The Hidden รักร้ายยัยฆาตรกร

ตอนที่ 6  

       หลังจากที่แก้วทำแผลเสร็จก็รีบออกไปจากคลินิกโดยเร็ว ก่อนที่จะมาหยุดที่หน้าท่ารถแถวชานเมือง        

"เรากำลังจะไปไหนกัน?"โทโมะถามอย่างข้องใจเมื่อแก้วพาเขาไปโดยไม่บอกอะไรเลย                    

"เราต้องหลบไปอยู่ที่อื่นสักพักเพราะไอ้พวกนั้นมันคงไม่วางมือง่ายๆแน่"                                    

"แล้วเราจะไปอยู่ไหนกัน?"โทโมะถาม                                                                      

"อืม!! ไปที่รีสอร์ทท้ายเกาะดีสุดละ"แก้วคิดอยู่นานก่อนจะตอบโทโมะไป                                    

"แล้วไอ้รีสอร์ทอะไรนั่นน่ะอยู่ไหนกันละ เรามาที่ท่ารถแล้วนะจะหวนกลับไปที่เดิมชั้นว่ามันคงไม่เวิค"      

"รีสอร์ทอยู่ที่พัทยา ส่วนเราอยู่ที่ชานเมืองมันคงไม่ไกลซักเท่าไหร่มั้ง"แก้วว่าท่าทางไม่ค่อยมั่นใจ          

"อืม!!! ชั้นว่าเราขึ้นรถกันก่อนดีกว่ารถมันจะออกแล้วล่ะ"โทโมะว่าแล้วพาแก้วขึ้นรถเพื่อมุ่งหน้าไปพัทยากัน

ณ จังหวัดชลบุรี 

 ท่าเรือแห่งหนึ่งในพัทยา

"เราจะต้องนั่งเรือไปที่เกาะนู้นนนน"แก้วว่าแล้วชี้ไปทางทะเลซึ่งเกาะมันอยู่ห่างจากท่าเรือไกลลิบๆจนเกืยบมองไม่เห็นเกาะด้วยซํ้าถ้าไม่เห็นแสงสะท้อนจากบ้านเรือนของชาวทะเลแถบนั้น                            

"ทำไมมันไกลนักล่ะ ชั้นคิดว่ามันจะเป็นเกาะนี้ซะอีก"โทโมะว่าแล้วชี้ไปอีกเกาะซึ่งอยู่ห่างจากท่าเรื่อแค่ไม่กี่กิโลแล้วมันก็เป็นเกาะที่สวยมากๆด้วย                                                                              

"ถ้านายคิดว่าเกาะนั้นมันไกล้นักล่ะก็ เชิญนายไปคนเดียวเหอะชั้นยังไม่อยากตายตอนนี้"                      

"หือ..."โทโมะถึงกับงงกับคำพูดของแก้ว                                                                      

"ก็เกาะนั้นน่ะเป็นเกาะของพวกที่มันตามฆ่าเราอยู่ไงล่ะ แล้วก็เป็นเกาะส่วนตัวซะด้วยเข้าไปก็เละสถานเดียว รึนายอยากตายแบบศพไม่สวยก็ไม่มีใครว่านะ"แก้วพูดกวนๆใส่ก่อนจะยืนครุ่นคิดอะไรในใจอยู่พักหนึ่งก่อนที่ถามโทโมะไป

"เอ่อ!!!! โทโมะชั้นมีเรื่องสำคัญจะคุยกับนาย"แก้วตัดสินใจแล้วถามออกไปอย่างชั่งใจ                        

"มีอะไรกับชั้นเหรอ?"โทโมะว่าทำหน้าตาเอ๋อๆจนแก้วหลุดขำออกมา แก้วหายเครียดไปชั่วขณะ            

"ตอนนี้นายคิดใหม่ยังทันนะ..นายจะกลับไปตอนนี้ชั้นก็ไม่ว่า...ทิ้งชั้นไว้ที่นี่แล้วหนีไปก็ได้นะชะ...ชั้นไม่โกรธนายหรอก...ชั้นอยากให้นายคิดดีๆ"                                                                                

"...ชั้นทิ้งเธอไม่ลงหรอกแก้วไหนๆเราก็ต่อสู้กันมาถึงขนาดนี้ แล้วจะให้ทิ้งกันเลยชั้นทำไม่ได้หรอก มันโหดร้ายเกินไป ไหนๆก็มาถึงขนาดนี้แล้วชั้นขอร่วมทุกข์ไปกับเธอด้วยแล้วกัน" แก้วที่ฟังโทโมะจบก็โผเข้ากอดโทโมะทันทีนํ้าตาไหลพรากด้วยความรู้สึกดีใจ ดีใจที่เขาไม่ทิ้งเธอไว้ ดีใจที่เขายังแสดงความเป็นคนอยู่ ส่วนโทโมะไม่พูดอะไรได้แต่กอดแก้วตอบ

"ขอบคุณนะโทโมะ ขอบคุณที่ยังไม่ทิ้งกัน ขอบคุณๆจริง ฮึก"                                             

เธอไม่ได้เข้มแข็งอย่างที่คิดนี่แก้ว เธอเป็นคนที่อ่อนไหวง่ายต่างหาก

"อย่าร้องหน่าเธอเข้มแข็งไม่ใช่เหรอแก้ว เธอไม่อ่อนแออย่างนี้นะ"โทโมะพร้อมยิ้มอย่างอ่อนโยนให้          "ไปกันเถอะ เรือจะิิออกแล้วนะั"แก้วรีบพูดตัดบทแล้วเดินนำิิออกไป                                        

ณ เกาะล้าน

"....