พิสูจน์รัก นายบ้านไร่

ณ ไร่จิระคุณ
 
หลังจากที่ทานอาหารเย็นเรียนร้อย ป็อปปี้ก็ดึงฟางกลับขึ้นห้อง โดยให้เหตุผลว่าคนป่วยต้องการพักผ่อน
 
โดยที่เจ้าตัวได้แต่เดินตามแรงดึงของชายหนุ่มไปงงๆ ว่าเธอป่วยตอนไหน และที่สำคุณเธอยังไงงว่งซักหน่อย
 
บนห้องนอน
 
"ป็อปๆ นี่มันห้องป็อปนี่ ไม่ใช่ห้องฟางซักหน่อย"
 
ขืนตัวจากแรงดึงของป็อปปี้ ที่จะลากเธอเข้าห้องไว้สุดตัว
 
"ห้องป็อป ก็เหมือนห้องฟางแหละครับ"
 
"เข้ามาเถอะ"  ดึงฟางเข้าห้องมาจนได้
 
ปิดประตูลงได้ ป็อปปี้ก็ก้มลงหาความหวายจากปากบางทันที ฟางได้แต่เบี่ยงหน้าหลบเป็นพัลวัน
 
"อือ ไหนบอกจะให้ฟางพักไงค่ะ"
 
"ฟางก็พักไปไงครับ เดี๋ยวที่เหลือป็อปจัดการเอง"  พูดด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์กับหญิงสาว
 
"ไม่เอา ป็อปอ่ะ หื่นตลอด" ดิ้นหนีจากมือปลาหมึกของป็อปปี้ แต่ก็ไม่เป็นผล
 
"ก็ฟางอยากน่ากินเองทำไมล่ะ ครับ"
 
ดันร่างบาง ให้นอนราบลงไปกับเตียง ก่อนที่ตัวเองจะตามมาทาบทับไว้ อย่างไม่ยอมให้เธอปฎิเสธเขาได้
 
"ป็อปอ่ะ ไม่เอานน่า"
 
พลิกตัวนอนคว่ำกับที่นอน แต่ก็ไม่พ้นมือคนหื่นไปได้ ป็อปปี้เลิกเสื้อจากทางด้านหลัง
 
ก่อนจะพรมจูบไปทั่วหลังเนียน มือก็ไล่ปลดเสื้อในตัวสวยที่เป็นอุปสรรค์อออก
 
"อือ ป็อป" 
 
ร้องครางออกมา เพราะเขาเอื้อมมือมา บีบคลึงหน้าอกสวย ทั้งๆทีเธอนอนคว่ำอยู่ ปากหนาก็พรมไล่จูบทั่วซอกคอ
 
ทางด้านหลัง ก่อนจะจัดการรั้งกระโปรงตามตัวแพนตี้ตัวน้อยออกจากร่างบาง ผละออกมาจัดการกับเสื้อผ้าตัวเอง
 
ตามไปติดติดๆ 
 
"อ๊ะ..อือ"
 
เสียงครางหลุดออกมาจากปากบางที่เม้มไว้แน่ เพราะความเสี่ยวซ่านที่โดนสอดใส่จากทางด้านหลัง
 
"อือ..อ่าาาาาาาา"
 
ส่ายหน้ากับหมอนเพราะความทรมานที่โดน ชายหนุ่มกระหน่ำโยกตัวเข้าใส่ด้วยบทรักร้อนแรง ร่างบางสั่นสะท้าน
 
เพราะใก้ลถึงเต็มที่ แต่เหมือนร่างสูงต้องการจะกลั่นแกล้งกัน เขากลับถอนกายออกซะอย่างนั้น
 
"ฮือ..ป็อป" ครางเรียกชื่อป็อปปี้เสียงแผ่ว เพราะเขาทำให้เธอเกิดอาการค้าง
 
"ป็อป เหนือยแล้วนี่ครับ "
 
ล้มตัวลงนอน หันหลังให้ร่างบางที่ยัยตัวลุกขึ้นนั่งมองชายหนุ่มด้วยใบหน้าเยเก
 
"ถ้าฟางยังอยาก..อยู่ก็ทำเองนะครับ"
 
"ป็อปเหนื่อย" หันกลับมาหาฟางที่ยังนั่งมองเขาอยู่
 
"ตะ..แต่ฟางทำไม่เป็นนี่ค่ะ"  เอ่ยออกมาเสียงเบา ด้วยใบหน้าที่แดงจัก จนป็อปปี้ต้องลอบยิ้มอย่างถูกใจ
 
"งั้นก็แย่ หน่อยนะครับ คนสวย"
 
"ป็อปขา ช่วยฟางหน่อยนะค่ะ" เอนร่างลงเกยกับอกแกร่ง จนอกเธอเสียดสีกับอกเขาเป็นการยั่งอารมณ์ของอีก
 
ฝ่ายก่อนจะพูดออกมาเบาๆ  
 
"แต่ป็อปเหนื่อยแล้วนี่ครับ"
 
"เอาแบบนี้แล้ว กันเดี๋ยวป็อปสอนให้ ฟางทำเองแล้วกันนะครับ"
 
เอ่ยกับร่างบาง ก่อนจะยกร่างเธอให้ขึ้นมานั่งทาบทับอยู่บนตัวเขา 'ตรงนี้วิวดีจังแฮะ' คิดอย่างถูกใจกับการจัดท่าให้
 
นักเรียน ที่ดูจะเขินอายกับบทเรียนของเขาเป็นอย่างมาก
 
"ปะ..ป็อป"
 
"เริ่มซิครับ เด็กน้อย"
 
เอ่ยกับร่างบางที่ยังนิ่งอยู่ ก่อนจะเริ่มกระแทกสะโพกเป็นการนำให้นักเรียนทำตาม  มือหหนาก็ไม่อยู่เฉย 
 
เคล้นคลึงหน้าอกสวยเป็นการกระตุ้นอารมณ์ของอีกฝ่ายไปด้วย
 
"อือ.."  ฟางเริ่มทำตามที่ชายหนุ่มสอน ก่อนจะเร่งจังหวะขึ้นตามแรงอารมณ์ที่พุ่งขึ้นสูงอย่างฉุดไม่อยู่
 
มือบางเท้าอกแกร่งไว้ อย่างช่วยพยุ่งตัวที่เริ่มจะหมดแรงกับบทรักร้องแรงที่เขาปล่อยให้เธอเป็นฝ่ายคุมเกมส์
 
"นักเรียน ป็อป หัวไวจังครับ"
 
"อ่าห์ เร็วอีกนิดซิครับฟาง ป็อปจะถึงแล้วนะครับ"
 
"อือ..ฟางไม่ไหวแล้ว"
 
 ร่างบางล้มลงใส่อกแกร่งอย่างหมดแรง จนป็อปปี้ต้องเป็นฝ่ายพลิกร่างบางกลับมาอยู่ใต้
 
ร่างตามเดิม ก่อนที่เขาจะเป็นคนเร่งจังหวะ ก่อนที่จะไปถึงจุดหมายในที่สุด 
 
'ก๊อกๆ'
 
"นายครับ นาย"
 
ป็อปปี้ถอนแก่นกายออกจากร่างฟาง คว้าเสื้อคุมขึ้นมาสวม ก่อนจะเดินไปเปิดประตูออกไปหา
 
นายสนที่เคาะประตูร้องเรียกอยู่
 
 
"อะไร ของแกว่ะไอ้สน"
 
"เกิดเรื่องแล้วครับนาย"
 
"เรื่องอะไรของ เมิงว่ะ"  ป็อปปี้ถามอย่างหัวเสีย
 
"ท้ายไร่โดนวางเพลิงครับ"
 
"ชิ_หาย  เมิงไปเตรียมรถ เดี๋ยวกรูตามไป"
 
สั่งลูกน้องก่อนจะเปิดประตูกลับเข้าไปแต่งตัว
 
"ป็อป เกิดอะไรขึ้นค่ะ"  ฟางยันร่างขึ้นมาเอ่ยถามป็อปปี้ที่รีบร้อนสวมเสื้อผ้าอยู่
 
"ฟางนอนไปก่อนนะครับ เดี๋ยวป็อปมา"
 
"เดี๋ยวซิค่ะป็อป"  ฟางลุกขึ้นสวมเสื้อคลุม วิ่งตามป็อปปี้ที่กระโดดขึ้นรถที่นายสนขับมารอออกไปทันที
 
"เกิดอะไรขึ้นนะฟาง"
 
เสียงแก้ว ถามฟางที่ยังยืนมองตามป็อปปี้ไป งงๆ
 
"ไม่รู้ซิแก้ว เห็นแต่นายสนมาตามป็อปออกไป"
 
"นายสนมาตามพี่ป็อป ออกไปตอนตี 2 เนี้ยนะ"
 
"เกิดอะไรขึ้นที่ไร่ รึเปล่านะ"  แก้วพูดออกมาอย่างเป็นกังวล
 
"พี่แก้ว พี่ฟาง เอะอ๊ะ อะไรกันนะ"
 
เฟย์ที่เดินงัวเงียลงมาจากชั้นสอง เอ่ยถามพี่สาวทั้งสองคน  แก้วกับฟางได้แต่ส่ายหน้าไม่รู้ให้
 
แก้วกดโทรศัพท์หาแฟนหนุ่มแต่ก็ไม่มีคนรับ  เธอจึงตัดสินใจนั่งรอพี่ชาย พร้อมด้วยอีกสองสาวที่นั่งรออยู่ก่อนแล้ว
 
ด้วยสีหน้ากังวลใจ
 
.
 
.
 
.
 
"ฟางครับ ทำไมมานอนตรงนี้ล่ะครับ"
 
ป็อปปี้ที่กลับเข้ามาบ้านในตอนรุ่งสางพอดี เดินเข้าไปเขย่าปลุกแฟนสาว ที่มานั่งรอเขาจนเผลอหลับไปพร้อมกับ
 
แก้วและ เฟย์ ที่ฟลุบหลับอยู่ไม่ห่างกันนัก
 
"แก้วครับ"
 
"เฟย์ เฟย์ครับ เฟย์"  อีกสองหนุ่มเดินเข้ามาเขย่าปลุกแฟนสาวเช่นเดียวกัน
 
"เป็นไงบ้างค่ะ ป็อป"
 
"เกิดอะไรขึ้นค่ะ โมะ"
 
"ไฟไห้มที่ท้ายไร่นะครับ"
 
ไแล้วจับคนร้ายได้มั้ย เขื่อน"
 
เขื่อนส่ายหน้าให้เฟย์ เขาดึงร่างเธอเข้ามากอดอย่างปลอบใจ เพราะต่างก็หวั่นใจกับเหตุการณ์ ที่อยู่ไร่จิระคุณที่ไม่
 
เคยมีศัตรูที่ไหน ก็โดนลอบวางเพลิง 
 
"แก้วว่าเราไปทานอาหารแล้ว ค่อยหาทางแก้กันดีกว่าค่ะ"
 
แก้วเดินนำทุกคนไปที่โต๊ะอาหาร ซึ่งป้าจันจัดไว้รอเรียบร้อยแล้ว  พอมานั่งที่โต๊ะก็ไม่มีใครทานอะไรลงซักคน
 
ได้แต่นั่งเขี่ยข้าวต้มไปมา เพราะความเครียดที่ไร่เพิงเกิดเหตุร้ายไป
 
"พี่ป็อป แล้วท้ายไร่เสียหายมารึเปล่า"
 
"10% ของพื้นที่น่ะแก้ว"
 
"เฮ้อ"  ทุกคนได้แต่ถอนหายใจ ออกมา 
 
"เฟย์ว่าเรา ขึ้นไปแต่งตัวแล้วออกไปดูความเสียหายกันดีกว่า" 
 
เฟย์เอ่ยขึ้นหลังจากฝืนใจทานอะไรไม่ลง  สองสาวพยักหน้าเห้นด้วยก่อนจะแยกย้ายกันไป
 
จัดการกับธุระส่วนตัว และรีบกลับมารวมตัวกันอีกครั้ง ก่อนที่จะขับรถออกไปที่บริเวณท้ายไร่
 
พอมาเห็นความเสียหายที่เกิดขึ้น สามสาวก็น้ำตาคลอกับภาพที่ แปลงสตอเบอร์รี่โดนเผาจนย่อยยับ
 
ไม่เหลือผลผลิตให้เก็บเกี่ยวเลยซักนิด ดีที่คนงานที่เดินลาดตะเวนมาเห็นเข้าก่อน ไม่งั้นความเสียหายที่เกิดขึ้น
 
อาจไม่ใช่แค่แปลงสตอเบอร์รี่ไม่กี่แปลง อาจลามไปถึงโรงงานแปรรูปผลผลิตที่อยู่ไม่ห่างกันนักทั้งโรงงานก็เป็นได้
 
"เดี๋ยวพวกเราจะไปไหน"
 
ป็อปปี้ดึงแขนน้องสาวและ แฟนสาวเอาไว้
 
"ก็ไปช่วยคนงาน เก็บซากพวกนั้นไงค่ะ"
 
ฟางเอ่ยเสียงเบา พลางชี้ไปที่กลุ่มคนงานที่เริ่มลงมือเก็บซากต้นสตอเบร์รี่ที่ถูกเผาจนเกรียม
 
"ไม่ต้องหรอกครับฟาง แก้ว เฟย์ มันยังร้อนอยู่"
 
"นั้นซิครับ แก้วโมะ ว่าอย่าเพิ่งเข้าไปเลยนะ"
 
"ปล่อยให้เป็นหน้าที่เขื่อนเถอะนะครับเฟย์"
 
"ให้ เฟย์ช่วยเถอะนะค่ะ พี่ป็อป"  เฟย์เอ่ยเสียงสั่น เพราะยังทำใจไม่ได้กับความเสียหายที่เกิดขึ้น
 
ถึงยังไงต้นพันธุ์พวกนั้น เธอก็เคยเอามันลงดินกับมือจะให้เธอยืนดูเฉยๆโดยไม่ช่วยอะไร เธอคงทำไม่ลง
 
ป็อปปี้มองหน้าน้องสาวทั้งสองคนอย่างเข้าใจ เพราะพวกเธอเองก็เป็นก่อร่างสร้างไร่นี้มาด้วยกัน ไม่เว้นแม้แต่ฟาง
 
ที่เข้ามาอยู่ไร่นี้ไม่นาน ก็ดูจะผูกพันกับที่นี่เช่นกัน
 
"ระวังตัวด้วยแล้วกัน บางทีไฟมันยังไม่สงบก็อย่างเข้าไปยุ่ง"
 
"เข้าใจรึเปล่า" 
 
"ค่ะ"  ป็อปปี้ปล่อยแขนพวกผู้หญิง ที่รีบวิ่งลงไปช่วยคนงานจัดการทันที
 
"เฮ้อ เอาว่ะลองดูอีกซักตั้ง"  เขื่อนพูดปลอบเพือ่นก่อนถลกแขนเสื้อเดินตามสามสาวำไป
 
.
 
.
 
.
 
"พักก่อนเถอะ ครับฟาง"  ป็อปปี้ยืนขวดน้ำให้ฟางที่ยังไม่หยุดมือตั้งแต่เช้า
 
"ค่ะ ป็อปเองก็พักบ้างเถอะค่ะ ฟางยังไม่เห็ยป็อปหยุดมือเลยนะ"
 
ยกแขนเสื้อขึ้นซับเหงื่อให้แฟนหนุ่มที่เหงื่อออกจากอากาสร้อนและความเหนื่อย
 
"ไอ้ป็อป กรูว่าพักดินอีกซักอาทิตย์ ก็น่าจะลงต้นอ่อนได้แล้วว่ะ"
 
โทโมะที่ยืนดูดน้ำที่แก้วถือให้อย่างเอาใจ ตะโกนบอกมา ก่อนจะยกผ้าเช็ดหน้าขึ้นซับเหงื่อให้ปก้วเช่นกัน
 
"ไหว มั้ยครับแก้ว"  ถามแฟนสาวที่ออกอาการหน้าแดง เพราะแดดแรง
 
"ไหวค่ะ โมะล่ะ โอเครึเปล่า"
 
"ครับ"
 
"เดี๋ยวตำรวจจะเข้ามาเก็บหลักฐาน  และรอพิสูจน์รอยนิ้วมืออีกไม่นานคงรู้"
 
เขื่อนเดินเข้ามา หลังจากแยกตัวออกไปพร้อมเฟย์ เพื่อตามเรื่องที่สถานีตำรวจ ร้องบอกเพื่อนอีกสองคนให้รับรู้
 
"ทุกคนไปพัก ก่อนเถอะครับ"
 
ป็อปปี้หันไปบอกคนงาน ก่อนจะพยักหน้าให้ เพื่อนๆเดินเข้าไปคุยกันที่ใต้ต้นไม้ใหญ่
 
"เมิงว่าน่าจะเป็นใครว่ะ"
 
"จะใช่ไอ้เสี่ย วิชัยที่อาทิตย์ก่อนมาขอซื้อที่เราเปล่าว่ะ"
 
"กรุไม่แน่ใจว่ะ แต่ก็อาจเป็นไปได้"
 
"เสี่ยวิชัย ใครกันค่ะพี่ป็อป"
 
"เสี่ยมาจากทางภาคอีสานนะแก้ว มันมาติดต่อขอซื้อที่"
 
"ทำไมแก้วไม่เห็นรู้เรื่อง"
 
"นั้นซิ เฟย์ก็ไม่เห็นได้ยินพี่ๆพูดถึงกัน"
 
"พี่ก็ไม่ได้สนใจ เพราะบอกไปแล้วว่าไม่ขาย แต่มันไม่ยอมนะซิ"
 
"แต่มันเคย พูดไว้นะว่าจะทำให้พี่ขายที่ให้มันให้ได้"
 
ทุกคนเงียบไป ก่อนจะมีเสียงรถวิ่งเข้ามา ทั้งหกคนต่างมองไปที่รถคันนั้นอย่างสงสัย
 
"ใครอ่ะ"
 
^_______________________________________________________________^
 
อัพแล้วคร้า  เอ่อ รู้สึกหลังเอ็นซี ซักแยะเนอะ เบือ่กันมั้ยเนี้ย คนแต่งเริ่มหื่นแล้วอ่ะ >///<
 
ขอบคุณทุกคะแนนเสียง(เอ่อมาหาเสียงเปล่าเนี้ย") :)
 
เจอกันตอนหน้าคร้า^^