รักหมดใจ นายพี่เลี้ยง

“คุณหนูครับ ตื่นได้แล้วครับ”โทโมะเรียก
‘ไร้สัญญาณใจจากเธอ...’
“คุณหนูครับ ผมเข้าไปแล้วนะครับ”โทโมะบอกพร้อมเปิดประตูเข้าไปแต่พบว่าบนเตียงมีแต่ฟางเท่านั้นที่นอนอยู่
จากนั้นก็เหลือบไปเห็นเฟย์นอนอยู่บนโซฟา ส่วนคุณหนูแก้วน่ะหรอ พื้นค่ะพื้นน
“คุณหนูครับ ตื่นเถอะครับมานอนอะไรตรงนี้เนี้ยครับ”โทโมะปลุกแก้ว
“นี้ อย่ามายุ่งได้มะ คนจะหลับจะนอน เดี๋ยวไล่ออกเลยดีมั้ยเนี้ย ?”แก้วตะตอกใส่
“คุณหนูครับ ตื่นได้แล้วนะครับ ไม่ตื่นผมจูบนะ”โทโมะขู่
“เฮ้ย!!! ตื่นแล้วตื่นแล้วว”แก้วรีบตื่นขึ้นมาทันที
“แล้วมานอนทำไมตรงนี้ครับ เตียงก็มี”โทโมะถาม
“เหอะ ก็จะอะไรซะอีกล่ะยัยฟางนอนดิ้นชะมัดเลย”แก้วบ่น
“ฉันทนไม่ไหวเลยนอนพื้นเนี้ย”แก้วบอก
“หรอครับ แล้วทำไมไม่ไปนอนห้องอื่นล่ะครับ”โทโมะถาม
“จะให้ไปนอนที่ไหนอ่ะ ห้องนายหรือไง ?”แก้วถามแบบประชด
“คุณหนูคิดอะไรกับผมหรือเปล่าเนี้ย จะมานอนห้องผมเนี้ย ?”โทโมะบอก
“ไอ้บ้า คิดมาได้ไงเนี้ย ไปไหนก็ไปเลยนะ ฉันจะอาบน้ำ”แก้วไล่โทโมะ
เมื่อ 3 สาวอาบน้ำเสร็จ
“คุณลุงค่ะ ฟางกับเฟย์ขอตัวกลับก่อนนะค่ะ”ฟางบอก
“อ้าว จะกลับแล้วหรอลูก ?”พ่อของแก้วถาม
“ค่ะ งั้นกลับเลยนะค่ะ สวัสดีค่ะ แก้วกลับแล้วนะ บาย”ฟางบอก
“อืมม กลับดีดีล่ะ”แก้วบอก
“จ่ะๆ”ฟางบอก
เมื่อทานอาหารเช้าเสร็จ
“วันนี้มีนัดทานอาหารกลางวันนะ ยังไม่ลืมใช่มั้ย ?”พ่อแก้วถาม
“ค่ะ ไม่ลืมค่ะ”แก้วตอบ
“งั้นไปซื้อเสื้อผ้าสิ”พ่อแก้วบอก
“ไม่อ่ะ เสื้อผ้ามีเต็มตู้เลย”แก้วบอกพร้อมกับเปิดโทรทัศน์ดู
“ไอ้เสื้อผ้าแนวทอมบอยของแกอ่ะนะ เมื่อไหร่จะเลิกใส่สักที แกเป็นผู้หญิงนะ!!!”พ่อของแก้วถาม
“ก็แก้วชอบของแก้วนิ ใครจะทำไม ?”แก้วตอบด้วยท่าทางนิ่งเฉย
“หัดใส่เสื้อผ้าที่มันเป็นผู้หญิงบ้างได้มั้ย แต่งแบบนี้ใครเค้าจะเอาแก ห๊ะ!!!”พ่อแก้วตะคอกใส่แก้ว
“ใคร จะเอาหรือไม่เอา แก้วจะขายออกหรือไม่ มันก็เรื่องของแก้ว พ่อเกี่ยวอะไรด้วยล่ะ!!!”แก้วตะคอกใส่พ่อของเธอแล้วเดินหนีไปด้วยความโมโห
“เฮ้อ!!! ฉันล่ะเหนื่อยใจกับลูกคนนี้จริงๆ”พ่อแก้วบ่น
ทางด้านแก้ว
“น่ารำคาญชะมัด บ่นอยู่ได้ เหอะไม่มีใครเอาหรอ ช่างสิ อยู่เป็นโสดก็ได้ ไม่เห็นต้องแคร์เลย”แก้วบ่นกับตัวเอง
“คุณหนูครับ ไปซื้อเสื้อผ้าได้แล้วครับ”โทโมะบอก
“บอกว่าไม่ไปก็ไม่ไปสิ”แก้วตะคอกใส่โทโมะ
“ไม่ไปไม่ได้ครับ”โทโมะบอก
“นี้นาย อยากตายหรือไง ไม่รู้หรือไงว่าเวลาฉันโกรธอ่ะ มันเป็นยังไง”แก้วบอก
“ไม่ทราบครับ เป็นยังไงหรอครับ”โทโมะถาม
“ก็เป็นอย่างงี้ไงล่ะ”แก้วบอกพร้อมเดินเข้าไปต่อยโทโมะ 1 หมัด
ตุ๊บ!!!(เสียงโทโมะล้ม)
“อย่ามายุ่งกับฉันอีก น่ารำคาญชะมัดเลย!!! ”แก้วบอกพร้อมเดินออกไปจากที่ตรงนั้น
“น่า รำคาญจริงๆ คนยิ่งโมโหอยู่ดันมาทำให้เดือดหนัก แต่เราต่อยเค้าแรงไปมั้ยนะ หมัดเดียวจอดเลย แต่ช่างเถอะ อยากมากวนจุดยืนฉันทำไมล่ะ”แก้วบ่นกับตนเอง
“คุณหนูครับ ไปซื้อเสื้อผ้าได้แล้วครับ”โทโมะบอก
“นี้นาย ยังไม่เข็ดอีกหรอ ห๊ะ!!!”แก้วถาม
“ไม่ครับ”โทโมะตอบ
“ทำไม?”แก้วถามกลับ
“เพราะผมคือพี่เลี้ยงของคุณหนูครับ”โทโมะตอบ
“ห๊ะ!! อะไรนะ พี่เลี้ยงหรอ ได้ ทนได้ก็ทนไป”แก้วบอกแล้วเดินหนี
แต่โทโมะจับแขนไว้
“นี้ปล่อยนะ ปล่อยเดี๋ยวนี้ อยากโดนดีหรือไง”แก้วถามพร้อมทำท่าจะชกโทโมะอีกรอบ
“ถ้าคุณหนูต่อยผมคราวนี้ผมจะ...”
“จะอะไร ?”แก้วถาม
“ก็จะ...KISS คุณหนูไงล่ะครับ เป็นไงกล้าต่อยมั้ย”โทโมะถาม
“ชิ นี่นายขู่ฉันหรอ ?”แก้วถาม
“ผมไม่ได้ขู่ ผมพูดจริง”โทโมะตอบพร้อมกับเริ่มเอาหน้าเข้ามาใกล้ๆแก้ว แล้วกำลังก้มลงมา KISS แก้วแต่ แก้วผลักก่อน
“นี่นาย จะไปซื้อเสื้อผ้าไม่ใช่หรอ ก็ไปสิ ยืนบื้ออยู่ทำไมล่ะ”แก้วบอกพร้อมกับหลบสายตาของโทโมะ(เพราะเขินอ่ะนะ // ปาล์ม)
เมื่อมาถึงห้าง