คู่กัดหรือคู่รัก??

 ตอนนี้คุณย่าบอกให้ฉันออกมาก่อนเพราะมีเรื่องจะคุยกับโทโมะเป็นการส่วนตัว ฉันก็ไม่เข้าใจหรอกนะว่าทำไมฉันถึงอยู่ด้วยไม่ได้ แต่ในเมื่อมันเป็นคำสั่งของคุณย่าก็ต้องยอมทำตามนั่นแหละ;=_=[end Kaew say]
 หลังจากที่แก้วออกไปแล้วก็เหลือแค่ผมกับคุณย่าท่าน
"โทโมะย่าถามจริงๆนะ เรารักยัยแก้วมากแค่ไหน"
"ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ แต่ผมรู้แค่ว่าผมอยกให้เธอมีความสุข ถ้าวันนึงเธอจะขอเลิกกับผมแล้วไปรักผู้ชายคนอื่นที่เธอรักและเขาก็รักเธอ ผมก็ยอมถ้าทำให้เธอมีความสุข...ครับ"
"ย่าขอบนะที่เรารักแก้วมากขนาดนี้ แต่เรื่องนี้น่ะย่าจะไปบอกทางผู้ใหญ่ของกวินให้เพราะ กวินก็มีแฟนอยู่แล้วด้วย ทางผู้ใหญ่ฝั่งนู้นคงเข้าใจ แต่ย่าไม่รับปากนะว่าจะสำเร็จ"
"ครับ"ผมตอบเพียงสั้นๆ และได้แต่หวังในใจว่ามันจะสำเร็จ
"โทโมะ ถ้าเรื่องนี้ไม่สำเร็จขึ้นมาโทโมะจะยอมรับมันได้มั้ยลูก"
"ผมยอมรับ...ได้ครับ แต่...ผมก็ไม่สามารถปฎิเสธได้ว่าผมจะเสียใจ"
"ย่าจะทำมันให้สำเร็จ เพราะย่าทนเห็นหลานสาวย่าคนนี้เสียใจขนาดนั้นไม่หรอก"คำพูดของคุณย่าทำให้ใจผมชื้นขึ้นมาบ้างเล็กน้อย
"งั้นย่าไปดูในครัวก่อนนะว่าอาหารเรียบร้อยรึยัง เดี๋ยวเรียบร้อยแล้วย่าจะให้คนไปตามนะ"
"ครับ งั้นผมกับแก้วไปรอที่สวนหลังบ้านนะครับ"
"จ้า"หลังจากนั้นผมก็ไปหาแก้วที่สวนหลัง ก็พบว่าเธอนั่งร้องไห้อยู่ข้างๆสระบัว
"แก้ว! ร้องไห้ทำไม"ผมจึงรีบวิ่งไปหาเธอ 
"โทโมะ"อยู่ๆแก้วก็ลุกพรวดและโผเข้ากอดผมทันที"แก้วไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวมันก็ผ่านไปเอง คุณย่าท่านบอกว่าจะหาทางช่วยเราสองคนนะ ไม่ร้องนะไม่ร้องคนดีของโมะ"
------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอโทษนะคะที่หายไปนานT_T แถมกลับมาก็สั้นด้วยY_Y เดี่ยวพรุ่งนี้จะมาอัพเพิ่มให้นะคะ ไมม่น่าเกิน2ตอ ก็น่าจะจบแล้ว ฝากติดตามเรื่องอื่นๆของไรเตอร์ด้วยนะคะ ฝากเม้นด้วยนะจะปิดเรื่องแล้ว ขอกำลังใจหน่อย:) ตรงไหนไม่ดีก็ติได้นะ เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของไรเตอร์ แต่ตอนนี้ไรเตอร์เปิดไปหลายเรื่องแล้วแหละ;=_= ติชมได้นะคะ ไรเตอร์จะได้เอาไปพัฒนา^^