หนุ่มหน้าใสทั้ง5จอมเฟี๊ยว

                   ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง วันที่พวกเขารอคอย ใช่สิวันนี้แล้วนี่ที่พวกเขาจะได้ไปเที่ยวเมืองภูเก็ต สายตาของนักเรียนหลายคนส่งสายตามองหารถที่จะมารับพวกเขาไปเที่ยว บางคนก็รอจนนั่งหลับ บางคนก็รอจนเบื่อหน่าย ส่วนพวกk-oticพวกเขาไม่เบื่อเลย พวกเขาตั้งหน้าตั้งตารอรถ  มีเสียงรถคันนึงมาจอดตรงหน้าโรงเรียนของพวกเขา โทโมะวิ่งขึ้นรถคนเเรก พอทุกคนขึ้นรถเสร็จ รถก็เริ่มออกตัว ทุกคนบนรถต่างได้กลิ่นเหม็นเน่า ส่วนอาจารย์จอมโหดได้กลิ่นเหม็นจะทนไม่ไหว อาจารย์เอาผ้ามาปิดจมูกไว้
"แหวะ!!ค็อกแค็ก"เสียงของเฟย์จะอ้วกและไอออกมา
"กลิ่นไรเนี่ย ช่างเหม็นเหมือนซากศพ หรือว่าเขื่อนมันไม่ได้อาบนํามาว่ะเนี่ย"เคนตะพูดและเอามือปิดจมูก
"ไอ้ห่าเคน!เหม็นจะตายอยู่เเล้ว ยังไม่อารมณ์พูดเล่นอีกน่ะ"เขื่อนพูดเเละส่ายหน้า
            ส่วนโทโมะง่วงจัดจนเผลอหลับไป เค้าฝันว่าเค้าไปเที่ยวเมืองภูเก็ต แล้วตอนกลางคืนเค้าโดนผีหลอก  โทโมะตกใจกับความฝันจนสะดุ้งตื่น ใบหน้าของเค้าเค้าตอนนี้ซีดมาก เค้ากลัวว่าถึงภูเก็ตแล้วจะเหมือนกับในฝัน
"ไอ้โทโมะเป็นรัยว่ะ ไม่สบายหรอ หน้าซีดเชียว"จงเบพูดด้วยความเป็นห่วงเพื่อน
"อ่ะเอิ้ม... เราไม่เป็นรัยหรอกน่า"โทโมะตอบ
           ทุกคนลงจากรถเพื่อไปหารัยกินระหว่างเดินทางต่อ และทำภารกิจส่วนตัว แต่โทโมะนั่งอยู่บนรถคนเดียวอเค้านั่งคิดว่าถ้าเหมือนในฝันล่ะก็ รับรองการเที่ยวของเค้าต้องไม่เป็นสุขแน่
          นักเรียนและอาจารย์ทุกคนพากันเดินขึ้นรถ กลิ่นเหม็นเริ่มเหม็นขึ้นเรื่อยๆ  เคนตะเห็นโทโมะทำหน้าเหมือนคนอมทุกข์ ด้วยความเป็นห่วงโทโมะ เคนตะเดินไปนั่งด้วย และถามขึ้นว่า
"เพื่อนเอ้ยแกเป็นรัย แกอยากไปเที่ยวภูเก็ตมากนักไม่ใช่หรอ แล้วทำไมถึงทำหน้าตาเบื่อหน่ายว่ะ"เคนตะพูด
"คือว่า....เราไม่เป็นรัยหรอกน่า  ก็ได้กลิ่นเหม็นนี่นา ก็เลยอารมณ์ไม่ดีสักเท่าไร"โทโมะพูดแก้ตัว
          เคนตะนึกในใจว่าโทโมะต้องมีอะไรสักอย่างแน่ๆ แต่กำลังปิดบังเค้าอยู่ แต่ที่น่าแปลกก็คือว่าเคนตะเค้ารู้สึกว่ามีใครจ้องมองเค้าอยู่ตลอดเวลา เคนตะเริ่มอึดอัดอีกคนเเล้ว อะไรกันที่ทำให้เค้าและโทโมะไม่สบายใจ ทุกคนในรถตอนนี้เหม็นแทบจะทนไม่ไหวแล้ว พวกเขาอยากให้ถึงที่หมายเร็วๆ
                                                                                     โปรดติดตามตอนที่สามจร้า