พิสูจน์รัก นายบ้านไร่

'นี่ก็เกือบจะ 5 เดือนแล้วซินะที่เธออยู่ที่นี่'

 

ร่างบางยืนเหม่อมองออกไปทางนอกหน้าต่าง 

 

"เหม่ออะไรอยู่ครับ"  ป็อปปี้เดินเข้ามาสวมกอดฟางจากทางด้ามหลัง

 

'คุณรักฉันบ้างรึเปล่า นะป็อปปี้ ฉันไม่มั่นใจเลยซักนิดเวลาที่เขามาคอยหว่งใย เอาใจใส่เธอเสมอ

 

มันจะแปลว่ารักรึเปล่านะ'

 

"เปล่าซักหน่อย"

 

หันกลับมาจ้องหน้าร่างสูง แต่ก็ไม่กล้าพอจะเอ่ยถามออกไปว่าเขานั้นรักเธอเหมือนที่เธอ รักเขารึเปล่า

 

"เปล่าได้ไงครับ ก็ป็อปเรียกตั้งนาน"

 

"ก็ได้ค่ะ ฟางแค่กำลังคิดถึง..."

 

"ป็อปใช่มั้ย ^^"

 

"หึ" ส่งยิ้มหวานให้ป็อปปีี้ ที่จับจมูกสวยได้รูปสายไปมาอย่างหมั่นเขี้ยว

 

"ฟางคิดถึง น้องกระต่างต่างหาก ขี้ตู่จัง"

 

'ก็อกๆๆ'

 

เสียงเคาะประตูดังขึ้น ฟางจึงผละจากอ้อมกอดของชายหนุ่มก่อนที่คนที่เคาะประตูจะเปิดเข้ามา

 

"คุณภาณุ มีแขกมาขอพบค่ะ"  โฟร์ เลขาของชายหนุ่มเข้ามารายงาน

 

"ครับ"

 

"เดี๋ยวป็อปมานะครับ"

 

"ค่ะ ^^"

 

ป็อปปี้ยิ้มตอบ ก่อนจะเดินไปพบแขกที่มาขอพบที่ห้องรับรอง

 

"พี่โฟร์ค่ะ  ใครมาเหรอค่ะ"

 

"อ้อ คุณโบร์น่ะค่ะ พี่ขอตัวก่อนนะ"

 

"ค่ะ"

 

'ใครกันนะ ชื่อผู้หญิงนี่น่า' ตัดสินใจเดินย่องไปแอบดูด้วยความอยากรู้ว่าคุณโบร์นี่ใครกัน

 

เดินมาหยุดอยู่แค่หน้าประตู ก็ถอยกลับแทบไม่ทันกับภาพที่ หญิงสาวคนสวยประทับจูบให้ชายหนุ่มอย่างคุ้นเคย

 

'เคร้ง'

 

เพราะความตกใจ และรีบที่จะเดินหนีไปจากภาพที่กำลังทำร้ายหัวใจเธอ จึงเผลอไปปัดแจกันที่ตั้งอยู่ล้มลงแตก 

 

จนโดนคนในห้องจับได้ว่าเธอตามมาแอบดูเขา

 

"ฟาง"

 

"ใครกันค่ะป็อป"  สาวสวยที่ยังคล้องคอชายหนุ่มอยู่ ถามงงๆเมื่อเห็นหน้าฟาง

 

"เอ่อ.. น้องสาวนะครับ"

 

'น้องสาว เธอเป็นได้แค่นี้ซินะ'

 

"สวัสดีจ๊ะ ฉันชื่อโบร์นะ"

 

"ค่ะ ขอตัวก่อนนะค่ะ"

 

รีบเดินหนีออกมาก่อนที่น้ำตาที่กลั้นไว้จะไหลลงมาประจานความอ่อนแอของเจ้าของ  หลบมาร้องไห้ในห้องนอน

 

"ฮึก..ฟางเป็นได้แค่นั้นใช่มั้ย ฮือๆๆ"  ร้องไห้อย่างหนักก่อนจะหลับไปเพราะความเหนื่อย

 

'ก๊อกๆๆ'

 

"พี่ฟาง พี่ฟาง หลับรึเปล่า"

 

เฟย์ร้องเรียกคนที่เอาแต่หมกตัวอยู่ในห้องตั้งแต่บ่าย ข้าวเย็นก็ไม่ยอมลงมาทาน เธอให้เด็กในบ้านขึ้นมาเรียก

 

ก็ลงไปรายงานเพียงแต่ 'คุณฟางบอกไม่ทานค่ะ ให้ทุกคนท่านกันไปก่อนเลยค่ะ'

 

เคาะอยู่อีก 3-4 ทีจึงได้ยินเสียงคนในห้องเดินมาเปิดประตูให้ รีบยิงคำถามใส่ทันที

 

"ทำไม...พี่ฟางเผ็นอะไรไป"

 

ถามอย่างตกทันที ที่เห็นหน้าของอีกฝ่ายที่มีนัยต์ตาบวกช้ำเนื่องจากการร้องไห้อย่างหนัก

 

ฟางโผเข้ากอดคนที่เปรียบเสมือนน้องสาวอย่างหาที่ผึ่งทางใจ เฟย์ได้แต่กอดรับคนที่โผเข้าหา

 

"เกิดอะไรขึ้น พี่ฟาง"

 

"ฮึกๆ มันจบแล้วเฟย์ มันจบแล้ว"

 

"เขาคิดกับพี่แค่ น้องสาว"  เฟย์ได้แต่ย่นหัวคิ้วเข้าหากันอย่างไม่เข้าใจ จนต้องถามซ้ำให้แน่ใจ

 

"หมายความว่าไงพี่ฟาง ใครพูดอะไร"

 

"วันนี้พี่เห็นป็อปจูบกับคนที่ชื่อโบร์  พอผู้หญิงคนนั้นถามว่าพี่เป็นใคร ป็อปก็บอกว่าพี่ เป็นแค่น้องสาว"

 

เฟย์ได้แต่ปลอบฟางอย่างจนใจ เพราะเรื่องแบบนี้คงจะบังคับใจกันไม่ได้

 

ฟางระบายให้อีกฝ่ายฟัง เพราะเธอเองทนที่จะแบกรับความรู้สึก ที่เจ็บจนชาตอนนี้ไม่ไหวแล้ว

 

'ทุกอย่างมันเป็นแค่เธอซินะ ที่คิดไปเอง จบตั้งแต่ไม่ทันได้เริ่ม'

 

"ฟาง เฟย์"   เสียงป็อปปี้ดังขึ้น  เฟย์ช่วยฟางเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าก่อนจะหันไปหาพี่ชาย

 

"เอ่อ พี่ป็อปมีอะไรค่ะ"  พยายามเอาตัวบังหญิงสาวอีกคนเอาไว้

 

"ทำอะไรกัน"

 

เดินเข้ามาใก้ลคนที่ใจนึกหว่ง เพราะตั้งแต่บ่ายเธอก็เอาแต่หมกตัวอยู่บนห้องทั้งๆที่ปกติจะอยู่ข้างกายเขาเสมอ

 

"เฟย์ พี่เข้าห้องก่อนนะ"

 

รีบผลุบหายเข้าไปในห้องก่อนที่ป็อปปี้จะทันได้เห็นตาที่บวมช้ำของตัวเอง   ส่วนเฟย์ก็รีบเดินหนี

 

ก่อนที่พี่ชายเธอจะทันได้หันมาถาม เพราะเธอไม่รู้จะตอบพี่ชายอย่างไรดี

 

'ทำไมพี่ป็อปตอบไปแบบนั้นเนี้ย เธอว่าเธอดูพี่ชายไม่ผิดว่าต้องรักพี่ฟางแน่ๆ แล้วทำไม...'

 

ได้แต่คิดอย่างหนักใจ

 

เช้าวันรุ่งขึ้น

 

"ป็อปค่ะ"

 

เสียงที่ดังขึ้นก่อนที่เจ้าตัวจะทันได้เดินมาถึงเรียกให้ทุกคนหันไปมองอย่างสงสัย

 

"โบร์ มีอะไรแต่เช้าครับ"

 

"ไม่มีหรอกค่ะ แค่คิดถึง"

 

ทรุดตัวลงนั่งที่ประจำของฟาง ที่เข้าไปช่วยป้าจันเตรียกอาหารเช้า

 

"พี่โบร์ค่ะ ที่ตรงนั้นมีคนนั้นแล้วนะค่ะ"

 

"ไม่เห็นมีใคร นี่ค่ะน้องแก้ว" หันไปยิ้มหวานให้น้องสาวชายหนุ่ม

 

"ข้าวมาแล้วค่ะ"

 

ฟางที่เดินเข้ามา ถึงกับชะงักไปเมื่อเห็นว่ามีใครอีกคนนั่งแทนที่ของเธออยู่ เธอได้แต่มองชายหนุ่ม

 

อย่างน้อยใจ ก่อนจะเลี่ยงไปทรุดตัวลงนั่งข้างแก้วแทน

 

"เอ่อ โบร์ทานด้วยกันนะครับ"

 

"ค่ะ^^"  ยิ้มหวานให้ป็อปปี้แต่แอบปรายตามองอย่างสะใจ ที่เห็นฟางนั่งหน้าซีดอยู่

 

'หึ คิดจะแย่งป็อปปี้กับฉันเหรอ ฝันไปเหอะ ป็อปปี้เป้นของฉันย่ะ'

 

"ฟางไม่เป็นไรนะ"

 

แก้วเอ่ยถามอย่างหว่งใย  ส่วนฟางก็ได้แต่พยักหน้าให้เบาๆ

 

เมื่อทานอาหารเช้าเรียบร้อย ทั้ง3สาวก็ช่วยกันเก็บโต๊ะอาหาร เหลือก็แต่โบรืที่ไม่ยอมขยับ

 

"โบร์นี่เขาเป็นแฟน ป็อปเหรอ"

 

"ไม่ใช่ หรอกฟางแค่ลูกสาวของลูกค้ารายใหญ่นะ"

 

"ใช่ๆๆ พี่ฟางไม่ต้องคิดมากนะ"

 

"ยัยคุณโบรืนะเขาตามจับพี่ป็อปมาตั้งนานแล้ว"

 

"อืม แต่พี่ป็อปไม่สน"

 

2สาวช่วยกันปลอบใจฟาง เพราะพวกเธอนะเชียร์ฟางมากกว่าผู้หญิงคนอื่นที่เข้ามาวอแวกับพี่ชายเธอ

 

"แต่เขาเห็น ฟางเป็นแค่น้องสาว"

 

"ใจเย็นๆนะฟาง แก้วว่าพี่ป็อปต้องมีเหตุผลแหละที่พูดแบบนั้น"

 

"เฟย์เห็นด้วย พี่ฟางอย่าเพิ่งถอดใจนะ"

 

"แน่ใจเหรอ ว่ามันจะเป็นแบบนั้น" ฟางสบตาทั้งคู่อย่างลังเล

 

"แน่ซิ เชื่อแก้วกับเฟย์เหอะ"

 

"อืม ฟางเชื่อ ^^"

 

"ฟางไปกันได้แล้วครับ"

 

ทั้ง3สาวสะดุ้งสุดตัวเมื่ออยู่ๆป็อปปี้ก็โผล่เข้ามา (ก็เขานินทาตัวเองอยู่อ่ะ)

 

ป็อปปี้เมือ่เห็นว่าฟางยังนิ่งก็เลยเดินเข้ามาจูงฟางออกไปซะเอง แต่โดนเฟย์ดึงไว้ซะก่อน

 

"อะไรกันพี่ป้อป มาถึงก็ลากเอาๆ"

 

"ก็ คุณโบร์เขารออยู่"

 

"งั้นฟางไม่ไป" 

 

สะบัดมือป็อปปี้ออกก่อนจะเดินหนีไปหาแก้วที่ยืนเช็ดจานอยู่

 

"อะไรกันครับฟาง ทำไมไม่ไปล่ะ"

 

"ก็ไม่อยากไป" พูดตอบแต่ก็ไม่ยอมหันกลับมามองหน้าเขา

 

"พี่เคลียร์กันเอาเองแล้วกัน"

 

"อืม คุณโบร์อ่ะ เฟย์กับพี่แก้วจะไปดูให้"  พูดจบก็เดินออกไปจากห้องครัวเหลือไว้แต่คนที่ต้องปรับความเข้าใจกัน

 

"ฟาง ไปเถอนะ"

 

ดึงให้เธอหันหน้ามาคุยกับเขาดีๆ  ฟางยอมหันกลับมาตามแรงดึง แต่ก็ยังไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาสบตากับป็อปปี้

 

"อย่าดื้อนะครับ เมื่อวานป็อปก็ไม่เจอหน้าฟางทั้งวัน"

 

ช้อนคางให้ฟางเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา

 

"นะครับ"

 

จ้องหน้ากันนิ่งจนป็อปปี้เป็นฝ่ายทนไม่ไหว ก้มลงมาประทับจูบหวานเข้าที่ปากบางที่เขาแสนคิดถึง

 

ก่อนจะถอนจูบออกมา 

 

"ตกลงว่าไงครับ"  ถามซ้ำเพราะฟางเอาแตานิ่งมองเขาด้วยความสับสน

 

"ค่ะ"  แต่สุดท้ายก็ยอมตอบตกลง

 

"น่ารักที่สุด"  จูงมือบางให้ตามออกมาหน้าบ้าน ส่วนโบรืที่นั่งรออยู่ในรถก็รีบลดกระจกลง

 

"ป็อปค่ะ มาเร็วค่ะ โบร์อยากไปดูไร่แล้ว"

 

ป็อปปี้ได้ทำหน้าไม่ถูกเมื่อเห้นว่าโบร์ขึ้นไปนั่งแทนที่ของฟาง เจ้าตัวเลยได้แต่สะบัดหน้าใส่เขาอย่างงอนๆ

 

เดินไปขึ้นนั่งด้านหน้ากับนายสนที่แอบมองมาอย่างสงสารผู้เป็นนาย 

 

ขึ้นมาก็ชวนนายสนคุยอย่างสนุกโดยไม่สนใจอีก 2คนข้างหลัง    ฟางรีบกระโดดลงทันที ที่นายสนจอดรถ

 

"เดี๋ยวซิครับฟาง"

 

ป็อปปี้ตามลงมาดึงมือฟางที่กำลังจะวิ่งเข้าไปไว้

 

"อะไรอ่ะ เร็วๆซิเดี๋ยวพี่ส้มแย่ง ฟางเก็บ"

 

"ใส่นี่ก่อนซิ แดดมันร้อนนะ"

 

หยิบหมวกจากในรถมาสวมลงบนศรีษะสวยของเธอ ตั้งท่าจะวิ่งเข้าไปที่ไร่ แต่ก็โดนป็อปปี้ดึงไว้อีก

 

"คำขอบคุณล่ะตรับ"

 

ยื่นแก้มให้หญิงสาว  ฟางยอมแตะจมูกลงบนแก้มชายหนุ่ม ก่อนจะวิ่งไป

 

"ป็อปค่ะ ขอโบร์ตามฟางไปดูสตอเบอร์รี่นะค่ะ"

 

"ครับ"

 

โบร์เดินตามฟางเข้ามาด้วยสีหน้าไปพอใจนัก เพราะเธอรู้และพอจะเห็นกับตาว่าทั้งคู่ต่างก็มีใจให้กัน

 

เธอรู้เรื่องนี้ก่อนที่เธอจะกลับมาเมืองไทยซะอีก เพราะเธอมีสายคอยรายงานเรื่องราวของป็อปปี้

 

ทำให้เธอรู้เรื่องของฟางผู้หญิงที่อยู่ๆก็โผล่เข้ามาในชีวิตของชายหนุ่ม จนต้องรีบบินจากอังกฤษกลับมาจัดการกับ

 

ศัตรูหัวใจของเธอด้วยตัวเอง

 

'ที่เธอเห็นเมื่อวานมันแค่น้ำจิ้ม วันนี้ฉันจะทำให้ป็อปไร่เธออกจากไร่แทบไม่ทัน ยัยฟาง'

 

^____________________________________________________________^

 

วู้ๆเสด็จแล้วกับอีกตอน

 

เป็นๆไง  คือเรารู้สึกว่าเนื้อเรื่องมันน่าเบื่อไปรึเปล่า (ความจริงเราแต่จบแล้วแหละ แต่พอเวลามาอัพเรากลับไม่ค่อย

 

รู้สึกสนุกกันมันเท่าที่ควร เลยอยากรู้ว่าคนอื่นรู้สึกยังเอาแบบเต็มที่เลยนะ เราอยากรู้เพื่อจะได้เอามาปรับปรุ่งนะค่ะ

 

แล้วเราจะรีบอัพตอนต่อๆไปให้นะ)

 

อย่าลืมเม้นบอกกันบ้างน้า

 

แล้วเจอกันตอนหน้าจร้า ^^

 

รักPFเว่อร์ ฮ่าๆๆๆ