย แล้วอีกอย่าง ชั้นไม่อยากให้ฝ่ามือสวยๆงามๆของชั้นกับหวายจะต้องเปรอะเปลื้อนกับสิ่งสกปรกน่ะ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ชั้นคงต้องซื้อแอลกอฮอลล์มาล้างทุกมื้อก่อนทานข้าวเลยล่ะ ฮ่าๆๆ ” แก้วพูดถูกใจชั้นมากเลยอ่ะถึงมันจะเว่อร์ไปหน่อย ถูกใจกดไลท์ฉึกๆ“ ใช่ !! ไปเหอะแก้ว ” ชั้นไปดึงแขนแก้วไปที่ห้องดนตรี“ กรี๊ …OXO… อุ๊บ ” “ ทำไมไม่กรี๊ดล่ะ กรี๊ดดังๆสิจ๊ะ แบร่ ” หวายหันมาแลบลิ้นใส่พิม ที่ยืนกำมือแน่น“ ฝากไว้ก่อนเถอะ ยัยพยูน ยัยทอมบ้า ”พิมพึมพัมเบาๆ“ มีอะไรหรือเปล่าคะคุณพิม ” แม่บ้านเดินมาถาม“ อย่ายุ่ง !!! ”เธอตวาด ทำให้แม่บ้านคนนั้นรีบลุกออกไปทันที“ พี่แมวไปนอนเลยก็ได้ค่ะ ” ชั้นบอก คิดอะไรดีๆออก“ อารมณ์เสียเลยว่ะแก้ว ”“ ได้ปลดปล่อยว่ะ ฮ่าๆๆ ” เล่นด่าไปเป็นชุดอย่างงั้น KAEW TALK“ มีกีต้าร์ด้วย ของพี่แกหรอ ? ” “ อือ เล่นไปเหอะ ”หวายพูดแล้วไปหยิบไวโอลินขึ้นมาจากกล่อง“ แกล้งยัยนั่นกันมั้ย ” ( หาเรื่องคนอื่นก่อนอีกแล้วหวาย )“ ยังไง ชั้นจำจุดอ่อนของพิมได้ว่า ไม่กินเผ็ด กลัวหนู แมลงสาบ สัตว์เลื้อยคลาน แล้วก็ กลัวผี ! ” “ เราก็หลอกผีไง ฮ่าๆๆๆ แค่คิดก็สนุกแล้ว ”“ ยัยพิมไม่รู้ใช่มั้ย ว่านี่ห้องอะไร ” เพราะห้องนี้มันทึบไปหน่อย“ อืม เราเปิดเสียงให้เป็นดนตรีไทยแค่นี้ก็ขนลุกแล้ว ” “ ชั้นมีริงโทนเสียงหมาหอนด้วย ”“ เอาจ่อไมค์เลย 555 ”“ แล้วเมื่อกี๊พิมไม่เห็นเราเดินเข้ามาใช่มั้ย ”“ คงไม่เห็นนะ เห็นยืนทำท่าจะกรี๊ดอยู่น่ะ ”“ เปิดเพลงเลยนะ ในคาราโอเกะเครื่องนี้มีใช่มั้ย ”“ มีดิ มา เปิดให้ ” หวายเอารีโมทไปกดๆ “ นี่ไง เจอแล้ว ”“ เปิดประตูนิดนึง เสียงจะได้ออก ” ห้องมันอยู่ตรงใต้บันได จินตนาการเองละกัน ~ เต๊ง เตง เต่ง เต้งงงงงงง ~ เตง เต่ง เต้ง เตง เต่ง ~ “ เป็นชั้นก็ขนลุกนะหวาย เสียงดนตรีไทยตอนกลางคืนแบบนี้ ”“ เหมือนกัน ยัยพิมเริ่มหันแล้ว 555“ แก้วๆ เสียงหมาหอน ” ลืมเลย ~ บ๊อก บ๊อก บรู้วววววว ~ “ หวาย ปิดไฟห้องรับแขกด่วน ! ” ดีนะไฟมันอยู่หน้าห้องนี้พอดีพรึ่บ !! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดเสียงอันโหยหวนยิ่งกว่าหมาหอนนี่ ชั้นคิดว่าเป็นเสียงยัยพิม“ หนุกว่ะแก้ว มีเสียงอื่นอีกป้ะ ที่สยองๆอ่ะ ” “ น่าจะมี แปบๆ ” ชั้นเลื่อนโทรศัพท์ดูเสียงริงโทน “ เสียงตุ๊กแก ! ”“ เปิดเลยแก้ว ”~ ตั้ก แก !! ~ ( ไม่รู้มันร้องยังไงอ่ะนะ )“ กรี๊ดดดดด ตุ๊กแก !!! ” พิมโดดขึ้นโซฟาทั้งตัว~ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ~อันนี้ไม่ใช่เสียงพิม แต่เป็นเสียงริงโทนชั้นเอง“ กรี๊ดดด ไม่อยู่แล้ว !!! ” ไม่เจ็บคอบ้างรึไงนะ กรี๊ดอยู่ได้พิมคว้ากระเป๋าแล้ววิ่งออกไปแบบไม่คิดชีวิต“ ฮ่าๆๆๆๆ หยุด ฮ่าๆๆ ไม่ได้ว่ะแก้ว ฮ่าๆๆๆๆ ” หวายเดินออกมานั่งตรงห้องรับแขก“ ฮ่าๆๆ เหมือนกัน ฮ่าๆๆๆ ” ชั้นกับหวายคล้ายคนบ้าเข้าไปทุกที นั่งหัวเราะกันอยู่อย่างนี้แหละ