No name ความรักครั้งนี้ไม่มีชื่อเรื่อง

แชะ แชะ แชะ

เสียงรัวชัตเตอร์และแสงแฟล็ตทำให้ชายหนุ่มตื่นมาด้วยอาการงุนงง

โทโมะ  : เฮ้ย!!อะไรว่ะเนี่ย
สถบพร้อมกับอาการตกตะลึงกับสถาพของตัวเองที่ร่างกายท่อนบนไร้เมื้อผ้าและมองไปยังหญิงสาวที่อยู่ในชุดคลุมนั่งอยู่ที่โซฟาข้างๆเตียง มองกลับมายังกลุ่มนักข่าว4-5คนที่ยังรัวถ่ายภาพไม่หยุด

โทโมะ   : นี่มันอะไรกัน นักข่าวพวกนี้มาได้ยังไงแล้วผมมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง!!

เดินอาดๆลงจากเตียงตรงไปหาหญิงสาวอย่างเอาเรื่อง

แก้ว : ที่ละคำถามก้ได้นะคุณ ไม่เห้นต้องตกใจขนาดนี้เลย
โทโมะ : นี่คุณ!!จะไม่ให้ผมตกใจได้ยังไงก้ในเมื่ออยุ่ดีๆผมมานอนเปลือยอยุ่ในห้องใครก้ไม่รู้
แก้ว : แน่ใจเหรอว่าอยากฟังคำอธิบายทั้งหมดพร้อมพี่ๆนักข่าว

ชายหนุมหันไปมองนักข่าวที่เดินตามมา

โทโมะ : นี่เธอรีบบอกให้นักข่าวพวกนี้กลับไปก่อนเดี๋ยวนี้เลยนีะ

ชายหนุ่มเอนกายลงมาแนบข้างร่างบางพร้อมกับกัดฟันแค่นเสียงเค้นน้ำเสียงกรอกลงไปในใบหูร่างบางเบาๆเพื่อไม่ให้นักข่าวได้ยิน ซึ่งท่าทีที่ออกมาทำให้นักข่าวรัวชัตเตอร์หนักกว่าเก่าเสียอีกเพราะมันเหมือนท่าที่ชายหนุ่มกำลังโอบร่างบางเอาไว้

แก้ว : เอ่อ...แก้วว่าพี่ๆกลับไปก่อนดีกว่าไม๊ค๊ะ
นักข่าว : ข่าวเด็ดขนาดนี้ยังกลับไม่ได้หรอกค๊ะน้องแก้ว
แก้ว : กลับก่อนเถอะนะค๊ะ แค่แก้วยอมเปิดห้องให้พี่ๆเข้ามานี้มันก้ล่วงเกินความเป็นส่วนตัวแก้วมากแล้วนะคะ แต่ท่าแก้วรู้ว่าพวกพี่ๆจะใจร้ายกับแก้วทีหลังแก้วจะเปิดให้แล้วนะค๊ะ
นักข่าว : โธ่...น้องแก้วขาพี่ก็แค่อยากได้ข่าวนี้ค๊ะ ไปก้ได้ค๊ะถ้าเมื่อไหร่มีข่าวดีก้บอกกันบ้างนะค๊ะ

และแล้วนักข่าวก็ต้องยอมแพ้กลับออกไป

โทโมะ : อะที่นี้ว่ามาว่ามันเกิดอะไรขึ้น!!

ตะคอกใส่หญิงสาวด้วยอารมณืที่คุกรุนเต็มที่ หญิงสาวนึกกลัวอยุ่ในใจแต่ก็ยังวางตัวนิ่งสู้

แก้ว : ฉันไม่จำเป็นต้องตอบอะไรทุกอย่างมันชัดเจนดีอยู่แล้วนี้
โทโมะ : นี่เธอเล่นตลกอะไรมันไม่ขำนะมุกบ้าๆ ฉันไม่ได้หลงกลเธอง่ายนะ
แก้ว : ถึงมันจะเป็นมุกบ้าๆ แต่มันก้ทำให้ฉันแต่งงานกับนายได้แล้วกัน!!
โทโมะ : เธอเป็นใครฉันไม่รุ้จัก แล้วมาอยากแต่งงานกับฉันทำไมฉันไม่ได้อยากแต่งกับเธอ!!
แก้ว : แต่ฉันเป็นเมียนายแล้วนะ!!
โทโมะ ; ฉันไปมีอะไรกับเธอตอนไหนไม่ทราบ
แก้ว : นอนแก้ผ้าร่วมเตียงเดียวกันขนาดนี้ยังบอกมาได้ไม่มีอะไร ลูกผู้ชายอยู่รึเปล่าห๊าา
โทโมะ : เธอไม่ได้มีอะไรกับฉัน
แก้ว : มี!!นายมีอะไรกับฉันล
โทโมะ : แต่ฉันไม่ได้มีอะไรกับเธอ
แก้ว ; นายคิดว่าไม่มีฉันนักข่าวพวกนั้น และคนที่กำลังจะมาถึงคิดว่านายมี!!
โทโมะ : แล้วเธอจะเอายังไง ว่ามา
แก้ว : รับผิดชอบฉัน
โทโมะ : รับผิดชอบยังไง
แก้ว : แต่งงาน
โทโมะ : ไม่!!
แก้ว : แต่ฉันเป็นเมียคุณนะ
โทโมะ : โธ่เว๊ย!!

แม่โทโมะ : นี่มันอะไรกันตาโมะ...หนูแก้ว

เมื่อหญิงสาวเห็นว่าเป็นใครที่เข้ามาก้รีบลุกวิ่งเข้ากอดแม่ของชายหนุ่มอย่างน่าสงสาร

แก้ว : ฮึก ฮึก~ คุณน้าคะแก้ว แก้วไม่ฮึก~...

แกล้งร้องไห้น้ำตานองหน้า

แม่โทโมะ : ไม่เป็นไรลุกไม่ต้องร้องนะ
โทโมะ : มารยา
แม่โทโมะ : นี่ตาโมะ...ว่าน้องได้ยังไงนี่เมียแกนะ
โทโมะ : หึเมีย!!มาเป็นเมียผมตอนไหนยังไม่รุ้เลยด้วยซ้ำ เมียขริงรึเปล่าก้ไม่รู้
แม่โทโมะ : ตาโมะ!!
แก้ว : ฮึก..กะแก้วเป็นผู้หญิงที่ไม่ดีเองคะคุรน้าพี่เค้าไม่ผิดอะไร คุรน้าอย่าว่าพี่เค้านะคะ
แม่โทโมะ : โธ่...หนูแก้ว

กอดปลอบหญิงสาวที่ร้องไห้

โทโมะ : คุณแม่ไปรู้จักมักคุ้นกับผู้หญิงมารยาแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันครับเนี่ย

ชายหนุ่มอดที่จะถามไม่ได้เมื่อเห็นท่าทีสนิทสนมกันระหว่างแม่ตนเองกับหญิงสาว

แม่โทโมะ ; ไม่รู้จักได้ยังไงก้หนูแก้วเค้าเป็นลุกน้ามลเพื่อนรักของแม่
โทโมะ : น้ามลก็น่ารัก แต่ทำไมลูกสาวนิสัยแย่ขนาดนี้หล่ะ
แม่โทโมะ : นี่เดี่ยวเถอะตาโมะ

เมื่อหญิงสาวเห็นสองแม่ลุกเถียงกันไม่เลิก
พลึ่บ~

แม่โทโมะ : หนูแก้ว หนุแก้ว

แก้วเป้นลมล้มพับลงไปกองกับพื้น

แม่โทโมะ : ตาโมะไปใส่เสื้อแล้วมาอุ้มน้องไปขึ้นรถกลับบ้านเรา
โทโมะ : แม่ครับแต่..
แม่โทโมะ : ไม่มีแต่ใดๆทั้งนั้นเร็วน้องเป็นลมอยุ่นะ





.........................................................................
อัพให้แล้วนะค๊ะอ่านแล้วเม้นๆเยอะๆน้าค๊า
รักรีดเดอร์จ๊วฟม๊วฟ
คืนนี้ไปลอยกระทงกัน^^