The Hidden รักร้ายยัยฆาตรกร

ตอนที่ 6

"เฮ้ย!!!พวกแกจะทำอะไรน่ะ?"เสียงปริศนาเอ่ยขึ้น                                                          

 "นายโทโมะ!!" แก้วเอ่ยอย่างตกใจไม่คิดว่าจะมาเจอโทโมะที่นี่                                              

"พวกแกจะอารัมพบทกันอีกนานมั้ยว่ะ? จับพวกมันทั้งสองคนไว้"ชายหนึ่งในหกคนนั้นพูดขึ้นส่วนลูกน้องที่ถูกสั่งก็รีบวิ่งเข้าไปจับตัวแก้วกับโทโมะไว้แต่โทโมะใช้เท้าถีบชายคนแรกที่วิ่งมาล้มลงไป แก้วได้ทีรีบจับมือโทโมะแล้ววิ่งออกไปอย่างเร็วชายทั้งหกรีบวิ่งตามไปอีก                                                      

"แฮ่กๆๆ หาที่ซ่อก่อนเร็ว"แก้วพูดทั้งๆที่ยังหอบอยู่                                                            

"นั่นโกดังร้างนี่ ไปเร็ว"โทโมะว่าแล้วรีบชวนแก้ววิ่งเข้าไปในโกดัง ทั้งสองวิ่งกันจนสุดทางหลังของโกดังซึ่งหลังโกดังเป็นแม่นํ้าสายเล็ก ทั้งสองหันมามองหน้ากันในใจคิดว่าจะเอาไงดีแก้วละสายตาจากโทโมะหันไปดูข้างหลังเห็นศรัตรูที่พึ่งตะลุมบอนกันเมื่อกี๊วิ่งกันมาอย่างกับจะไปแห่ขบวนที่ไหนเพราะมันพาพวกกันมานับสิบ  

"เฮ้ย!!มันอยู่นั่น"ชายคนหนึ่งตะโกนเมื่อเห็นแก้วกับโทโมะยืนอยู่ที่ท้ายโกดัง กลุ่มคนเหล่านั้นก็กรูกันเข้ามาห้อมล้อมแก้วกับโทโมะไว้ ทั้งสองหันไปมองหน้ากันอีกครั้งก่อนจะหันกลับมามองชายหนุ่มนับสิบที่ยืนอยู่ตรงหน้าพร้อมที่จะเกิดการต่อสู้ได้ทุกเมื่อ 

ไม่ปล่อยให้เวลาเสียเปล่าแก้วเป็นฝ่ายเริ่มการต่อสู้ก่อนด้วยการต่อยไปที่หน้าชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้า เมื่อเป็นเช่นนั้นชาชยหนุ่มที่ยืนห้อมล้อมแก้วกับโทโมะรีบสวนกลับทันที การตะลุมบอนเกิดขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้ดูเหมือนว่าจะดุเดือดที่สุด

ทางด้านป๊อปปี้

"อะไรนะ ยัยแก้วนะยัยแก้วหาเรื่องได้ไม้เว้นวัน"ป๊อปปี้โวยวายเมื่อรู้ว่าแก้วไปมีเรื่องกับศรัตรูเก่ายังไม่พอยังชวนโทโมะไปมีเรื่องอีก ตอนแรกก็คิดว่ามันจบไปแล้ว                                                      

"นายครับแล้วเราจะเอายังไงกันดีครับ เพราะว่าฝ่ายนู้นท่าจะไม่ยอมง่ายๆซะด้วย่ะซิครับ"พิชชี่ลูกน้องคนสนิทของเขาร่ายยาว                                                                                         "งั้นเอางี้....."

"แฮ่กๆๆ เหนื่อยเป็นบ้าเลยเว้ย"แก้วสบถออกมาหลังจากจัดการกลุ่มคนนั้นกับโทโมะไปนอนกองกับพื้นจนหมดแต่ละคนหมดสติกันไปหมดแล้ว                                                                                    

"เธอนี่อึดเหมือนกันนะเนี่ย แฮ่กๆๆ"โทโมะพูดทั้งๆที่ยังหอบเหนื่อยจากการต่อสู้                              

"อึดบ้าอะไรกันเล่าชั้นเหนื่อยจะตายอยู่แล้วเนี่ย"แก้วพูดแล้วใช้มือข้างหนึ่งจับแผลตัวเองไว้              

 "เธอ!!!ทำไมเลือดออกแบบนั้นล่ะ หรือว่าเมื่อกี๊..."โทโมะพูดแล้วหยุดค้างไว้แล้วหันไปมองแผลแก้วที่ตอนนี้เลือดออกจนเสื้อที่ใส่มาชุ่มไปด้วยเลือดสีแดงที่หลั่งรินออกมาจากแผลเป็นจำนวนมาก                    

"อย่าพรํ่ามากหน่า ไปจากที่นี่ก่อนเร็ว"                                                                      

"แต่ชั้นว่าเธอไปทำแผลก่อนดีกว่า เสียเลือดขนาดนี้เดี๋ยวก็ได้ตายกันพอดี"                              

"อย่ามาแช่งกันเซ่" แก้วตอกกลับอย่างหัวเสีย                                                            

"แล้วจะไปทำแผลได้ที่ไหนล่ะเนี่ย พวกมันคงตามล่าพวกเราแน่ๆ กลับบ้านดีสุด" โทโมะพูดขึ้น    

  "กลับบ้านไม่ได้นะ ถ้าเราไปที่บ้านคนที่เกี่ยวข้องกับเราก้ต้องตกอยู่ในอันตรายด้วยเพราะฉะนั้นเราควรหลบไปอยู่ที่ไหนสักพักแล้วค่อยส่งข่าวให้เฮียรู้"แก้วพูดทั้งๆที่ยังไม่รู้ว่าจะไปหลบอยู่ที่ไหนดี        

"มันก้ใช่นะ...อืม...คลินิก ใช่เธอต้องไปทำแผลที่คลินิกก่อน แถวนี้น่าจะมีคลินิกเล็กๆนะเพาะว่ามันเป็นแถวนอกเมือง เธอพอจะรู้บ้างมั้ย"                                                            

 "คลินิกๆๆ ใช่แล้ว ไปกันเถอะชั้นนึกออกแล้วเดี๋ยวคลินิกมันจะปิดซะก่อน"แก้วพูดไม่รอช้ารีบดึงโทโมะให้ตามไปทันที

คลินิกแห่งหนึ่ง 

"เธอไปเร็ว คลินิกจะปิดแล้ว"                                                                                  

"เดี๋ยวก่อนค่ะ เดี๋ยวก่อนอย่าพึ่งปิด"                                                                        

"ขอโทษนะค่ะ คลินิกปิดแล้วค่ะ"หมอเจ้าของคลินิกพูดขึ้น                                                    

 "งั้นช่วยทำแผลให้ชั้นก่อนได้มั้ยค่ะ"แก้วพูดนํ้าเสียงเย็นยะเยือกสแหยะยิ้มมุมปากน่ากลัวพร้อมกับกระชับปืนในมือตัวเองให้แน่ก่อนจะจี้ไปที่เอวของหมอ                                                                  

"เธอ...