รักหมดใจ นายพี่เลี้ยง

“เฮ้อ!! ทั้งๆที่มีเสื้อผ้าเยอะอยู่แล้วอ่ะนะ จะมาซื้ออีกทำไมไม่รู้”แก้วบ่น
“เอ่อ ไปทางไหนดีครับคุณหนู”โทโมะ
“ทางไหนก็เรื่องของฉัน ตามฉันมาก็พอไม่ต้องถามมาก รำคาญ!!!”แก้วตวาดใส่โทโมะ
และแล้วทั้งคู่ก็มาหยุดอยู่ร้านๆนึง
“ร้านนี้แหละ ตามมา”แก้วบอก
“ครับๆ”โทโมะบอกแล้วเดินตามแก้วไป
“เอาตัวไหนดีล่ะเนี้ย...เยอะแยะไปหมด”แก้วบ่น
“ตัวนี้ดีมั้ยครับ น่ารักเหมาะกับคุณหนูดี”โทโมะเสนอ
“ใครถามไม่ทราบ ฉันไม่ได้ถามนายเลยนะ ฉันบ่นของฉันคนเดียว”แก้วบอก
“ผมแค่เสนอน่ะครับ”โทโมะบอก
“เหอะ!!! ช่างเถอะๆ”แก้วบอกแล้วเดินเลือกเสื้อผ้าต่อ
พอเลือกเสร็จก็จ่ายตังค์แล้สให้โทโมะถือมีประมาณ 9-10 ถุง (ขนาดไม่อยากจะซื้อเท่าไหร่นะเนี้ย // ปาล์ม)
“อ้าวว รีบๆถือแล้วเดินตามฉันมาสิ”แก้วบอก
“ครับๆ”โทโมะบอกแล้วหอบของพะรุงพะรัง
เมื่อถึงบ้าน
“กลับมาแล้วค่ะ นี่นายเอาของไปเก็บที่ห้องฉันก่อนนะ แล้วค่อยไปทานข้าว”แก้วบอกโทโมะก่อนที่ตัวเองจะเดินห้องน้ำ
เมื่อต่างฝ่ายต่างทำธุระเสร็จ
โทโมะก็พาแก้วไปยังร้านอาหาร
“ไปจอดรถแล้วตามฉันมาในร้านนะ รู้มั้ย ?”แก้วบอก
“ครับๆ”โทโมะบอกแล้วจากนั้นก็นำรถไปจอดที่ลานจอดรถ
บรรยากาศภายในร้านน
“มาแล้วหรอลูกนั่งสิ”พ่อของแก้วบอก
“ค่ะ คุณปู่ คุณย่า คุณตา คุณยาย คุณป้า คุณน้า คุณอา คุณลุง สวัสดีค่ะ”แก้วไหว้
“หวัดดีจ่ะ”ทุกคนรับไหว้
“อ้าวว แก้วพี่เลี้ยงแก้วไม่มาด้วยหรอ ?”หวายถามหา
“มาไม่มามันเกี่ยวอะไรกับเธอไม่ทราบ”แก้วถามกลับ
“แหมมม ฉันก็แค่ถามเฉยๆอ่ะนะ”หวายบอก
“มา เดี๋ยวก็เข้ามาเองแหละ”แก้วบอก
“ขออนุญาติครับ”โทโมะบอก
“เชิญ”พ่อแก้วบอก
“HI! โทโมะสบายดีมั้ย ?”หวายถาม
“สบายดีครับคุณหนูหวาย”โทโมะบอก
“แหมม ไม่ต้องเรียกคุณหนูก็ได้ ฉันไม่ถือเหมือนใครบางคนหรอก”หวายบอกพร้อมเหล่ตามองแก้ว
“เมื่อไหร่จะทานข้าวสักทีค่ะ แก้วหิว”แก้วบอกเพื่อปัดรำคาญ
เมื่อรับประทานอาหารเสร็จ
ก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
(ในรถ)
เมื่อถึงบ้าน
“มาแล้วหรอค่ะคุณท่าน”แม่บ้านบอก
“เห็นว่ามาหรือยังล่ะ ?”แก้วถาม
“มาแล้ว”แม่บ้านตอบ
“งั้นก็แสดงว่ามาแล้ว ไม่น่าถามเลย”แก้วบอกพร้อมเดินเข้าไปในบ้าน
“ขอโทษค่ะ คุณหนู”แม่บ้านบอก
2 วันต่อมา