The Hidden รักร้ายยัยฆาตรกร

ตอนที่ 4    

 "สกปรกที่สุด" โทโมะที่ถูกแก้วตวาดใส่ไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่แสยะยิ้มออกมา                          

"มันน่ารังเกียจนักรึไง?"                                                                                                    

"ใช่ มันน่ารังเกียจที่สุด"                                                                                                      

"แต่ชั้นว่ามันไม่น่ารังเกียจสักนิด มันน่าติดใจด้วยซํ้าไป"โทโมะว่าแล้วกดจูบลงไปอีกครั้งโดยแก้วที่ไม่ทันได้ตั้งตัว จูบนี้เป็นจูบที่เร่าร้อนที่สุดโทโมะเริ่มจูบหนักขึ้นเรื่อยๆพร้อมกับสอดลิ้นเพื่อหาความหวานในโพรงปากของแก้ว มือก็เริ่มไม่อยู่สุขเริ่มลูบไล้ร่างกายแก้วไปเรื่อยๆ แก้วที่ตอนนี้หายใจติดขัดเรื่มมีเสียงประท้วงในลำคอมือก็ทุบหน้าอกของโทโมะ โทโมะเองที่รู้สึกได้ก็ค่อยๆผละออกจากริมฝีปากของแก้ว 

เผี๊ยะ...เผี๊ยะ...

แก้วที่กำลังโกรธจัดควคุมอารมณ์ของตัวเองไม่อยู่เผลอตบโทโมะจนหน้า่่หัน แล้วเดินหนีไปทันที  โทโมะเองก็รู้ว่าตัวเองผิดแต่ก็นึกสะใจอยู่เหมือนกันที่สามารถเอาชนะแก้วได้แถมยังเอาคืนสำเร็จด้วย   แก้วเิดินมาหยุดที่เคาเตอร์บาร์แล้วหันไปสั่งเครื่องดื่มแอลกอฮอลล์แล้วก็นั่งดื่มจนเมามายโทโมะเดินมาเห็นเข้าเลยแบกแก้วกลับไปที่บ้าน

ณ บ้านศิริมงสกุล

"ป๊อปโว้ย!!!ชั้นเอาน้องแกมาส่งว่ะเมาจนไม่มีสติแล้วนะ" โทโมะเิดินเข้ามาในบ้านป๊อปปี้ก็ตะโกนเรียกป๊อปปี้ให้มาเอาน้องสาวตัวเอง                                                                                      

"อะไรอีกว่ะ?คนจะหลับจะนอน" ป๊อปปี้พูดเสียงงัวเงีย                                                              

"เอาน้องสาวแกคืนไปซะ"                                                                                                    

"แล้วยัยแก้วมันไปดื่มอะไรมานักหนาว่ะเนี่ย ไอ้น้องคนนี้"ป๊อปปี้ถามอย่างหัวเสีย                        

"แล้วชั้นจะไปรู้มั้ยว่ะ เอามาส่งให้ก็บุยแล้วนะเว้ย" 

รุ่งเช้า ณ บ้านศิริมงคลสกุล

"ยัยแก้วววว" เสียงเฟย์ที่ตะโกนเรียกแก้วดังไปทั่วบ้าน                                                        

"ใครมาแหกปากแต่เช้าว่ะเนี่ย?" ป๊อปปี้ที่พึ่งตื่นตะโกนกลับ                                                  

"ชั้นเองมีไรม่ะ"                                                                                                              

"มะ...ไม่มีไรจ้าา"ป๊อปปี้ตอบกลับด้วยท่าทางที่กลัวเฟย์เพราะกลัวว่าเฟย์จะไปฟ้องฟางเรื่องที่เขา

ไปตะโกนใส่เฟย์                                                                                                                  

"มันออกไปข้างนอกตั้งแต่ไก่โห่แล้ว"                                                                                

"แล้วมันจะไปไหนตั้งแต่ไก่โห่ว่ะเนี่ย?"

"พวกแกต้องการอะไร?"เสียงแก้วถามผุ้คนที่อยู่ตรงหน้า                                                    

 "ไม่มีอะไรหรอก ชั้นแค่คิดว่าจะมาเอาคืนเรื่องคราวก่อนซะหน่อย" ชายหนึ่งในกลุ่มนั้นพูด          

  "ฮึ!! ไม่เห้นจะรู้เรื่อง"                                                                                                        

"จริงเหรอจ๊ะ แต่ชั้นเห็นว่าคนที่ทำพวกชั้นปั่นป่วนเมื่อคราวก่อนเนี่ยแกไม่ใช่รึไง"                      

"แล้วพวกแกอยากโง่กันเองทำไมล่ะ"                                                                                  

"มันจะมากไปแล้วนะ"                                                                                                      

"มันยังน้อยไปด้วยซํ้ากับสิ่งที่พวกแกทำกับชั้น" แก้วไม่พูดเปล่าสวนหมัดใส่หน้าชายคนที่พูดด้วยจนหงายส่วนคนอื่นๆที่เห็นว่าลูกพี่ตัวเองโดนต่อยก็กระโจนเข้าหาแก้วพร้อมกันทันที ตอนนี้มีชายห้าคนกำลังรุมผู้หญิงแ่ค่คนเดียว แก้วไม่ปล่อยช่องว่างให้คู่ต่อสู้ทั้งห้าได้เริ่มก่อนจึงเปิดศึกก่อน ทั้งหกคนตะลุมบอนกันอย่างเมามันไม่มีใครยอมใครแก้วถีบชายหนุ่มคนสุดท้ายที่ยังไม่ล้มลงไปกองกับพื้นจนกระเด็นไปนอนเรียงกันเป็นอย่างดี ก่อนจะวิ่งหนีเข้าซอยเปลี่ยวๆไปซึ่งซอยนี้ไม่ค่อยมีผู้คนนักเพราะมันมีแต่พวกขี้ยา ฝ่ายชายทั้งหกคนนั้นเมื่อตั้งตัวได้ก็รีบวิ่งตามแก้วเข้าไปในซอย แก้วที่วิ่งหนีไปได้ไกลแล้วชายทั้งหกคนนั้นจึงตามไปไม่ทันแต่พอไปถึงสามแยกกลับมีคนตาดีหันไปเห็นแก้วกำลังยืนพิงกำแพงเพื่อหยุดพักอยุ่แก้วที่หันไปเห็นชายทั้งหกก็มายืนเรียงกันอยู่ตรงหน้าแล้ว 

"เฮ้ย!!! พวกแกจะทำอะไรน่ะ?"                                                                                        

"....."