รักหมดใจ นายพี่เลี้ยง

CHAPTER # 6
“คุณหนูครับ ตื่นได้แล้วครับ”โทโมะเรียก‘ไร้สัญญาณใจจากเธอ...’“คุณหนูครับ ผมเข้าไปแล้วนะครับ”โทโมะบอกพร้อมเปิดประตูเข้าไปแต่พบว่าบนเตียงมีแต่ฟางเท่านั้นที่นอนอยู่จากนั้นก็เหลือบไปเห็นเฟย์นอนอยู่บนโซฟา ส่วนคุณหนูแก้วน่ะหรอ พื้นค่ะพื้นน“คุณหนูครับ ตื่นเถอะครับมานอนอะไรตรงนี้เนี้ยครับ”โทโมะปลุกแก้ว“นี้ อย่ามายุ่งได้มะ คนจะหลับจะนอน เดี๋ยวไล่ออกเลยดีมั้ยเนี้ย ?”แก้วตะตอกใส่“คุณหนูครับ ตื่นได้แล้วนะครับ ไม่ตื่นผมจูบนะ”โทโมะขู่“เฮ้ย!!! ตื่นแล้วตื่นแล้วว”แก้วรีบตื่นขึ้นมาทันที“แล้วมานอนทำไมตรงนี้ครับ เตียงก็มี”โทโมะถาม“เหอะ ก็จะอะไรซะอีกล่ะยัยฟางนอนดิ้นชะมัดเลย”แก้วบ่น“ฉันทนไม่ไหวเลยนอนพื้นเนี้ย”แก้วบอก“หรอครับ แล้วทำไมไม่ไปนอนห้องอื่นล่ะครับ”โทโมะถาม“จะให้ไปนอนที่ไหนอ่ะ ห้องนายหรือไง ?”แก้วถามแบบประชด“คุณหนูคิดอะไรกับผมหรือเปล่าเนี้ย จะมานอนห้องผมเนี้ย ?”โทโมะบอก“ไอ้บ้า คิดมาได้ไงเนี้ย ไปไหนก็ไปเลยนะ ฉันจะอาบน้ำ”แก้วไล่โทโมะเมื่อ 3 สาวอาบน้ำเสร็จ“คุณลุงค่ะ ฟางกับเฟย์ขอตัวกลับก่อนนะค่ะ”ฟางบอก“อ้าว จะกลับแล้วหรอลูก ?”พ่อของแก้วถาม“ค่ะ งั้นกลับเลยนะค่ะ สวัสดีค่ะ แก้วกลับแล้วนะ บาย”ฟางบอก“อืมม กลับดีดีล่ะ”แก้วบอก“จ่ะๆ”ฟางบอกเมื่อทานอาหารเช้าเสร็จ“วันนี้มีนัดทานอาหารกลางวันนะ ยังไม่ลืมใช่มั้ย ?”พ่อแก้วถาม“ค่ะ ไม่ลืมค่ะ”แก้วตอบ“งั้นไปซื้อเสื้อผ้าสิ”พ่อแก้วบอก“ไม่อ่ะ เสื้อผ้ามีเต็มตู้เลย”แก้วบอกพร้อมกับเปิดโทรทัศน์ดู“ไอ้เสื้อผ้าแนวทอมบอยของแกอ่ะนะ เมื่อไหร่จะเลิกใส่สักที แกเป็นผู้หญิงนะ!!!”พ่อของแก้วถาม“ก็แก้วชอบของแก้วนิ ใครจะทำไม ?”แก้วตอบด้วยท่าทางนิ่งเฉย“หัดใส่เสื้อผ้าที่มันเป็นผู้หญิงบ้างได้มั้ย แต่งแบบนี้ใครเค้าจะเอาแก ห๊ะ!!!”พ่อแก้วตะคอกใส่แก้ว“ใคร จะเอาหรือไม่เอา แก้วจะขายออกหรือไม่ มันก็เรื่องของแก้ว พ่อเกี่ยวอะไรด้วยล่ะ!!!”แก้วตะคอกใส่พ่อของเธอแล้วเดินหนีไปด้วยความโมโห“เฮ้อ!!! ฉันล่ะเหนื่อยใจกับลูกคนนี้จริงๆ”พ่อแก้วบ่นทางด้านแก้ว“น่ารำคาญชะมัด บ่นอยู่ได้ เหอะไม่มีใครเอาหรอ ช่างสิ อยู่เป็นโสดก็ได้ ไม่เห็นต้องแคร์เลย”แก้วบ่นกับตัวเอง“คุณหนูครับ ไปซื้อเสื้อผ้าได้แล้วครับ”โทโมะบอก“บอกว่าไม่ไปก็ไม่ไปสิ”แก้วตะคอกใส่โทโมะ“ไม่ไปไม่ได้ครับ”โทโมะบอก“นี้นาย อยากตายหรือไง ไม่รู้หรือไงว่าเวลาฉันโกรธอ่ะ มันเป็นยังไง”แก้วบอก“ไม่ทราบครับ เป็นยังไงหรอครับ”โทโมะถาม“ก็เป็นอย่างงี้ไงล่ะ”แก้วบอกพร้อมเดินเข้าไปต่อยโทโมะ 1 หมัดตุ๊บ!!!(เสียงโทโมะล้ม)“อย่ามายุ่งกับฉันอีก น่ารำคาญชะมัดเลย!!! ”แก้วบอกพร้อมเดินออกไปจากที่ตรงนั้น“น่า รำคาญจริงๆ คนยิ่งโมโหอยู่ดันมาทำให้เดือดหนัก แต่เราต่อยเค้าแรงไปมั้ยนะ หมัดเดียวจอดเลย แต่ช่างเถอะ อยากมากวนจุดยืนฉันทำไมล่ะ”แก้วบ่นกับตนเอง“คุณหนูครับ ไปซื้อเสื้อผ้าได้แล้วครับ”โทโมะบอก“นี้นาย ยังไม่เข็ดอีกหรอ ห๊ะ!!!”แก้วถาม“ไม่ครับ”โทโมะตอบ“ทำไม?”แก้วถามกลับ“เพราะผมคือพี่เลี้ยงของคุณหนูครับ”โทโมะตอบ“ห๊ะ!! อะไรนะ พี่เลี้ยงหรอ ได้ ทนได้ก็ทนไป”แก้วบอกแล้วเดินหนีแต่โทโมะจับแขนไว้“นี้ปล่อยนะ ปล่อยเดี๋ยวนี้ อยากโดนดีหรือไง”แก้วถามพร้อมทำท่าจะชกโทโมะอีกรอบ“ถ้าคุณหนูต่อยผมคราวนี้ผมจะ...”“จะอะไร ?”แก้วถาม“ก็จะ...KISS คุณหนูไงล่ะครับ เป็นไงกล้าต่อยมั้ย”โทโมะถาม“ชิ นี่นายขู่ฉันหรอ ?”แก้วถาม“ผมไม่ได้ขู่ ผมพูดจริง”โทโมะตอบพร้อมกับเริ่มเอาหน้าเข้ามาใกล้ๆแก้ว แล้วกำลังก้มลงมา KISS แก้วแต่ แก้วผลักก่อน“นี่นาย จะไปซื้อเสื้อผ้าไม่ใช่หรอ ก็ไปสิ ยืนบื้ออยู่ทำไมล่ะ”แก้วบอกพร้อมกับหลบสายตาของโทโมะ(เพราะเขินอ่ะนะ // ปาล์ม)เมื่อมาถึงห้าง