ทางแห่งรัก
fangfang
9) ขอคืน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ตอน...ขอคืน
“เอ๊ะ!!” ร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อรถที่ควรจะแล่นผ่านไปนั้นเคลื่อนตัวกลับมา และก็จอดเทียบอยู่ตรงหน้าเธอ
หันมองรถข้างหน้าอย่างหวาดๆเพราะไม่รู้ว่าเจ้าของรถคันนี้จะมาร้ายหรือดี
เจ้าของรถเองเมื่อเคลื่อนตัวมาจอดอยู่หน้าหญิงสาวเรียบร้อย ก็ลดกระจกด้านข้างคนขับลง พร้อมกับยื่นหน้า
มาดูให้แน่ใจว่าใช่คนที่เค้าคิดไว้หรือเปล่า
“ฟาง...ทำไมมาอยู่ที่แบบนี้คนเดียวเนี้ย!!” เอ่ยพูดอย่างแปลกใจถามเพื่อนสาวที่มาอยู่ในที่ๆค่อนข้างเปลี่ยวแบบ
นี้เพียงคนเดียว ไร้ซึ่งวี่แววของแฟนหนุ่มซึ่งก็คือเพื่อนสนิทของเค้านั่นเอง “ไอ้ป๊อปล่ะ...ไปไหน”
“โทโมะ...” เอ่ยออกมาอย่างดีใจ เมื่อคนที่เธอเจอคือเค้า เพื่อนสนิทของป๊อปปี้ ไม่ได้เป็นคนร้ายอย่างที่ใจ
หวาดกลัว
“ว่าไง...มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แล้วไอ้ป๊อปไปไหนเนี้ย ทำไมปล่อยให้ฟางมาอยู่ที่แบบนี้คนเดียว” เอ่ยถามออกมา
อย่างสงสัย เมื่อหญิงสาวได้เข้ามานั่งในรถของเค้าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“คือป๊อปเค้าไปหาเพื่อนน่ะ” ตอบออกไปเสียงเบาหวิว เหมือนกับพูดกับตัวเองมากกว่า
“เป็นอะไรหรือเปล่าฟาง ทะเลาะกับไอ้ป๊อปหรอ?” จอดรถแล้วก็หันหน้ามาถามหญิงสาวด้วยความห่วงใย
“เปล่าหรอก” หันไปตอบโทโมะตามตรง ก็มันจริงนิหน่าเธอกับเค้าไม่ได้ทะเลาะกันสักหน่อย
“แล้วเป็นอะไร มีอะไรเกิดขึ้นบอกโมะได้ไหม?” น้ำเสียงที่เอ่ยออกไปนั้น มีแต่ความห่วงใย และความหวังดีที่เค้า
ไม่เคยมีให้ผู้หญิงคนไหน...นอกจากเธอ
“ฟาง ฟาง...ฟางว่าฟางคงต้องตัดใจจากป๊อปจริงๆแล้วล่ะโมะ” เอ่ยบอกคนตรงหน้าอย่างไม่ปิดปัง เพราะเรื่อง
ของเธอนั้นโทโมะก็รู้ดีไม่น้อยไปกว่าใคร
“เพราะอะไร เกิดอะไรขึ้นฟาง ทำไม” ถามออกมาอย่างร้อนใจ เพราะรู้ดีว่าเพื่อนสนิทของเค้ามีอิทธิพลกับความ
รู้สึกของคนข้างกายแค่ไหน
“พิมเค้ากลับมาแล้วล่ะ ป๊อปเจอพิมแล้ว”
“นี่อย่าบอกนะ ว่าที่ฟางมาอยู่ที่นี่คนเดียวแบบนี้เพราะไอ้ป๊อปมันเจอพิม แล้วทิ้งฟางให้อยู่คนเดียวแบบนี้” เอ่ยขึ้น
มาอย่างฉุนจัดเมื่อพอเดาได้รางๆว่าเหตุใดหญิงสาวถึงได้มาอยู่ที่นี่เพียงลำพังแบบนี้
“โมะใจเย็นๆก่อนนะ ป๊อปเค้าไม่ได้ทิ้งฟาง แต่ฟางอยากมาเดินเล่นก็เลยเดินมาถึงนี่น่ะ โมะอย่าโกรธป๊อปเลยนะ”
รีบเอ่ยแก้ตัวให้แฟนหนุ่มทันที ที่เห็นคนตรงหน้าออกอาการโกรธอย่างเห็นได้ชัด
“เฮ้ออ...ฟางก็แบบนี้ทุกทีอ่ะ” โทโมะถอนหายใจอย่างพยายามระงับอารมณ์โกรธที่มีให้มันทุเลาลง
“ก็ป๊อปเค้าไม่ผิดจริงๆนินา” บอกกับเพื่อนชายเสียงอ่อน
“เอามาตรฐานฟางมาวัด ยังไงๆไอ้ป๊อปก็ไม่มีทางผิดอยู่ดีนั่นแหละ ใช่ไหมล่ะ”
“ก็ความรักมันบังคับกันไม่ได้หนิ ป๊อปเค้ารักพิม รักพิมมาตั้งแต่แรก ถ้าไม่เกิดเรื่องนั้นป๊อปกับพิมก็คงไม่ต้องเลิก
กัน แล้วฟางก็คงไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้แบบนี้”
“แล้วไง...คนที่ไม่เคยมีความเชื่อมั่นในตัวไอ้ป๊อปเหมือนกับพิมน่ะหรอ ยังไงถ้าไม่เกิดเรื่องนั้นก็ต้องมีสักวันที่
สองคนนั้นต้องเลิกกันอยู่แล้ว” โทโมะพูดออกมาอย่างต้องการให้ความเห็นอย่างจริงใจ เพราะถึงแม้ว่าในใจเค้าฟาง
คือผู้หญิงที่พิเศษที่สุด แต่เค้าก็ไม่เคยคิดที่จะแย่งเธอมา ฟางเป็นเหมือนคนที่มาเติมเต็มชีวิตเค้า แค่เห็นเธอยิ้มได้
แค่นั้นเค้าก็มีความสุขมากมายแล้ว ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้ยิ้มให้เค้าก็ตาม
“อย่าพูดอย่างงั้นสิโมะ ถ้าป๊อปได้ยินจะไม่สบายใจ” ฟางเอ่ยเตือนโทโมะที่เริ่มจะมีอารมณ์กับเรื่องของป๊อปปี้กับ
พิม
“ก็ตอนนี้มันไม่ได้ยินไง โมะไม่พูดให้มันได้ยินหรอก เพราะรู้ว่าถ้ามันไม่สบายใจ คนที่อยู่ข้างๆโมะเนี้ยจะไม่สบาย
ใจยิ่งกว่า”
“ขอบคุณนะ...ที่เป็นห่วงความรู้สึกของฟาง” ฟางหันไปพูดกับโทโมะด้วยรอยยิ้ม “แต่ตอนนี้ไปส่งฟางที่บ้านก่อน
ดีกว่านะ ป่านนี้เฟย์เป็นห่วงแย่แล้ว”
“ฮ่าๆๆ นั่นสินะ แล้วโมะก็คิดว่าคงไม่ได้มีแต่เฟย์หรอกที่ห่วงฟาง” พูดจบก็ออกรถเคลื่อนไปตามทางข้างหน้า
ทันที
.
.
.
.
.
ทางด้านเฟย์-แก้ว
“ไปอยู่ไหนกันนะพี่ฟาง” เอ่ยออกมาด้วยความร้อนใจ เมื่อเวลาล่วงเลยมาเกือบจะห้าทุ่มเข้าไปแล้วยังตามหาพี่
สาวไม่เจอสักที
“นั่นสิ ไม่รู้ว่าไปอยู่ไหน ติดต่อก็ไม่ได้ซะด้วย เฮ้อออ....” ถอนหายใจอย่างเหนื่อยๆเมื่อไม่รู้จะไปตามหาเพื่อน
สาวได้ที่ไหนแล้ว เพราะหลังจากตะเวนหาไปทุกที่ที่คิดว่าตัวเองจะไปแล้วก็ยังตามหาไม่เจอ ตอนนี้ก็เลยมานั่งแง็ก
อยู่ที่หน้าบ้าน เพราะไม่รู้จะไปที่ไหนดี แล้วก็เผื่อว่าเพื่อนของเธอจะกลับมาแล้วด้วย
.
.
~แต่ก็ยังไร้ซึ่งวี่แวว~
.
.
.
.
“เฟย์ เจอฟางไหม” รีบร้อนออกมาจากรถแล้วก็ตรงมายังน้องสาวของหญิงสาวที่เค้าตามหาทันที หลังจากที่ขับ
รถไปตามที่ร้านข้างทางแล้วไม่มีวี่แววของหญิงสาว เลยรีบขับรถมาที่บ้านของหญิงสาวเพื่อไถ่ถามทันที
“มาทำไมคะ จะเจอไม่เจอพี่ป๊อปสนใจด้วยหรือไง ทำไมไม่ไปอยู่กับพี่พิมนู้น มาสนใจพี่ฟางอีกทำไม” เอ่ยถาม
คนตรงหน้าด้วยความโมโห “ฮึก...พี่ป๊อปทิ้งพี่ฟางไว้แบบนั้นได้ยังไง ป่านนี้จะไปอยู่ไหนก็ไม่รู้..ฮึก...ฮือๆ” พูดไป
ร้องไห้ไปเมื่อความกลัวเริ่มเข้ามาเยือนจิตใจ กลัวไปต่างๆนาๆ
“พี่ขอโทษ” พูดได้แค่นั้นเมื่อรู้ว่าแก้ตัวไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมา เพราะเค้ารู้ดีว่าเค้าผิด ผิดมากซะด้วย
“พูดได้แค่นี้หรือไงฮ่ะ!!! ถ้านายพูดได้แค่นี้ก็กลับไปซะแล้วไม่ต้องมายุ่งกับเพื่อนฉันอีก เพื่อนฉันมันโง่เองที่ไปรัก
คนอย่างนาย ไอ้ผู้ชายโลเล กลับไปเดี๋ยวนี้เลยนะ ก่อนที่ฉันจะทนไม่ไหวแล้วชกหน้านาย...ป๊อปปี้” พูดออกไป
อย่างเหลือทน พร้อมกับคว้าคอเสื้อป๊อปปี้ไว้อย่างทนไม่ได้ เธอทนไม่ได้จริงๆฟางไม่ควรต้องมารักผู้ชายแบบนี้
เลย...ให้ตายสิ!!!
“ชกฉันเถอะแก้ว ฉันขอโทษจริงๆฉันไม่ได้อยากให้เรื่องมันเป็นแบบนี้”
“นายมันสมควรโดนจริงๆนั่นแหละ...” พูดพร้อมกับเงื้อหมัดพร้อมที่จะปล่อยออกไปเต็มที่ ซึ่งคนตรงหน้าก็พร้อม
รับมันดีอย่างไม่ขัดขืน
“แก้ว!! ทำอะไรอ่ะ อย่าทำอะไรป๊อปนะ” ฟางที่รีบร้อนลงมาทันทีเมื่อเห็นว่าเกิดอะไร
ขึ้นที่หน้าบ้านตัวเอง ลงรถมาได้ก็คว้าแขนเพื่อนสาวไว้ได้ทันก่อนที่มันจะไปฝังไว้ที่หน้าของชายหนุ่ม
“อย่ามาห้ามฉันเลยฟาง มันสมควรโดนแล้ว มันทิ้งแกไว้แบบนั้น ทำไปได้ยังไง ทั้งๆที่แกทำเพื่อมันทุกอย่าง แม้
กระทั้งตอนนี้ที่แกกำลังปกป้องมันอยู่” แก้วพูดออกมาอย่างอารมณ์เสียเมื่อถูกห้ามไม่ให้สั่งสอนคนตรงหน้า
“ฟางปล่อยแก้วเถอะ ป๊อปสมควรโดนจริงๆ” ป๊อปปี้เอ่ยออกมาในที่สุด
“ให้มันโดนซะบ้างก็ดีนะฟาง จะได้สำนึกซะบ้าง” โทโมะที่เงียบมานานเอ่ยขึ้นบ้าง
“ฟางขอนะแก้ว อย่าโกรธป๊อปเลยนะ” เอ่ยขอกับเพื่อนสนิทไป เมื่อเห็นว่าความโกรธที่มีแก่ชายหนุ่มนั้นอาจทำ
ให้เค้าไม่สบายใจ
“เหอะ!! ไงล่ะป๊อปปี้ ดีใจด้วยนะที่ไม่ว่ายังไงฟางก็ยังเข้าข้างนาย ถึงแม้ว่านายกำลังทำเรื่องที่ผิดกับเธออยู่ก็
ตาม” เอ่ยออกมาอย่างหัวเสียแล้วก็ลากเฟย์ให้กลับเข้าบ้านไปด้วยกัน เธอไม่ได้โกรธฟาง แต่แค่น้อยใจที่ไม่ว่ายังไง
เธอก็ยังเห็นป๊อปปี้สำคัญเสมอไม่ว่ามันจะทำเรื่องผิดมาแบบวันนี้ก็ตาม
“แก้ว...” เอ่ยออกมาอย่างรู้สึกผิดที่ทำให้แก้วโกรธ แต่จะทำไงได้ล่ะ เธอไม่อยากให้ป๊อปปี้เจ็บตัว หรือไม่สบาย
ใจนี่นา ‘ขอโทษจริงๆนะแก้ว’
“งั้นโมะกลับก่อนแล้วกันนะฟาง เรื่องนั้นคิดให้ดีๆล่ะ” หันไปบอกกับเพื่อนสาวก่อนจะกลับไปที่รถของตัวเอง และ
ก่อนออกรถไปก็หันไปพูดกับเพื่อนสนิทของตัวเองเหมือนต้องการเตือนสติ “ส่วนแกไอ้ป๊อป คิดให้ดีๆล่ะว่าตัวเอง
รู้สึกยังไง เพราะคนเราไม่ได้โชคดีแบบนี้ไปซะทุกครั้งหรอกนะ ถ้าคิดว่าคนที่ทิ้งแกไปแบบนั้นดีกว่าคนที่คอยอยู่เคียง
ข้างแกมาตลอดแล้วล่ะก็...ฉันก็ขอฟางคืนว่ะ”
---------==============================---------
อร้ายยยย....โทโมะน่ารักเนอะ เปลี่ยนพระเอกดีไหม ฮ่าๆๆๆๆ
มีใครคิดว่า...อยากให้ฟางลงเอยกับเพื่อนพระเอกอย่างโทโมะบ้าง ^^
แต่อย่าพึ่งหลงโทโมะ จนลืมพ่อหมีของเราไปล่ะ รายนั้นไม่รู้จะจัดการกับตัวเองยังไงแล้ว (สงสัยมัวแต่ไปสร้างบ้าน
ให้คนอื่นจนลืมคิด 555 แอบแซว ปป เด้ออ)
เจอกันตอนหน้าค่า....หวังว่าจะสนุกน้า ^__________^
.
.
.
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
