พิสูจน์รัก นายบ้านไร่
To_oNg0909
17) ตอนที่ 17
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความรถคันนั้น วิ่งตรงเข้ามา ก่อนจะจอดลงที่ตรงด้านหน้าของกลุ่มป็อปปี้ ที่ยืนมองอยู่
คนในรถก้าวลงมาให้เห็นตัว
“เสี่ย วิชัย”
“สวัสดีครับ คุณภาณุ คุณวิศวะ คุณภัทรดนัยแหมอยู่กับพร้อมหน้าเลยนะครับ”
ส่งยิ้มให้กับ ชายหนุ่มทั้งสาม ที่จ้องกลับมา
“คุณมาทำไม” ป็อปปี้กัดฟันถาม เสี่ยใหญ่ที่ยืนเป็นท้องไม่รู้ร้อน ว่าตัวเองไม่เป็นที่ต้อนรรับจากทางเจ้าของไร่
“อ้อ พอดีผมฝ่านมาแล้ว บังเอิญได้ยินข่าวว่าไร่คุณไฟไห้มเลยแวะเข้ามาดูนะครับ”
พูดพลางยังไหล่ด้วยท่าทางที่เฟย์ เห็นแล้วแทบอยากจะเข้าไปกระโดตบหัวล้านนั้นซักที
“อย่าครับเฟย์”
เขื่อนรีบรั้งแขนเฟย์ไว้ ก่อนที่เธอจะได้ทำตามความคืด เพราะความหมั่นไส้เจ้าของร้อยยิ้มจอมปลอมนั้น
“โว้ คู่หมั้นคุณนี่สวยแต่ดุจริงนะครับ คุณภทัรดนัย”
“คุณกลับไปเถอะ ตอนนี้เรายังไม่พร้อมต้อนรับใคร”
ป็อปปี้พูดออกไปตรงๆ เพราะหากเสี่ยใหญ่ยังยืนอยู่ในบริเวณไร่เขา อาจจะเป็นเข้าเองนั้นแหละที่โดดเข้าไปชก
ปากเสี่ยวิชัยซะเอง
“แหม อย่าเพิ่งโมโหซิครับ”
“ผมแค่อยากจะมา ถามว่า ตกลงสนใจขายไร่ให้ผมหรือยังครับ”
“ฝีมือแกใช่มั้ย”
ป็อปปี้ที่ได้ยินคำถามของเสี่ยวิชัย ก็พอจะเดาออกว่าการลอบวางเพลิงครั้งนี้คงจะเป็นฝีมือของเขา ที่ต้องการกด
ดันให้ชายหนุ่มยอมขายที่ดินให้
“อย่าค่ะ ป็อปเราไม่มีหลักฐานนะค่ะ”
ฟางดึงแขนแฟนหนุ่มที่ทำท่าจะพุ่งเข้าไปชกหน้าเสี่ยวิชัยให้หายแค้น พูดกับป็อปปี้ให้เขาได้ยินเบาๆ
“แหม สาวน้อยคนนี้หน้าตาน่ารักจริง”
“สนใจไปอยู่กับเสี่ย มั้ยหนู” เดินเข้ามาใก้ล ฟางที่เขยิบหนีห่างอย่างรังเกียจ
“อย่ายุ่ง กับเธอ” ป็อปปี้ดึงฟางเข้ามากอดไว้ ก่อนจะมองเสี่ยวิชัย ด้วยสายตาแข็งกร้าว
“ฮ่าๆๆ หวงซะด้วย”
“แต่เอาเถอะ วันนี้คุณไม่ขาย แต่ถ้าเปลี่ยนใจเมื่อไหร่ก็โทรหาผมได้เสมอนะครับ”
เสี่ยวิชัยพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินขึ้น รถที่ลูกน้องเปิดประตูไว้รอท่า ขับออกไปทันที
“โธ่โว้ย อย่ามาอีกนะเมิง” ป็อปปี้ได้แต่เตะพื้นระบายอารมณ์
“ใจเย็นนะค่ะป็อป” ฟางลูบแขนปลอบใจ ให้ป็อปปี้คลายอารมณ์โกรธ
“เฟย์ว่า พี่ป็อปกับพี่ฟางกลับไปก่อนดีกว่า”
“ใช่เดี๋ยวที่เหลือ แก้ว กับโมะจัดการต่อเอง”
ดันหลังให้ป็อปปี้ยอมขึ้นรถขับออกไป เพราะขืนให้พี่ชายอยู่ต่อก็มีแต่จะอารมณ์เสียซะเปล่าๆ
ขึ้นมาบนรถ ป็อปปี้ก็เอาแต่เงียบ จนฟางต้องขัยบตัวด้วยความอึดอัด ก่อนจะตัดสินใจพูดออกมา
“ป็อปค่ะ เราไปในเมืองกันมั้ยค่ะ”
ถามคนที่ยังมีสีหน้าเครียดอย่างไม่แน่ใจ แต่เธออยากจะให้เขาผ่อนคลายจากความเครียดที่ไร่บ้าง จึงเอ่ยปาก
ชวนออกไป
“ก็ได้ครับ”
พยักหน้าเห็นด้วยก่อนจะเปลี่ยนเส้นทาง เป็นขับเข้าไปในเมืองแทนที่จะขับกลับบ้านไร่ อย่างในตอนแรก
ป็อปปี้ขับรถพาฟางมาที่ห้างใหญ่ ใจกลางเมือง จอดรถก่อนจะเดินจูงมือร่างบางเข้าไปด้านใน
“ทานข้าวก่อนหรือทำอะไรดีครับฟาง”
“อืม ดูหนังมั้ยคะ เห็นแก้วบอกมีหนังใหม่เข้าหลายเรื่อง”
“ก็ดีนะครับ”
จูงมือกันเดินไปจองตั๋วหนังก่อนจะเดินออกมาหาร้านอาหารทาน รอเวลาที่จะได้เข้าไปดูหนัง ทั้งคู่เพลิดเพลิน
กันการทานอาหานและ
เดินดูของสวยงามจนป็อปปี้พอจะลืมความเครียดที่ไร่ ไปได้บ้าง
“เดี๋ยวฟาง รอตรงนี้ก่อนนะครับ”
“มีอะไรรึเปล่าค่ะป็อป”
“ป็อปว่า ป็อปลืมถุงเสื้อไว้ในร้านเมื่อกี้แน่ๆ “
“งั้นเรากลับไปเอากันค่ะ”
“ไม่ต้องหรอกครับ ฟางนั่งรอเถอะ เดี๋ยวป็อปไปแปปเดียว”
“ก็ได้ค่ะ”
ฟางมองตามป็อปปี้ที่เดินกลับไปยังร้านที่เมื่อซักคู่พวกเธอหยุดดูเสื้อด้วยกัน
“ฟาง” เจ้าของชื่อหันกับไปมองตามเสียงเรียก ก่อนจะตาโตทันที ที่เห้นว่าใครเป็นคนเรียกชื่อเธอ
“กวิน”
กวินเดินตรงเข้ามาจับแขนฟางเขย่า อย่างดีใจ ก่อนจะถามออกมา
“ฟางจริงๆด้วย ไปอยู่ไหนมาครับ “
“รู้มั้ย กวินตาหาฟางไปทั่วเลยนะครับ”
“ปล่อยนะ” สะบัดแขนที่กวินจับอยู่ออกอย่างแรง
“ฟาง”
“อย่ามาเรียกชื่อฉัน เราไม่เคยรู้จักกัน” ฟางตะคอกใส่หน้าคนที่เคยทำให้เธอเกือบตามทั้งเป็น
กวินหน้าชาไปกับอาการของคนที่เขาเคยเชื่อว่าเธอรักและหลงเขามากมาย
“ทำไมฟางพูดแบบนี้ล่ะครับ เราเป้นแฟนกันนะ”
“แฟนงั้นเหรอ ฉันไม่เคยจำได้ว่าตัวเองมีแฟนแบบคุณ”
“ฟาง”
“ฟาง” ฟางสะดุ้งไปกับเสียงที่ 2ที่เรียกชื่อเธอ
“ป็อป”
“เกิดอะไรขึ้นครับ” มองกวินที่ยื้อแขนแฟนสาว ด้วยความไม่พอใจนัก
“มันเป็นใครฟาง”
“ปล่อยฉันนะ” ฟางพยายามดึงแขนตัวเองออกจาการเกาะกุมของกวิน ก่อนจะต้องนิ่วหน้าด้วยความเจ็บกับแรง
บีบของกวิน
“ปล่อยแขนแฟนฉันซะ” ป็อปปี้พูดเสียงฉียบ
“เหอะ แฟนงั้นเหรอ นี้นะมันแฟนกู”
“หยุดพูดนะ กวิน” ฟางขึ้นเสียงใส่กวินอย่างเหลืออดที่เขาเริ่มหยาบคาย
“ทำไมฟาง คุณทิ้งผมไปอยู่กับมันงั้นเหรอ”
“ฉันบอกให้ปล่อยแขนฟาง” ป็อปปี้แกะแขนฟางที่โดนกวินบีบจนแดงอยู่ออก ก่อนจะโดนกวินผลักอกอย่างหา
เรื่อง
“เมิงแหละ อย่ามายุ่ง ผัวเมียเขาจะคุยกัน”
“กวิน!!” ฟางเรียกชื่อกวินอย่างตกใจที่เขากล้าพูดว่าเธอเป็นเมียเขาทั้งๆที่มันไม่เป้นความจริง
“เมื่อไหร่คุณจะเลิก แอ๊บแบ๋วทำใส่ซื่อให้ใครๆเข้าหลงเชื่อซะทีนะ”
‘เพี้ยะ’ ฟางตวัดฝ่ามือข้างที่ว่างใส้ใบหน้าหล่ออย่างโกรธจัดที่เขากล่าวหาเธอลอยๆ
“เมิงรู้ไว้เลยนะ อีนี่มันเป้นเมียกู เมิงนะกลับไปซะ”
‘ผลัวะ’
ป็อปปี้ปล่อยหมัดใส่กวินทันที ที่ได้ยินเข้าพูดถึงฟางในทางไม่ดี
“เมิงต่อนกูงั้นเหรอ”
กวินง้างหมัดจะชกป็อปปีกลับ แต่ต้องชะงักไปกับสายตาเอาจริงของป็อปปี้ที่บ่งบอกว่าถ้าเขาไม่ยอมหยุด ชาย
หนุ่มเอาเขาถึงตายแน่
“หยุดนะกวิน”
“คุณนั้นแหละที่ต้องเลิกยุ่งกับฉัน อะไรที่คุณเคยทำไว้ฉันจะลืมมันไปซะ”
“กลับดูแลหวายให้ดี เรื่องของเรามันเป็นแค่อดีต”
“ฟาง ผมกลับหวายเราไม่ได้มีอะไรกันนะครับ” กวินพูดเสียงอ่อนลงกับฟาง
เธอได้แต่มองหน้ากวิน อย่างไม่อยากเชื่อสายตาว่าเขาจะกล้าโกหกเธอ ทั้งๆที่วันนั้นภาพที่เห็นมันก็บอกได้ว่า
เขากับหวายน่ะมีอะไรกันแน่ๆ
“กวินค่ะ ...ฟาง” หวายที่เพิ่งเดินเข้ามาถึง มองอดีตเพื่อนสนิทอย่างนึกไม่ถึงว่าจะมาเจอกันที่นี่
“เธอดูแลคนของเธอให้ดีๆนะหวาย ส่วนเรื่องคอนโด ย้ายออกไปซะ”
“ไม่นะฟาง ฟังกวินก่อน”
“ปล่อย ฉันไม่โง่พอจะให้คุณหลอกซ้ำสองหรอกนะ กวิน”
“ละครน้ำเน่าจบแล้วใช่มั้ย” ป็อปปี้ที่น้ำเสียงเคร่งเครียดเอ่ยขัดขึ้นก่อนที่กวินจะพูดอะไรต่อ
“เรามีเรื่องต้องคุยกัน ฟาง”
“อ้อ ถ้าฉันเห็นหน้าแกเป็นครั้งที่สอง อย่าหวังว่าจะได้กลับออกไปจากเชียงใหม่อีกตลอดชีวิต”
ชี้หน้ากวินด้วยสายตาที่บอกว่า ‘ถ้าเขายังไม่เลิกยุ่งกับฟาง คงต้องทิ้งชีวิตไว้ที่นี่’ ป็อปปี้ลากฟางออกมาที่ลาน
จอดรถ เหวี่ยงร่างบางไปปะทะกับรถ
“จำได้ตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ป็อป คือฟาง”
’ปัง’
ฟางสะดุ้งไปกับเสียงตบหลังคารถของป็อปปี้ ที่เริ่งจะคุมอารมณืตัวเองไม่อยู่
“ป็อปถามว่า ฟาง จำ เรื่อง ทั้ง หมด ได้ ตั้งแต่เมื่อไหร่” ย้ำถามร่างบางทีละคำ ด้วยใบหน้าโกรธจัด
“ฟางขอโทษ ฟางไม่ได้ตั้งใจจะ...” ฟางพูดออกมาทั้งน้ำตา
“ขึ้นรถ “
“ป็อปบอกให้ขึ้นรถ”
ป็อปปี้เป็นเปิดประตูรถก่อนจะจับร่างบางยัดข้ไปภายในซะเอง รีบขึ้นรถก่อนจะขับออกไปด้วยความเร็ว จนฟาง
ที่นั่งอยู่ต้องใช่เล็บจิกเบาะรถด้วย
ความกลัวทั้งความเร็วของรถ และพายุอารมณ์ของชายหนุ่ม ที่เธอไม่กล้าแม้แต่จะหันไปมองหน้า สมองคิดหา
คำพูดที่คิดว่าจะทำให้เขาโกรธเธอน้อยที่สุดอย่างเร็งจี้
^______________________________________________________________^
อัพให้แล้วน้า
เม้นบอกกันบ้างน้าว่าเป็นยังไงบ้าง
เจอกันตอนหน้าจร้า ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
