ยัยน่ารัก หวานใจ....นายผู้กำกับขาโหด♥

ตอนที่ 18 ‘นามกสุล (NC+20)’

 

               “ไม่เอานะ” แค่เห็นแววตาของป็อปปี้ก็ทำเอาเธอรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาทันที กลัวว่าคืนนี้เธออาจไม่ได้

 

นอนไม่คิดว่าตาบ้านี่จะเล่นไม้นี้กับเธอ

 

               “ฉันจะ ‘เอา’ ”

 

ไม่พูดเปล่าก้มลงมากดจูบที่ปากเรียวเป็นการหยุดติบทสนทนา ขบริมฝีปากบางเป็นการบังคับให้เธอยอมเปิดปาก

 

ให้เขาล่วงล้ำเข้ามาในโพล่งปากนุ่ม ฉกชิมความหวานจะพอใจ ก่อนจะยอมละจากปากเรียวมาที่ซอกคอหอมกรุ่น

 

ของเธอกดจูบแผ่วๆ  ไล่ขึ้นมางับติ่งหูของเธอเล่นอย่างหยอกล้อ

 

              “อือ...”

 

  ฟางย่นคอหนีสัมผัสสยิว แค่นั้นก็ทำเอาเธอสติกระเจิงทั้งๆที่เขายังไม่ทันได้แตะต้องส่วนอื่นของเธอเลยด้วยซ้ำ

 

แต่แค่นี้ก็ทำเอาเธอคุมสติแทบไม่อยู่แล้ว

 

ป็อปปี้เลิกหยอกล้อกับซอกคอของหญิงสาว หันมาสนใจหน้าอกอวบของเธอแทน สัมผัสหน้าอกสวยผ่านเนื้อผ้า

 

เคล้นคลึงอย่างไม่เบามือนัก พลางลูบไล้ไปตามขาอ่อนของฟางอย่างจงใจปลุกเร้าอารมณ์ของอีกฝ่าย

 

              “อือ...นะ...นาย”

 

  ป็อปปี้มองอีกฝ่ายที่บิดร่างหนีสัมผัสของเขาอย่างถูกใจ จัดการปลดชุดที่หญิงสาวสวมอยู่ออกจนเปลือยเปล่าใน

 

ขนาดที่ตัวเองยังคงใส่เสื้อผ้าครบชุด จับหมอนมาหนุนให้สะโพกสวยลอยขึ้นจากที่นอน ฟางมองการกระทำของ

 

ป็อปปี้อย่างไม่เข้าใจ

 

ป็อปปี้จับเรียวขาของเธอแยกออกจากกัน เพราะหนุมหมอนเอาไว้แล้ว ทำให้เขามองภาพตรงหน้าได้อย่างเต็มที่

 

ฟางหนีบขากลับเข้าหากันอย่างเขินจัดกับสายตาร้อนแรงของชายหนุ่ม  แต่โดนป็อปปี้ยึดข้อเท้าไว้ไม่ยอมให้เธอ

 

หุบขากลับเขาหากัน ก่อนจะใช้ปลายนิ้มเรียวแตะต้องจุดอ่อนไหว จากสัมผัสแผ่วเบาราวปีกผีเสื้อก่อนจะค่อยๆเพิ่ม

 

น้ำหนักมือ ทรมานร่างบางเพิ่มมากขึ้น สอดนิ้วเรียวเข้าไปสำรวจช่องทางหวานที่ยังคงคับแน่นไม่เปลี่ยนแปลง ถึง

 

แม้เธอจะมีอะไรกับเขามาหลายครั้งแล้วก็ตาม

 

               “อ๊ะ...อือ”

 

เพียงค่สอดนิ้วเข้ามายังไม่ทันได้ขยับไปไหนฟางก็ครางออกมาอย่างยอมแพ้กับไฟปรารถนาที่กำลังแผดเผาเธอ

 

อยู่

 

               “ว่าไง จะยอมใช้นามสกุลฉันมั้ย”

 

               “มะ...ไม่” ยังคงปากแข็งไม่เลิก

 

               “ไม่งั้นเหรอ” ป็อปปี้เริ่มขยับนิ้วทรมานเธอ

 

                “อือ...อ่า”    ใบหน้าหวานส่ายสะบัดไปกับความเสียวซ่านที่ได้รับ กัดปากแน่นห้ามเสียงครางไว้แต่ก็

 

ยังเล็ดรอดออกมาให้ชายหนุ่มได้ยินอยู่ดี ยิ่งเธอส่งเสียงคราญครางมากเท่าไหร่ จังหวะนิ้วของป็อปปี้ก็ยิ่งรุนแรง

 

มากขึ้นเท่านั้น ไม่นานร่างบางก็เริ่งเกร็งก่อนจะกระตุกอย่างคนที่พานพบความสุข 

 

ป็อปปี้ถอนนิ้วออกมามองดูคราบน้ำหวานของฟางที่ติดอยู่เต็มเรียวนิ้วของเขา ฟางปรือตาขึ้นมองป็อปปี้ที่เลียนิ้วตัว

 

เองอยู่ หน้าแดงกับสิ่งที่ชายหนุ่มทำ ยันตัวลุกขึ้นนั่งดึงหมอนมากอดปิดร่างของตัวเองเอาไว้

 

                “ตาบ้า นาย...สกปรกจะตาย” ต่อว่าชายหนุ่มทั้งใบหน้าแดงซ่าน ที่บ่งบอกว่าเขินมากกว่าจะรังเกียจ

 

                “ไม่นะ ฉันว่ามันหวานดีออก”   ไปพูดเปล่ายังโน้มหน้าเข้ามากดจูบที่ปากเรียวแบ่งปันความหวานที่

 

ว่าให้เธอได้ชิม

 

                “หึๆ” หัวเราะออกมากับใบหน้าแดงซ่านของอีกฝ่าย

 

               “ตาบ้า โรคจิต”

 

               “จะไปไหนกัน” ยื้อหมอนของคนที่กำลังจะลุกเอาไว้

 

               “กลับบ้าน!!” พูดกึ่งตะโกนใส่ใบหน้าที่ยังยิ้มไม่เลิก

 

              “เดี๋ยวซิ เธออิ่มแล้วหรือไง”

 

              “อ๊ายยย นายจะโรคจิตไปถึงไหนกัน”   ต่อว่าชายหนุ่มเสียงเบา ให้ตายเหอะ ตานี่จะรู้ทันเธอไปไหน

 

ใช่เธอยังไม่อิ่ม แต่ใครจะกล้าพูดกันล่ะ อยากจะควักลูกตาวิบวับนั้นจริงๆ ให้ตายเหอะ

 

             “ว่าแต่จะ ต่อ รึเปล่า”

 

             “ฮึ่ย!!”  นึกอยากเอาหมอนที่จับอยู่ฟาดใส่หน้าหล่อๆนั้นให้เสียโฉม แต่กลัวว่ามันจะเป็นการยั่วยุคนตรง

 

หน้าซะมากกว่า

 

             “มาผลัดกันบ้างดีกว่า” ฟางย่นหัวคิ้วเข้าหากันอย่างไม่เข้าในที่ป็อปปี้พูดออกมา

 

และก็ต้องหน้าแดงออกมาเมื่อป็อปปี้ทำให้เธอรู้ว่าไอ้ผลัดกันของเขามันหมายถึงอะไร

 

ป็อปปี้ดึงฟางให้คล่อมลงมาที่ร่างเปลือยของตัวเอง จับสองมือของเธอมาวางบนหน้าอกตัวเอง สอนให้เธอลอง

 

สัมผัสเขาบ้างหลังจากที่เขาสัมผัสเธอฝ่ายเดียวมาตลอด

 

            “มะ...ไม่เอาน่าอายจะตาย”

 

            “จะอายอะไร มีแค่เธอกับฉันเนี้ย” สุดท้ายก็ต้องยอมแพ้ให้กับความต้องการของตัวเอง

 

ไล้มือสัมผัสหน้าอกแกร่งก่อนจะไล้ลงมายังหน้าท้องกำยำของชายหนุ่ม แต่ไม่กล้าที่จะเลือนมือลงต่ำไปมากกว่า

 

นั้นจนป็อปปี้ต้องเป็นฝ่ายจับมือเล็กของเธอให้ไปสัมผัสกับตัวตนของเขาเอง แค่เพียงเธอสัมผัสก็ดูเหมือนจะปลุก

 

ตัวตนของชายหนุ่มให้ลุกขึ้นมามีชีวิตได้อย่างไม่อยากเย็น เท่านั้นก็เหมือนก้าวกระโดด ป็อปปี้กลับเป็นฝ่ายที่ถูก

 

ทรมานจากฝ่ามือนุ่มของอีกฝ่ายบ้าง

 

            “อือ...พอแล้วยัยบ้า เธอจะให้ฉันเสร็จเลยหรือไง”

 

เหวี่ยงร่างบางให้กลับไปนอนใต้ร่างเขาเหมือนเดิม จับเรียวขาของเธอแยกออกห่างกัน สอดใส่เข้ามา

 

            “อือ...อึดอัด”

 

คงเพราะเธอไม่ยั่วอารมณ์ของชายหนุ่มให้พุ่งสูงจนเกินขีดจำกัด ทำให้รู้สึกอึกอัดเมื่อชานหนุ่มสอดใส่เข้ามา

 

            “อ๊ะ....อือ...”

 

ฟางครางออกมากับจังหวะกระแทกของสะโพกหนาที่ไม่เบานัก เสียงครางสอดประสานไปกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อ

 

กลายเป็นเสียงดนตรีของความปรารถนาได้ไม่ยาก

 

             “ว๊าย...”

 

ร้องออกมาอย่างตกใจกับการที่อยู่ๆป็อปปี้ก็จับเธอนอนคว่ำ ก่อนที่เขาจะเข้ามาเติมเต็มให้เธออย่างไม่ขาดช่วง

 

             “อือ...ป็อป เบาหน่อย”

 

กำผ้าปูที่นอนแน่น ทรมานไปกับจังหวะรักรุนแรงของชายหนุ่มที่โหมกระหน่ำเข้าใส่เธอ

 

             “อือ....อ่า” ไม่นานทั้งคู่ก็พากันมาถึงจุดปลดปล่อยจนได้

 

             “แฮ่กๆ”  หอบกระเซ่าราบกับว่าเธอเพิ่งไปวิ่งมาซักร้องโลงั้ยแหละ

 

             “อะไรกัน อย่าบอกนะว่าเธอหมดแรงซะแล้ว ฟาง” หันไปค้อนให้กับน้ำเสียงกึ่งเยาะเย้ยของชายหนุ่ม

ตาขวาง

 

รู้ก็รู้ว่าคนอย่างเธอไม่ชอบให้ใครมาท้าทาง  พลิกนอนหงายก่อนจะผลักป็อปปี้ให้เป็นฝ่ายนอนลงบ้าง

 

              “ฮ่าๆ เธอแน่ใจนะว่าจะเป็นฝ่ายรุก ฟาง”

 

             “เงียบไปเลย”

 

จับความเป็นชายของป็อปปี้สอดใส่เข้ามาในช่องทางหวานอย่างเก้ๆกังๆ ชิ ก็ใครมันจะไปเชี่ยวชาญอย่างคุณชาย

 

เขาหล่ะ

 

            “เดี๋ยว ตกลงว่าเธอจะยอมเปลี่ยนมาใช้นามสกุลฉันรึเปล่า”

 

             “อึก นี่นายยังจะคิดเรื่องนี้อีกหรือไง ฉะ ฉันแค่ประชดพ่อเท่านั้นแหละ ไม่คิดจะเปลี่ยนไปใช้นามสกุล

 

ใครทั้งนั้นหล่ะ”

 

พูดพลางขยับโยกสะโพกเล็กของตัวเองไปด้วย ป็อปปี้ไม่พูดอะไรเพียงแค่ยกสะโพกหนาตอบรังจังหวะรักของเธอ

 

เท่านั้น

 

              “อือ...ป็อป ฉะ ฉันไม่ไหวแล้ว”

 

ป็อปปี้เป็นฝ่ายกลับมาคุมเกมส์รักอีกรอบ จนสามารถไปถึงจุดหมายได้ในที่สุด จัดการถอดถอนตัวตนออกมาปล่อย

 

ให้ฟางนอนหายใจหอบเอาแรงอยู่บนที่นอนกว้าง คว้าเสื้อคลุมมาสวมก่อนจะเดินไปหยิบกล้องบนโต๊ะหน้าห้อง

 

นอนมาถือไว้

 

             “นายจะทำอะไร?ป็อปปี้” ร้องเสียงหลงเมื่อเห็นป็อปปี้ยกกล้องเล็งมาที่เธอ ตาบ้านั้นจะถ่ายนูดเธอหรือ

ไงกัน

 

             “ฮ่าๆ ฉันยังไม่โรคจิตขนาดนั้น”

 

เดินเข้าไปหบิยผ้าห่มขึ้นคลุมตัวให้ฟาง ก่อนจะจัดองประกอบของภาพให้เหมือนเวลาที่เขาถ่ายให้พวกนางแบบ

 

นิตยสาร ก่อนจะรัวชัตเตอร์ใส่คนที่ยังนอนหอบอยู่บนที่นอน

 

ทำให้ภาพที่ออกมาดูดี เหมือนกับเธอถ่ายแบบเซ็กซี่ยังไงยังงั้น

 

             “ถ่ายไว้ทำไมกัน โรคจิตชัดๆ”

 

             “ก็เอาไว้ให้เธอแข่งกับจินนี่ไง” ป็อปปี้ยักไห่ลสบายๆกับคำตอบของตัวเอง

 

             “ใช่ รูปหลุด!! ตอบมาเลยนะนายไปขึ้นเตียงกับยัยนั้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่” ฟางถามป็อปปี้เสียงเขียว

 

             “ยังไม่เคยขึ้นซักที  นึกออกแต่ตอนขึ้นเตียงกับเธอนะ”

 

             “ไม่ต้องมาแถเลยตาบ้า ถ้านายไม่ได้ขึ้นเตียงกับยัยนั้น แล้วภาพพวกนั้นมันจะหลุดออกมาได้ไง นายนี่

 

มันสมภารกินไก่วัดจริงๆ”  มองชายหนุ่มหน้าบึ้ง

 

ป็อปปี้เดินมานั่งลงข้างฟางก่อนจะจับอีกฝ่ายให้หนุนตักตัวเอง

 

             “ไม่เชื่อหรือไง”

 

ToP ♥ “ก็เอาไว้ให้เธอแข่งกับจินนี่ไง” BY POPPY

 

♪♫  ^_________________________^  ♪♫ 

 

อัพแล้วๆๆ ฮ่าๆ บอกแล้วว่า NC เราร้อนแรง(แต่มันจะแรงไปเปล่านะ)

อ่านแล้วก็เม้นๆบอกกันบ้างเน้อ รักคนเม้นน้า แต่รักคนอ่านด้วย คนโหวตยิ่งฮักมากมาย

เจอกันตอนหน้าค่ะ >W<