ยัยน่ารัก หวานใจ....นายผู้กำกับขาโหด♥

ตอนที่ 17 ‘สร้างข่าว’

 

การแถลงข่าวของฟางและโทโมะ ทำให้ตัวต้นตอของข่าวลือทั้งหมดอย่างจินนี่ออกอาการไม่พอใจอย่างมาก

 

เธอทำทุกอย่างก็เพื่อทำลายคนที่กำลังจะก้าวมาเป็นหนึ่งแทนเธอ ที่ตรงนั้นมันควรจะเป็นของเธอไม่ใช่ของนังนั้น

 

มองหญิงสาวหน้าหวานตรงหน้าอย่างชิงชัง นอกจากเรื่องงานเธอยังชิงชังผู้หญิงคนนี้ในเรื่องของหัวใจอีกด้วย

 

ใช่เธอ รัก ป็อปปี้ เธอเฝ้ามองเขามานานแต่กลับไม่เคยมีวินาทีไหนเลยที่สายตาของเขาจะมาหยุดที่เธอ

 

เธอทำทุกอย่างก็เพราะต้องการจะก้าวไปยืนเคียงข้างเขา ไม่ว่าสิ่งนั้นมันจะทำลายใครแค่ไหนเธอก็ไม่สน เขาต้อง

 

เป็นของเธอ!!

 

              “ยัยจินนี่ แกโทรเรียกฉันมามีอะไร”

 

‘หวาย’ สาวสวยหุ่นเซ็กซี่ เอ่ยถามเพื่อนซี้

 

              “ฉันมีเรื่องอยากให้แกช่วย”

 

หวายเลิกคิ้วมองคนออกปากว่ามีเรื่องให้เธอช่วยอย่างสงสัย

 

               “แกจะให้ฉันช่วยอะไร”

 

               “ฉันอยากเป็นข่าวกับป็อปปี้” เงยหน้าจากแก้วในมือขึ้นมาสบตาเพื่อน ว่าเธอต้องการอย่างที่พูด

 

               “ป็อปปี้ ลูกชายเจ้าของสถานีช่องนั้นอ่ะนะ”

 

                “ใช่ ฉันอย่ากได้เขา”

 

หวายมองหน้าเพื่อนอย่างถูกใจ นี่แหละเพื่อนเธอปากกับใจตรงกันเสมอ และที่สำคัญไม่เคยมีคำว่าไม่ได้ สำหรับ

 

เธอคนนี้

 

                “ได้” จินนี่ยิ้มุมปากอย่างถูกใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

               “นายป็อปปี้ นี่มันอะไรกัน”

 

ฟางโยนข่าวหน้าบันเทิงใส่ชายหนุ่มที่นอนคว่ำอยู่บนเตียง

 

               “ไรของเธอกัน(ว่ะ) ยัยบ้า ฉันเพิ่งจะได้นอนนะ” ป็อปปี้ยันตัวลุกขึ้นนั่งมองหน้าสาวสวยตาขุ่น

 

               “นายไปเป็นข่าวกับยัยจินนี่ได้ยังไง”

 

               “ข่าว ข่าวอะไรของเธอ”

 

               “นั้นไง” ฟางชี้ไปหนังสือพิมพ์บนที่นอนของชายหนุ่ม ป็อปปี้หยิบขึ้นมาอ่าน งงๆ

 

‘เอายังไงซะแล้วกับกองถ่ายละคร สุดสาย ปลายรุ้ง ที่เพิ่งจะจบข่าวโปรโมตไปหมาดๆ แล้วเมื่อวานนี้ยังมีคนตาดี

 

แอบไปเห็นคุณผู้กำกับสุดหล่อของเรื่อง ตามไปรับไปส่ง จินนี่นางร้ายของเรื่องอีก โอ้ กองนี้เขาแซ่บนัวกันจริงๆว่า

 

มั้ยค่ะ  มาดามจุ๊กจิก’

 

                “มาดามจุ๊กจิกนี่ใครกัน”

 

                “ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง นายไปส่งยัยนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่” จ้องหน้าชายหนุ่มอย่างคาดคั้น

 

                 “เอ่อ...ก็...”     ร่างสูงอึกอักหาคำตอบไม่ได้ นั้นยิ่งทำให้เธอโมโหมากกว่าเดิม ถ้าเขาไปเป็นข่าว

 

กับใครคนอื่นเธอคงจะไม่โมโหขนาดนี้ แต่เขากล้าไปรับส่งยัยจินนี่ ทั้งๆที่รู้ว่าเธอกับยัยนั้นแทบจะฆ่ากันทุกวัน

 

มันน่านัก

 

 

                 “ฉันรู้ว่านายมันเจ้าชู้ แต่ถ้านายกล้านอกใจฉันไปกับยัยจินนี่ ถ้าฉันทำบ้างก็อย่าว่ากันแล้วกัน”

 

ฟางเอ่ยทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกจากห้องป็อปปี้ไป

 

ชายหนุ่มได้แต่นั่งกุมหัวอย่างกลุ้มจัด

 

ไม่น่าหลงกลเสียงหวานๆกับคำพูดออดอ้อนนั้นเลยตรู งานเข้าจนได้

 

แล้วยัยนั้นจะทำอะไรว่ะ โธ่โว้ย!! ได้แต่เครียดกับประโยคของหญิงสาว

 

ถึงแม้เขาและเธอต่างก็ยอมรับว่ารักกัน แต่ต่างก็ไม่ได้เป็นแฟนของกันและกันด้วยเหตุผลหลายๆอย่าง

 

คงเพราะ เขาและเธอต่างก็หวงความโสดพอๆกัน แล้วไหนจะสถานะของหญิงสาวในวงการบันเทิงที่ห้ามมีแฟน

 

นั้นอีก

 

‘ครืดๆ’

 

ป็อปปี้ปรายตามองหน้าจอโทรศัพท์ ที่ขึ้นชื่อของหญิงสาวในข่าวเซ็งๆ

 

ตัดสินใจกดตัดสายทิ้ง เพราะถึงยังไงสำหรับเขา ฟางก็สำคัญที่สุด (เอ่อ แต่คนเรามันก็ต้องมีว่อกแวกบ้างเป็น

 

ธรรมดานะครับ ผู้ชายนะครับไม่ใช่พระอิฐพระปูน)

 

 

 

 

 

 

 

                  “อ๊าย ป็อปปี้นายกล้าตัดสายฉันทิ้งงั้นเหรอ”

 

จินนี่ปาโทรศัพท์เครื่องสวยลงพื้นอย่างโมโห

 

คงเพราะนังฟางซินะ ที่ทำให้เขารีบตัดรอนเธอแบบนี้ แต่อย่าคิอว่าเธอจะยอมหยุดแค่นี้ มองของในมือ พลาง

 

ยิ้มร้ายออกมา นี่มันแค่เริ่มต้น แกกับฉันยังต้องฟาดฟันกันอีกนาน นังฟาง

 

วันรุ่งขึ้นทั้งวงการต่างก็สั่นสะเทือนไปด้วยข่าว ภาพหลุดบนเตียงระหว่าง ผู้กำกับหน้าหล่อกับนางร้ายหน้าสวย

 

ที่ทำเอาหลายๆฝ่ายนั่งไม่ติดที่ โดยเฉพาะนางเอกละครอย่างฟาง แต่ครั้งนี้เธอกลับสงบอารมณ์ได้อย่างไม่น่าเชื่อ

 

(แม้แต่ตัวเธอเองยังแปลกใจ)  ต่างกับป็อปปี้ที่รีบตรงดิ่งมาหาหญิงสาวทันที ที่หลังจากโดนแก้วโทรไปด่าฐานทำ

 

อะไรอุจาดตาให้เธอดู

 

                  “สวัสดีครับ ผมมาขอพบฟางครับ” ป็อปปี้เอ่ยกับชายวัยกลางคนท่าทางภูมิฐาน

 

                  “ยัยฟางอยู่ข้างบน แจ่มไปตามยัยฟางมา”

 

                  “ค่ะคุณท่าน” หญิงรับใช้ย่อตัวให้ ก่อนจะเดินออกจากห้องไป

 

                  “ว่าแต่คุณเป็นใครกัน” วางหนังสือพิมพ์ในมือลง

 

                  “ผมเป็นผู้กำกับที่ฟางเล่นละครให้ครับ”

 

                 “อ้อ อาชีพชั้นต่ำ” คำพูดของชายวัยกลางคนทำเอาชายหนุ่มเกิดอาการหน้าชา

 

                 “ป็อปปี้ มีอะไรรึเปล่า” ฟางเดินเข้ามาทันก่อนที่ชายหนุ่มจะทันได้ตอบโต้พ่อเธอ

 

                 “ฉันมีเรื่องคุยกับเธอ”

 

                 “แกจะไปทำอะข้างนอกฉันไม่สนใจ แต่อย่าดึงตะกูลฉันให้ต่ำไปกับอาชีพต่ำๆของแกแล้วกัน

 

ยัยฟาง”

 

กล่าวกับบุตรสาวชนิดไม่ไว้หน้า ฟางหันกลับมาจ้องตาคนเป็นพ่อด้วยแววตาเสียใจ ก่อนที่มันแปรเปลี่ยนเป็นความ

 

โกรธในทันที ที่เห็นรอยยิ้มเยาะของหญิงสาวข้างกายพ่อเธอ

 

นังจิ้งจอก ซักวันฉันจะกระชากหน้ากากแก พ่อฉันจะได้ตาสว่างซักที

 

                 “งั้นพ่อคงไม่ต้องหว่ง เพราะฟางคงจะเปลี่ยนไปใช่นามสกุลอื่นเร็วๆนี้ ไอ้ตะกูลของพ่อฟางก็ไม่

 

อยากใช้เหมือนกัน”

 

                  “ยัยฟาง!!”   คนเป็นพ่อลุกขึ้นชี้หน้าลูกสาวอย่างโกรธจัดกับคำพูดยอกย้อนของเธอ

 

                  “อ้อ แล้วก็กรุณาเคราพอาชีพของคนอื่นด้วยนะค่ะ  เพราะอย่างน้อยฟางก็ทำอาชีพนี้อย่างจริงใจ

 

ไม่ได้เอาตัวเข้าแลกเหมือนใครบ้างคน”    มองหน้าแม่เลี้ยงตัวเองอย่างสื่อความหมาย

 

                 “ไปกันเถอะ”

 

ลากมือป็อปปี้ออกจากบ้านตัวเองไปที่รถของชายหนุ่ม บังคับให้เขาขับไปที่คอนโดหรูริมแม่น้ำของเขา กอ่นที่เธอ

 

จะเดินนำเขาเข้ามาในห้อง

 

                 “นายไปหาฉันทำไม”

 

                 “เธอจะเปลี่ยนไปใช้นายสกุลใคร” ถามหญิงสาวเสียงขุ่น

 

                 “นามสกุล?” ถวนประโยคของชายหนุ่ม งงๆ ก่อนจะนึกออก

 

ตานี่เก็บประโยคที่เธอประชดพ่อไปคิดมากรึไงนะ อย่างบอกนะว่า ตานี่หึงเธอ

 

                 “ก็ยังไม่รู้ ยังเลือกไม่ได้” ตอบหน้าตาย ทั้งๆที่ในใจแทบจะกลั้นยิ้มไว้ไม่ไหว

 

                “ไม่ทาง”

 

พูดแค่นั้นก่อนจะเดินเข้ามาช้อนอุ้มร่างบางจนตัวลอยเดินหายเข้าไปในห้องนอนตัวเอง

 

                “นาย...จะทำอะไรห๊ะ”

 

                 “ทำให้เธอมาใช่นามสกุลฉันไง”

 

ToP ♥ “ใช่ ฉันอย่ากได้เขา” BY JINNY

 

♪♫  ^_________________________^  ♪♫ 

 

วู้ๆมาอัพแล้วน้า คอมเม้นน่าชื่นใจมาก เราเตือนคุณแล้วว่า NC เรามันมีหลายละดับ ฮ่าๆ ใครที่ถามถึง PF ตอนหน้าเจอกัน อันนี้คงต้องเรียกรถพยาบาลมารอเลยหล่ะ ทำไงได้ คนแต่งมันหื่นอ่ะนะ 

เอาเป็นว่าเจอกันตอนหน้าคร้า (จะช้าจะเร็วขึ้นอยู่กับว่าจะว่างเมื่อไหร่นะเออ ฮ่าๆ) ม๊วฟ >W<