ยัยน่ารัก หวานใจ....นายผู้กำกับขาโหด♥

ตอนที่ 19 ‘ร้าย’

 

          “ไม่”

 

          “ฉันไม่ได้มีอะไรกับจินนี่ซักหน่อย แล้วไอ้เรื่องภาพบ้าอะไรนั้น ฉันก็ไม่รู้เรื่องด้วย”

 

          “นายจะไม่รู้เรื่องได้ไง ในเมื่อนั้นมันภาพนาย จะบอกว่าตัดต่อหรือไง” เถียงป็อปปี้เสียงดังใบหน้าสวย

 

ออกอาการเหวี่ยง

 

           “ตัดต่อ?” ป็อปปี้ถวนคำพูดเธออย่างใช้ความคิด เอื้อมมือหยิบโทรศัพท์กดโทรออกหาเพื่อนสาว

 

           “เฟย์ เธอพอจะแยกภาพตัดต่อได้มั้ย”

 

           “...”

 

           “อืม ได้ฉันจะส่งภาพไปให้ทางเมล”

 

จับฟางให้นอนกับหมอนเหมือนเดิม ก่อนจะเดินไปนั่งลงที่โน๊คบุ๊ค กดอะไรก๊อกแก๊กอยู่ซักพัก

 

ฟางรวบผ้าห่มคลุมตัว กอ่นจะเดินมาหยุดที่ด้านหลังของชายหนุ่ม

 

            “นายจะทำอะไร” ดึงฟางให้นั่งลงบนตักตัวเอง ก่อนจะยอมตอบออกมา

 

            “ให้เฟย์ช่วยพิสูจน์ไงว่าภาพพวกนั้นไม่ใช่ฉัน”

 

            “แน่ใจหรือไงว่าไม่ใช่”

 

            “เธอจำร่างกายสามีตัวเองไม่ได้หรือไงกัน ยัยเบ๊อะ”

 

            “นาย...ชิ หยาบคาย” ย่นจมูกกับสรรพนามแทนตัวของป็อปปี้

 

            “ว่าแต่เธอไม่คิดจะโทรบอกพ่อหน่อยหรือไง ว่าจะกลับบ้านตอนไหน” เหลือบมองนาฬิกาที่บอกเวลา

 

เกือบเที่ยงคืน เธอลากเขาออกจากบ้านตัวเองตั้งแต่บ่าย ป่านนนี้ยังไม่ถึงบ้าน มีหวังพ่อเธอคงได้ตามมาถล่มเขา

 

พอดี

 

            “ไม่ต้องหรอก พ่อไม่เคยสนอยู่แล้วว่าฉันจะกลับตอนไหน” ถึงแม้จะตอบเหมือนไม่ใส่ใจ แต่ชายหนุ่มก็

 

ยังจับได้ถึงความเหงาในน้ำเสียง เมื่อบ่ายเขาก็พอจะเห็นว่าพ่อลูกคู่นี้ไม่ลงรอยกัน  แต่เธอหายออกมากับเขาแบบ

 

นี้คงไม่ค่อยดีกับเธอที่เป็นผู้หญิงเท่าไหร่

 

            “นายจะโทรหาใคร ป็อปปี้”  ป็อปปี้ยกมือแตะปากบางของฟางเป็นการบอกให้เธอเงียบเสียง

 

            “สวัสดีครับ ผมขอเรียนสายคุณพ่อฟางครับ”

 

ป็อปปี้รออยู่อึกใจ ก่อนที่เสียงของชายวัยกลางคนจะตอบกลับมาตามสาย

 

           “สวัสดีครับ ผมภาณุ เป็นผู้กำกับละครที่ฟางเล่นครับ”

 

           “ผมจะโทรมาขออนุญาติให้ฟางค้างที่กองถ่ายนะครับ พอดีพรุ่งนี้เรามีถ่ายจังหวัดกันแต่เช้า ผมไม่อยาก

 

ให้เธอกลับเองตอนดึกๆ อนุญาติด้วยนะครับ”

 

            “...”

 

            “ครับ พรุ่งนนี้ผมจะไปส่งเธอที่บ้านตอนเย็นนะครับ”

 

            “ครับ สวัสดีครับ”

 

ฟางปัดมือป็อปปี้ที่ปิดปากเธอออก โวยออกมาเสียงดัง ใบหน้าบูดบึ้งไม่สบอารมณ์กับสิ่งที่ชายหนุ่มทำ

 

            “นายจะโทรไปหาเขาทำไม ฉันไม่อยากให้เขาต้องรับรู้ว่าฉันจะทำอะไรที่ไหน มันเรื่องของฉัน”

 

           “ฟาง เธอใจเย็นก่อนได้มั้ย”

 

           “ฮึก นายมันยุ่งไม่เข้าเรื่อง” ปาดน้ำตาที่ไหลลงมาแบบโกรธๆ

 

           “เธอประชดพ่อตัวเองไปมันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นหรอกนะฟาง”

 

           “ทำไมไม่ค่อยๆคุยกับท่าน” ฟางลุกจากตักของป็อปปี้  หันหลังหนีซ่อนหยดน้ำตา

 

ใครว่าเธอไม่อยากคุยกับพ่อดีๆ เธอทำแล้วแต่มันไม่เคยได้รับความร่วมมือจากพ่อเลยตั้งหาก พ่อโกรธที่เธอปล่อย

 

ให้แม่หนีไปกับผู้ชายอื่น พ่อโทษว่าทุกอย่างเป็นความผิดของเธอ ทั้งๆที่แม่ทิ้งเธอกับพ่อไปก็เพราะยัยจิ้งจอกนั้น

 

ตั้งหาก แล้วแม่ก็ไม่ได้หนีไปกับใครด้วย เพราะพ่อเชื่อยัยนั้นตั้งหาก ยัยนั้นสร้างเรื่องว่าแม่หนีไปกับคนในวงการ

 

บันเทิงเพราะอีกฝ่ายเด็กและหล่อกว่าสามีตัวเอง   แบบนี้เธอจึงประชดด้วยการเข้าวงการบันเทิงที่พ่อเกลียดเข้า

 

กระดูกดำ ประชดแฟนเก่าที่เห็นเพื่อนเธอเป็นดาราดีกว่าแฟนที่คบกันมาอย่างเธอ

 

ป็อปปี้ เดินมาสวมกอดร่างสั่นเทาของฟาง อย่างปลอบโยน เธอหันกลับมาซุกหน้ากับอกแกร่งปล่อยให้น้ำตาไหลล

 

รินลงมาอย่างอ่อนแอ

 

           “ฮึก ฉันพยายามแล้ว แต่เพราะนังนั้นตั้งหาก ทุกอย่างมันถึงยิ่งเลวร้าย”

 

ฟางยอมเปิดปากเล่าความจริงในสิ่งที่พ่อไม่รู้ให้ป็อปปี้ฟัง

 

            “ฉันขอโทษที่พูดแบบนั้นออกไปทั้งๆ ที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย” พูดอย่างรู้สึกผิดกับฟาง

 

            “ฮึก ฮือๆ”

 

           “พ่อเธอเขารักเธอมากนะ” ฟางเงยหน้ามองป็อปปี้อย่างไม่เชื่อในสิ่งที่เขาพูด

 

           “ท่านฝากให้ฉันดูแลเธอ เห็นมั้ยท่านเองก็ห่วงเธอ” เอ่ยปลอบคนในอ้อมกอด

 

           “เธอยังมีโอกาศปรับความเข้าใจกับท่านนะฟาง ดีกว่าปล่อยให้มันสายโดยที่เธอยัง

 

ไม่ได้แก้ไขอะไรเลยนะ”

 

           “อือ ฉันจะลองคุยกับท่านดีๆอีกรอบ ขอบใจนายนะ”

 

‘ฟอด’

 

           “หน้าเธอตอนนี้มัน...”

 

           “มันทำไม”

 

           “น่าจับกดอีกรอบชะมัด”

 

‘เพี้ยะ’  ฟาดมือใส่แขนป็อปปี้ไม่เบานัก เจ้าตัวได้แต่ร้องโอดโอ๊ย

 

          “ไอ้ลามกเอ๊ย”

 

‘ตึ๊งๆ’

 

ทั้งคู่หันไปมองเสียงข้อความเข้าทางเมล ป็อปปี้เดินไปกดดูข้อความจากเฟย์

 

          “ยัยนั้น ตัดต่อภาพตัวเองกับนายงั้นเหรอ” ฟางพูดอย่างไม่อยากจะเชื่อ ว่าจินนี่จะยอมทำได้ถึงขนาดนี้

 

          “หึ เป็นไงหล่ะ เชื่อใจกันมั้งก็ดีนะครับ คุณหนูฟาง”

 

          “โอ๋ๆ  ฉันขอโทษนะ แล้วนายจะเอาไงต่อไป”

 

          “แถลงข่าวมั้ง เพราะไม่งั้นพ่อคงฆ่าฉันแน่ แค่มีข่าวกับเธอพ่อยังเล่นซะแทบจุกนี่มีภาพหลุดคงได้ตายไป

 

ข้าง”

 

           “แต่ฉันมีวิธีที่ดีกว่านั้นนะ”

 

           “วิธีอะไรของเธอ”

 

ป็อปปี้มองฟางแบบไม่ไว้ใจกับรอยยิ้มบนหน้าของเธอ

 

งานนี้คงมีเรื่องให้เขาต้องปวดหัวเพิ่มอีกแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

วันแถลงข่าว

 

ฟางยืนมองภาพทีจินนี่โผเข้ากอดป็อปปี้ให้ชายหนุ่มปลอบโยนหลังจากโดนกระหน่ำถามคำถามจากนักข่าว

 

ด้วยแววตาวาวโรจน์ ถึงอยากจะเดินไปกระชากคนเจ้ามารยาออกจากอ้อมกอดของชายหนุ่มมากแค่ไหน แต่จำต้อง

 

ข่มใจให้สงบเข้าไว้ เพราะเธอยังมีเรื่องที่ต้องจัดการให้เสร็จรออยู่

 

ฉันจะรอดูวินาทีที่เธอยิ้มไม่ออกนะจินนี่ ไม่ใช่แค่เธอที่เล่นสกปรกได้ ฉันเองก็ทำได้ ดีไม่ดีอาจจะทำได้ดีกว่าเธอ

 

ด้วยซ้ำ

 

หญิงสาวหญิบโทรศัพท์ขึ้นมากดต่อสายหาใครบางคน มองเวทีแถลงข่าวที่กำลังจะมีเรื่องสนุกๆให้ดูอย่างรอคอย

 

การปรากฎตัวของคนมาใหม่ เรียกเสียงฮือฮาจาก นักข่าวได้เป็นอย่างดี

 

ป็อปปี้มองคนที่เดินขึ้นมาบ่นเวทีด้วยแววตาตกใจ ก็จะไม่ให้ชายหนุ่มตกใจได้อย่างไร ในเมื่อคนที่เดินขึ้นมามีหน้า

 

ตาคล้ายเขาอย่างกับแกะ และเขาก็มั่นใจด้วยว่าตัวเองไม่ได้มีพี่น้องฝาแฝดที่ไหน แต่ที่ทำให้เขาฉุกคิดก็คงจะเป็น

 

รอยยิ้มของคนด้านล่างเวทีมากกว่า

 

             “แต่ฉันมีวิธีที่ดีกว่านั้นนะ” 

 

คำพูดของหญิงสาววนกลับเข้ามาในหัวอีกครั้ง นี่ซินะวิธีของเธอ ยัยตัวร้าย

 

แอบยิ้มออกมากับวิธีดัดหลังของฟางไม่ได้

 

            “นี่มันอะไรกัน น้องป็อปปี้มีฝาแฝด”

 

            “ไม่ใช่ครับ ผมไม่ได้เป็นฝาแฝดของป็อปปี้ เราแค่หน้าคล้ายกัน”

 

            “แล้ว?” พี่นักข่าวมองหน้าชายหนุ่มมาใหม่อย่างไม่เข้าใจกับการปรากฎตัวของเขา

 

            “คือ เรื่องภาพที่หลุดมันเป็นผมเองครับไม่ใช่ป็อปปี้ ผมกับจินนี่เรารักกัน แต่เธอขอให้ผมปิดข่าวเพราะ

 

เธอเป็นดารา แต่เพราะมันกำลังทำให้คนอื่นเดือดร้อนผมจึงจำเป็นต้องออกมา เราขอโทษนะจินนี่”

 

ป็อปปี้ค่อยๆหลบฉากออกมา ปล่อยให้นักข่าวสัมภาษ์จินนี่กับชายนิรนามต่อไป

 

           “แสบจริงๆนะเธอ คิดได้ไง คนหน้าคล้าย”

 

           “เพราะฉันฉลาด ไปเหอะ คงไม่มีใครสนใจนายแล้วแหละ”

 

ฟางสมยิ้มอย่างสะใจให้จินนี่ที่จ้องเธอจนตาแทบจะถลนออกมานอกเบ้า

 

บอกแล้วฉันร้ายได้ดีกว่าเธอจินนี่

 

ToP  ♥ “เพราะฉันฉลาด” BY FANG

 

♪♫  ^_________________________^  ♪♫

อัพแล้วนะ(เพราะมีบางคนมาออดอ้อนให้เราอัพนั้นเอง) เอาหล่ะๆ เพื่อมีคนสงสัยทำไมฟางถึงไม่ฉีกหน้าจินนี่ว่าตัดต่อภาพก็เพราะว่า ฟางต้องการแบ๊คเมลจินนี่ไม่ให้อีกฝ่ายมายุ่งกับป็อปปี้นะเอง เข้าใจนะจร้า

เรื่องNc เราเตือนคุณแล้วนะว่า มันรุนแรง เร้าร้อน เพราะเป็นแบบ 20+ นั้นเอง ถ้ายังไงก็ขอโทษสำหรับคนที่ทำใจอ่านไม่ได้แล้วกัน แต่อย่าได้คิดมากเพราะมันคือจินตนาการเน้ออออฃเจอกันตอนหน้าค่ะ >W<