พิสูจน์รัก นายบ้านไร่

'นี่ก็เกือบจะ 5 เดือนแล้วซินะที่เธออยู่ที่นี่'
 
ร่างบางยืนเหม่อมองออกไปทางนอกหน้าต่าง 
 
"เหม่ออะไรอยู่ครับ"  ป็อปปี้เดินเข้ามาสวมกอดฟางจากทางด้ามหลัง
 
'คุณรักฉันบ้างรึเปล่า นะป็อปปี้ ฉันไม่มั่นใจเลยซักนิดเวลาที่เขามาคอยหว่งใย เอาใจใส่เธอเสมอ
 
มันจะแปลว่ารักรึเปล่านะ'
 
"เปล่าซักหน่อย"
 
หันกลับมาจ้องหน้าร่างสูง แต่ก็ไม่กล้าพอจะเอ่ยถามออกไปว่าเขานั้นรักเธอเหมือนที่เธอ รักเขารึเปล่า
 
"เปล่าได้ไงครับ ก็ป็อปเรียกตั้งนาน"
 
"ก็ได้ค่ะ ฟางแค่กำลังคิดถึง..."
 
"ป็อปใช่มั้ย ^^"
 
"หึ" ส่งยิ้มหวานให้ป็อปปีี้ ที่จับจมูกสวยได้รูปสายไปมาอย่างหมั่นเขี้ยว
 
"ฟางคิดถึง น้องกระต่างต่างหาก ขี้ตู่จัง"
 
'ก็อกๆๆ'
 
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ฟางจึงผละจากอ้อมกอดของชายหนุ่มก่อนที่คนที่เคาะประตูจะเปิดเข้ามา
 
"คุณภาณุ มีแขกมาขอพบค่ะ"  โฟร์ เลขาของชายหนุ่มเข้ามารายงาน
 
"ครับ"
 
"เดี๋ยวป็อปมานะครับ"
 
"ค่ะ ^^"
 
ป็อปปี้ยิ้มตอบ ก่อนจะเดินไปพบแขกที่มาขอพบที่ห้องรับรอง
 
"พี่โฟร์ค่ะ  ใครมาเหรอค่ะ"
 
"อ้อ คุณโบร์น่ะค่ะ พี่ขอตัวก่อนนะ"
 
"ค่ะ"
 
'ใครกันนะ ชื่อผู้หญิงนี่น่า' ตัดสินใจเดินย่องไปแอบดูด้วยความอยากรู้ว่าคุณโบร์นี่ใครกัน
 
เดินมาหยุดอยู่แค่หน้าประตู ก็ถอยกลับแทบไม่ทันกับภาพที่ หญิงสาวคนสวยประทับจูบให้ชายหนุ่มอย่างคุ้นเคย
 
'เคร้ง'
 
เพราะความตกใจ และรีบที่จะเดินหนีไปจากภาพที่กำลังทำร้ายหัวใจเธอ จึงเผลอไปปัดแจกันที่ตั้งอยู่ล้มลงแตก 
 
จนโดนคนในห้องจับได้ว่าเธอตามมาแอบดูเขา
 
"ฟาง"
 
"ใครกันค่ะป็อป"  สาวสวยที่ยังคล้องคอชายหนุ่มอยู่ ถามงงๆเมื่อเห็นหน้าฟาง
 
"เอ่อ.. น้องสาวนะครับ"
 
'น้องสาว เธอเป็นได้แค่นี้ซินะ'
 
"สวัสดีจ๊ะ ฉันชื่อโบร์นะ"
 
"ค่ะ ขอตัวก่อนนะค่ะ"
 
รีบเดินหนีออกมาก่อนที่น้ำตาที่กลั้นไว้จะไหลลงมาประจานความอ่อนแอของเจ้าของ  หลบมาร้องไห้ในห้องนอน
 
"ฮึก..ฟางเป็นได้แค่นั้นใช่มั้ย ฮือๆๆ"  ร้องไห้อย่างหนักก่อนจะหลับไปเพราะความเหนื่อย
 
'ก๊อกๆๆ'
 
"พี่ฟาง พี่ฟาง หลับรึเปล่า"
 
เฟย์ร้องเรียกคนที่เอาแต่หมกตัวอยู่ในห้องตั้งแต่บ่าย ข้าวเย็นก็ไม่ยอมลงมาทาน เธอให้เด็กในบ้านขึ้นมาเรียก
 
ก็ลงไปรายงานเพียงแต่ 'คุณฟางบอกไม่ทานค่ะ ให้ทุกคนท่านกันไปก่อนเลยค่ะ'
 
เคาะอยู่อีก 3-4 ทีจึงได้ยินเสียงคนในห้องเดินมาเปิดประตูให้ รีบยิงคำถามใส่ทันที
 
"ทำไม...พี่ฟางเผ็นอะไรไป"
 
ถามอย่างตกทันที ที่เห็นหน้าของอีกฝ่ายที่มีนัยต์ตาบวกช้ำเนื่องจากการร้องไห้อย่างหนัก
 
ฟางโผเข้ากอดคนที่เปรียบเสมือนน้องสาวอย่างหาที่ผึ่งทางใจ เฟย์ได้แต่กอดรับคนที่โผเข้าหา
 
"เกิดอะไรขึ้น พี่ฟาง"
 
"ฮึกๆ มันจบแล้วเฟย์ มันจบแล้ว"
 
"เขาคิดกับพี่แค่ น้องสาว"  เฟย์ได้แต่ย่นหัวคิ้วเข้าหากันอย่างไม่เข้าใจ จนต้องถามซ้ำให้แน่ใจ
 
"หมายความว่าไงพี่ฟาง ใครพูดอะไร"
 
"วันนี้พี่เห็นป็อปจูบกับคนที่ชื่อโบร์  พอผู้หญิงคนนั้นถามว่าพี่เป็นใคร ป็อปก็บอกว่าพี่ เป็นแค่น้องสาว"
 
เฟย์ได้แต่ปลอบฟางอย่างจนใจ เพราะเรื่องแบบนี้คงจะบังคับใจกันไม่ได้
 
ฟางระบายให้อีกฝ่ายฟัง เพราะเธอเองทนที่จะแบกรับความรู้สึก ที่เจ็บจนชาตอนนี้ไม่ไหวแล้ว
 
'ทุกอย่างมันเป็นแค่เธอซินะ ที่คิดไปเอง จบตั้งแต่ไม่ทันได้เริ่ม'
 
"ฟาง เฟย์"   เสียงป็อปปี้ดังขึ้น  เฟย์ช่วยฟางเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าก่อนจะหันไปหาพี่ชาย
 
"เอ่อ พี่ป็อปมีอะไรค่ะ"  พยายามเอาตัวบังหญิงสาวอีกคนเอาไว้
 
"ทำอะไรกัน"
 
เดินเข้ามาใก้ลคนที่ใจนึกหว่ง เพราะตั้งแต่บ่ายเธอก็เอาแต่หมกตัวอยู่บนห้องทั้งๆที่ปกติจะอยู่ข้างกายเขาเสมอ
 
"เฟย์ พี่เข้าห้องก่อนนะ"
 
รีบผลุบหายเข้าไปในห้องก่อนที่ป็อปปี้จะทันได้เห็นตาที่บวมช้ำของตัวเอง   ส่วนเฟย์ก็รีบเดินหนี
 
ก่อนที่พี่ชายเธอจะทันได้หันมาถาม เพราะเธอไม่รู้จะตอบพี่ชายอย่างไรดี
 
'ทำไมพี่ป็อปตอบไปแบบนั้นเนี้ย เธอว่าเธอดูพี่ชายไม่ผิดว่าต้องรักพี่ฟางแน่ๆ แล้วทำไม...'
 
ได้แต่คิดอย่างหนักใจ
 
เช้าวันรุ่งขึ้น
 
"ป็อปค่ะ"
 
เสียงที่ดังขึ้นก่อนที่เจ้าตัวจะทันได้เดินมาถึงเรียกให้ทุกคนหันไปมองอย่างสงสัย
 
"โบร์ มีอะไรแต่เช้าครับ"
 
"ไม่มีหรอกค่ะ แค่คิดถึง"
 
ทรุดตัวลงนั่งที่ประจำของฟาง ที่เข้าไปช่วยป้าจันเตรียกอาหารเช้า
 
"พี่โบร์ค่ะ ที่ตรงนั้นมีคนนั้นแล้วนะค่ะ"
 
"ไม่เห็นมีใคร นี่ค่ะน้องแก้ว" หันไปยิ้มหวานให้น้องสาวชายหนุ่ม
 
"ข้าวมาแล้วค่ะ"
 
ฟางที่เดินเข้ามา ถึงกับชะงักไปเมื่อเห็นว่ามีใครอีกคนนั่งแทนที่ของเธออยู่ เธอได้แต่มองชายหนุ่ม
 
อย่างน้อยใจ ก่อนจะเลี่ยงไปทรุดตัวลงนั่งข้างแก้วแทน
 
"เอ่อ โบร์ทานด้วยกันนะครับ"
 
"ค่ะ^^"  ยิ้มหวานให้ป็อปปี้แต่แอบปรายตามองอย่างสะใจ ที่เห็นฟางนั่งหน้าซีดอยู่
 
'หึ คิดจะแย่งป็อปปี้กับฉันเหรอ ฝันไปเหอะ ป็อปปี้เป้นของฉันย่ะ'
 
"ฟางไม่เป็นไรนะ"
 
แก้วเอ่ยถามอย่างหว่งใย  ส่วนฟางก็ได้แต่พยักหน้าให้เบาๆ
 
เมื่อทานอาหารเช้าเรียบร้อย ทั้ง3สาวก็ช่วยกันเก็บโต๊ะอาหาร เหลือก็แต่โบรืที่ไม่ยอมขยับ
 
"โบร์นี่เขาเป็นแฟน ป็อปเหรอ"
 
"ไม่ใช่ หรอกฟางแค่ลูกสาวของลูกค้ารายใหญ่นะ"
 
"ใช่ๆๆ พี่ฟางไม่ต้องคิดมากนะ"
 
"ยัยคุณโบรืนะเขาตามจับพี่ป็อปมาตั้งนานแล้ว"
 
"อืม แต่พี่ป็อปไม่สน"
 
2สาวช่วยกันปลอบใจฟาง เพราะพวกเธอนะเชียร์ฟางมากกว่าผู้หญิงคนอื่นที่เข้ามาวอแวกับพี่ชายเธอ
 
"แต่เขาเห็น ฟางเป็นแค่น้องสาว"
 
"ใจเย็นๆนะฟาง แก้วว่าพี่ป็อปต้องมีเหตุผลแหละที่พูดแบบนั้น"
 
"เฟย์เห็นด้วย พี่ฟางอย่าเพิ่งถอดใจนะ"
 
"แน่ใจเหรอ ว่ามันจะเป็นแบบนั้น" ฟางสบตาทั้งคู่อย่างลังเล
 
"แน่ซิ เชื่อแก้วกับเฟย์เหอะ"
 
"อืม ฟางเชื่อ ^^"
 
"ฟางไปกันได้แล้วครับ"
 
ทั้ง3สาวสะดุ้งสุดตัวเมื่ออยู่ๆป็อปปี้ก็โผล่เข้ามา (ก็เขานินทาตัวเองอยู่อ่ะ)
 
ป็อปปี้เมือ่เห็นว่าฟางยังนิ่งก็เลยเดินเข้ามาจูงฟางออกไปซะเอง แต่โดนเฟย์ดึงไว้ซะก่อน
 
"อะไรกันพี่ป้อป มาถึงก็ลากเอาๆ"
 
"ก็ คุณโบร์เขารออยู่"
 
"งั้นฟางไม่ไป" 
 
สะบัดมือป็อปปี้ออกก่อนจะเดินหนีไปหาแก้วที่ยืนเช็ดจานอยู่
 
"อะไรกันครับฟาง ทำไมไม่ไปล่ะ"
 
"ก็ไม่อยากไป" พูดตอบแต่ก็ไม่ยอมหันกลับมามองหน้าเขา
 
"พี่เคลียร์กันเอาเองแล้วกัน"
 
"อืม คุณโบร์อ่ะ เฟย์กับพี่แก้วจะไปดูให้"  พูดจบก็เดินออกไปจากห้องครัวเหลือไว้แต่คนที่ต้องปรับความเข้าใจกัน
 
"ฟาง ไปเถอนะ"
 
ดึงให้เธอหันหน้ามาคุยกับเขาดีๆ  ฟางยอมหันกลับมาตามแรงดึง แต่ก็ยังไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาสบตากับป็อปปี้
 
"อย่าดื้อนะครับ เมื่อวานป็อปก็ไม่เจอหน้าฟางทั้งวัน"
 
ช้อนคางให้ฟางเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา
 
"นะครับ"
 
จ้องหน้ากันนิ่งจนป็อปปี้เป็นฝ่ายทนไม่ไหว ก้มลงมาประทับจูบหวานเข้าที่ปากบางที่เขาแสนคิดถึง
 
ก่อนจะถอนจูบออกมา 
 
"ตกลงว่าไงครับ"  ถามซ้ำเพราะฟางเอาแตานิ่งมองเขาด้วยความสับสน
 
"ค่ะ"  แต่สุดท้ายก็ยอมตอบตกลง
 
"น่ารักที่สุด"  จูงมือบางให้ตามออกมาหน้าบ้าน ส่วนโบรืที่นั่งรออยู่ในรถก็รีบลดกระจกลง
 
"ป็อปค่ะ มาเร็วค่ะ โบร์อยากไปดูไร่แล้ว"
 
ป็อปปี้ได้ทำหน้าไม่ถูกเมื่อเห้นว่าโบร์ขึ้นไปนั่งแทนที่ของฟาง เจ้าตัวเลยได้แต่สะบัดหน้าใส่เขาอย่างงอนๆ
 
เดินไปขึ้นนั่งด้านหน้ากับนายสนที่แอบมองมาอย่างสงสารผู้เป็นนาย 
 
ขึ้นมาก็ชวนนายสนคุยอย่างสนุกโดยไม่สนใจอีก 2คนข้างหลัง    ฟางรีบกระโดดลงทันที ที่นายสนจอดรถ
 
"เดี๋ยวซิครับฟาง"
 
ป็อปปี้ตามลงมาดึงมือฟางที่กำลังจะวิ่งเข้าไปไว้
 
"อะไรอ่ะ เร็วๆซิเดี๋ยวพี่ส้มแย่ง ฟางเก็บ"
 
"ใส่นี่ก่อนซิ แดดมันร้อนนะ"
 
หยิบหมวกจากในรถมาสวมลงบนศรีษะสวยของเธอ ตั้งท่าจะวิ่งเข้าไปที่ไร่ แต่ก็โดนป็อปปี้ดึงไว้อีก
 
"คำขอบคุณล่ะตรับ"
 
ยื่นแก้มให้หญิงสาว  ฟางยอมแตะจมูกลงบนแก้มชายหนุ่ม ก่อนจะวิ่งไป
 
"ป็อปค่ะ ขอโบร์ตามฟางไปดูสตอเบอร์รี่นะค่ะ"
 
"ครับ"
 
โบร์เดินตามฟางเข้ามาด้วยสีหน้าไปพอใจนัก เพราะเธอรู้และพอจะเห็นกับตาว่าทั้งคู่ต่างก็มีใจให้กัน
 
เธอรู้เรื่องนี้ก่อนที่เธอจะกลับมาเมืองไทยซะอีก เพราะเธอมีสายคอยรายงานเรื่องราวของป็อปปี้
 
ทำให้เธอรู้เรื่องของฟางผู้หญิงที่อยู่ๆก็โผล่เข้ามาในชีวิตของชายหนุ่ม จนต้องรีบบินจากอังกฤษกลับมาจัดการกับ
 
ศัตรูหัวใจของเธอด้วยตัวเอง
 
'ที่เธอเห็นเมื่อวานมันแค่น้ำจิ้ม วันนี้ฉันจะทำให้ป็อปไร่เธออกจากไร่แทบไม่ทัน ยัยฟาง'
 
^____________________________________________________________^
 
วู้ๆเสด็จแล้วกับอีกตอน
 
เป็นๆไง  คือเรารู้สึกว่าเนื้อเรื่องมันน่าเบื่อไปรึเปล่า (ความจริงเราแต่จบแล้วแหละ แต่พอเวลามาอัพเรากลับไม่ค่อย
 
รู้สึกสนุกกันมันเท่าที่ควร เลยอยากรู้ว่าคนอื่นรู้สึกยังเอาแบบเต็มที่เลยนะ เราอยากรู้เพื่อจะได้เอามาปรับปรุ่งนะค่ะ
 
แล้วเราจะรีบอัพตอนต่อๆไปให้นะ)
 
อย่าลืมเม้นบอกกันบ้างน้า
 
แล้วเจอกันตอนหน้าจร้า ^^
 
รักPFเว่อร์ ฮ่าๆๆๆ