ฉันและนายเรารักกันตอนไหน

แก้ว:ไอ้บ้าเฮ้ย ไอ้ตุด ไอ้ปัญญาอ่อน ไอ้ ... กริ๊ดดดด(แก้วกริ๊ดแร้วค๊า)

โทโมะ:ด่าฉันจบแร้วใช่ไหม

แก้ว:ช่าย

โทโมะ:ขอโทดด้วยนะเมื่อกินิ

แก้ว:กองไว้ตรงนั้นแหละแก้วพูดแร้วต่างคนก็ต่างเงียบไม่มีใครยอมพูดแร้วโทโมะก็พูดขึ้นว่า

โทโมะ:เะอไม่อยากหมั้นกับฉันเรยหรอ??

แก้ว:ช่ายแร้วใครจะไปอยากหมั้นกับคนที่มีเจ้าของแร้วล่ะบังเอิญว่าฉันไม่ชอบกินของเหลือกับใครอ่ะนะพูดแร้วก็เดินออกไปอย่างอารมณ์เสีย

พิม:โมะขา ทำอะไรยุค่ะ

โทโมะ:ครับ พิมหิวไหมครับปะเราไปหาไรกินกัน ว่าแร้วกผ้เดินออกไปโรงอาหารของมหาลัย

มาทางด้านแก้วดีกว่า ระหว่างเดินกลับไปหาเพื่อนๆที่โรงอาหารมีอยู่ๆก็มีรุ่นพี่มาขอเบอร์แก้ว

พี่โยชิ:น้องแก้วครับพี่ขอเบอร์หน่อยครับ

แก้ว:ได้ค่ะ 08782135xx

พี่โยชิ:ครับขอบคุงนะครับ น้องแก้วทานไรยังครับ

แก้ว:เอ่อ พี่....

พี่โยชิ:โยชิครับ

แก้ว:ค่ะพี่โยชิแก้วกำลังจะไปทานพอดีเรยค่ะ ไปด้วยกันไหมค่ะ

พี่โยชิ:ครับไปครับ

แก้ว:ค่ะแร้วก้เดินไปยังโรงอาหารระหว่างทางแก้วกับโยชิก็คุยอะไรกันไปเรื่อยเปื่อยทามให้สนิทกันเร็วขึ้น

ณ โรงอาหาร

เขื่อน จองเบ เคนตะ ป๊อปปี้ โทโมะ เฟย์ ฟาง พิม กำลังนั้งทานข้าวกันยุ เขื่อนก็พูดขึ้น

เขื่อน:อ้าวแก้วมากับใครอ่ะ

แก้ว:นี่พี่โยชิแฟนใหม่ฉัน

เคนตะ: แกหมั้นแร้วไม่ใช่หรอว่ะ

แก้ว:หมั้นก็แค่ในนามฉันไม่อยากกินของเหลือจากหมาตัวไหนอ่ะนะพูดแร้วหันไปมองโทโมะด้วยหางตา

แก้ว:พี่โยชิค่ะนี่เพื่อนแก้วเองนะค่ะ

โยชิ:สวัสดีครับ

ทุกคน(ยกเว้นโทโมะและพิม):ครับ/ค่ะ

แก้ว:พี่โยชิค่ะไปหาไรทานกันค่ะ

โยชิ:ครับ

แก้ว:เด่วแก้วไปซื้อน้ำนะค่ะพี่โยชิเอาน้ำอะไรค่ะ

โยชิ:น้ำเปล่าครับ

แก้ว:ค่ะ

โยชิ:แร้วน้องแก้วอยากกินอะไรครับ

แก้ว:ผัดกระเพาแร้วกันค่ะ พูดจบก้เดินไปซื้อน้ำ และก็มานั่งกินข้าวกับเพื่อนๆโดยจองเบนั่งตรงข้ามเคนตะ ป๊อปปี้นั้งตรงข้ามฟาง เขื่อนนั้งตรงข้ามเฟย์ โทโมะนั่งตรงข้ามพิม แก้วนั่งตรงข้ามโยชิ ต่างคู่ก็ต่างหวานกันจนมดขึ้นโตีะแร้ว

แก้ว:พี่โยชิค่ะ น้ำค่ะว่าเสร็จแร้วก็ป้อมน้ำโยชิ

ทางด้านโทโมะ

โทโมะ:พิมครับทางอันนี้นะครับ

พิม:ขอบคุณมากนะค่ะโมะ

โทโมะ:ไม่เป็นไรครับก็พิมเป็นคนรักโมะนี่น้า เนอะ

พิม:อุ๊ย!!ปากหวานซะด้วย อยากได้รางวัลหรอค่ะ ว่าแร้วก็หอมแก้วโทโมะ

ฟอดดดด!!!

ทางด้านแก้ว

โยชิ:น้องแก้วครับอิ่มยังครับ

แก้ว:อิ่มแร้วค่ะ ยุนี้นานๆมันกินไม่ลงอ่ะค่ะ

โยชิ:ครับ ไปกันเด่วพี่ไปส่งที่ห้องนะครับ

แก้ว:ค่ะ เฟยื ฟาง ฉันไปก่อนนะ ยุนี่จะอ้วกอ่ะ พูดแร้วก็เดินออกไปแร้วโยชิก็มาส่งแก้วที่ห้องแก้วเหงโทโมะเดินมากับพิมเรยแกล้งหอมแก้วโยชิโทโมะเหงเรยมองอย่างไม่พอจัย

แก้ว:พี่โยชิค่ะพี่เล่นบาสเป็นใช่ไหมค่ะ วันนี้ซ้อมไหมค่ะ

โยชิ: ครับ วันนี้มีซ้อมด้วยครับ

แก้ว:งั้นเย็นนี้เด่วแก้วไปดูนะค่ะ บายครับป๋ม ฟอดด !! หอมอีกครั้ง

โยชิ:ครับ บายครับ

ในห้องเรียน

เฟย์:ไงย๊ะยัยแก้วหวานเชียวนะแก

แก้ว:ยิ้มอย่างเขินๆๆ

ฟาง:อ้าวโทโมะเป็นไรหรอหน้าบึ้งมาเชียว หึงแก้วล่ะซิ ฮิ้ว ๆๆๆ เพิื่อน ๆๆ ล้อโทโมะเล่น

โทโมะ:นี่ยัยทอมทำอะไรอ่ะนะหัดเกรงใจคู่หมั้นด้วยนะเหงแร้วจะฮ้วกอ่ะ

แก้ว:เรื่องของฉันทีนายยังทำได้เรยนายก็ไม่ให้เกรงใจฉันเหมือนกัลแหละ ชิ!!

โทโมะ:ฉันเป็นผุชาย โทโมะขึ้นเสียง

แก้ว:แร้วไงหรอ ตอบหน้าเย็นชา

จองเบ:พอแร้วๆๆ พวกแกเนี่ยเหงกันทีไรกันกันทุกทีเรยนะ

โทโมะ/แก้ว:เรื่องของฉันพูดพร้อมกันแร้วเดินกลับไปนั้งโต๊ะเรียนต่อต่างคนก็ต่างไม่พูดด้วยกันเงียบทั้งสองแก้วขี้เกียจเห็นหน้าโทโมะเรยทำเป็นหลับไปโทโมะก็คุยโทสัพกับพิมต่อเรื่อย ๆๆ