MY Friend…รักเธอหมดหัวใจ ยัยเพื่อนซี้จอมยุ่ง♡

9.3

เขียนโดย fangfang

วันที่ 19 ธันวาคม พ.ศ. 2554 เวลา 01.22 น.

  9 ตอน
  59 วิจารณ์
  20.28K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

8) หวง :'(

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

ตอน....หวง:'(


------------------------------------------------------------------------------------------


      ทำไม...ทำไม...ทำไมกัน!! ทำไมฉันต้องนั่งกะนายด้วยอ่ะ แฟนก็มีแล้ว ยังมีหน้ามานั่งกับ

ผู้หญิงคนอื่นอีกอ่ะ แล้วทำไมผู้หญิงคนนั้นต้องเป็นฉัน ไม่เข้าใจเลย พี่ฟางนะพี่ฟาง พี่ป๊อปด้วยทำไมถึง

ทำกับเฟย์อย่างงี้ ฮือ!!!


“นี่ ทำไมทำหน้างั้นอ่ะ ไม่อยากนั่งกะฉันขนาดนั้นเลยหรือไง” ก็ไม่อยากนะเซ่ (ยังไม่รู้ตัวอีกนะ) นั่นสิๆ

ไม่รู้ตัวเลยนะว่าคนเค้าไม่อยากนั่งด้วยอ่ะเนอะ (หมายถึงเธอนั่นเหละไม่รู้ตัวอีกว่าตัวเองคิดไง) ง่ะ!! อะไร

ล่ะ

“ไม่มีไร” ฉันตอบกลับอย่างเซ็งๆ

“ทำหน้าเซ็งงั้น หมายความว่าไง” หาเรื่องหรือไงฮะ

“ฉันเฉยแล้ว นายอย่าหาเรื่องได้ไหมอ่ะ

“แล้วทำไม ต้องเฉยอ่ะ” เอ๊ะ!! นายนี่

“ฉันอยากเฉย ก็เลยเฉยพอใจยัง เลิกถามได้แล้ว ฉันง่วงจะนอนแล้ว” คนอะไรก็ไม่รู้เซ้าซี้จริงอะไร

จริง

“ก็ได้ๆ ไม่กวนแล้วคร้าบบบบบ” นายนั่นลากเสียงซะยาว จนหน้าหมั่นไส้ “พิงไหล่ หรือว่านอนตักฉันได้

น้าาา

“ไม่ล่ะ ขอบใจ” ฉันหันไปพูดกับนายนั่น ก่อนที่จะเอาหัวไปพิงไว้ที่กระจก แทนที่จะเป็นไหล่ของ

นายนั่น อย่างที่เขาเสนอ แต่พอฉันเริ่มจะหลับตาอย่างเคลิ้มๆ ก็รู้สึกถึงอะไรหนักๆ ที่ขา

“เธอไม่สนไหล่และตักของฉัน แต่ฉันขอยืมตักแล้วกันนะ” นายนั่นพูดขณะที่ นอนหนุนตักฉันอยู่

เฮ้ย!ไม่ได้นะนายมานอนตักฉันไม่ได้

“นี่! ลุกไปเดี๋ยวนี้นะ นายมีแฟนแล้ว ฉันไม่อยากมีปัญหา” ฉันพูดพร้อมกับขยับขาไปมา เพื่อให้นายนั่นเอา

หัวของเขาออกไปจากขาของฉัน แต่ก็ไม่เป็นผล นายนั่นไม่ยอมออกไปเลยแม้ฉันจะดิ้นยังไงก็ตาม

“พิม เค้าไม่ว่าหรอกน่า” พอพูดจบก็หลับตาพริ้มไป “นอนได้แล้ว ง่วงไม่ใช่หรอ” นายนั่นพูดทั้งที่ยังหลับ

ตาอยู่อย่างนั้น


     เอาว่ะ! นอนก็นอน ถ้าฉันไม่ง่วงล่ะก็นายไม่มีวันได้นอนตักฉันหรอก 'ไอ้หน้ายาวเอ้ยย'

 

“นี่ฟางเธอคิดว่าสองคนนั้นเค้ากำลังคุยไรกันหรอ” นายป๊อปพูดขึ้น แต่ขอโทษที่ฉันไม่ได้รับฟังนายอีกต่อ

ไป เพราะไรงั้นหรอ...

“เฮ้ย! ทำไมหลับเร็วงี้ล่ะเนี้ย” ป็อปปี้พูดกับตัวเองเบาๆ แล้วก็ขยับหัวของฉันให้ มาพิงไหล่ของเขาในท่าที่

คิดว่าจะทำให้ฉันรู้สึกว่านอนสบายที่สุด

“...~~...”

“จริงๆเลย เธอนี่นะยายตัวแสบ” ป็อปปี้พูดพร้อมกับนำมือของเขามายีหัวคนที่นอนอยู่เบาๆเพราะกลัวว่าจะ

ทำให้เธอตื่น แต่ถ้ายัยนี่จะหลับก็คงไม่ตื่นง่ายๆหรอก แต่เขาก็เลือกที่จะยีหัวยัยนี่เบาๆเพราะอะไรงั้นหรอ

(ต้องติดตามตอนต่อไป) จากนั้นตัวเองก็ค่อยๆปิดตาลงอย่างช้าๆ

 

~~~ZzZzzZZzZzzZZZ~~~

 

“ฟางๆ ๆ ๆ” ฉันตื่นขึ้นจากการปลุกของใครคนหนึ่ง ใครๆกันมารบกวนการนอนของฉันมันช่างกล้านัก

“อะไร” ฉันพูดขึ้นอย่างหัวเสียนิดๆถึงมากที่สุด

“ฉันเอง...ออกมาคุยกันหน่อยซิ” พูดแล้วก็เดินออกไปเลย แปลกๆแฮะ มีอะไรหรือเปล่าน้า

 “ว่าไงไอ้ตัวแสบ มีไร” ฉันพูดขึ้นหลังจากที่เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขาได้สักพัก

“ว่าจะลองเสี่ยงบอกเฟย์อีกครั้งอ่ะ เธอว่าไง” นายเขื่อนพูดอย่างขอความคิดเห็น

“แล้วจะบอกเรื่องพิมยังไง”

“อืม...ก็กะว่าจะสารภาพไปตามตรง” เออ..ดีเนอะ สารภาพไปตามตรง เฮ้ย!! ไม่ได้น้า

“จะบ้าหรอ ถ้าสารภาพฉันก็โดนยัยเฟย์ฆ่าตายกันพอดีน่ะสิ” ก็ที่จริงฉันเป็นคนไปขอให้ยัยพิมยอมมาเป็น

แฟนหลอกๆของนายเขื่อนเองล่ะ เเฮะๆ ฉันก็แค่อยากช่วยน้องสาวให้รู้ใจตัวเองสักทีก็แค่นั้นเองน้า ไม่ได้

มีอะไรแอบแฝงเลย


จริงจริ้ง


“เอาเป็นว่าเดี่ยวฉันบอกเฟย์เองว่าฉันเป็นคนขอให้พิมมาเป็นแฟนหลอกๆเอง แล้วเรื่องทั้งหมดฉันเป็นคน

วางแผนเอง เธอไม่เกี่ยวเลยโอเคป่ะ ฉันทนเห็นเฟย์ทำหน้าตาเป็นหมาหงอยไม่ได้แล้วสงสาร” เออ...ดี

แฮะ แต่เอ่ะไอ้หน้ายาวนี่ว่าฉันทางอ้อมหรือเปล่าหว่า แต่คงไม่ใช่หรอกมั้ง แต่ถ้าฉันคิดได้ว่าแกว่าฉันนะ

ฉันจะฟ้องยัยเฟย์ว่าแกว่ามันว่าทำหน้าเหมือนหมาหงอยคอยดู

“เออๆ อยากทำไรก็ทำ อยากให้ช่วยไรก็บอกแล้วกัน” ฉันพูดแล้วทำท่าว่าจะกลับไปนั่งที่เดิม แต่อีตานี่

กลับคว้าแขนฉันเอาไวซะก่อน

“เดี๋ยว ขอบใจนะฟางที่ช่วยน่ะ ขอบใจมากจริงๆ” นายนั่นทำหน้าตาซาบซึ้งซะเต็มประดา อะไรจะโอเวอร์

ขนาดนั้น

“เฮ้ยๆ ทำอะไรกันว่ะ มีจับขงจับแขนกันด้วย ปล่อยเลยน่ะเว้ยไอ้เขื่อน คนนี้ฉันหวง”  ก็นึกว่าใครที่

ไหน ที่แท้ก็อีตาเอ๋อนี่เอง

“ฉันเป็นอะไรกับนายย่ะ ฉันจะไปทำอะไรกับใครนายยุ่งอะไรด้วย”

“ทำไมฟางพูดกะเค้าอย่างงี้ล่ะ ไม่รักเค้าแล้วหยอ” นี่ฉันไปรักกับนายตอนไหนกันเนี่ย

“ฉันรั...” ฉันพูดไม่ทันจบก็โดนนายหน้ายาวขัดขึ้นซะก่อน

“พอๆเถอะ ไอ้ป็อปแกสบายใจได้ฉันมีแต่เฟย์คนเดียวในหัวใจโว้ย ยัยนี่อ่ะพี่สะใภ้” นายเขื่อนพูดเสร็จก็เดิน

ออกไป

“ก็ดี อย่าให้เห็นอีกนะโว้ย ฉันหวง” ไอ้นี่นี่มันจริงๆเลย พูดอยู่ได้ว่า ฉันหวงๆ รู้บ้างสิว่าคนฟังมันเขิน

อร้ายยยยยยยนี่ฉันคิดอะไรของฉันเนี่ย แต่มันก็เขินจริงๆน้า

 

เขินจริงๆนะ

 

 

---------------------------------------------------------------

 

เป็นไงกันบ้าง...

ถามไปงั้นแหละ..จะมีใครเค้าตอบล่ะ555+

กว่าจะลงได้ ตั้งแต่ 3 ทุ่ม ยัน 4 ทุ่มอ่ะคิดดูเถอะ

สงสารและเห็นใจไรเตอร์ช่วยกันอ่านแล้วก็เม้นมาเยอะๆน้าาา

 


 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา