The Hidden รักร้ายยัยฆาตรกร

ตอนที่ 2 
 
ฉั่ว...อั่ก....พลัก....ตุบ
            เสียงของการต่อสู้ดังไม่สิ้นสุด ก่อนที่จะจบลงอย่างอนาถโดยแก้ว สนับมือสีทองอร่ามราคาแพงลิบ ทะลวงเข้าไปในท้องชายคนหนึ่งเข้าอย่างจังจนเลือดไหลทะลักออกมาไม่หยุด                                      
"พิชชี่ จัดการเรื่องนี้ด้วยนะ แล้วปิดข่าวซะดวย" ร่างบางสั่งลูกน้องคนสนิทตรงหน้าที่ตอนนี้ก็เหนื่อยไม่แพ้กัน จากการตะลุมบอนกันยกใหญ่ โดยที่ฝ่ายตรงข้ามบาดเจ็บเจียนตายด้วยกันทั้งนั้น                            
"ครับ นายหญิง" พิชชี่รับคำ ก่อนที่จะไปจัดการเรื่องทั้งหมด                                                    
"เก่งนี่เธอ" โทโมะหันไปพูดกับแก้ว ใบหน้าเย็นชาอย่างเห็นได้ชัด แต่แววตาเจ้าเล่ห์สิ้นดี                      
"เฮอะ! แล้วนายยุ่งอะไรด้วยไม่ทราบ" แก้วว่า ก่อนจะเดินหนีออกไปทันที โทโมะเห็นก็รีบเดินตามออกไป แก้วก็ยิ่งรีบเร่งความเร็วขึ้นอีก ตอนนี้เขาอยากไปให้พ้นหน้าโทโมะมากที่สุด เพราะความรำคาญ                  
 "นี่นาย จะตามชั้นไปถึงไหนเนี่ย" แก้วหันไปว่าโทโมะด้วยความรำคาญ                                        
 "ไม่รู้สิ..." โทโมะหันมาตอบแก้ว ยิ้มมุมปากนิดๆ เมื่อแก้วทำท่าทางกระฟัดกระเฟียดใส่เขา                    
"นี่นาย อย่ามากวนชั้นนะ" แก้วหันไปตะเพิดโทโมะ สายตาเกลียดชังเป็นอย่างมาก                              
"เฮียไม่น่าส่งนายมาเลย โธ่เว้ย..." แก้วสบถออกมาอย่างดัง 
 
 
ย้อนไปตอนที่ป๊อปปี้คุยกับโทโมะ
 
"ฉันอยากปรึกษาแก มาหาฉันหน่อยได้ไหม"                                                                    
"เรื่องอะไร ว่ามาสิ" เหล่าเพื่อนๆทั้งห้าคนของป๊อปปี้ก็มา หลังจากที่ทะเลาะกับแก้วได้สักพัก                
"เรื่องยัยแก้ว"                                                                                                    
"แก้ว...คือใครเหรอ" โทโมะถาม                                                                                
"น้องสาวชั้นเองแหละ" ป๊อปปี้ตอบโทโมะ                                                                      
"ชั้นรู้สึกว่ายัยแก้วเปลี่ยนไป จากเป็นคนที่สนุกสนาน กลับเป็นคนชอบเก็บตัวยิ่งมาพักหลังๆยัยแก้วเป็นอะไรก็ไม่รู้ หลังจากเหตุการณ์วันนั้นรู้สึกว่ายัยแก้วเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ถามอะไรก็ไม่ค่อยตอบมีแต่จะชวนทะเลาะอยู่เรื่อย" ป๊อปปี้พูดสีหน้าไม่ค่อยจะดีสักเท่าไหร่ แววตาดูสับสนกระวนกระวายยังไงไม่รู้ ส่วนเพื่อนๆของเขาก็เข้าใจดี                                                                                                
"ชั้นอยากให้พวกแกช่วยเป็นหูเป็นตาให้ชั้นหน่อยได้มั้ย?" ป๊อปปี้พูดสีหน้าจริงจัง เพื่อนๆของเขาก็รับคำแต่ยังมีอยู่หนึ่งคนที่เข้าใจเขาดี คนๆนั้นคือ เขื่อน เพื่อนคนที่สนิทสุดของเขา เพราะเหตุการณ์วันนั้นที่แก้วโดนจับตัวไปเขื่อนเห็นทุกอย่าง และเขาก็รู้ด้วยว่าแก้วเป็นอะไรแต่ไม่อยากบอกป๊อปปี้ เพราะเขื่อนได้คุยกับแก้วไว้หมด
 
 
กลับมาปัจจุบัน 
 
 
             แก้วที่กำลังมุ่งหน้าไปที่รถราคาแพงของตนเองก็ถูกโทโมะขวางหน้าไว้ แก้วดูจะอารมณ์เสียสุดๆ ส่วนโทโมะที่ตอนแรกว่าจะไม่ตามแก้วไปแล้วนึกสนุกขึ้นมา ตอนที่เห็นหน้าแก้วครั้งแรกโทโมะก็ดูตะลึงๆอยู่นิดหน่อย เพราะป๊อปปี้บอกว่าน้องสาวของเขาจะออกแนวห้าวๆ ทอมๆ แต่พอเห็นตัวจริงเข้า ก็ตอนที่เห็นน่ะ แก้วใส่ชุดเกาะอกสีแดงสด ผิวขาวจนเกือบจะซีดตัดกับชุดที่ใส่เป็นอย่างดี รองเท้าส้นสูงหกนิ้ว รวมไปถึงแววตาที่น่าค้นหา และซ่อนความลับไว้เยอะจนดูออกได้ชัดเจน                                                                          
             โทโมะที่เดินไปขวางแก้วแล้ว แก้วจะเดินหลบโทโมะก็เดินไปขวางอีก เิดินกันไปหลีกกันมา โทโมะที่เป็นคนความอดทนตํ่าเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว  จึงรวบเอวแก้วเข้ามาอยู่ในอ้อมอกของเขาทันทีแก้วได้แต่ใช้มือผลักอกโทโมะไว้ แต่ก็สู้แรงโทโมะไม่ได้                                                                  
"นี่นาย...ปล่อยชั้นเดี๋ยวนี้นะ" แก้วว่าพยามผลักโทโมะสุดแรง                                                  
"ไม่ล่ะ...เธอยั่วชั้นเอง เพราะงั้นชั้นคงไม่ปล่อยเธอง่ายๆหรอก" โทโมะว่า สายตาเจ้าเล่ห์                      
"ชั้นไปยั่วนายตอนไหนกันฮะนายบ้า?" โมเมไปเองชัดๆ                                                      
"คงเป็น...." โทโมะพูดจบก็ก้มดูเรื่อนร่างของแก้ว แก้วได้แต่ทำหน้าโมโหเลยใช้เท้าเหยียบเท้าโทโมะอย่างแรงทำให้หลุดจากอ้อมกอดของโทโมะ                                                                    
"เธอ...ร้ายอย่างนี้มันน่าจับกดนัก" โทโมะไม่พูดปล่าวแต่ผลักแก้วให้หลังชนกับรถที่อยู่ไม่ไกลจากที่เขายืนอยู่ แล้วก็...