รักหมดใจ นายพี่เลี้ยง

CHAPTER # 82 วันต่อมา“แก้วๆ พวกเรามาหาแล้ว ตื่นได้แล้วว”เฟย์ปลุกแก้ว“ใช่ๆ วันนี้ไปเที่ยวกันแก้ว”ฟางบอก“อะไรอีกเนี้ย ?เดี๋ยวไล่ออกซะเลย!!!”แก้วบอก“นี้เทอไม่มีสิทธิ์ไล่ฉันออกนะ ลืมตาเดี๋ยวนี้นะยัยแก้ว ก่อนที่ท่านเฟย์คนนี้จะโกรธนะ”เฟย์บอก“ตื่นแล้วๆ อะไรเนี้ย!!! อ้าวยัยเฟย์ ยัยฟาง มาเมื่อไหร่อ่ะ ?”แก้วถาม“นี้ ยัยคุณหนูคนนี้นิความจำสั้นจริงๆ มาตั้งแต่เริ่มตอน 8 แล้วย่ะ”ฟางบอก“อ้าวหรอ ? แล้วมาทำไมอ่ะ”แก้วถาม“ไปเที่ยวทะเลกันแก้ว”เฟย์บอก“ห๊ะ!!! ทะเล เช้าเย็นกลับหรอ ?”แก้วถาม“ใช่ๆไปมั้ย ?”ฟางบอก“ใครไปมั่งอ่ะ ?”แก้วถาม“ก็มีเฟย์ พี่ฟาง พี่มีน แจม ป็อปปี้ เขื่อน แล้วก็แกอ่ะ”เฟย์บอก“อืมม เดี๋ยวฉันลงไปนะ ขออาบน้ำก่อน”แก้วบอก“เอ่อ แล้วทำไมพี่เลี้ยงเทอไม่มาสักทีอ่ะ”เฟย์ถาม“นั่นสิ ไม่รู้จักหน้าที่ตัวเอง เดี๋ยวบอกคุณพ่อให้ไล่ออกเลย”แก้วบอกก๊อกๆๆๆๆๆๆๆ“ตายยากเนอะ”ฟางบอก“ขอโทษนะค่ะคุณหนู พอดีว่าวันนี้พี่เลี้ยงคุณหนูไม่สบายอ่ะค่ะ เลยมดูแลไม่ได้ มีอะไรเรียกน้าได้เลยนะค่ะ”แม่บ้าน(แม่โทโมะ)บอก“ไม่สบายหรือแกล้งป่วยกันแน่ แต่ช่างเถอะ วันนี้ฉันจะได้เป็นอิสระสักที”แก้วบอกอย่างมีความสุขเมื่อมาถึงทะเล(ขออนุญาตตัดมาเลยเน้ออ // ปาล์ม)“วู้ววว!!! ถึงทะเลแล้ววว มาทะเลทั้งทีมันต้องมีอาหารทะเลด้วยย”แจมตะโกน“ยัยแจมจะตะโกนทำไมเนี้ย ? อย่าบอกใครนะว่าเทอเป็นน้องสาวฉันอ่ะ ฉันอาย”มีนบอก“พี่มีนอ่ะ อายทำไมไม่รู้”แจมบอก“เอาเป็นว่าไปเล่นน้ำมะเลดีกว่า มาทั้งทีต้องมันส์ให้เต็มที่เลยยย”เขื่อนบอก“ใช่ๆ เฟย์เห็นด้วย ไปกันดีกว่าพวกเรา”เฟย์บอกต่างคนต่างเล่นน้ำกันเป็นคู่ๆฟาง-ป็อปปี้เขื่อน-เฟย์มีน-แจมแต่แก้วต้องมานั่งอยู่ที่ชายหาดคนเดียว“ป่านนี้นายโทโมะจะเป็นไงมั่งนะ เป็นไรมากหรือเปล่าก็ไม่รู้”แก้วบ่นอยู่คนเดียว“แล้วทำไมเราต้องเป็นห่วงเค้าด้วยล่ะ ยัยแก้วว”แก้วบ่นตกเย็น“พวกเราพี่ว่ากลับบ้านเถอะ เย็นแล้ว”มีนบอก“อืมมม กลับกันเถอะ”แก้วเสริม“วันนี้ ยัยแก้วไม่วีน ผิดปกติอ่ะเป็นห่วงคนที่บ้านหรือเปล่า ?”ฟางถาม“ใช่ เอ้ย!!! ไม่ใช่ทำไมฉันต้องเป็นห่วงไอ้คนน่ารำคาญคนนั้นด้วยล่ะ”แก้วบอก“อ๋อหรอ แล้วทำไมหน้าแดงอ่ะ”ฟางถามต่อ“ก็แดดมันร้อนไงเลยหน้าแดง เฮ้อ!!! แดดร้อนจริงๆเลยย”แก้วบอก“หรอๆ แล้วทำไมร้อนตัวจังเลยอ่ะ”เฟย์เสริม“ใครร้อนตัว ไหนๆ ไม่เห็นมีเลยเฟย์มั่วแล้วว”แก้วบอก“อ่ะจ่ะ ไม่มีก็ไม่มี”เฟย์บอก“กลับบ้านกันดีกว่าเนอะ”แก้วบอกกก“จ่ะๆ กลับก็กลับ”เฟย์บอกเมื่อถึงบ้านน“กลับมาแล้วค่ะ”แก้วบอก“กลับมาแล้วหรอครับ คุณหนู”โทโมะบอก“อ้าวว นายหายแล้วหรอ ?”แก้วบอก“ก็ดีขึ้นแล้วครับ เที่ยวสนุกมั้ยครับวันนี้”โทโมะถาม“สนุกดีเพราะไม่มีนายไง”แก้วบอก“ครับๆ”โทโมะบอก“เอ่อ...นายฉันมีไรจะบอกอ่ะ”แก้วบอก“อะไรครับคุณหนู”โทโมะถาม“ต่อไปนี้นายห้ามป่วยจนกว่าจะได้รับอนุญาตจากฉันอีกนะ รู้มั้ย ?นี้คือคำสั่ง”แก้วบอก“อะไรนะครับ ? คุณหนูเป็นห่วงผมหรอ ?”โทโมะถาม“บ้า ไม่ใช่สักหน่อย ฉันแค่ไม่อยากให้ใครป่วยตายในบ้านฉันก็เท่านั้นเอง หลงตัวเอง แบร่”แก้วบอกพร้อมแลบลิ้นใส่โทโมะก่อนเดินไปห้องนอนตัวเองในห้องนอน“ไม่เป็นไรก็ดีแล้วล่ะนะ นายพี่เลี้ยง”แก้วบอกกับตัวเองก่อนจะค่อยหลับตาลงด้วยความเหนื่อย