My Secret!ary ความลับของผม! ผมรักยัยเลขา

ความเดิมตอนที่เเล้ว
          'ป๊อปผิดไำปเเล้วนะฟาง ที่ป๊อปไม่เชื่อฟาง ป๊อปขอโทษนะคนดี'
          'ดีนะเนี่ยที่ม๊าไม่เป็นไร ถ้าไม่อย่างงั้น เฮือก ! ไม่อยากจะคิดเลย'
          'พี่ฟางปลอดภัยก็ดีหล่ะ เฟย์ไม่อยากฆ่าคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นพี่เขย เเต่ถ้านังพิม ! ไม่เเน่'
 
          ระหว่างเดินทุกคนก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย
____________________________________________________________________
 
Poppy's Mode
          บุรุษพยาบาลเข็นเตียงผู้ป่วย ซึ่งบนเตียงมีฟางอยู่บนนั้น ตามด้วยพยาบาลเดินตามเข้ามา ผมเห็นสภาพฟางในตอนนี้ดูเเย่มาก ทั้งมีผ้าพันที่ข้อมือ เอ่อผมลืมบอกไปที่ข้อมือนั่น ฟางข้อมือพลิกตอนเป็นลม เอ่อต่อเถอะครับ เเถมที่ต้นเเขนของฟางก็มีผ้าพันอยู่อีก เเล้วอีกอย่างยังมีสายน้ำเกลือโยงระย้าอยู่อีก ผมผิดมากนะเนี่ย ผมอยากจะฆ่าตัวตายจริง ๆ
" พี่ฟาง พี่ฟางมาเเล้ว "
          ยัยเฟย์พอเห็นบุรุษพยาบาลเข็นเตียงผู้ป่วยก็เรียกชื่อพี่สาวทันที พี่น้องคู่นี้นะ เหมือนกันจริง ๆ
" เฟย์ใจเย็นหน่อยสิ นี่โรงพยาบาลนะ ห้ามเสียงดัง ชู่ว์ ~ "
" ก็ได้ เขื่อนนี่ก็เที่ยงเเล้วอ่ะ ไปหาไรกินกัน "
" ไปสิ ๆ ป๊าฮะ ไปด้วยกันมั้ย ? "
          ไอเขื่อนมันออกบอกชวนผมทันที เเต่ผมก็คงต้อง ...
" ไม่ดีกว่าว่ะ เดี๋ยวฟางตื่นมาเเล้วไม่เจอใคร "
          ผมคงต้องตอบเบบนี้ล่ะเพราะว่าผมกลัวว่าฟางจะตื่นมาเเล้ว/ไม่เจอใคร เเต่อีกประเด็นหนึ่ง ...
 
          'ผมอยากให้ฟางตื่นขึ้นมาเเล้วเห็นผมเป็นคนเเรก :)'
 
" เเล้วพี่ป๊อปจะเอาไรรึป่าว ? "
" ขอคาปูปั่นสักเเก้วก็โอเคล่ะเฟย์ "
" ได้ค่า เดี๋ยวเฟย์ซื้อขึ้นมาให้นะ "
" ป๊าฮะ ถ้าม๊าตื่นเเล้วโทร.หาเขื่อนน้อยด้วยนะครับ "
          ผมพยักหน้า งึก งึก เเต่ผมสยองอ่ะ เวลาที่ไอเขื่อนมันเเทนตัวเองว่า เขื่อนน้อย เเล้วทั้งคู่ก็เดินออกไป ผมค่อย ๆ เดินเข้าไปนั่งเก้าอี้ข้างเตียง ผมค่อย ๆ จับมือข้างที่มีผ้าพันอยู่ ผมค่อยลูบหน้าผากเธอเบา ๆ เมื่อไหร่เธอจะตื่นขึ้นมาหาผม มามองผม มาชงกาเเฟให้ผม มาปลุกผม เมื่อไหร่ เมื่อไหร่กัน ผมอยากจะบ้า เเต่เเล้วสวรรค์ก็โปรดผม
" ป๊อป ฟะฟาง ไม่ได้ทำนะ "
" ฟาง ฟาง ฟางรู้สึกตัวเเล้วหรอ ? "
" ฟางไม่ได้ทำคุณพิมนะ "
          เธอเเค่เพ้องั้นหรอ ? เฮ้อ ~ สวรรค์มาโปรดผมเถอะครับ ตอนนี้ก็บ่าย 2 เเล้ว 2 คนนั้นยังไม่ขึ้นมาเลย
 
ก๊อก ก๊อก ~
          สงสัย 2 คนนั้นมาเเล้วเเน่ ๆ เลย
" เข้ามาได้เลย ไม่ได้ล็อค "
" อ่าวจินนี่ ขนมจีน คุณเเคท คุณเเพท "
          ที่เเรกก็นึกว่า 2 คนนั้น เเล้วทำ 2 คนนั้นยังไม่มาอีก
" สวัสดีค่ะ บอส "
" สวัสดีครับ คุณเเคท คุณเเพท "
" เจ๊ยังไม่ฟื้นอีกหรอเฮีย ? "
" ยังเลย ฟางได้เเต่เพ้อ "
" นังพิม ! เเต่บังอาจทำเพื่อนฉัน ส่วนนายนะป๊อปทำไมนายถึงไม่เชื่อฟางห้ะ ? "
" ขอโทษ ใครจะไปรู้หล่ะ ? ก็ฉันเข้าไปก็เห็นพิมนั่งอยู่ที่พื้น "
" มารยาร้อยเล่มเกวียนของนังพิม เเค่นี้ยังน้อยค่ะ คุณภาณุ "
" จริงค่ะ เเคทเห็นด้วย ขนาดตอนนั้นมันยังตบคุณฟางได้เลย "
          เฮ้ย ! เออลืมไปเลยว่าคุณพิมเขาเคยตบฟาง
" เออป๊อปนี่กระเช้าผลไม้ของจินอ่ะ จินซื้อมาเยี่ยมฟาง "
" เเต้งส์นะจิน "
" พี่จิน จีนว่าำำพวกเรากลับกันเถอะ "
" เเคทว่าก็ดีนะ กลับเถอะเดี๋ยวไม่มีใครดูที่บริษัท "
" งั้นผมฝากบริษัทให้พวกเธอดูเเลด้วยนะ "
" เเพทรับรองค่ะ "
" เดี๋ยวถ้ามีเอกสารอะไรเอาไว้บนโต๊ะฟางนะครับ เเล้วถ้าเป็นเอกสารด่วนเอามาให้ผมที่โรงพยาบาลนะครับ "
          ผมสั่งงานพนักงานสาวสองพี่น้อง
" ได้ค่ะ ลาล่ะนะค่ะคุณภาณุ สวัสดีค่ะ "
" สวัสดีครับคุณเเคท คุณเเำพท "
" งั้นจินกับจีนไปล่ะนะป๊อป บาย ๆ "
" บาย "
          ทั้ง 4 ก็ออกไปจากห้องเหลือเเค่ผมกับฟางเท่านั้น
" ฟางเมื่อไหร่ฟางจะตื่นขึ้นมาหล่ะ จิน จีน คุณเเคท คุณเเพทมาเยี่ยมฟางด้วยนะ "
 
ผ่านไป 30 นาที
" ป๊อป "
          เสียงคุ้น ๆ !!!ฟาง!!! ฟางฟื้นเเล้ว สวรรค์มาโปรดผมเเล้ว ฟางฟื้นเเล้ว
" ฟาง ฟางฟื้นเเล้ว เป็นยังไงบ้าง ? "
" ป๊อป ฟางไม่ได้ทะ ... xxx "
          ผมค่อย ๆ ประกบปากหวาน ๆ ของฟาง ฟางก็ไม่ได้ตอบโต้อะไร ผ่านไปพักใหญ่ครับ ปากผมกับปากฟางก็ยังประกบกันอยู่อย่างงั้น เเล้วผมก็ค่อย ๆ ถอนจูบที่เเสนจะเนิ่นนาน
" ฟางไม่ต้องพูดอะไรเเล้วนะ ป๊อปรู้ความจริงเเล้ว "
" ... "
" ป๊อปขอโทษนะึครับคนดี "
" ฮึก ๆ ฟาง ฮือ ... ไม่โกรธป๊อปหรอก "
          ผมสวมกอดฟาง เธอคงเจ็บมากเเน่ ๆ
" โอ๊ย ! ปะป๊อป ฟางเจ็บ "
" ป๊อปขอโทษนะฟาง "
" ค่ะไม่เป็นไร "
          เเค่เธอฟื้นขึ้นมาฉันก็ดีใจมากเเล้วนะยัยกระต่ายน้อย :)
End Poppy's Mode
 
ก๊อก ก๊อก ~
          เป็นใครไปไม่ได้นอกจากเขื่อน เฟย์ เเก้ว เเละ โทโมะ
" เฮ้ย ! หายไปไหนมาว่ะไอเขื่อน เเล้วคาปูปั่นพี่อ่ะเฟย์ ? " 
          เเน่นอนอยู่เเล้วหายไปเป็นชั่วโมงสองชั่วโมง ป๊อปปี้ต้องถามเป็นธรรมดา
" ขอโทษทีนะพี่ป๊อป พอดีเจอโมะ กับ ยัยเเก้วอ่ะ เพลินไปหน่อย "
" ม๊าฟื้นเเล้วอ่ะ ม๊าคร้าบบบบบบบบบ ~ คิดถึงเขื่อนน้อยมั้ยครับ ? "
          เขื่อนวิ่งโผเข้าไปกอดฟาง
" อะเเฮม อะเเฮม ~ เมียกูครับท่านเขื่อน "
" ขอโทษทีนะป๊า "
" คิดถึงสิ ม๊าคิดถึงเขื่อนน้อยนะค่ะ :) "
" ยัยฟางฟื้นเเล้วก็ดีเเล้วนิ จะได้กลับบ้านเร็ว ๆ "
" อืมนั่นดิ เเม่งไม่ชอบเลย โรงบาล บรื้อ ~ "
" โมะก็นะ :) เเก้วว่าเราไปกันเถอะ ปล่อยให้ อนาึคตคู่สามีภรรยาเขาอยู่ด้วยกัน "
          เเก้วเเซวฟางกับป๊อปปี้
" พอได้เเล้วนะยัยเเก้ว ! พอฉันเเต่ง คู่พวกเเกก็เหมือนกันเเหละ "
" ไปดีกว่า เเบร่ :P ไปโมะกลับบ้าน "
          เเกวกับโทโมะเดินออกไปจากห้อง
" เฟย์กลับบ้านเถอะ จะได้ไปพักผ่อน เดี๋ยวพี่ดูเเลฟางเอง " 
" ได้ค่ะ ฝากพี่สาวเฟย์ด้วยนะ "
" ป๊าดูเเลม๊าดี ๆ นะ ถ้าป๊าดูเเลม๊าไม่ดี เขื่อนน้อยจะมาจัดการ "
          เเล้วเฟย์ก็จูงมือเขื่อนออกจากห้องไป
" ป๊อป ฟางหิวอ่ะ "
" หิวหรอ ? ผลไม้ก่อนมั้ย ? "
          ป๊อปปี้เดินไปเปิดลิ้นชักใต้ทีวีเพื่อเอามีด เเต่มันไม่มีมือปลอกผลไม้
" ก็ได้ค่ะ ป๊อปปลอกได้หรอ ? มันไม่ใช้มีดปลอกผลไม้นะ "
" จะพยายามปลอกนะ "
          ป๊อปปี้ปลอกไปเเต่มันเเสนจะยาก
" ระวัง ๆ หน่อยนะ ดูท่าทางมันจะคม "
          ฟางเป็นห่วงป๊อปปี้ เเต่ไม่ทันขาดคำ
" โอ๊ย ! "
          ป๊อปปี้โดนมีดบาด น้ำสีเเดง ๆ มีกลิ่นคาวคลุ้งไหลออกมาจากนิ้วหนา ๆ
" ไหนฟางดูหน่อยสิ "
" ฟาง ! ไม่เอา เดี๋ยวเป็นลมนะ "
" ไม่เป็นไรหรอกป๊อป ไหนฟางดูหน่อย "
          ป๊อปปี้ยื้นนิ้วให้ฟางดู ฟางเห็นเลือด หน้าก็มืดคล้ายจะเป็นลม เเต่ฟางเอานิ้วเเฟนหนุ่มมาอมไว้ เเล้วฟางก็ค่อย ๆ เอานิ้วของชายหนุ่มออกจากปากของเธอ
 
          'ห้ามเลือดงั้นหรอฟาง ?'
 
" ห้ามเลือดเสร็จเเล้ว เจ็บมากมั้ย ? "
" ไม่เจ็บหรอกไกลหัวใจเยอะ "
 
ก๊อก ก๊อก ~
" ใครมาอีกเเล้วเนี่ย ? ขัดจังหวะจริง ๆ "
          ป๊อปปี้พูดอย่างหัวเสีย
 
เพี๊ยะ !
          ฟางตีต้นเเขนป๊อปปี้
" นี่ ! ป๊อปพูดอะไรก็ไม่รู้ "
" เข้ามาได้เลย ไม่ได้ล็อคครับ "
" ดีจ้า ฟางเป็นไงบ้าง "
          มีนนั่นเอง
" ดีจ้ามีน มาคนเดียวหรอ ? "
" อ่าฮะ ๆ มาคนเดียว อ่ะ ๆ เอากระเช้าเเบรนด์มาเยี่ยม "
" เเต่งส์กิ้วจ้า "
" งั้นมีนไปล่ะ เดี๋ยวต้องไปหาเบอ่ะ "
" มาเร็วไปเร็วนะมีน "
" ก็ต้องอย่างงั้นเเหละป๊อป รีสอร์ทคนเยอะมาก บาย ๆ นะจ้ะ "
" อืม ๆ "
          มีนก็เดินออกไปจากห้อง (!!! เฮ้ย เเล้วจะเข้า ๆ ออก ๆ กันทำไมว่ะ ? !!! : นัตตี้)
" ป๊อปเดี๋ยวฟางปลอกเองดีกว่านะ "
" ก็ได้ ๆ "
" อ่ะ ๆ นี่ ๆ ปลอกเสร็จเเล้วป๊อปกินมั้ย ? "
" ป้อนหน่อยสิ น้าาาาาาาา ~ "
 
          'ถึงป๊อปไม่อ้อน ฟางก็จะป้อนนะ'
 
" อ่ะ ๆ อ้าปาก "
          ทั้งคู่กินผลไม้ ดูทีวี ทำกิจกรรมตามปกติ วันเวลาก็ผ่านไป 2 วัน
 
เช้าวันใหม่
          วันนี้ฟางต้องออกจากโรงพยาบาล
 
 
อัพเเล้วนะค่ะ ><
มีรูปมาให้ดูกัน ๆ น่ารักดีค่ะ :)

Sexy arrrr :P 

เสื้อตัวนี้เป็นเสื้อเซ็ตเดียวกับกางเกงที่เจ๊ฟางชอบใส่ซ้อมเต้นอ่ะค่ะ กางเกงตัวที่มีตัวอักษร P
 
 
อย่าลืมเม้นกันนะค่ะ :)
I miz u :)