พิสูจน์รัก นายบ้านไร่

ณ บ้านไร่

 

"ฟางไปไหนเนี้ย" ร่างสูงบ่นออกมา หลังจากเดินหาเจ้าของชื่อทั่วบ้านก็ไม่พบ

 

"ป้าจันครับ ฟางไปไหนครับ"  เอ่ยถามแม่บ้าน

 

"เอ้ ป้าก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ แต่เมือตอนบ่ายเธอบอกว่าจะไปทำความสะอาดห้องคุณป็อปนะค่ะ"

 

"อ้อ ครับ" พยังหน้าเข้าใจ ก่อนจะปล่อยให้ป้าจันกลับไปทำงานของเธอเหมือนเดิม

 

"สน ไอ้สน"

 

"ครับนาย"  วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาหาผู้เป็นนาย

 

"แกไปถามดิ ว่ามีใครเห็นฟางรึเปล่า"

 

"ครับนาย" กำลังจะวิ่งออกไป แต่ก็ต้องชะงักเพราะลูกน้องในไร่วิ่งสวนเข้ามาซะก่อน

 

"แฮ่กๆนะ..นายครับ"

 

"อะไรว่ะไอ้ชัย "

 

"คุณฟาง..."

 

"ฟางเป็นอะไร"  ป็อปปี้เดินเข้ามาจับบ่าลูกน้องเขย่าถาม

 

"พวกไอ้เสี่ยวิชัยให้คนมาจับตัวคุณฟางไปครับ"

 

"อะไรนะ"

 

"เอ็งแน่ใจนะไอ้ชัย"

 

"แน่ใจพี่สน ฉันเห้นมากับตา"

 

"แล้วทำไมเมิงไม่ตามไป"

 

"โห่ พี่มันมาเป็นสิบ อีกอย่างฉันก็รีบมาบอกนี่ไง"

 

"เมิงไม่ต้องถามมากไอ้สน ไปเตรียมคน"

 

"กูจะไปเอาตัวเมียกูคืนมา" ป็อปปี้พูดเสียงกร้าว

 

"ครับนาย"  นายสนรีบวิ่งออกไปทำตามคำสั่งทันที เพราะรู้ว่าตอนนี้ใจของชายหนุ่มร้อนลนยิ่งกว่ามีไฟเผา

 

อยู่ซะอีก ร่างสูงเดินกลับขึ้นไปบนห้องนอน มือหนาเปิดลิ้นชักหัวเตียง หยิบปืนพกขึ้นมาถือ

 

"ไอ้ป็อป เกิดอะไรขึ้นว่ะ"

 

"ฟางโดนจับตัวไป" ป็อปปี้ตอบเสียงเครียด โทโมะมองปืนในมือของเพื่อนหนุ่ม

 

'ไอ้ป็อปจับปืน งานนี้กลายเป็นศึกนองเลือดแน่ ไอ้เสี่ยวิชัยคิดจะกระตุ๊กหนวดเสื้อ ก็เตรียมตัวตายได้เลย'

 

"เดี๋ยวกุไปด้วย" 

 

ป็อปปี้มองหน้าเพื่อน ก่อนจะพยักหน้าออกมา

 

"ขอบใจว่ะ"

 

"เพื่อนกัน คิดมาก" เดินเข้ามารับปืนอีกกระบอกจากป็อปปี้ไปถือไว้ ก่อนจะวิ่งตามเพื่อนกลับลงมาชั้นล่างที่ตอนนี้

 

ทุกคนมารวมตัวกันที่หน้าบ้านเรียบร้อยแล้ว

 

"ไอ้ป็อป มันเอาฟางไปไว้ที่บ้านร้างในป่า" เขื่อนหันมาบอกชายหนุ่ม 

 

"พี่ป็อป"  แก้วเดินมาจับแขนพี่ชายไว้

 

"ให้แก้วไปด้วยนะค่ะ แก้วเป็นหว่งฟาง"

 

"ไม่ได้หรอกแก้ว " ลูบหัวน้องสาวที่ทำท่าจะร้องไห้ออกมาเต็มที

 

"ถ้าแก้วไปพี่ก็ต้องคอยหว่งแก้ว แล้วไอ้โมะมันก็จะระวังตัวได้ไม่เต็มที่"  แก้วได้แต่พยักหน้าอย่างทำใจ

 

กับเหตุผลของพี่ชาย ที่ถ้าเธอดื้อจะตามไปก็มีแต่จะเป็นตัวถ่วงให้ทุกคนซะเปล่าๆ

 

"อย่าดื้อนะครับ คนดี"

 

โทโมะดึงแฟนสาวเข้ามากอด เพราะเรื่องนี้แตะคนนึงก็กระทบอีกคนนึงอยู่ดี ถึงเสี่ยวิชัยต้องการจะพุ่งเป้ามาที่

 

ป็อปปี้ แต่ในเมื่อมันเป็นเพื่อนรักของเขา เรื่องนี้เขาก็ต้องโดดเข้ามายุ่งด้วยอยู่แล้ว

 

"โมะ ต้องระวังตัวนะ ถ้าเป็นอะไรกลับมาแก้วโกรธจริงๆด้วย"

 

เขย่งปลายเท้าขึ้นจูบปากหนา อย่างหว่งใย

 

"ครับ โมะจะระวัง"  ยิ้มให้คนรักคลายกังวล

 

"ไอ้เขื่อนเมิงจะไปหรืออยู่"  ป็อปปี้หันไปถามเขื่อนที่มองหน้าเฟย์อยู่

 

"ไปดิว่ะ" 

 

"เฟย์ห้ามทำอะไรหุนหันพลันแล่นนะครับ" หันไปสั่งคู่หมั้นสาวก่อนจะดึงเธอเข้ามาจูบ

 

"ระวังตัวนะ เฟย์เป็นหว่ง"

 

"รถ พร้อมแล้วครับนาย" ป็อปปี้กอดน้องสาวไว้ก่อนจะเดินออกไปขึ้นรถ

 

"ระวังตัวนะ พี่ป็อป"

 

มั้งสองสาวได้แต่มองตามรถของพี่ชายและเเฟนหนุ่มไป อย่างหว่งใย

 

"คุ้มครองทุกคนด้วยนะค่ะ" แก้วได้แต่ภาวนากับสิ่งศักดิ์สิทธิ์

 

ทางด้านฟาง ที่โดนจับตัวมาก็เริ่งที่จะรู้สึกตัวขึ้นมา ลืมตามองรอบๆตัวอย่าง งงๆ ค่อยๆคิดย้อนไปจนนึกได้ว่าเธอ

 

โดนจับตัวมา

 

"อือๆ  อ่อยอั้นอ่า" ส่งเสียงร้องโวยวายออกมา พร้อมทั้งเอาขากระแทกข้างฝาจนเกิดเสียงดัง

 

"เงียบนะ ไม่งั้นเธอได้ขึ้นสวรรค์ ก่อนลงนรกแน่"

 

ชายฉกรรณ์ที่จับตัวเธอมาพูดขู่

 

"อ่อยๆๆๆ" ฟางไม่ยอมหนุดตามที่มันสั่ง จนมันเริ่งจะโมโหที่เธอตะโกนโวยวายไม่ยอมหยุด

 

"โธ่โว้ยนั้งนี่ เดี๋ยวก็จับทำเมียซะหรอก"  กระชากแขนร่างบางให้ลุกขึ้นนั่ง

 

"เบาๆเว้ยไอ้เข้ม ของๆนาย" ชายหน้าเหี้ยมที่ฟางคิดว่าน่าจะเป็นหัวหน้าพูดเตือนลูกน้อง

 

"แหมพี่ ก็นังนี่มันทั้งขาว ทั้งสวยนี่น่า"  

 

พูดพลางไล้มือสาก กับใบหน้าสวยที่พยายามหันหนีสัมผัสของอีกฝ่าย ด้วยความขยักแขยง

 

"แหมทำเป็นรังเกียจ ได้ลองแล้วจะติดใจนฝไ

 

"ไอ้เข้ม เมิงอย่าทำเกินคำสั่ง"  ชายคนที่สามเดินเข้ามากระชากฟางให้พ้นจากมือสากของเข้ม

 

"เมื่อไหร่นายจะมาล่ะพี่หาญ"  ชายคนที่เข้ามาช่วยฟางหันไปถาม หาญที่เป้นลูกพี่ใหญ่

 

"อีกซักพัก เมิงออกไปเฝ้าข้างนอกกับไอ้ไผ่ไป ไอ้เข้า"

 

เข้มทำเสียงฮึดฮัดขัดใจ พลางมองฟางอย่างเสียดาย แต่ก็ยอมเดินออกไปด้านนอกแต่โดยดี

 

"อย่าตุ๊กติก แล้วเธอจะไม่เจ็บตัว"

 

หาญเดินเข้ามาแก้เชื่อที่พันธนาการข้อเท้าเธออยู่ออก

 

"ครั้งที่แล้วฉันอุตสาห์ปล่อยให้เธอรอด"

 

"เธอนี่มันดวงซวยจริงๆนะคุณหนูฟาง"

 

ฟางมองหน้านายหาญอย่างแปลกใจในคำพูดของอีกผฝ่าย ก่อนจะค่อยๆนึกตาม

 

'ครั้งก่อน เอ๊ะ หรือว่า...'

 

'จะเป็นคนร้ายกลุ่มเดียวกับที่ขับรถปาดหน้าเธอ แสดงว่า ไอ้เสี่ยวิชัยต้องรู้จักกับยัยคุณหญิงโฉมฉวีแน่ๆ'

 

"อ่อนอั้นอัยเอาะอ้า (ปล่อยฉันไปเถอะน้า)"

 

ฟางพยายามขอร้องอีกฝ่ายทั้งๆที่ยังมีผ้าปิดปากเธอไว้แน่น

 

"บอกให้เงียบไง ไม่งั้นเธออาจจะไม่ได้ส่งเสียงอีกตลอดชีวิต"

 

ฟางจำต้องเงียบตามคำขู่ ลอบสังเกตุจำนวนลูกน้องของอีกฝ่าย ที่เธอเห้นหน้าแล้วแน่ๆ สามคน แต่ไม่รู้ว่ามีข้าง

 

นอกอีกเท่าไหร่ 'งานนี้เธอจะรอดออกไปได้ยังไง พวกมันมีทั้งปืน มีด งานนี้มีแต่ตายกับตาย ยัยฟาง'

 

'ถ้ายัยคุณหญิงนั้นรู้ว่าเธอยังไม่ตาย งานนี้เธอคงจะไม่มีสิทธิ์ไปเป็นครั้งที่สอง '

 

"หึที่นี่มันดวงซวยจริงๆนะ"

 

ฟางมองหน้าชายที่เคยช่วยเธออย่างไม่เข้าใจ ว่ามันจะมีอะไรที่วยไปมากกว่ามีคนคอยตามฆ่าอีก

 

"อยากเป็นเมีย ไอ้ภาณูก็ต้องตายตั้งแต่ยังสาว"

 

ลูบขาฟางที่โผล่พ้นกางเกงขาสั้น อย่างถูกใจ

 

"สวยซะด้วย"

 

"ไอ้วินเมิง อย่าไปยุ่งกับมัน" เสียงหาญพูดดักคอลูกน้อง

 

"โห่พี่หาญ ยังไงเสียก็ไม่เก็บมันไว้อยู่แล้ว"

 

"ให้ฉันสนุกกับนังนี่ก่อนจะเป็นไรไป"

 

ฟางได้แต่เขิบหนีวินอย่างหวาดกลัวกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นกับตัวเธอ

 

"อ๊าย..."

 

ร้องออกมาเพราะโดนวินกระชากเข้าไปก่อนที่เขาจะรั้งผ้าปิดปากเธอออก เพื่อที่จะได้ลิ้มลองความหวานจากปาก

 

บาง  ฟางพยายามดิ้นหนีอีกฝ่ายอย่างทุลักทุเล เพราะเธอยังโดนมันมืออยู่

 

วินเปลี่ยนเป้าหมายจากปากฟางมาเป็น ไซ้อซอกคอ มือกร้านก็ขยำหน้าอกเธอจนรู้สึกเจ็บไปหมด

 

"อย่าดีดิ้นนังเลย เป้นเมียพี่เถอะคนสวย"

 

วินพูดกับฟางที่ยังไม่ยอมหยุดดิ้นหนีจาก สัมผัสของเขา ฟางใช้ขาเตะเข้าไปที่ลำตัวของอีกฝ่ายจน วินต้องผละ

 

ออกจากคอขาว ด้วยความจุก

 

"โธ่โว้ย บอกอย่าดิ้นไงเมิง"

 

กระชากเสื้อที่ฟางใส่อยู่ออกจนขาด เห็นเสื้อชั้นในตัวสวย ยิ้งเร้าอารมณ์หื่นกามของอีกฝ่ายมากขึ้นไปอีก

 

"อื้อออออออออ"

 

"แม่งชาวดีจริงๆ ไม่น่าไอ้ภาณุ ถึงได้หลงนักหลงนา"

 

เอื้อมมือเข้าไปหวังจะกระชากเสื้อในตัวสวยที่ปิดปังหน้าอกอวบของอีกฝ่ายอยู่ออกแต่

 

"มันมากันแล้วพี่หาญ"

 

"ไอ้วิน เมิงปล่อยนังนั้นซะ"

 

"โธ่โว้ย" วินบ่นออกมาอย่างอารมณ์เสียที่โดนขัดจังหวะ

 

"เมิงไปสั่งไอ้ข้างนอกให้เตรียมตัวให้พร้อม"

 

^________________________________________________________________^

 

อัพแล้วน้า ไม่ยาวเท่าไหร่

แล้วเจอกันค่ะ ^^